All Chapters of รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Chapter 661 - Chapter 670

หลีเสี่ยวเถียนเดินผ่านเขาเข้าไปในห้องทำงานของฟู่สือถิง โจวจื่ออี้หยอกเย้าเฮ่อจุ่นจือ “ดูเหมือนภรรยาของคุณจะมาสร้างเพื่อปัญหาที่นี่นะครับ” เฮ่อจุ่นจือถอนหายใจ “ผมไม่ได้อยากให้เธอมา แต่เธอยืนกรานที่จะมาเอง เธอยืนยันว่าผู้หญิงในวิดีโอไม่ใช่ฉินอันอัน แต่ผมดูอย่างละเอียดแล้ว ผมก็ยังคิดว่าเธอคนนั้นคือฉินอันอัน!” โจวจื่ออี้ตอบกลับ “พวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน แน่นอนว่าเธอต้องอยู่ข้างฉินอันอัน ไมค์ก็เหมือนกัน เขาบอกผมว่าผู้หญิงในวิดีโอคือนั่วนั่ว นั่วนั่วเลียนแบบเสียงของเธอและที่ท้องเธอป่องก็เป็นเพราะเอฟเฟกต์พิเศษ...เขาพูดจริงจังจนผมเกือบจะเชื่อไปแล้ว” เฮ่อจุ่นจือไม่เชื่อ “เขาคิดว่ากำลังถ่ายหนังอยู่หรือยังไง?!” โจวจื่ออี้ดันแว่นบนดั้งจมูกขึ้น “ที่เขาพูดนั้นก็เป็นไปได้ แต่ความเป็นไปได้นั้นมีไม่มาก พวกเขายอมรับที่ฉินอันอันเป็นผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้มากกว่า” “คุณพูดถูก หลีเสี่ยวเถียนแทบจะเสียสติหลังจากได้ดูวิดีโอนี้ ผมไม่สามารถแม้แต่จะพยายามโน้มน้าวเธอได้เลย” “เจ้านายของผมก็เหมือนกัน แม้ว่าจนถึงตอนนี้เขาจะยังไม่ได้ทำอะไรแย่ ๆ แต่ผมคิดว่าเขาอาจจะระเบิดเมื่อไรก็ได้ ผมไม่กล้าเข้าไปตอนนี้หรอก

เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับแม่ตรง ๆ ได้ ไม่อย่างนั้นแม่จะไม่เห็นด้วย สายตาของเขามุ่งมั่น น้ำเสียงของเขาจริงจัง พร้อมกับแต่งเรื่องโกหกขึ้นมา “ผมเหนื่อยกับการเข้าค่ายฤดูร้อนครั้งนี้มาก” ฉินอันอันรับปากเขาอย่างสงสาร “ลูกรัก ต่อไปถ้าเรียนหนักหรือกดดันมาก ลูกต้องบอกแม่นะ ถึงแม้การเรียนจะสำคัญ แต่สุขภาพสำคัญกว่า” เสี่ยวหานพยักหน้า ประเทศเอ บ้านตระกูลฟู่ เวลาสองทุ่ม เซิ่งเป่ยรินไวน์ให้ฟู่สือถิง แต่ฟู่สือถิงปฏิเสธ “ฉันดื่มไม่ไหวแล้ว” เขาเพิ่งดื่มไปสองแก้ว และตอนนี้ผิวหนังและดวงตาของเขาแดงเพราะความเมา พรุ่งนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับฉินอันอัน หากคืนนี้เขาดื่มมากเกินไป จะส่งผลต่อสภาพของเขาในวันพรุ่งนี้ “ก็ได้ ฉันดื่มเอง” เซิ่งเป่ยหยิบแก้วไวน์ของเขาขึ้นมาแล้วดื่มทันที “นายดื่มให้น้อย ๆ หน่อย” ฟู่สือถิงเงยหน้าขึ้นมองเขา “ฉันรู้ว่านายทำเพื่อฉัน แต่…” “แต่อะไร? นายคงไม่ทำให้ฉินอันอันอับอายใช่ไหม? นายโหดร้ายกับเธอไม่ได้ก็เพราะลูก” เซิ่งเป่ยวางแก้วไวน์ของเขาลง “ฉันแค่อยากจะเตือนนาย นายมีแต่จะต้องเสียเงินไปกับเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ถ้านายไม่ออกมาตั้งแต่ตอนนี้ ฉันเกรงว่านายจะไม่มีโอกาสอีกแ

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทำแบบนั้น และเธอก็ตกเป็นเหยื่อ แต่เธอถูกบังคับให้ต้องรับแรงกดดันดังกล่าวเนื่องจากกระแสสังคม เธอโทรหาหลีเสี่ยวเถียน “อันอัน ทำไมเธอกลับมาเร็วขนาดนี้?” หลีเสี่ยวเถียนสับสนเล็กน้อย “ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะเที่ยวที่ประเทศบีสักพัก ไม่ใช่ว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่คนในประเทศบางคนน่ารังเกียจเกินไป” “การหนีปัญหาช่วยแก้อะไรไม่ได้ ฉันได้เจอกับพวกเขาแล้ว” เธอพูดอย่างใจเย็น “เสี่ยวเถียน ฉันได้ยินมาว่าเธอไปหาพวกเขาเพราะเรื่องของฉัน ขอบคุณมากนะที่เชื่อใจฉัน” “ขอบคุณฉันทำไม? จะว่าไปแล้ว เป็นฉันเองที่ทำร้ายเธอ ถ้าฉันเก็บโทรศัพท์ไว้ให้ปลอดภัย ขโมยก็คงเอาไปไม่ได้ ถ้าขโมยเอาโทรศัพท์ของฉันไปไม่ได้ แล้วพวกเขาจะเอาอะไรไปหลอกให้เธอไปที่โรงแรมล่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนพูดด้วยความโกรธ “ถึงพวกเขาจะขโมยโทรศัพท์ของเธอไม่ได้ แต่พวกเขาก็หาวิธีอื่นมาหลอกให้ฉันไปที่โรงแรมได้อยู่ดี” ฉินอันอันมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างแล้วพูดว่า “อากาศเริ่มหนาวแล้ว ไปชอปปิงกันเถอะ!” เธอต้องซื้อเสื้อผ้าสำหรับฤดูใบไม้ร่วงให้เด็ก ๆ เด็ก ๆ เติบโตอย่างรวดเร็วและจำเป็นต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ทุกปี ทั้งสองนัดพบกันที่ห้างสรรพสินค้

ฉินอันอันตามหาเขาทำไม? เมื่อพิจารณาจากท่าทางเย็นชาของเธอ ดูยังไงก็ไม่เหมือนว่าเธอเรียกเขามาหาความสำราญเลย! “เสี่ยวหลิน” ฉินอันอันผลักเงินสดก้อนหนึ่งและขวดยาไว้ตรงหน้าเขา “ถ้านายตอบคำถามของฉันแต่โดยดีและบอกฉันทุกเรื่องที่นายรู้ เงินจะเป็นของนาย แต่ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ ไม่ยอมพูดอะไรสักอย่าง ยาขวดนี้จะทำให้นายพูดไม่ได้อีกตลอดชีวิต” เสี่ยวหลินหน้าซีดด้วยความตกใจ ชี้ไปที่ขวดยาสีดำแล้วพูดตะกุกตะกัก “นี่… นี่ยาอะไรเหรอครับ?” “ยาพิษ ดื่มแล้วนายจะตายทันที สิ่งสำคัญคือแพทย์นิติเวชก็ไม่สามารถตรวจพบสารพิษนี้ได้ เมื่อถึงเวลาเขาก็จะบอกว่าคุณเสียชีวิตด้วยจากอาการหัวใจหยุดเต้น เนื่องจากตื่นเต้นมากเกินไป ไม่มีใครสงสัยอะไรแน่” น้ำเสียงของฉินอันอันนิ่งสงบ เสี่ยวหลินหน้าซีดด้วยความตกใจและคุกเข่าลง “คุณฉิน ถ้าคุณอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลยครับ… แต่ผมเป็นแค่พนักงานต่ำต้อย ผมไม่รู้เรื่องราววงในมากนัก!” เมื่อเห็นว่าเขาเปิดใจ ฉินอันอันก็ถามทันทีว่า “วันที่ฉันถูกหลอกให้ไปที่โรงแรม ใครสั่งให้นายมารับฉัน? ใครย้ายฉันจากห้องรับรองส่วนตัวไปที่ห้องหกศูนย์เก้า? แล้วผู้หญิงในวิดีโอ นายเคยเห็นรึเปล่า?!” เส

เธอไม่กล้าโต้กลับ ‘ฉินอันอันบ้าไปแล้ว!’ เธอกลัว! “คุณประเมินฉันต่ำเกินไป” ฉินอันอันบีบใบหน้าที่เจ็บปวดแต่กลับไม่เต็มใจของเธอแล้วพูดเน้นทีละคำ “ฉันไม่เคยพึ่งพาผู้ชายในการใช้ชีวิต! ต่อให้ฟ้าจะถล่มฉันก็จะคลอดลูกของฉันได้อย่างราบรื่น แผนชั่วของคุณ ได้ผลครั้ง สองครั้ง คุณคิดว่ามันจะสำเร็จเป็นครั้งที่สามอีกเหรอ?” ...... ตอนที่โจวจื่ออี้รีบวิ่งเข้ามา นั่วนั่วก็โดนตบจนจมูกและใบหน้าของเธอบวมช้ำ เมื่อเธอเห็นโจวจื่ออี้ เธอก็ร้องเสียงดังทันที “ผู้ช่วยโจว! ช่วยด้วยค่ะ! ฉินอันอันบ้าไปแล้ว! เธอตบหน้าฉัน! ฉันจะโดนเธอตบจนตายแล้ว! ฮือ ๆ ๆ!” โจวจื่ออี้เดินเข้าไปหาเธอทันที และผลักบอดี้การ์ดของฉินอันอันออก “ฉินอันอัน คุณกำลังทำอะไรอยู่? ที่นี่คือบริษัท คุณไม่ควรมาสร้างปัญหา” โจวจื่ออี้เข้าข้างนั่วนั่วและพูดอย่างจริงจัง ฉินอันอันสีหน้าเย็นชา “ฉันจะสั่งสอนเธอที่ไหนก็เรื่องของฉัน ถ้าคุณไม่พอใจ ก็ไปบอกเจ้านายของคุณให้มาคุยกับฉันได้เลย” โจวจื่ออี้พูดไม่ออก ตามเจ้านายมาคุยกับเธอ แล้วจะคุยอะไรกันได้? สุดท้ายก็ต้องตามใจเธออยู่ดี “ผู้ช่วยโจว รบกวนโทรหาญาติของฉันด่วน… ถ้าญาติของฉันรู้ว่าฉันถูกร