All Chapters of รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Chapter 741 - Chapter 750

เว่ยเจินที่ยืนอยู่ข้างอิ๋นอิ๋นพูดแทรกขึ้นว่า “แต่ห้าร้อยมิลลิลิตร ก็พอแล้วใช่ไหม?” โจวจื่ออี้ขมวดคิ้วและพูดอย่างขมขื่น “เลือดห้าร้อยมิลลิลิตร พูดง่ายแต่ทำยาก! เวลาเจอเลือดที่เข้ากับจื่อชิวได้ มากที่สุดจะได้มาแค่สามร้อยมิลลิลิตรต่อครั้งเท่านั้น ตอนนี้ไมค์เจอสองร้อยมิลลิลิตรที่ประเทศบี ยังขาดอีกสามร้อยมิลลิลิตร” อิ๋นอิ๋นได้ยินคำพูดของเขา หน้าอกของเธอขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว “ถ้าตอนนี้ใช้เลือดอีกสามร้อยมิลลิลิตรก็จะช่วยชีวิตจื่อชิวได้ใช่ไหมคะ?” โจวจื่ออี้ “ใช่แล้วครับ! แต่เลือดสามร้อยมิลลิลิตรนี้หาได้ยาก คนที่มีกรุ๊ปเลือดนี้มีน้อยมากและอายุของผู้บริจาคเลือดได้คือช่วงอายุระหว่างสิบแปดถึงห้าสิบห้าปี…” อิ๋นอิ๋นดึงแขนเว่ยเจินแล้วเอ่ยกับโจวจื่ออี้ “ฉันกับเว่ยเจินจะไปหาเอง” โจวจื่ออี้พูดอย่างงุนงง “อิ๋นอิ๋น คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้างนอกมืดแล้ว หากมีแหล่งข่าวเรื่องเลือด พวกเราจะรับทราบข่าวนี้ทันที” เขาเข้าใจว่าอิ๋นอิ๋นอยากช่วย อิ๋นอิ๋นคืเป็นคนที่ต้องได้รับการปกป้องมาตลอด ตอนนี้เธอไม่มีปัญหาแล้ว ก็ถือว่าเป็นความช่วยเหลือที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน อิ๋นอิ๋นพ

ในใจของฉินอันอันรัดแน่น ความรู้สึกสูญเสียย่อมเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ เพราะก่อนไมค์โทรมา เธอเห็นข้อความของคุณหมอ เธอยังไม่ทันมีความสุข ข่าวร้ายก็ตามมาติด ๆ “ไม่เป็นไร” เธอเอ่ยเบา ๆ “ฉันจะโทรหาโรงพยาบาล” “ตกลง ฉันปลุกเธอหรือเปล่า?” “เปล่า ฉันตื่นอยู่แล้ว หลายวันมานี้ลำบากนายแล้ว” ฉินอันอันเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วลงจากเตียง วางแผนจะไปโรงพยาบาลตอนนี้ “ใช่แล้ว ธนาคารเลือดเพิ่งส่งเลือดไปสามร้อยมิลลิลิตรฉันคิดว่าเลือดสามร้อยมิลลิลิตรน่าจะพอ” “งั้นก็ดี! ถ้าพอแล้ว ฉันจะได้เตรียมตัวกลับเลย” ไมค์กล่าว “อื้ม ตอนนี้ฉันจะไปดูที่โรงพยาบาลก่อน” “เอาล่ะ เธอต้องใส่ใจสุขภาพนะ! อย่าให้จื่อชิวหายดีแล้วเธอล้มลงเชียว” ไมค์เตือน “ฉันไม่ควรโทรหาเธอเวลานี้ แต่ถ้าไม่โทรหาเธอ ฉันไม่สบายใจ” “ฉันก็นอนไม่หลับเหมือนกัน” ฉินอันอันคุยกับเขาอีกสองสามคำแล้ววางสาย ก่อนออกมา เธอตรวจดูสภาพอากาศ ตอนนี้อุณหภูมิภายนอกอยู่ที่ศูนย์องศา สภาพอากาศแสดงว่าวันนี้มีหิมะตกหนัก ทุกครั้งที่เธอเห็นหิมะ แม้แต่คำว่า “หิมะ” เธอก็มักคิดถึงช่วงเวลาที่เธอกับฟู่สือถิงรักกันอย่างหวานชื่นหลายปีที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงเชื่

หลังจากโทรติดแล้ว เจ้าหน้าที่ธนาคารเลือดก็บอกว่า “ผมถามเจ้าหน้าที่แล้ว คนที่เข้าเวรรับไว้ตอนนั้น เขาบอกว่าคนส่งเลือดมาไม่ได้ทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ คิดว่าคงอยากทำความดีโดยไม่ทิ้งชื่อ!” บนโลกนี้มีคนดีที่ทำความดีมากมายขนาดนี้โดยไม่เปิดเผยชื่อมาจากที่ไหนกัน? ฉินอันอันมองเขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็พูดว่า “พวกเราไปหาคนใจดีที่บริจาคเลือดคนนั้นกันเถอะค่ะ!” ตอนนี้อาการของจื่อชิวคงที่แล้ว พวกเขาอยู่โรงพยาบาลต่อก็ช่วยอะไรไม่ได้ “ผู้บริจาคเลือดไม่ได้ให้ชื่อไว้” ฟู่สือถิงมองดูฉินอันอันด้วยสายตาเฉียบคมราวกับเหยี่ยว “คุณไม่คิดว่ามันแปลกหรือ?” ฉินอันอันทำท่าทางรุ่นคิดอย่างรอบคอบ “ก่อนหน้านี้พี่เว่ยก็เอาถุงเลือดมาด้วย บอกว่ามีคนใจดีบริจาคโดยไม่ทิ้งชื่อเอาไว้” “คุณคิดว่าเว่ยเจินเป็นคนเอาเลือดสามร้อยมิลลิลิตรนี้มางั้นเหรอ?” ขนตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อยและส่ายหัว “ฉันไม่รู้ ถ้าพี่เว่ยเป็นคนหามา ทำไมเขาไม่นำมาให้เองเลย? ทำไมต้องส่งผ่านธนาคารเลือดด้วย?” ใบหน้าของฟู่สือถิงเปลี่ยนเป็นเลวร้ายทันที เธอเดาออกว่าเขากำลังคิดอะไร “ฉันจะโทรถามพี่เว่ย!” เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วคิดจะโทรหาเว่ยเจิน แต่เขาก

เมื่อฟู่สือถิงเห็นพวกเขาสองคนเข้ามา สีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไป อพาร์ตเมนท์ของเว่ยเจินไม่มีใครอยู่ เว่ยเจินพาอิ๋นอิ๋นไปแล้ว ไม่รู้ว่าพาไปที่ไหน! “คุณฟู่ ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?” คุณแม่เว่ยถามอย่างงุนงง “คุณเองก็มาถามเว่ยเจินเรื่องเลือดสามร้อยมิลลิลิตรด้วยเหรอคะ?” หลังจากคุณแม่เว่ยถามจบ ฉินอันอันเห็นแล้วว่าฟู่สือถิงไม่สามารถควบคุมอารมณ์ในตัวได้ จึงรีบเดินไปหาเขาทันที “สือถิง ใจเย็น ๆ นะ!” เธอเอ่ยเสียงแหบแห้ง “คุณลุงคุณป้าไม่รู้ว่าเว่ยเจินหายไปไหน ฉันจะคิดหาวิธีติดต่อเขาเอง คุณให้เวลาฉันหน่อยนะ!” ดวงตาของฟู่สือถิงแดงก่ำ ใบหน้าของเขาเย็นชาและไม่แยแสอะไรทั้งสิ้น! ตอลดเวลาจนถึงตอนนี้ เขาคอยปกป้องอิ๋นอิ๋นอย่างระมัดระวัง เธอถึงได้มีชีวิตอย่างปลอดภัยและมีสุขภาพดีจนถึงตอนนี้ มันไม่ง่ายเลยที่อาการป่วยของเธอจะดีขึ้น ในที่สุดเธอเกือบจะใช้ชีวิตได้อย่างคนปกติแล้ว แต่ผลคือเว่ยเจินกลับลงมือทำกับเธอได้!เขากล้าดียังไงมาเจาะเลือดของอิ๋นอิ๋น?! เขากล้าดียังไง! ถ้าจื่อชิวไม่ใช่ลูกของฉินอันอัน เขาจะโหดร้ายขนาดนี้ไหม? “ถ้าอิ๋นอิ๋นตาย ผมจะฝังเขาลงหลุมไปพร้อมกับอิ๋นอิ๋นด้วย” ฟู่สื

หยดน้ำตาร่วงหล่นลงบนหน้าจอ เขาใช้นิ้วเช็ดหน้าจอแล้ววิดีโอก็จบลง เขาเล่นวิดีโออีกครั้ง หลังจากดูจบ ก็ยิ่งปวดหัวใจ! เขากดหมายเลขโทรศัพท์ของเธอทันที ทว่าที่ดังมามีแต่เสียงปิดเครื่องอย่างเย็นชา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอเลือกทำเรื่องสำคัญในชีวิตโดยปิดบังเขา เขาไม่อาจให้อภัยเธอ และยิ่งไม่ให้อภัยตัวเอง!เขาควรคาดเดาได้ว่าเธอไม่ใช่คนโง่มานานแล้ว เขาไม่สังเกตเห็นเลยได้ยังไง? เขาควรสังเกตเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่เว่ยเจินนำเลือดร้อยห้าสิบมิลลิลิตรมาให้แล้วสิ! บนโลกใบนี้มีคนใจดีที่ไม่ร้องขอสิ่งตอบแทนก็จริง แต่ไม่น่าจะเจออย่างบังเอิญเช่นนั้น ในเวลาเดียวกันโทรศัพท์ของฉินอันอันมีเสียงดังขึ้น เธอเปิดโทรศัพท์ มองเห็นข้อความที่เว่ยเจินส่งมา - ฉันขอโทษคำสั้น ๆ สามคำ ทำให้ฉินอันอันตะลึงอยู่กับที่ เว่ยเจินบอกเธอว่าขอโทษ! ดังนั้น เลือดที่ส่งมาจากคนใจดีสองครั้งนั่นก็เป็นของอิ๋นอิ๋นจริง ๆ! เขาเป็นคนเจาะเลือดอิ๋นอิ๋น! และมีบางอย่างเกิดขึ้นกับอิ๋นอิ๋นเพราะเรื่องนี้ด้วย! ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องพูดสามคำที่ว่า “ฉันขอโทษ” ชั่วขณะนั้น โลกทั้งโลกแปรปรวน ราวกับเรี่ยวแรงในตัวเธอแห้งเ