LOGINShare
บทที่ 664
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 665
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทำแบบนั้น และเธอก็ตกเป็นเหยื่อ แต่เธอถูกบังคับให้ต้องรับแรงกดดันดังกล่าวเนื่องจากกระแสสังคม เธอโทรหาหลีเสี่ยวเถียน “อันอัน ทำไมเธอกลับมาเร็วขนาดนี้?” หลีเสี่ยวเถียนสับสนเล็กน้อย “ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะเที่ยวที่ประเทศบีสักพัก ไม่ใช่ว่าฉันกลัวหรอกนะ แต่คนในประเทศบางคนน่ารังเกียจเกินไป” “การหนีปัญหาช่วยแก้อะไรไม่ได้ ฉันได้เจอกับพวกเขาแล้ว” เธอพูดอย่างใจเย็น “เสี่ยวเถียน ฉันได้ยินมาว่าเธอไปหาพวกเขาเพราะเรื่องของฉัน ขอบคุณมากนะที่เชื่อใจฉัน” “ขอบคุณฉันทำไม? จะว่าไปแล้ว เป็นฉันเองที่ทำร้ายเธอ ถ้าฉันเก็บโทรศัพท์ไว้ให้ปลอดภัย ขโมยก็คงเอาไปไม่ได้ ถ้าขโมยเอาโทรศัพท์ของฉันไปไม่ได้ แล้วพวกเขาจะเอาอะไรไปหลอกให้เธอไปที่โรงแรมล่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนพูดด้วยความโกรธ “ถึงพวกเขาจะขโมยโทรศัพท์ของเธอไม่ได้ แต่พวกเขาก็หาวิธีอื่นมาหลอกให้ฉันไปที่โรงแรมได้อยู่ดี” ฉินอันอันมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างแล้วพูดว่า “อากาศเริ่มหนาวแล้ว ไปชอปปิงกันเถอะ!” เธอต้องซื้อเสื้อผ้าสำหรับฤดูใบไม้ร่วงให้เด็ก ๆ เด็ก ๆ เติบโตอย่างรวดเร็วและจำเป็นต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ทุกปี ทั้งสองนัดพบกันที่ห้างสรรพสินค้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 666
โรงแรมซีซาร์ หลีเสี่ยวเถียนเข้าไปในห้องโถงโดยสวมวิกผมสีบลอนด์ แต่งหน้าจัดจ้าน และสวมใส่อัญมณีหรูหรา เมื่อพนักงานแผนกต้อนรับเห็นเธอ ดวงตาก็ถูกดึงดูดทันที “ฉันต้องการพบผู้จัดการของคุณค่ะ” หลีเสี่ยวเถียนเดินไปที่แผนกต้อนรับแล้วยิ้มอย่างสูงส่ง พนักงานต้อนรับหญิงลืมถามตัวตนของเธอและโทรหาผู้จัดการทันที ไม่นานนักผู้จัดการก็มา หลังจากเห็นหลีเสี่ยวเถียน ผู้จัดการก็ตกตะลึง “คุณผู้หญิงมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?” “เราไปคุยกันที่อื่นเถอะค่ะ” หลีเสี่ยวเถียนวางมือลงบนไหล่ผู้จัดการ “ไปที่ออฟฟิศของคุณกัน! ฉันมีข่าวดีจะบอก” ผู้จัดการได้ยินสิ่งที่เธอพูดจึงพาเธอไปที่ห้องทำงานทันที เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน หลีเสี่ยวเถียนก็เดินไปนั่งบนโซฟาแล้วพูดกับผู้จัดการว่า “เอารายชื่อพนักงานชายของที่นี่มาให้ดูหน่อย ฉันต้องการแบบที่มีรูปถ่ายด้วย” ผู้จัดการสับสน “คุณผู้หญิงจะเอาข้อมูลไปทำอะไรเหรอครับ?” “คำถามนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คุณระดับคุณจะถาม ฉันต้องการให้พนักงานผู้ชายมาบริการฉันไงล่ะ!” หลีเสี่ยวเถียนพูดพร้อมหยิบแบล็คการ์ดออกจากกระเป๋าเงินของเธอ “ฉันมีเงินเยอะนะ รีบไปเอารายชื่อมา ถ้าฉันเลือกคนที่ฉันชอบได้ ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 667
ฉินอันอันตามหาเขาทำไม? เมื่อพิจารณาจากท่าทางเย็นชาของเธอ ดูยังไงก็ไม่เหมือนว่าเธอเรียกเขามาหาความสำราญเลย! “เสี่ยวหลิน” ฉินอันอันผลักเงินสดก้อนหนึ่งและขวดยาไว้ตรงหน้าเขา “ถ้านายตอบคำถามของฉันแต่โดยดีและบอกฉันทุกเรื่องที่นายรู้ เงินจะเป็นของนาย แต่ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ ไม่ยอมพูดอะไรสักอย่าง ยาขวดนี้จะทำให้นายพูดไม่ได้อีกตลอดชีวิต” เสี่ยวหลินหน้าซีดด้วยความตกใจ ชี้ไปที่ขวดยาสีดำแล้วพูดตะกุกตะกัก “นี่… นี่ยาอะไรเหรอครับ?” “ยาพิษ ดื่มแล้วนายจะตายทันที สิ่งสำคัญคือแพทย์นิติเวชก็ไม่สามารถตรวจพบสารพิษนี้ได้ เมื่อถึงเวลาเขาก็จะบอกว่าคุณเสียชีวิตด้วยจากอาการหัวใจหยุดเต้น เนื่องจากตื่นเต้นมากเกินไป ไม่มีใครสงสัยอะไรแน่” น้ำเสียงของฉินอันอันนิ่งสงบ เสี่ยวหลินหน้าซีดด้วยความตกใจและคุกเข่าลง “คุณฉิน ถ้าคุณอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลยครับ… แต่ผมเป็นแค่พนักงานต่ำต้อย ผมไม่รู้เรื่องราววงในมากนัก!” เมื่อเห็นว่าเขาเปิดใจ ฉินอันอันก็ถามทันทีว่า “วันที่ฉันถูกหลอกให้ไปที่โรงแรม ใครสั่งให้นายมารับฉัน? ใครย้ายฉันจากห้องรับรองส่วนตัวไปที่ห้องหกศูนย์เก้า? แล้วผู้หญิงในวิดีโอ นายเคยเห็นรึเปล่า?!” เส
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 668
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ การมาของฉินอันอันทำให้ทุกคนประหลาดใจ ทุกคนแทบจะกลั้นหายใจมองเธอ ถึงไม่รู้ว่าเธอมาที่นี่ทำไม แต่ก็พอเดาได้จากสีหน้าของเธอว่าเธอมีเจตนาไม่ดี ฉินอันอันเหลือบมองทุกคนแล้วถามว่า “นั่วนั่วยังไม่มาเหรอคะ?” “ปกติเธอจะมาตรงเวลาครับ” พนักงานคนหนึ่งมองนาฬิกาเวลาแล้วพูดว่า “เธอน่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้” พูดถึงก็มาเลย นั่วนั่วกำลังเดินไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ถือกระเป๋าหลุยส์และสวมรองเท้าส้นสูง เมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันที่ประตู เธอก็เดินเข้าไป ทันทีที่เธอเห็นฉินอันอัน สีหน้าเธอก็ซีดลง อาจเป็นเพราะถังเชี่ยนยังไม่มาทำงาน ความรู้สึกวิกฤตก็เกิดขึ้นในใจของเธอ ถ้าฉินอันอันมีปัญหากับเธอจะทำยังไง? เธอโดดเดี่ยวและอ่อนแอ ไม่คู่ควรกับฉินอันอัน! “คุณฉิน นั่วนั่วมาแล้วค่ะ!” มีคนเตือนฉินอันอัน ฉินอันอันหันหลังไปมอง หลังจากที่ได้เห็นนั่วนั่ว จู่ ๆ สีหน้ารังเกียจและความเยือกเย็นปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ “ฉินอันอัน คุณมาหาฉันเหรอ?” นั่วนั่วฝืนยิ้มและถามเชิงรุกว่า “คุณมาที่นี่แต่เช้า มีอะไรสำคัญเหรอ?” “ก็ไม่สำคัญเท่าไหร่หรอกค่ะ” ฉินอันอันพูดนิ่ง ๆ “ฉันชินกับการตื่นเช้า ดั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 669
เธอไม่กล้าโต้กลับ ‘ฉินอันอันบ้าไปแล้ว!’ เธอกลัว! “คุณประเมินฉันต่ำเกินไป” ฉินอันอันบีบใบหน้าที่เจ็บปวดแต่กลับไม่เต็มใจของเธอแล้วพูดเน้นทีละคำ “ฉันไม่เคยพึ่งพาผู้ชายในการใช้ชีวิต! ต่อให้ฟ้าจะถล่มฉันก็จะคลอดลูกของฉันได้อย่างราบรื่น แผนชั่วของคุณ ได้ผลครั้ง สองครั้ง คุณคิดว่ามันจะสำเร็จเป็นครั้งที่สามอีกเหรอ?” ...... ตอนที่โจวจื่ออี้รีบวิ่งเข้ามา นั่วนั่วก็โดนตบจนจมูกและใบหน้าของเธอบวมช้ำ เมื่อเธอเห็นโจวจื่ออี้ เธอก็ร้องเสียงดังทันที “ผู้ช่วยโจว! ช่วยด้วยค่ะ! ฉินอันอันบ้าไปแล้ว! เธอตบหน้าฉัน! ฉันจะโดนเธอตบจนตายแล้ว! ฮือ ๆ ๆ!” โจวจื่ออี้เดินเข้าไปหาเธอทันที และผลักบอดี้การ์ดของฉินอันอันออก “ฉินอันอัน คุณกำลังทำอะไรอยู่? ที่นี่คือบริษัท คุณไม่ควรมาสร้างปัญหา” โจวจื่ออี้เข้าข้างนั่วนั่วและพูดอย่างจริงจัง ฉินอันอันสีหน้าเย็นชา “ฉันจะสั่งสอนเธอที่ไหนก็เรื่องของฉัน ถ้าคุณไม่พอใจ ก็ไปบอกเจ้านายของคุณให้มาคุยกับฉันได้เลย” โจวจื่ออี้พูดไม่ออก ตามเจ้านายมาคุยกับเธอ แล้วจะคุยอะไรกันได้? สุดท้ายก็ต้องตามใจเธออยู่ดี “ผู้ช่วยโจว รบกวนโทรหาญาติของฉันด่วน… ถ้าญาติของฉันรู้ว่าฉันถูกร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 670
ฉินอันอันเดินออกจากลิฟต์ เธอไม่ได้ตั้งใจจะมีปัญหากับพวกเขามากนัก จุดประสงค์ที่เธอมาในวันนี้คือเพื่อสั่งสอนนั่วนั่ว ตอนนี้ได้ระบายแล้ว เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก ขณะที่เธอเดินผ่านฟู่สือถิง ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็คว้าแขนของเธอไว้โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า “ทำอะไร?” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา เขาจับมือเธอแล้วพาเธอออกไปนอกบริษัท ถังเชี่ยนต้องการตามไปด้วย แต่โจวจื่ออี้ห้ามไว้ “ผู้จัดการถังไปหาลูกพี่ลูกน้องของคุณเถอะ! เธอร้องไห้ไม่หยุดเลย” ถังเชี่ยนกัดฟัน “ตอนนี้เธออยู่ไหน?” “ผมเห็นจมูกของเธอเบี้ยวนิดหน่อย ผมจึงขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาเธอไปโรงพยาบาล” โจวจื่ออี้พูด “คุณไปหาเธอที่โรงพยาบาลเถอะ! เธออารมณ์เสียมาก ผมเกรงว่าเธอจะจิตตก” หลังจากที่โจวจื่ออี้พูดจบ ถังเชี่ยนก็ทำได้เพียงไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลเท่านั้น ฟู่สือถิงดึงฉินอันอันไปที่ลานจอดรถด้านหน้าบริษัท ในขณะนี้ลานจอดรถว่างเปล่า มีเพียงพวกเขาสองคน ในขณะที่ถังเชี่ยนขับรถออกไป ดวงตาที่ดูราวกับมีพิษของเธอจับจ้องไปในทิศทางที่ฉินอันอันยืนอยู่ ทำไมจู่ ๆ เธอถึงมาหาเรื่องนั่วนั่วได้ล่ะ? เธอรู้อะไรบางอย่างแล้วหรือเปล่า? หลังจากที
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 671
ความเข้าใจผิดของเธอต่อเขา เกรงว่าในชาตินี้คงไม่สามารถแก้ไขมันได้ “ฉินอันอัน วันนี้ลมแรงมาก คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ!” หลังจากที่ฟู่สือถิงพูดแบบนั้น เขาก็เดินไปจากเธอ เธอยืนแข็งตัวอยู่กับที่ เธอไม่คิดว่าเขาจะไม่ทำอะไรเลย ไม่เถียงอะไรสักคำ เธอประเมินความสามารถในการควบคุมตัวเองของเขาต่ำเกินไป เธอประเมินระดับความยับยั้งชั่งใจของเขาในตอนนี้ต่ำไป บอดี้การ์ดเดินเข้ามาหาเธอแล้วพูดว่า “ประธานครับ ให้ผมพาคุณกลับเถอะ! วันนี้ลมค่อนข้างแรง คุณจะไม่สบายเอาได้” ฉินอันอันไม่รู้สึกว่าลมแรง ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนมีไฟอยู่ในใจ และมันก็ลุกไหม้ด้วยความตื่นตระหนก ...... เมื่อฟู่สือถิงเข้ามาในสำนักงาน โจวจื่ออี้ก็เดินตามเขาเข้ามาทันทีและเล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในฝ่ายประชาสัมพันธ์เมื่อเช้านี้ “ผมถามพนักงานในฝ่ายประชาสัมพันธ์ และพวกเขาบอกว่าไม่เพียงแต่ฉินอันอันคิดว่าผู้หญิงในวิดีโอคือ นั่วนั่วปลอมตัวเป็นเธอเท่านั้น แต่คนที่ควักตาของเสิ่นอวี๋ก็คือนั่วนั่วด้วยเหมือนกัน” เมื่อโจวจื่ออี้พูดด้วยความตกใจ เนื่องจากนั่วนั่วดูอ่อนโยนและประพฤติตนดี และน้ำเสียงการพูดของเธอก็เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 672
ที่โรงพยาบาล หลังจากที่นั่วนั่วเห็นถังเชี่ยน น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด “พี่ถังเชี่ยน ฉินอันอันทำเกินไปแล้ว เธอกล้าตบฉันทั้ง ๆ ที่ไม่มีหลักฐาน! เธอไม่ได้กลัวพวกเราเลย!” ใบหน้าของนั่วนั่วถูกทายาจนทั่ว และตอนนี้เธอก็ดูตื่นตระหนกเป็นพิเศษ ถังเชี่ยนพูดอย่างใจเย็น “ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกของสือถิง นั่นเป็นสาเหตุที่เธอกล้าทำอะไรกำเริบเสิบสานแบบนั้น” “เธอร้ายกาจกว่าที่พี่บอกไว้มาก! เธอทำจมูกฉันเบี้ยว” นั่วนั่วพูดอย่างทุกข์ทรมาน “ปฏิกิริยาของฟู่สือถิงเป็นยังไงบ้าง? แม้ว่าเขาจะไม่ช่วยฉัน ก็น่าจะตำหนิฉินอันอันเพราะเห็นแก่พี่ใช่รึเปล่า?” “เธอคิดอะไรอยู่?” ถังเชี่ยนรู้สึกขมขื่นในใจ “เขาบอกว่าเขาเกลียดเด็ก แต่เขารักเด็กที่ฉินอันอันจะคลอดให้เขามาก ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็ทนได้หมด ไม่มีขีดจำกัดเลย” “แล้วที่ฉันโดนตบนี่ก็เปล่าประโยชน์ทั้งหมดเลยเหรอ?” นั่วนั่วหยุดร้องไห้และถามด้วยความไม่เชื่อ “ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานโดยเปล่าประโยชน์แน่! อย่าไปมองว่าหล่อนตบเธอ จริง ๆ แล้วหล่อนกำลังเตือนฉันอยู่ต่างหาก!” ถังเชี่ยนจำสิ่งที่ฉินอันอันพูดได้และโกรธจนตัวชา ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของถ
Latest chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
