Lahat ng Kabanata ng HIS PLEASURE FULFILLER: Kabanata 21 - Kabanata 30

Walang nagawa si Serene nang bigla na lamang siya nitong buhatin. Awtomatiko nga ding napakapit ang kaniyang mga kamay sa balikat nito dahil baka mahulog siya. Nang lingunin niya ito ay isang ngiti ang sumilay sa labi nito at pagkatapos ay tumitig sa kaniya. “You are so addictive baby, I’m sorry. I can’t resist my self to hold you.” bulong nito sa kaniya na nakatitig sa kaniyang mg mata. Umawang ang kaniyang mga labi nang mga oras na iyo. Hindi niya inaasahang marinig niya ang mga salitang iyon sa bibig nito. Kahit nasa ganuon siyang sitwasyon ay hindi niya maiwasang makaramdamn ng kiliti sa pinasulok na parte ng puso niya. Habang nakatitig rito ay ramdam na ramdam niyang tila nagsasabi ito ng totoo at mula sa puso ang sinabi nito sa kaniya. Pero hindi niya rin maiwasang isipin na sinasabi lang ito iyon para hindi na siya manlaban pa. Baka sinasabi lang nito ito para paniwalaan siya, pero habang nakatitig siya sa mga mata nito ay iba ang nararamdaman niya. Tatlong buwan, bulong niya

Nang hapon ngang iyon ay nag- empake na siya ng kaniyang mga gamit. Ayon kasi kay Mrs. Del Fuego ay maaga daw silang aalis bukas dahil medyo may kalayuan daw ang lugar na pupuntahan nila. Katatapos nga lang niya isilid sa kaniyang bag ang ang ilang piraso niyang mga damit. Mabilis lang din naman siyang natapos sa kaniyang pag- eempake dahil hindi naman ganuon kadami ang gamit niya.Pagkasara niya ng kaniyang bag ay tyaka naman bumukas ang pinto ng silid niya at pagkatapos ay pumasok doon si Lily. agad siyang napalingon rito ng mga oras na iyon. Umupo naman ito kaagad sa tabi niya.“Aalis ka pala.” may himig na lungkot ang boses nito.Napabuntung- hininga siya. Kahit papano ay naging malapit na rin naman sa kaniya ito dahil ito ang naging kakwentuhan niya noong panahong wala siyang makausap sa bahay na iyon. Ito rin ang nagsilbing ate niya sa bahay na yun. Hindi niya rin naman kagustuhan iyon pero kailangan niyang gawin iyon dahil gusto na rin naman niyang makasama ang pamilya at isa p

Lalabas na sana siya mula sa kinatatayuan niya nang marinig niya ang mahinang paghikbi nito.“Bill what am I gonna do?” rinig niyang tanong nito.Napakunot ang kaniyang noo. Si Bill ang kausap nito at hindi niya alam kung ano ang pinag- uusapan ng mga ito. Wala siyang ideya.Hindi sumagot si Bill rito bagkus ay nakita ng dalawang mata niya ang pagyakap nito kay Lian kahit pa madilim sa lugar na iyon. Biglang nanlaki ang kaniyang mga mata dahil sa pagyakap nito sa girlfriend niya. He was stunned at hindi makagalaw.“Bill lets run away… please.” narinig niyang pakiusap ni Lian rito.Habang pinapakinggan at tinitingnan niya kung paano yumakap si Lian rito ay napagtanto niya ang isang bagay. They seemed so close. And what? Runaway? For what reason? Isa pabakit si Bill ang inaaya nitong mag- run away diba’t siya ang kasintahan nito? Bakita parang may mali?Hindi niya kinaya ang nakikita niya at lumabas na siya ng tuluyan mula sa kinatatayuan niya. Sumisikip ang dibdib niya ng mga oras na i

Mabilis nilang naibaba ang mga gamit nila mula sa sakyan at naipasok sa loob ng bahay. Ilang minuto na rin ang nakalipas ng makaalis ang mga naghatid sa kanila kaya dadalawa na lamang sila ang naiwan doon. Hindi na kinailangan ni Luther ang wheel chair nito. Mabilis niyang itiniklop iyon nang makaalis na ang dalawang naghatid sa kanila. Kasalukuyan siyang nagwawalis sa loob ng bahay bagamat malinis naman na iyon dahil isang araw daw bago sila dumating doon ay ipinalinis na ni maam Minerva iyon sa katiwala ng rest house. At ang mga gamit doon ay inabutan niyang malinis maging ang mga gamit sa kusina. Pagbukas nga din niya ng ref ay nagulat siya puno na ito agad ng laman kahit na hindi pa naman sila namamalengke.Siguro ay ibinilin din maam Minerva sa katiwala nito na mamalengke muna para may makain sila kaagad pagdating nila at hindi na nila kilangang mamalengke pa. Talagang masasabi niya na mahal na mahal nga talaga nito ang bunsong anak nito. Gusto niya tuloy isipin na ito ang pabor

Gabi na ng mga oras na iyon. Kanina pa siya nakahiga sa kaniyang kama at hinihintay na tumunog ang pinto ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa ring pumapasok. Kaninang natapos siyang maligo ay lumabas siya upang tingnan at kausapin sana ito pero hindi niya ito nakita sa loob ng bahay. Lumabas din siya para sana hanapin ito ngunit hindi niya ito nakita. Hindi niya lubos akalain na sa simpleng haplos niya sa peklat nito ay masasaktan niya ito. Hindi naman niya inisip ang sinabi nito sa kaniya. Ni hindi man lang siya nito hinayaang makapag- explain at dali- dali na lamang itong lumabas sa banyo kanina. Kaya nga niya hinabol ito para makapagpaliwanag sana pero sa kasamaang palad ay hindi nga niya ito nakita. Napalingon siya sa orasang nasa ibabaw ng drawer niya, alas- nwebe na ng gabi at kanina pa ito umalis pero hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin ito umuuwi. Hindi niya maiwasang hindi mag- alala lalo pa at pakiramdam niya ay kasalanan niya kung bakit siya nagkaganito