Share
บทที่ 300
Related chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่301
ถ้าอีกฝ่ายจะบังคับเธอจริง ๆ เธอยอมไปตายดีกว่ารับการดูถูก"จะบังคับคุณแล้วยังไงล่ะ? ผู้หญิงที่เคยแต่งงาน คุณแม่งแกล้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรต่อหน้าผม? รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออก"หลงอ้าวตะโกนอย่างเข้มงวด"ไม่"หลี่ชิงเหยากัดฟัน เธออดทนต่อความไม่สบายของร่างกาย วิ่งออกจากประตูอย่างโซเซ"วิ่งเหรอ? คุณคิดว่าจะหนีได้เหรอ?"หลงอ้าวหัวกราะอย่างชั่วร้าย แล้วรีบวิ่งไล่ตามไปเมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาใกล้จะหนีถึงที่ประตูลิฟต์ หลงอ้าวก็เร่งความเร็วทันทีและพุ่งเธอจนล้มลงกับพื้นจากนั้นก็เริ่มฉีกเสื้อผ้าอย่างบ้าคลั่ง"ติ๊ง"ในเวลานี้ ประตูลิฟต์เปิดอย่างกะทันหันสองคนเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ตกตะลึงทันทีลู่เฉินที่มีสีหน้าเย็นชาเดินออกมาจากลิฟต์"พวกคุณ ทําอะไรกันอยู่?"ลู่เฉินกัดฟัน ตัวเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าก่อนหน้านี้เมื่อคุยโทรศัพท์ เห็นว่าหลี่ชิงเหยพูดอ้อมค้อม เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติดังนั้นเขาก็เรียกคนมาระบุตําแหน่งรถของหลี่ชิงเหยาทันทีแต่เมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุก็ได้เห็นฉากตรงหน้านี้"เฮ่ย เปนคุณหรือ?"หลงอ้าวลุกขึ้นอย่างช้า ๆ เขายกกางเกงขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วยิ้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่302
"พูดไม่ออกแล้วเหรอ? ดังนั้น คุณยอมรับโดยปริยายแล้วใช่ไหม?"เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาไม่พูดอะไร ความหวังสุดท้ายในใจของลู่เฉินก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์เขาให้โอกาสเธอได้อธิบาย แต่น่าเสียดาย เขาไม่ได้ผลลัพธ์ที่เขาอยากได้"ขอโทษ...ฉันมีความทุกข์ใจ"หลี่ชิงเหยาแค่รู้สึกเจ็บใจมาก จนหายใจก็ลําบากขึ้นแล้ว"ความทุกข์ใจเหรอ?"ลู่เฉินหัวเราเยาะเย้ย “ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณขายตัวได้? ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณไม่สามารถอธิบายได้คำเดียว?""ขอโทษที...ขอโทษ..."น้ำตาของหลี่ชิงเหยาไหลเหมือนฝนตก ใจเธอสับสนวุ่นวายมาก"อย่ามาบอกว่าขอโทษผม เราหย่ากันแล้ว ที่คุณทําอะไร ผมก็ไปสนใจไม่ได้ ดังนั้นคุณไม่ได้ขอโทษต่อผม"สีหน้าของลู่เฉินค่อยๆ เย็นชาลง "แต่จากนี้ไป โปรดอย่ามารบกวนผมอีก ผมก็มีหัวใจด้วย ทนการทรมานแบบนี้ของคุณไม่ไหว ขอคุณปล่อยผมไป ได้ไหม?""ฉัน..."หลี่ชิงเหยาอ้าปากและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอาจในเวลานี้ ตัดกันอย่างสมบูรณ์ กลับเป็นการปลดปล่อยอย่างหนึ่งมั้ง?เธอจำเป็นต้องประนีประนอมกับหลงอ้าวเพื่อน้องชายเธอ เพื่อตระกูลของเธอ เพื่อลู่เฉินแต่เธอก็ตัดสินใจแล้ว วันแต่งงาน ก็คือเวลาที่เธอเสียชีว
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่303
ลู่เฉินที่กลับถึงโรงพยาบาล แค่รู้สึกใจขุ่นและยากที่จะสงบอยู่นานคําพูดของหลี่ชิงเหยาทำร้ายเขาอย่างหนักเขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนแบบนี้ตั้งใจเข้าใกล้ เล่นกลเขาเพื่อแก้แค้นทั้งๆที่สามารถอยู่ดีเลิกดี แต่ต้องทำจนเป็นศัตรูกันเขาไม่สามารถเข้าใจได้จริง ๆ ทําไมกันแน่?เขาคิดว่าเขาไม่เคยทําเรื่องชั่วอะไร"ท่านพระคุณครับ คุณได้เจอปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?"ในเวลานี้ หวางเสวียนเดินออกจากห้องพักแขกและถามอย่างลองใจว่า "ถ้าต้องการความช่วยเหลือจากผม สามารถพูดได้ตลอดเวลานะครับ"โดยผ่านการรักษาหลายวัน ตันเถียนของเขาได้รับเยียวยาใหม่ แม้ว่ายังไม่ฟื้นคืนสู่ความสามารถอย่างสูงสุด แต่เขาก็พอใจมากแล้ว"นั่งดื่มสักสองสามแก้วไหม?"ลู่เฉินหยิบขวดเหล้าสองขวดออกมาจากใต้เคาน์เตอร์มีผู้เฒ่าขี้เหล้าอยู่ ที่บ้านไม่เคยขาดเหล้าเลย"ได้ครับ"หวางเสวียนก็ตรงไปตรงมาและนั่งลงอย่างซื่อสัตย์ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็เริ่มดื่มด้วยกัน ไม่มีใครพูดอะไรสักคำบรรยากาศ ดูหดหู่บ้างหลังจากดื่มเหล้าสองสามแก้วไป ในที่สุดลู่เฉินก็เอ่ยปากแล้ว “อาการบาดเจ็บของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”"ไม่เป็นไรแล้ว อีกสองวันก็จะหายเป็นปก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่304
สายตาของผู้ชายมองซ้ายขวาไปมาด้วยความเย่อหยิ่งเล็กน้อย"ผมเป็นลู่เฉิน มีเรื่องอะไรไหม?"ลู่เฉินเงยหน้ามองแล้วก็ดื่มเหล้าต่อไป"ผมเป็นผู้แทนของแก๊งเฉียนสำนักสวนอู่ การมาเยี่ยมครั้งนี้คือมาส่งจดหมายท้าทายให้คุณตามกฎระเบียบของสังคม""คุณฆ่าหม่าหยาง ศิษย์พี่เจ็ดของผมไป เรื่องนี้ต้องมีผล ดังนั้นครั้งนี้ ศิษย์พี่ใหญ่ของผมมาที่เมืองเจียงหลิงด้วยตัวเอง ตั้งใจจะสู่ตายกับคุณ"ผู้ชายหยิ่งผยองมาก เวลาพูดยังโยนจดหมายท้าทายฉบับหนึ่งออกมาในฐานะที่เป็นสำนักมีชื่อเสียง แม้ว่าเป็นการแก้แค้นก็ต้องเปิดเผยถือโอกาสนี้แสดงความสง่าผ่าเผยของสำนักสวนอู่"เก็บจดหมายท้าทายกลับไปเถอะ ผมไม่สนใจ"ลู่เฉินไม่ได้มองแม้แต่แวบเดียวก็ปฏิเสธไปโดยตรง"ทำไม? กลัวแล้วเหรอ?"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้ชายก็หัวเราะเยาะ "ตอนฆ่าศิษย์พี่เจ็ดของผม คุณบ้าบิ่นมากไม่ใช่เหรอ? ทําไมตอนนี้พอได้ยินชื่อของศิษย์พี่ใหญ่ผมก็ยอมแพ้ทันทีล่ะ?""อย่าคิดเข้าข้างเองมาก ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าศิษย์พี่ใหญ่ของคุณเป็นใครกัน"ลู่เฉินพูดเบา ๆ"ฮึ่ม งั้นตอนนี้ผมก็บอกคุณ ศิษย์พี่ใหญ่ของผมชื่อว่าเหลยเจิ้น เป็นผู้ยอดฝีมือในรายชื่อฟ้า เป็นหนึ่งในแปดอั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่305
เวลาผ่านไปสองวันเร็วๆเรื่องที่ผู้ยอดฝีมือชั้นสูงสุดของสำนักสวนอู่เหลยเจิ้นนัดท้าทายลู่เฉินได้กระจายไปทั่วในสังคมนักสู้ที่ได้รับข่าว ต่างก็มาด้วยและตั้งใจที่จะเห็นให้สบายฝ่ายหนึ่งเป็นหัวหน้าของแก๊งเฉียนสำนักสวนอู่ เหลยเจิ้น ซึ่งเป็นดาบบ้าเผด็จการที่ตั้งอยู่บนรายชื่อฟ้า อีกฝ่ายหนึ่งเป็นผู้ยอดฝีมือใหม่ที่เพิ่งสร้างชื่อเสียงได้ไม่นาน ลู่เฉินการต่อสู้ของทั้งสองคนได้สร้างกระแสร้อนในสังคมดังนั้น ท้องฟ้ายังไม่สว่างขึ้น หลายคนก็มาถึงภูเขาฉีอวิ๋นแล้วในขณะนี้ ตีนเขาของถูเขาฉีอวิ๋น"ไม่คิดว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้มาด้วยเหรอ?"ลู่เฉินมองยานพาหนะที่หนาแน่น เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยตอนแรกคิดว่าแค่เป็นการนัดท้าทายธรรมดา โดยไม่คาดคิดว่าจะสร้างความฮือฮาได้ไม่น้อย"สำนักสวนอู่ก็เป็นแบบนี้หรอก เมื่อมีศิษย์ที่มีชื่อเสียงต้องสู้สังเวียนกับคนอื่น พวกเขาจะสร้างแรงผลักดันล่วงหน้าและแสดงความน่าเกรงขาม นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ระหว่างสำนักต่าง ๆ แล้วครับ" หวางเสวียนไม่แปลกใจมานานแล้ว"เหรอ?"ลู่เฉินยิ้มเบา ๆ "ทําฉากใหญ่ขนาดนี้ ถ้าแพ้ไป จ้ะสียงหน้ามากไม่ใช่หรือ?""แพ้?"หวางเสวียน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 306
ชายชราสะบัดฝุ่นออกจากร่างกายของเขา ดูคล้ายกับเทพเจ้า"ดีมาก สู้กันได้ดีมาก"เมื่อเห็นว่าชายชราชนะ หญิงสาวก็ปรบมือทันทีและมองไปที่ลู่เฉินและหวางเสวียน "เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้รู้แล้วว่าปู่ของฉันแข็งแกร่งแค่ไหนใช่ไหม?"“หรงหรง ฝ่ามือไม่กี่ฝ่ามือ เห็นอย่างชัดเจนหรือยัง？ นี่คือทักษะลับของสำนักเถี่ยจ่าง ตราบใดที่ฝึกฝนให้มากๆ หลังฝึกให้สำเร็จได้ ก็จะมีชื่อเสียงไปทั่วโลกแน่!” เติ้งซิงชางพูดเสียงดัง“คุณปู่คะ! ฉันจะฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งและจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังเป็นอันขาดนะคะ!” เติ้งหรงหรงพยักหน้าอย่างหนัก"อ้อใช่ สองคนนี้คือ？"เติ้งซิงชางมองไปที่ลู่เฉินและหวางเสวียน“ผู้คนที่เดินผ่านเมื่อกี้ เตรียมจะยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ฉันหยุดพวกเขาไว้ ด้วยกำลังอันน้อยนิดของพวกเขา การขึ้นไปอย่างหุนหันพลันแล่นมีแต่จะสร้างปัญหา” เติ้งหรงหรงอธิบาย"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"เติ้งซิ่งชางมองขึ้นๆลงๆ "บนภูเขาฉีอวิ๋นนี้มีพวกโจรอาละวาดมากมายและมีสัตว์ร้ายมากมาย ชายหนุ่มทั้งคนถ้าไม่จำเป็นก็อย่าเดินซี้ซั้ว""ขอบคุณมากที่เตือน ในเมื่อคุณชายชราไม่เป็นไร งั้นเราก็ลาแล้วกัน"ลู่เฉินกอดหมัดแล้วหันหลังจากไป"เดี๋ย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 307
"ช่างมันเถอะ เพื่อเห็นแก่ความมีน้ำใจที่มาช่วยเหลือผมในเมื่อกี้ ผมถึงจะให้โอกาสพวกคุณ ในเมื่อพวกคุณไม่หวงแหน ก็ช่างมันเถอะ"เติ้งซิงชางแกล้งทำเป็นลึกซึ้งและส่ายหัว เขาท่าทางทำราวกับกำลังพูดว่าพวกคุณจะเสียใจไม่ช้าก็เร็วสำหรับเรื่องนี้ ลู่เฉินและหวางเสวียนมองหน้ากันและยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ“ไปเถอะ การพบกันมันคือโชคชะตา วันนี้ผมจะพาพวกคุณขึ้นไปบนภูเขาเพื่อหลีกเลี่ยงเจออันตรายอะไร ”เติ้งซิ่งชางพูดโดยวางมือไว้ด้านหลังแล้วก้าวไปข้างหน้า"ฮึ่ม! ถือว่าโชคดีสำหรับพวกคุณที่จะได้ไปกับคุณปู่ของฉัน!"เติ้งหรงหรงถมึงตาใส่แล้วก็ติดตามไปอย่างรวดเร็วลู่เฉินยิ้มแล้ว และได้แต่เดินตามไปอย่างจำใจท้ายที่สุดมีทางเดียวเท่านั้นที่จะขึ้นภูเขาหลายคนเดินอย่างรวดเร็วและไม่นานก็มาถึงยอดเขาบนยอดเขาฉีอวิ๋น มีลานกลางแจ้งขนาดใหญ่นี่คือสถานที่ที่ลู่เฉินและเหลยเจิ้นนัดสู้กันในขณะนี้ ผู้คนจำนวนมากได้รวมตัวกันที่ขอบชานชาลาแล้วโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนยุทธภพที่มาเพื่อชื่อเสียง คนหลายคนรวมตัวกันเป็นกลุ่มๆ คึกคักมาก“เฮ้! นี่หัวหน้าเติ้งไม่ใช่เหรอ? โชคดีอย่างยิ่งที่ได้พบท่าน!”"ชื่นชมชื่อเสียงของหัวหน้าเติ้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 308
"ฮึ่ม! ไม่เข้าใจแต่แกล้งทำเป็นเข้าใจ!"เติ้งหรงหรงมองบน "เดี๋ยวคุณจะรู้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน!"“แม้ว่าลู่เฉินจะไม่สามารถเอาชนะเหลยเจิ้นได้ แต่เขาก็ยังเป็นอัจฉริยะเด็กที่หายาก เราควรเคารพเขาบ้าง” ชายคนก่อนพูดอีกครั้ง“ถูกต้อง คนที่สามารถทำให้เหลยเจิ้นออกหนังสือสงครามได้ ได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้ว มิฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมากนัก”“ผมได้ยินมาว่าลู่เฉินอายุเพียงยี่สิบต้นๆเท่านั้น ในวัยนี้ก็จะกลายเป็นนักรบอัจฉริยะได้ มันหายากมากจริงๆ เขาสมควรที่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ!”“แม้ว่าลู่เฉินจะไม่สามารถเอาชนะเหลยเจิ้นได้ แต่มันก็ยังคงเป็นเกียรติแล้ว!”ขณะนี้ หลายคนเริ่มพูดเห็นด้วยแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดเชื่อว่าเหลยเจิ้นจะชนะ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของลู่เฉินได้“ผมได้ยินมาว่าลู่เฉินดูเหมือนจะโดดเดี่ยว ไม่มีนิกาย และเรียนรู้ด้วยตนเอง หากสามารถดึงเขาเข้าสู่นิกายหยางติ่งของผมได้ เขาจะเปล่งประกายอย่างแน่นอน!”“ฮ่าฮ่า... นิกายหยางติ่งของคุณมีคนแค่ร้อยกว่าคน ด้วยขนาดแค่นี้เอง ผมว่าช่างเถอะ อย่าเสียคนที่มีรากฐานดีๆ แบบนี้”"ถูกต้อง! ในแง่ของขนาดและโอกาสในการพัฒนา
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
