All Chapters of BILLIONAIRE'S JUDGE VERDICT ( CARSON ELITE SERIES 3): Chapter 101 - Chapter 110

NALIE ATHALIA..."Ohhhhh!" malakas na ungol n'ya ng bumaba ang labi ng kasintahan sa kan'yang t'yan. Halos panawan na s'ya ng ulirat sa ginagawa nito.Hindi n'ya din alam kung saan ibabaling ang kan'yang ulo. Lukot-lukot na ang kanilang bedsheets dahil sa hindi maiiwasan na paghatak n'ya para doon mangunyapit.Nakakawala sa katinuan ang ginagawa ni Adrian sa kan'ya. Pero gustong-gusto n'ya din at ayaw n'yang tumigil ito.Humantong sa kan'yang pusod ang dila ng lalaki. At nang kalikutin nito ang kan'yang pusod gamit ang dila nito ay matinis s'yang napahiyaw sabay liyad ng katawan.Pakiramdam n'ya ay nanginginig ang kan'yang buong katawan dahil sa sobrang kiliti. Nanayo din ang kan'yang mga balahibo sa batok na hindi n'ya mawari kung sa kaba ba o sa sarap.Malakas din kasi ang pagkalabog ng kan'yang dibdib ng mga oras na iyon. Awang ang mga labi habang mariin na nakapikit ang mga mata ay ninamnam n'ya ang hindi matatawarang sarap dulot ng dila ni Adrian sa kan'yang pusod ang ang kamay

NALIE ATHALIA...Nagulo saglit ang kan'yang isip ngunit agad din namang nawala dahil sa ina ni Adrian. Hinatak s'ya ng ginang papasok sa kusina at wala s'yang nagawa kundi ang magpatianod na lang at sumunod dito.Hindi pa s'ya nakabawi sa pagkagulat ng makita at malaman na nasa bahay ni Adrian ang mga magulang nito. Hindi n'ya ito inaasahan dahil ang pagkakaalam n'ya ay silang tatlo lang ni Adrian at Khairo ang nakakaalam na nandito sila.Kahit si Peter na matalik n'yang kaibigan at pinsan mismo ni Adrian ay hindi n'ya sinabihan kung saan sila uuwi paglabas nila ng hospital dahil kahit s'ya ay wala ding alam na dito sila dadalhin ng binata."Iha tikma mo itong niluto ko, paborito ito ni Adrian at hindi ko alam na paborito din pala ng apo ko. Oh my gosh, I'm so happy to meet my dear Khairo, iha. At talagang sinunod mo pa sa pangalan ng ama ni Adrian,huh! You are so sweet darling, thank you so much Nalie, thank you for loving Adrian at sa pagpapakilala mo sa apo namin sa amin. Hindi mo

NALIE ATHALIA...FLASHBACK...Totoo sa sinabi nito si mang Berto. Inihatid sila nito sa sariling bahay sa bayan. Namangha pa s'ya ng makita ang bahay ng matanda. Napakalayo nito sa nakasanayan na bahay ng mga taga lugar nila.Gawa sa semento ang bahay at maayos ang pagkakagawa. Halatang ginastosan ito ng malaking halaga. Nasa loob din ng isang subdivision ang bahay ni mang Berto at medyo tahimik dito banda at malayo ang agwat ng mga kapitbahay kaya masasabi n'ya na ligtas sila dito at hindi agad-agad na mahuhuli ng mga taohan ni senyor Romeo kapag ipinahanap sila."Nalie pagpasensyahan n'yo na itong bahay ko. Hindi pa kumpleto ang mga gamit ngunit ang mga pangunahing gamit sa araw-araw ay mayroon naman dito. Ikaw na ang bahala dito ha at mag-iingat kayo ng nanay mo. Ang mga habilin ko sayo, huwag na huwag mong kakalimutan. Dito ko kayo pinatira dahil hindi ito alam ni senyor Romeo at hindi maisip ng matandang iyon na sa isang subdivision kayo nagtatago. Kaya kahit paano ay panatag ang

NALIE ATHALIA...FLASHBACK...Umuwi s'ya agad sa bahay ni mang Berto. Naabutan n'ya ang kan'yang ina na nasa kwarto at nakaupo sa kama. Ngunit nawindang s'ya ng makitang hilam sa luha ang mukha nito."Nay, anong nangyari? Bakit ka umiiyak?" agad na tanong n'ya rito at mabilis na lumapit sa ina.Lumuhod s'ya sa harapan nito at agad na hinawakan ang dalawang kamay ng ginang."Nay bakit ka umiiyak, anong nangyari? May masakit ba sayo?" puno ng pag-aalala na tanong n'ya."Umuwi ka? Hindi mo ako iniwan? Akala ko iniwan mo na din ako katulad ni Alonso. Lungkot si Narsing, iniwan na ng lahat," sagot nito habang umiiyak. Parang piniga ang kan'yang puso ng marinig ang sinabi nito.Agad n'yang niyakap sa tyan ang ina at isinubsob ang mukha doon. Ipinalibot n'ya din ang mga braso sa bewang nito para maramdaman nito na nandito lang s'ya, na magkasama pa rin sila. Na hindi n'ya ito iniwan at kahit kailan ay hindi n'ya naisip na gawin iyon.Magkamatayan na ngunit mananatili sila na magkasama ng kan

NALIE ATHALIA...Lumipas ang dalawang linggo, dumating din ang araw na sinabi sa kan'ya ni Ms. Katherine na babalik sa opisina nito.Kaya katulad ng nakagawian ay maaga s'yang nagising at nag-ayos. Nagluto para sa ina bago umalis ng bahay.Ganon pa rin ang kan'yang suot. Mas mabuti na ang ganito dahil hindi agad s'ya makikilala ng mga taohan ni senyor Romeo.Siguro ay hindi na nakaabang ang mga ito sa mga daanan ngayon. Dalawang linggo na rin noong huli n'yang punta sa sentro at iyon ang araw na nalaman n'ya at nasaksihan mismo na hinahanap sila ng mga taohan ng dating amo.Sumakay s'ya ng tricycle papunta sa sentro. Katulad noong nakaraan ay maaga pa s'ya para wala pang gaanong tao sa opisina ni Ms. Katherine. Agad s'yang dumiretso doon at pumasok.Naabutan n'ya ang babae na kakalapag lang ng bag nito. Siguro ay kakarating lang din at nauna lang ito ng ilang minuto sa kan'ya."Nalie ang aga mo ah," nakangiting bungad nito sa kan'ya. Tipid n'ya itong nginitian at binati pabalik."Mag