All Chapters of Billionaire's Love Beyond Misunderstanding: Chapter 11 - Chapter 20

“Alam mo, simula ng dumating ka kanina parang wala ka sa wisyo” puna ni Tim. Sabay ang out namin ngayon at naghihintay kami ng masasakyan. Tiningnan ko lang ito. Naramdaman ko ang palad nito sa noo ko. “Mukhang normal naman temperature mo” wika niya “pero kung masama pakiramdam mo sabihan mo lang ako ha?” pag-aalala niya. Nginitian ko lang ito at tinanguan. Binalik niya na ang tingin sa daan. Napapikit ako at napailing ng ulo. Kainis. Bakit ko ba kasi iniisip iyong kiss na ‘yon!Flashback Hindi ako nakagalaw sa kinakatayuan ko dahil sa biglaang pagdampi ng labi nito sa labi ko. Ilang segundo na magkalapat lang ang mga labi namin. Pigil din ang paghinga ko. Nang mabalik ako sa wisyo ay sinubukan ko na itulak ito ngunit ng gagawin ko pa lang iyon ay naramdaman ko na ang paghigit nito sa baywang ko at naramdaman ang paggalaw ng labi nito. Kung nagulat ako sa paghalik niya sa akin ay mas nagulat ako nang unti-unti ay hindi ko napansin na tinutugunan ko na pala ang mga halik ni

Nagising akong mabigat ang nararamdaman. Ayokong paniwalaan ang dahilan kung bakit. Ganito ba talaga akong karupok? Baka infatuation lang ‘to. Mawawala rin ‘to. Naalala ko yung sinabi ni Tim sa akin noon noong sinabi ko sa kanya na never ako magkakagusto sa lalaking ito ‘huwag kang magsalita ng tapos’ ayoko siyang maging tama.Pagdating ko sa office ay ang nagkukumpulang mga co-intern ko ang nakita ko. “Ang ganda talaga niya no?” wika ng isa. “Bagay na bagay sila ni Sir Ben” wika ng isa pa. Dumiretso ako sa pwesto ko at pilit na hindi pinansin ang usapan nila. “Good morning, Althea” pagbati ni Enzo. Isa sa mga kasama namin na galing sa ibang school. “Hoy, Enzo. Anong ngiti ‘yan ha?” panunukso ni Lyka na ginatungan ng mga kasama namin. “Ang aga-aga lumandi ha” wika ng isa. Tinawanan lang sila ni Enzo. Ako naman ay ngumiti at tango lang dito. Nilapitan ako ni Lyka at tinukso. Hindi niya ko tinantanan hanggang sa hindi mag 8AM. 7:45 pa lang kasi at himalang napaaga kaming l

“Smile” rinig kong wika ng nasa likod ko at pagharap ko ay sinalubong ako ng nakakasilaw na flash ng camera.“Ay sorry may flash pala” tumatawang wika ni Enzo.Sinimangutan ko ito. “Muntik na ko mabulag” nakangusong wika ko.“Ako naman muntik na magka-diabetes” singit ni Lyka “ang aga-aga naglalandian kayo” bitter na wika nito.“Sinusubukan ko lang pangitiin si Althea” abot hanggang tenga na wika ni Enzo. Nabawasan ang ngiti niyang iyon ng humarap ito sa akin “after kasi ng dinner natin kasama yung mga kaibigan ko parang hindi na kita nakitang ngumiti” may pag-aalinlanagn sa boses niya. Para bang ang tagal niya kinimkim yung bagay na yon. “Una na ko” pabulong na wika ni Lyka. Isang awkward na tawa ang nabitawan ko.“Sorry, Enzo. Hindi ko alam na ‘yan na pala iniisip mo” tipid akong ngumiti “pero promise, wala kang kasalanan.” paninigurado ko at malapad na ngumiti. Tiningnan ako nito, tinatansya kung nagsasabi ako ng totoo. Maya-maya ay malapad din itong ngumiti. “Sige sabi mo eh”

Nasaan na ba si Enzo? Ang sabi niya papunta na siya. Alalang tanong ko sa sarili.Sakto naman na napatawag ito.“Althea” sa boses niya pa lang ay parang may hindi na magandang mangyayari “sorry” dagdag nito at parang alam ko na nga ang sasabihin niya “hindi ako makakapunta.” Natahimik ako at hindi ko alam ang sasabihin ko.“Althea?” pagtawag niya ng walang makuha na sagot mula sa akin. “Kung magagalit ka maiintindihan ko.” “Hindi okay lang. Ano ka ba.” Paninigurado ko rito at bahagya pang tumawa.Aaminin ko na medyo dismayado ako kasi na excite na rin ako at akala ko ay may kasama na ako. “I’m really sorry, Althea. May kailangan lang ako asikasuhin sa family business namin. Hinahanap kasi ako ng isa sa mga biggest investor ni dad. Hindi ako makakatanggi kasi magagalit iyon.” May panghihinayang at hiya na wika niya. “Ano ka ba, naiintindihan ko. Baka kailangan ka nga talaga ng family niyo. Asikasuhin mo muna yang business niyo.” “Huwag kang mag-alala kapag naayos ko na lahat dito,

“Samuel, nasisiraan ka na ba ng bait?” halos magdabog na ako. Kanina ko pa sinasabihan ang lalaking ito na bumangon na at mag-ayos para bumalik sa Manila pero nagtutulog-tulugan pa rin.Ilang araw na siyang andito. Noong una hinayaan ko pa kasi may bagyo pa pero ngayong gumaganda na ang panahon pwede na siya makauwi. Marami na rin silang nagawa ni tito rito, ang maglaro ng basketball tuwing hapon, maligo sa ilog, umakyat ng bundok at mag-camping at kung ano pang mga adventure na hindi kakayanin ng katawan ko kaya hindi ako sumasama. Masyado na siyang nakikipamilya!Bumangon ito at naupo. “No, ikaw ang nasisiraan ng bait kasi bigla ka na lang pumapasok dito sa kwarto ko without my permission.” bahagya pa nitong itinuro ang pinto na para bang pinagsasabihan ako na lumabas.Napasinghap ako sa naging sagot niya. Sa loob ng ilang araw na narito siya naging ganyan na siya ka walang hiya. Parang nakalimutan at ibinaba niya na ang lahat ng walls na mayroon siya. Ibang-iba siya sa Samuel na n