Share
บทที่ 306
Related chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 307
"ช่างมันเถอะ เพื่อเห็นแก่ความมีน้ำใจที่มาช่วยเหลือผมในเมื่อกี้ ผมถึงจะให้โอกาสพวกคุณ ในเมื่อพวกคุณไม่หวงแหน ก็ช่างมันเถอะ"เติ้งซิงชางแกล้งทำเป็นลึกซึ้งและส่ายหัว เขาท่าทางทำราวกับกำลังพูดว่าพวกคุณจะเสียใจไม่ช้าก็เร็วสำหรับเรื่องนี้ ลู่เฉินและหวางเสวียนมองหน้ากันและยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ“ไปเถอะ การพบกันมันคือโชคชะตา วันนี้ผมจะพาพวกคุณขึ้นไปบนภูเขาเพื่อหลีกเลี่ยงเจออันตรายอะไร ”เติ้งซิ่งชางพูดโดยวางมือไว้ด้านหลังแล้วก้าวไปข้างหน้า"ฮึ่ม! ถือว่าโชคดีสำหรับพวกคุณที่จะได้ไปกับคุณปู่ของฉัน!"เติ้งหรงหรงถมึงตาใส่แล้วก็ติดตามไปอย่างรวดเร็วลู่เฉินยิ้มแล้ว และได้แต่เดินตามไปอย่างจำใจท้ายที่สุดมีทางเดียวเท่านั้นที่จะขึ้นภูเขาหลายคนเดินอย่างรวดเร็วและไม่นานก็มาถึงยอดเขาบนยอดเขาฉีอวิ๋น มีลานกลางแจ้งขนาดใหญ่นี่คือสถานที่ที่ลู่เฉินและเหลยเจิ้นนัดสู้กันในขณะนี้ ผู้คนจำนวนมากได้รวมตัวกันที่ขอบชานชาลาแล้วโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนยุทธภพที่มาเพื่อชื่อเสียง คนหลายคนรวมตัวกันเป็นกลุ่มๆ คึกคักมาก“เฮ้! นี่หัวหน้าเติ้งไม่ใช่เหรอ? โชคดีอย่างยิ่งที่ได้พบท่าน!”"ชื่นชมชื่อเสียงของหัวหน้าเติ้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 308
"ฮึ่ม! ไม่เข้าใจแต่แกล้งทำเป็นเข้าใจ!"เติ้งหรงหรงมองบน "เดี๋ยวคุณจะรู้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน!"“แม้ว่าลู่เฉินจะไม่สามารถเอาชนะเหลยเจิ้นได้ แต่เขาก็ยังเป็นอัจฉริยะเด็กที่หายาก เราควรเคารพเขาบ้าง” ชายคนก่อนพูดอีกครั้ง“ถูกต้อง คนที่สามารถทำให้เหลยเจิ้นออกหนังสือสงครามได้ ได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาแล้ว มิฉะนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมากนัก”“ผมได้ยินมาว่าลู่เฉินอายุเพียงยี่สิบต้นๆเท่านั้น ในวัยนี้ก็จะกลายเป็นนักรบอัจฉริยะได้ มันหายากมากจริงๆ เขาสมควรที่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ!”“แม้ว่าลู่เฉินจะไม่สามารถเอาชนะเหลยเจิ้นได้ แต่มันก็ยังคงเป็นเกียรติแล้ว!”ขณะนี้ หลายคนเริ่มพูดเห็นด้วยแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดเชื่อว่าเหลยเจิ้นจะชนะ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของลู่เฉินได้“ผมได้ยินมาว่าลู่เฉินดูเหมือนจะโดดเดี่ยว ไม่มีนิกาย และเรียนรู้ด้วยตนเอง หากสามารถดึงเขาเข้าสู่นิกายหยางติ่งของผมได้ เขาจะเปล่งประกายอย่างแน่นอน!”“ฮ่าฮ่า... นิกายหยางติ่งของคุณมีคนแค่ร้อยกว่าคน ด้วยขนาดแค่นี้เอง ผมว่าช่างเถอะ อย่าเสียคนที่มีรากฐานดีๆ แบบนี้”"ถูกต้อง! ในแง่ของขนาดและโอกาสในการพัฒนา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 309
"ศิษย์พี่!"“พี่เป่ย！”เมื่อเห็นเฉินเป่ยถูกทุบตีจนบินไป กี่คนที่รอบตัวเขาต่างก็ตกตะลึงทุกคนทั้งตกใจและโกรธไม่มีใครคาดคิดว่าหวางเสวียนที่ถูกทำลายตันเถียน จะยังคงมีความแข็งแกร่งขนาดนี้“แก...แกกล้าตีผมเหรอ?!”เฉินเป่ยป้องหน้าอกที่เจ็บอย่างรุนแรงของเขา เขาโกรธแค้นมากไอ้ขยะที่ถูกไล่ออกจากสำนักจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ได้ยังไง?“ทุบตีแกแล้วยังไงล่ะ? กูไม่ได้ฆ่าแก มันก็เป็นการกระทำมีความเมตตาแล้ว!”หวางเสวียนก้าวไปข้างหน้า เขาจับมือผู้หญิงในชุดขาวแล้วพูดอย่างลึกซึ้ง "หมิ่นเอ๋อร์ คุณไม่ต้องกลัว ศิษย์พี่อยู่นี่ ผมจะไม่ยอมให้ใครรังแกคุณอีก แม้ว่าผมจะตายก็ตาม ผมก็ต้องปกป้องคุณให้ดีๆ!”“ศิษย์ ศิษย์พี่ใหญ่...คุณทำอะไรหนะ?”สีหน้าของผู้หญิงในชุดขาวเปลี่ยนไป เธอเริ่มถอยออกไปโดยไม่รู้ตัว“หมิ่นเอ๋อร์ ผมรู้ว่าคุณต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย ต่อไปผมจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่ๆ เราสองคนหนีออกจากเมืองเจียงหนานเถอะ? ไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา ดีไหม?” หวางเสวียนมองด้วยความคาดหวังแม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะเฉินซานหยวนได้ แต่เขาก็สามารถพาคนรักของเขาหลบหนีไปได้ และอยู่ห่างจากอันตรายและปัญหา“ศิษย์
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 310
“แคร่ง!”ขณะที่มีดยาวกำลังจะฟาดลงบนคอของหวางเสวียนจู่ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งยื่นออกมาคว้าดาบไว้“อืม?”เฉินเป่ยเงยหน้าขึ้นมอง และดวงตาของเขาก็ตกใจจนเบิกกว้าง "เป็น...เป็นคุณได้อย่างไง?!"ความสนใจเมื่อครู่ของเขาอยู่ที่หวางเสวียนมาตลอด ไม่คิดว่าจะมีคนที่ทรงพลังยิ่งกว่ายืนอยู่ข้างหลังเขา“เพื่อผู้หญิงที่ไม่คู่ควรที่จะรักคนหนึ่ง มันจำเป็นหรอ?”ลู่เฉินไม่ได้สนใจเฉินเป่ย แต่มองตรงไปที่หวางเสวียน "ถ้าคุณอยากตาย ผมให้คุณสมหวังได้ แค่ถือว่าผมไม่เคยช่วยคนขยะอย่างคุณ! แต่ถ้าคุณยังมีความเคารพตนเองและความรับผิดชอบของผู้ชายอยู่บ้าง งั้นก็ยืนขึ้นซะ!”“คุณบอกว่าคุณต้องเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในโลก ด้วยท่าทางของคุณในตอนนี้ คุณจะคู่ควรกับคำว่านักดาบได้อย่างไร? ตื่นสิ!”ทันทีที่พูดจบ ลู่เฉินก็ยกมือขึ้นและตบหน้าหวางเสวียนอย่างแรง"ปัง!"หวางเสวียนถูกตบจนตัวสั่นไปทั้งตัวดูเหมือนว่าจะมีพลังงานเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในรูม่านตาที่ว่างเปล่าแต่เดิมเขามองดูท่าทางดุร้ายของเฉินเป่ย แล้วค่อยมองไปที่สายตาที่รังเกียจของผู้หญิงในดวงตาสีขาวสุดท้ายก็หัวเราะเยาะตัวเอง“พี่เฉิน คุณพูดถูก ทำไมผมต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อผ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 311
“เอาชนะผมเหรอ?”เมื่อได้ยินข่าวมาว่า เฉินซานหยวนก็ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังสาวกคนอื่นๆของสำนักสวนอู่ต่างก็หัวเราะออกมาเสียงดังด้วย สายตาของพวกเขาเหมือนกำลังมองคนโง่เขลาอยู่หวางเสวียนคนเดิม ในฐานะศิษย์พี่นั้น ทรงพลังมากจริงๆ แต่เมื่อเทียบกับอาจารย์เฉินซานหยวนแล้ว เขายังตามหลังกว่ามาก“เด็กน้อย คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกําลังพูดอะไรอยู่?”เฉินซานหยวนยิ้ม “คนทรยศคนนี้ ผมสอนด้วยตัวเอง แม้แต่ยุครุ่งเรืองของเขา เขาก็ไม่อาจสามารถเทียบเคียงผมได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ตันเถียนของเขาถูกทำลายไปแล้ว การฝึกฝนของเขาก็เสียหายไปหมด คุณจะให้เขามาสู้กับผม? เขาจะกล้าเหรอ?”“ใช่แล้ว! เป็นแค่คนขยะ มีสิทธิ์อะไรที่มาสู้กับพ่อผมด้วย?”เฉินเป่ย เฉินเหยียนและคนอื่นๆต่างก็แสดงความดูหมิ่น“สู้ได้หรือไม่ได้เดี๋ยวก็รู้ ก็แค่ถาม ว่าคุณกล้าขึ้นเวทีสู้หรือเปล่า?” ลู่เฉินยั่วยุ“ทําไมจะไม่กล้าล่ะ?”เฉินซานหยวนยิ้มอย่างเย็นชา “ในเมื่อคนทรยศคนนี้ชอบรนหาที่ตาย งั้นวันนี้ ผมจะกำจัดคนที่ทำให้สำนักเสื่อมเสียด้วยตัวเอง”พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่แท่นหินยังไงสังเวียนก็ยังไม่เริ่ม เขาก็ไม่รังเกียจที่จะทำบรร
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 312
“วันนี้ ผมอยากจะขอให้ทุกคนที่นี่เป็นพยาน คนทรยศคนนี้หลังจากถูกขับไล่ออกจากสำนัก ก็ไม่พอใจ และตอนนี้กลับมาท้าประลองกับผมอีก”“ในเมื่อศึกสังเวียนยังไม่เริ่ม งั้นตอนนี้ ก็ให้ผมมาทำให้ทุกคนมีความสุขหน่อย”เฉินซานหยวนพูดเสียงดัง ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันทีวันนี้เขาจะเชือดไก่ให้ลิงดู สร้างบารมีใหม่!“เฮ้ย！ทำไมเพื่อนคุณขึ้นไปแล้ว?”ในเวลานี้ เติ้งหรงหรงกับเติ้งซิงชางและคนอื่นๆก็เอนตัวมาแต่ละคนมีสีหน้าแปลก ๆ พวกเขาแสดงความอยากรู้อยากเห็น"แก้แค้นส่วนตัวหน่อย"ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น “ความแค้นส่วนตัว?”เติ้งหรงหรงพูดด้วยสีหน้าสงสัย “คุณรู้ไหมว่าอีกคนหนึ่งบนเวทีคือใคร? นั่นคือท่านผู้นำเฉินแห่งสำนักสวนอู่นะ！ แม้ว่าเขาจะไม่ทรงพลังกับศิษย์พี่เหลยเจิ้น แต่เขาก็ยังคงเป็นผู้ยอดฝีมือ เขาอยู่ในระดับเดียวกับปู่ของฉัน” “โอ้? แล้วไงต่อ?” ลู่เฉินไม่สนใจ“แค่กังฟูที่ไม่ได้ดีเลิศขนาดนั้นของเพื่อนคุณ จะสู้กับท่านผู้นำเฉินได้ยังไง? ขึ้นไปมีแต่ดูถูกตัวเองเท่านั้นเอง” เติ้งหรงหรงส่ายหัว"พูดถูกแล้ว"เติ้งซิงชางที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมว่าคุณเกลี้ยกล่อมให้เพื่อนของคุณลงมาดีกว่า แม้แต
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 313
“เฉินซานหยวน วิชาดาบของคุณเหมือนจะช้าลงแล้วนะ”หวางเสวียนเปิดปากพูด“ไม่! เป็นไปไม่ได้! คุณมีความสามารถที่จะแทงผมได้ยังไง ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ!”เฉินซานหยวนไม่เต็มใจ ถอยกลับอย่างรุนแรงโดยไม่คํานึงถึงอาการบาดเจ็บ เขาโจมตีอีกครั้งครั้งนี้ เขาจะไม่ออมมืออีกต่อไป เขาใช้พละกำลังเกือบทั้งหมด และการเคลื่อนไหวของวิชาดาบของเขาทั้งรวดเร็วทั้งรุนแรง จนไม่สามารถป้องกันได้เมื่อถึงวิชาดาบที่เก้า เขาเปลี่ยนวิชาดาบอีกครั้ง แทงคอหวางเสวียนอย่างรุนแรงวิชาดาบนี้ เต็มไปด้วยการเจตนาฆ่าแต่หวางเสวียนไม่หลบ เขาก็ชักดาบออกมาเช่นกัน แทงเข้าไปในท้องของเฉินซานหยวนอย่างรุนแรงด้วยความเร็วที่เร็วกว่า และมุมที่ยากที่จะป้องกัน“ตึ้บ ตึ้บ ตึ้บ .....”เฉินซานหยวนตกใจจนถอยหลังไปสามก้าวติดต่อกัน และแสดงสีหน้าที่ตกใจเมื่อครู่ ถ้าเขาดันตัวขึ้นต่อไป ดาบนี้คาดว่าจะผ่าท้องเขาแน่"เป็นแบบนี้ได้ยังไง? เด็กคนนี้เรียนวิชาดาบแปลก ๆ มาจากไหน?"เฉินซานหยวนปิดหน้าท้องที่มีเลือดออกและตกใจอย่างอธิบายไม่ได้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทําไมเวลาเพียงไม่กี่วันหวางเสวียนไม่เพียงแต่รักษาอาการบาดเจ็บภายในให้หายดีเท่านั้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 314
“หลังจากนี้ อย่าปรากฏตัวต่อหน้าผมอีก!”หวางเสวียนเตะเฉินซานหยวนให้ล้มลง แล้วหันหลังจากไป“ครับ ครับ ครับ.....”เฉินซานหยวนยิ้มอย่างประจบซ้ำๆแต่ขณะที่หวางเสวียนหันหลังกลับ ดวงตาของเขาก็เย็นชาลง ทันใดนั้นเขาก็หยิบดาบบนพื้นขึ้นมาแทงทันที"ระวัง!"ลู่เฉินส่งเสียงเพื่อเตือนในช่วงเวลาสําคัญ หวางเสวียนหลบไปด้านข้างแม้ว่าดาบยาวไม่ได้แทงโดนจุดสําคัญ แต่ก็ยังทิ้งรอยแผลเป็นยาวไว้บนเอวของเขาสักพัก เลือดท่วมตัวเขาเมื่อเห็นว่าการลอบโจมตีไม่สําเร็จ เฉินซานหยวนก็อดไม่ได้ที่จะตกตลึกไปชั่วขณะ จากนั้นก็โยนดาบออกไปแล้วพูดด้วยความตื่นตระหนก “ลูกศิษย์ ผมผิดไปแล้ว! ผมผิดไปแล้วจริงๆ ผมเพียงสับสนไปชั่วขณะ คุณอย่าเอาเรื่องผมเลย!”“คุณดื้อรั้นจริง ๆ”หวางเสวียนโกรธจัด ทันใดนั้นก็ชักดาบยาวออกมาฟันอย่างแรงนาทีนี้ เขาไม่ออมมือไว้อีกแล้ว"หยุด!"ในเวลานี้ จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามดังสนั่นขึ้นในอากาศหลังจากนั้น ร่างที่สง่างามก็ลงมาจากท้องฟ้าและยืนอยู่ตรงหน้าเฉินซานหยวนนั่นเป็นผู้ชายอายุสามสิบต้นๆออร่าของเขาทรงพลัง ดวงตาของเขาเฉียบคม น่าเกรงขามมากเขายืนอยู่ที่นั่นเหมือนภูเขาใหญ่สูงเด่นเป็นสง่า
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
