บทที่ 311

“เอาชนะผมเหรอ?”

เมื่อได้ยินข่าวมาว่า เฉินซานหยวนก็ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง

สาวกคนอื่นๆของสำนักสวนอู่ต่างก็หัวเราะออกมาเสียงดังด้วย สายตาของพวกเขาเหมือนกำลังมองคนโง่เขลาอยู่

หวางเสวียนคนเดิม ในฐานะศิษย์พี่นั้น ทรงพลังมากจริงๆ

แต่เมื่อเทียบกับอาจารย์เฉินซานหยวนแล้ว เขายังตามหลังกว่ามาก

“เด็กน้อย คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกําลังพูดอะไรอยู่?”

เฉินซานหยวนยิ้ม “คนทรยศคนนี้ ผมสอนด้วยตัวเอง แม้แต่ยุครุ่งเรืองของเขา เขาก็ไม่อาจสามารถเทียบเคียงผมได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ตันเถียนของเขาถูกทำลายไปแล้ว การฝึกฝนของเขาก็เสียหายไปหมด คุณจะให้เขามาสู้กับผม? เขาจะกล้าเหรอ?”

“ใช่แล้ว! เป็นแค่คนขยะ มีสิทธิ์อะไรที่มาสู้กับพ่อผมด้วย?”

เฉินเป่ย เฉินเหยียนและคนอื่นๆต่างก็แสดงความดูหมิ่น

“สู้ได้หรือไม่ได้เดี๋ยวก็รู้ ก็แค่ถาม ว่าคุณกล้าขึ้นเวทีสู้หรือเปล่า?” ลู่เฉินยั่วยุ

“ทําไมจะไม่กล้าล่ะ?”

เฉินซานหยวนยิ้มอย่างเย็นชา “ในเมื่อคนทรยศคนนี้ชอบรนหาที่ตาย งั้นวันนี้ ผมจะกำจัดคนที่ทำให้สำนักเสื่อมเสียด้วยตัวเอง”

พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่แท่นหิน

ยังไงสังเวียนก็ยังไม่เริ่ม เขาก็ไม่รังเกียจที่จะทำบรร