CHAPTER 104

NALIE ATHALIA...

Nagising s'ya na mag-isa na lamang sa kwarto. Inilibot n'ya ang kan'yang tingin at walang ibang tao sa loob. Siguro ay lumabas si Adrian at hinayaan na muna s'ya na makapagpahinga.

Marahas s'yang napabuntong hininga dahil alam n'ya kung bakit nandito na naman s'ya sa kama at nakahiga. Hindi n'ya napigilan ang sarili kagabi. Itinaon pa talaga na nandito ang mga magulang ni Adrian at sinumpong s'ya ng kan'yang sakit.

Nawalan s'ya ng malay kanina ng makita ang litrato ng kan'yang ama na ipinadala ng kung sino. Nang maalala iyon iyon ay dali-dali s'yang bumangon at hinanap ang kan'yang cellphone ngunit hindi n'ya ito makita kaya wala s'yang nagawa kundi ang pabagsak na naupo sa kama.

Naihilamos n'ya ang kan'yang mga palad sa mukha dahil sa sobrang frustration.

"Kailan pa matatapos to? Kailan pa mawawala sa akin ang ganitong sakit sa tuwing may bumabalik na alaala ng pamilya ko? Pagod na ako Dyos ko, hanggang kailan ko dadalhin ang mapait na karanasan sa nangyari sa pamil