Nakapikit ito habang tinatabunan niya ang buong katawan nito ng buhangin at halos kalahati na ng katawan nito ang natapos niyang tabunan. Nasa taas na bahagi na siya ng katawan nito. Sa tantiya niya tila tulog yata ito dahil kanina pa ito nakapikit nang magsimula siya. Tila siya batang ngingisi- ngisi habang gumagawa ng kalokohan.Paano ba naman ay naisip niya kasi na tabunan ang katawan nito ng makapal na buhangin at pagkatapos ay tyaka niya ito tatakbuhan. Nasisiguro niyang hindi ito makakaalis sa kinahihigaan nito ng basta- basta. Kaya ganado din siya maglagay ng buhangin. Makakaganti rin siya rito kahit papano.Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang nakarating sa bandang dibdib nito at hindi niya maiwasang hindi mapatitig sa mukha nito. Ang mga hibla ng buhok nito ay bumagsak din sa buhangin kaya malaya niyang napagmasdan ang mukha nito. Ngayon pa lamang niya nakita ang mukha nito sa labas. Nakita naman na niya ang buong mukha nito pero iba pa rin kapag sa labas na at dahil na
Gabi na ng mga oras na iyon. Kanina pa siya nakahiga sa kaniyang kama at hinihintay na tumunog ang pinto ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa ring pumapasok. Kaninang natapos siyang maligo ay lumabas siya upang tingnan at kausapin sana ito pero hindi niya ito nakita sa loob ng bahay. Lumabas din siya para sana hanapin ito ngunit hindi niya ito nakita. Hindi niya lubos akalain na sa simpleng haplos niya sa peklat nito ay masasaktan niya ito. Hindi naman niya inisip ang sinabi nito sa kaniya. Ni hindi man lang siya nito hinayaang makapag- explain at dali- dali na lamang itong lumabas sa banyo kanina. Kaya nga niya hinabol ito para makapagpaliwanag sana pero sa kasamaang palad ay hindi nga niya ito nakita. Napalingon siya sa orasang nasa ibabaw ng drawer niya, alas- nwebe na ng gabi at kanina pa ito umalis pero hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin ito umuuwi. Hindi niya maiwasang hindi mag- alala lalo pa at pakiramdam niya ay kasalanan niya kung bakit siya nagkaganito
Kitang- kita niya ang pagguhit ng isang ngiti sa mga labi nito at hindi niya maiwasan ang makaramdam ng kaba dahil sa pagkakangiti nito sa kaniya. May kakaiba sa ngiti nito. Dahan- dahan itong humakbang palapit sa kaniya ng mga oras na iyon hanggang sa tuluyan na itong makarating sa harapan niya. Tumaas ang kamay nito at pagkatapos ay hinaplos nito ang mukha niya kung saan ay naramdaman niya na naman ang tila kuryenteng gumapang mula sa bawat himaymay ng buo niyang katawan. Hanggang sa hinawakan nito ang pisngi niya. “Then I want you take off your clothes…” mahina nitong sabi sa kaniya. Napapikit siya. Tila bumabalik na naman sila sa umpisa katulad noong una siya nitong angkinin sa loob ng silid nito. Napalunok siya at pagkatapos ay napamulat ng mata. Matiim itong nakatitig sa mga mata niya ng mga oras na iyon at tinatantiya siya kung papayag ba siya sa gusto nito ng mga oras na iyon. Sa totoo lang ay pumayag naman na talaga siya sa usapan nila noong bago sila magpunta doon na gaga
Pagkatapos ng mainit na sandaling namagitan sa kanila ni Luther ay pumasok siya sa kaniyang silid upang mahiga. Wala naman na siyang ibang gagawin pa kundi ang mahiga dahil tapos naman na siyang kumain kanina. Isa pa ay hanggang sa oras na iyon ay nanlalambot pa siya. Hindi nga lang niya matukoy kung bakit siya nanlalambot, dahil siguro sa muntikan niyang pagkalunod o di kaya ay ang ginawa nila ni Luther sa loob ng banyo.Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang isipin tungkol sa namamagitan sa kanilang dalawa. Wala silang relasyon pero may kung anong koneksiyon ang meron sila na kahit sila mismo ay hindi nila iyon kayang pigilan. Pakiramdam niya ay tila siya gasolina na kapag nadikit rito ay biglang magkakaroon ng isang naglalagablab na apoy sa pagitan nilang dalawa.Hindi niya rin alam sagutin iyon dahil kapag hinalikan na siya nito ay bigla na lamang siyang nawawala sa kaniyang sarili at nakakalimutan na niyang pigilan ang kaniyang sarili. Natatangay siya sa bawat haplos nito sa k
Pagkapasok niya ng kaniyang silid ay kaagad na pumatak ang kaniyang luha. Ang sakit sa dibdib ng ginawa nito sa kaniya. Pakiramdam niya ay pinahiya siya nito ng sobra- sobra ng mga oras na iyon. Hindi niya inakalang sasabihin nito ang mga salitang iyon sa kaniya dahil akala niya ay okay na sila kagabi pero hindi pala.Tila bumalik sila sa umpisa na wala itong puso. Unti- unti siyang dumausdos habang nakasandal siya sa kaniyang pinto. Ano na lamang kaya ang naghihintay sa kaniya pagkatapos ng tatlong buwan. Napakagat- labi siya upang supilin ang isang hikbi na kumawala sa kaniyang labi.Bakit ba tila napakalupit ng mundo para sa kaniya? At tila pinaparusahan siya? Ano ba ang naging kasalanan niya? Deserve niya ba ito? Bigla siyang napatanong sa kawalan. Bakit kasi kailangan niyang pagdaanan ang hirap na dinadanas niya ngayon.Dahil sa kaniyang nararamdamang sakit ay naisip niya ang kaniyang pamilya. Namimiss na niya ang mga ito. Napahikbi siya. Pakiramdam niya ay nag- iisa lang siya, w
Hindi namalayan ni Serene na nag- eenjoy na pala siya sa panunuod niya kay Luther habang nag- susurf ito. Hindi niya rin akalaing magaling pala itong mag- surfing at talaga namang masasabi niyang marunong talaga ito. Sa totoo nga ay halos nasa gitna na ito ng dagat. Halos mapapalakpak pa nga siya nang makita niyang patayo- tayo pa ito at hindi niya mapigilang hindi ma- amaze. Ilang sandali pa nga ay tumayo siya mula sa kaniyang kinauupuan. Iniinit kasi siya at para bang gusto niyang maligo. Kaagad siyang napaisip kung babalik pa ba siya sa bahay para magbihis ng kaniyang damit. Pero napagpasyahan na lamang niya na hindi na lamang siya magbibihis dahil sa tinatamad na siya. Kaagad siyang naglakad patungo sa dalampasigan. Kaagad siyang napangiti dahil tila siya batang muling nakapagtampisaw sa dagat. Tatlong buwan siyang mananatili rito kaya kailangan niyang mag- enjoy kahit na minsan ay hindi niya talaga maiwasang hindi ma- stress. Hindi naman pwedeng magpa- apekto siya sa stress dahi
Napabuntung- hininga si Luther nang ibaba niya ito sa kama nito. Wala pa rin itong malay ng mga oras na iyon. Aalis na sana siya sa silid nito nang bigla na lamang siyang napatigil sa kaniyang paglalakad. Muli siyang napabuntung- hininga. Pumihit siyang muli upang humarap rito at pagkatapos ay naglakad palapit rito. Parang napakawalang puso naman niya masyado kung hahayaan niya itong matulog nang basa ang damit nito. Baka mapulmunya ito at siya pa ang sisihin nito kaya mabilis siyang lumapit at umupo sa tabi nito. Akmang tatanggalin na sana niya ang suot na damit nito nang bigla na lamang natigil ang kaniyang mga kamay nang matitigan niya ang itsura nito. Dahil nga basa ang suot nitong damit ay humakab sa katawan nito ang basang damit. Nakasuot lamang ito ng isang manipis na damit kung saan ay halos hindi naman na nito nagampanan ang dapat nitong gampanin na takpan ang katawan nito. Napalunok siya dahil sa kaniyang nakikita ng mga oras na iyon. Kahit pa may suot itong damit ay hindi
Nagising si Serene dahil sa naramdaman niya na tila ba may gumagalaw sa kaniyang ibabaw. Dahan- dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata upang makita kung sino at kung ano ang nasa ibabaw niya. Nanghihina pa ang kaniyang katawan at medyo nagrerecover pa sa malapit- lapit sana niyang pagkalunod. Mabuti na lamang at nasagip siya ni Luther sa pangalawang pagkakataon. Utang niya ang buhay niya rito dahil kung hindi siya nito iniligtas ay siguradong kinakain na siya ng mga pating sa mga oras na iyon. Nakita niya itong nakayuko habang—- biglang nanlaki ang kaniyang mga mata ng makita niya ang ginagawa nito sa kaniya ng mga oras na iyon. Paano ba naman ay nakapatong ito sa kaniya ng mga oras na iyon at, at abala itong isinusubo ang kaniyang dibdib. Akmang pipigilan sana niya at itutulak ang ulo nito ngunit bigla siyang napapikit at napigil ang kaniyang kamay sa gagawin sana dahil sa kiliting dulot ng ginagawa nito sa kaniyang katawan ng mga oras na iyon. Ang gagawin sana niyang pagpigil
Mabilis nga ang naging pangyayari at pagkatapos nilang sabihin iyon ay kaagad na siyang hinadaan ng kaniyang ina ng mga gamit na dadalhin niya. Ayaw niya sanang pumunta ngunit wala na lang din siyang nagawa at pagkatapos ay nang gabing din yun ay bumyahe na sila kaagad. Sa kanilang byahe nga ay wala silang imikan ni Luther kahit pa magkatabi sila sa likod ng sasakyan. Inabala niya ang kaniyang sarili sa pagtanaw sa labas ng sasakyan. Hanggang sa nakaramdam siya ng antok at sinubukang matulog habang nakasandal sa kaniyang kinauupuan ngunit laking gulat niya nang bigla na lamang umusog sa gawi niya si Luther at pagkatapos ay inihilig ang kaniyang ulo sa balikat nito. Hindi siya nakapagsalita dahil hindi niya inaasahan iyon. Isa pa ay hindi naman siya nito kinibo simula ng sumakay sila doon kaya nagtataka siya kung bakit nito ginawa iyon. “Baka mauntog yang ulo mo.” simpleng sabi nito sa kaniya. Gusto niya sanang bawiin ang kaniyang ulo mula rito ngunit ramdam na ramdam na niya ang
Pagkatapos lamang ng ilang araw ay pinayagan na si Serene na makauwi na. Wala naman ng nakitang problema sa kaniya at tanging ang kailangan na lamang niyang pagalingin ay ang sugat niya sa kaniyang ulo.Nang araw nga na iyon ay bisita niya si Shiela. Nagpakilala ito na kasama niya sa shop niya. Siya pala ay nagmamay- ari ng isang flower shop sa kabilang bayan. Dahil nga sa nakalimutan niya na ang lahat ay maging iyon ay hindi na rin niya maalala. Hindi rin naman nagtagal sa pagbisita sa kaniya si Shiela dahil kailangan niya raw pumunta sa shop.Kasama nito ang kaniyang ama dahil ang kaniyang ina naman ay siya ang nag- aalaga sa kaniya sa bahay nila. Bago pumunta sa shop ang kaniyang ama ay inihahatid muna nito ang mga anak niya at pagkatapos ay susunduin daw nito at ihahatid pagkatapos.Nang lumabas siya sa ospital ay wala doon si Luther. Tanging ang ina nito ang naroon at kasa- kasama nila. Hindi niya alam pero tila ba nalungkot siya dahil hindi man lang ito nag- effort na pumunta do
Pagkagising na pagkagising nga ni Serene ay ilang test ang ginawa sa kaniya. Pagbalik niya sa kaniyang silid ay mayroong dalawang batang naghihintay sa kaniya doon.“Mama!” tili ng isa sa mga ito at dali- daling nagtatakbo upang yumakap sa kaniya.Kaagad niya rin naman itong niyakap. Bagamat wala siyang naalala tungkol rito ay ramdam niya sa kaniyang puso na mahalaga ito sa kaniya. Sumunod naman ang ang isa at niyakap din siya na katulad din ng isa na niyakap niya lang din pabalik.Tiningnan niya ang mga taong naroon. Naroon si Luther at nang magsalubong ang kanilang mga mata ay bigla na lamang itong nag- iwas ng tingin. Bigla naman siyang nagtaka dahil sa ginawa nitong pag- iwas ng tingin nito. May nagawa ba siyang mali? Sumama ba ang loob nito dahil hindi niya ito maalala?Napukaw ang mga iniisip niya dahil sa isang tinig.“Ate!” sabi ng isang dalaga at dalu- dali ring yumakap sa kaniya.“Ang tagal mo bago gumising ate.” medyo naiiyak na sabi nito.Base sa tawag nito sa kaniya ay na
Nakatulala habang nakasandal sa pader si Serene. Halos ayaw pa rin mag- sink in sa utak niya ang mga sinabi sa kaniya ng kaniyang ina. Tila ba napakalaking rebelasyon iyon para sa kaniya dahil nga wala talaga siyang maalala pati ang pangalan niya ay nakalimutan niya.Ayon sa kaniyang ina ay fiancee niya daw si Luther o ang lalaking naroon kanina at ang humalik sa kaniya. Kaya siguro ganuon ang reaksiyon ng katawan niya nang maglapat ang mga labi nila dahil may espesyal na koneksiyon ang nagkokonekta sa kanilang dalawa.Higit pa sa lahat ay ang sinabi nito na may anak na sila ni Luther at kambal na lalaki. Hindi niya tuloy maiwasan ang malungkot dahil sa sinabi ng kaniyang ina, hindi dahil sa nalaman niya na may anak siya kundi sa dahilan na bakit wala man lang siya maalala tungkol sa mga ito.Syempre ay hindi niya maiwasan ang ma- excite lalo pa at ayon sa kaniyang ina ay napakatagal na ng mga itong hinihintay na magising siya at miss na miss na raw siya ng mga ito. Tinanong niya ang
Hindi alam ni Luther ang mararamdaman niya habang palabas ng silid ni Serene. Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito, bakit pati pangalan nito ay hindi na nito alam? Hindi kaya na- amnesia ito? Habang naglalakad siya ay hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili na hindi mapahilot sa kaniyang sentido ng mga oras na iyon. Naalimpungatan siya sa kaniyang pagtulog. Pakiramdam nga niya ay katutulog lamang niya ng mga oras na iyon pero ganun pa man ay masaya siya na tuluyan ng nagising si Serene. Napakatagal na nilang hinihintay na magising ito lalo na ang mga anak niya. Alam niyang miss na miss na ng mga ito ang kanilang ina lalo pa at hindi nila pinapayagan na dalawin man lang ng mga ito si Serene sa ospital dahil na nga rin sa payo ni Sevi sa kanila. Hanggang sa bigla na lamang siyang napa- aray dahil nauntog siya. Dahil sa sobrang pag- iisip niya ay hindi na niya napansin pa ang kaniyag dinadaanan. Napahilot siya sa kaniyang noo at pagkatapos ay napaangat ng ulo upang tingnan kung sino
Halos dalawa nang linggo ang lumipas ngunit hindi pa rin nagigising si Serene. Mag- aalas diyes na ng gabi ng gabing iyon at si Luther ang bantay nito. Pinauwi niya muna ang mga magulang ni Serene at ang mga kapatid nito dahil may pasok pa ito kinabukasan at hindi pwedeng mag- puyat.Ang mga magulang naman ni Serene ay pinauwi niya dahil walang magbabantay sa mga anak niya, isa pa ay para na rin makatulo ang mga ito ng maayaos. Alam niyang hindi nakaktulog ang mga ito ng maayos sa ospital dahil sa pagbabantay. Sa tagal na ni Serene sa ospital ay ngayon niya lamang ito babantayan, pero halos araw- araw naman niyang dinadalaw ito.Umupo siya sa tabi nito at pagkatapos ay hinawakan ang kamay nito kasabay ng pagtitig nito sa mukha. Payapang- payapa itong natutulog. Nalulungkot siya para sa mga anak niya ng mga oras na iyon dahil gustong- gusto na ng mga ito na makita ang kanilang ina ngunit hindi nila pinagbibigyan ang mga ito pumunta sa ospital, dahil iyon din ang bilin sa kanila ni Sevi
Hindi napigil ng mga pulis na hindi lumapit si Luther sa bahay. Kahit nagpapalitan ng mga putok ang mga ito ay wala siyang pakialam. Handa siyang isugala ng buhay niya mailigtas lamang ang mga anak niya.Rinig niya ang pagtawag sa kaniya ni Kenneth ngunit tuloy- tuloy siya sa ginagawa niyang paggapang. Malapit na siya sa bahay. Mas lalo pang tumindi ang pagnanasa niyang makalapit sa bahay dahil mula sa kinaroroonan niya ay rinig niya ang pag- iyak ng mga anak niya.Hindi niya maiwasan ang hindi makaramdam ng matinding galit. Hindi niya inakalang aabot sa ganito ang lahat.Nang ilang metro na lamang ang layo niya mula sa bahay ay nakita niya ang pagbukas ng pinto kung saan ay lumabas ay may nakikipagbuno sa isang lalaki habang nakatali ang kamay nito. Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya kung sino iyon. Si Bill, ngunit bakit nakatali ang mga kamay nito?Nakita niya kung paano nito tinadtyakan ang ari nito kaya bigla itong napahiga at mabilis na pinulot ang baril nito. Kasunod nito
—----Nasa gitna ng bukid ang address na ibinigay sa kanila ni Bill. mula sa daan ay kita nila ang ilang sasakyan na nakaparada sa labas. Sa unang tingin talaga ay wala siyang pagdududa na doon nga talaga dinala ni Lian ang mga anak niya. Pagbaba pa nga lamang niya ng sasakyan ay halos gusto na niya kaagad tumakbo patungo doon pero syempre ay hindi niya naman pwedeng gawin iyon dahil unang- una ay wala siyang dalang baril.Baka salubungin siya ng mga ito ng putok ng baril, wala pa naman pwedeng pagkublihan sa parteng iyon. Ayon sa mg pulis ay kailangan nila ang pagdodoble- ingat dahil baka mamaya ay isa pala iyong patibong. Baka mamaya ay naghihintay na pala ang mga ito sa kanila at nagkalat na sa paligid nang wala silang kaalam- alam.Kapag ganun nga ang nangyari, posible na wala silang magiging laban dahil hindi sa pamilyar sa kanila ang lugar. Idagdag pa nga na walang pwedeng pagtaguan dahil nga puro kabukiran ang nakapaligid sa bahay.“Sir, mauuna muna kami. Dito lang muna kayo sa
Mabilis nga niyang sinagot ito at pagkatapos ay itinapat kaagad ang kaniyang cellphone sa kaniyang tenga.“Hello?” isang baritonong tinig ang sumalubong sa kaniya at hindi pamilyar iyon sa kaniyang pandinig. Sino kaya ito? At ano ang kailangan nito sa kaniya.“Sino to?” walang emosyong tanong niya rito.Unti- unti nang bumibilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon at hindi niya alam kung bakit.“Ito ba ang anak ni Maam Minerva Del Fuego?” tanong ng nasa kabilang linya.Biglang nagsalubong ang kaniyang mga kilay dahil sa tanong nito ng mga oras na iyon. Siya ba ang hinahanap nito o iba? Pero anak ni Minerva Del Fuego? Siya iyon, pero hindi lang naman siya ang anak nito.“Ako nga.” iyon na lamang ang naisagot niya at mas lalong naging curious pa siya lalo kung sino ba ito.“Ako ang imbestigador na kinuha noon ng iyong ina, may isang text message akong ipapasa sayo galing kay Bill at tungkol sa mga anak mo.” sabi nito na ikinapanlaki ng mga mata niya.Umahon ang galit sa dibdib ni