บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 371 - บทที่ 380

มองภาพเธอยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้แล้ว เขาก็รู้สึกเจ็บปวดใจ เมื่อพบว่าเธอไม่ได้ยิ้มให้เขามานานมากประมาณห้าปีมาแล้วที่ร้านชุดแต่งงาน ฉินอันอันถอดชุดแต่งงานออกแล้ว เธอเลือกชุดราตรีสีชมพูม่วงอ่อน สำหรับใส่ในวันแต่งงานของหลีเสี่ยวเถียน “อีกไม่กี่ปี ฉันจะอายุสามสิบ ฉันไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าสีนี้ใส่แล้ว” เธอพูดติดตลก “ฉวยโอกาสตอนที่ยังแสร้งทำเป็นเด็กได้อยู่ ซื้อแบบนี้ไว้สักสองสามชุดก็ดี” หลีเสี่ยวเถียน “อันอัน หน้าตาของเธอบอกคนอื่นว่าอายุยี่สิบเขาก็เชื่อ ถึงเธอจะอายุสามสิบแล้วก็เถอะ ไม่มีทางแก่ลงภายในชั่วข้ามคืนหรอก เธอทำตัวเป็นเด็กสาวได้อย่างสบายใจเลย!”“ปากจิ้มลิ้มของเธอนี่หวานจังเลยนะ มิน่าล่ะเฮ่อจุ่นจือถึงถูกเธอคุมเสียอยู่หมัดเลย” ฉินอันอันพูดพร้อมรอยยิ้ม“เขาคบกับฉัน เขาก็ต้องหาเงินใช่ไหมล่ะ?” หลังจากหลีเสี่ยวเถียนลองชุดแต่งงานสั่งตัดทีละชุด แล้วพูดอย่างพึงพอใจว่า “ตอนนี้ก็แค่รองานแต่งงาน! จริงสิ ใกล้จะถึงวันเกิดลูกน้อยสุดที่รักทั้งสองของเธอแล้วใช่ไหม? วางแผนว่ายังไงเหรอ?” ฉินอันอัน “อยู่บ้าน” “หา?! ไม่คิดจะจัดงานปาร์ตี้เลยเหรอ? ปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านน่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนเล

ตอนที่ฟู่สือถิงปรากฎตัวที่โต๊ะอาหาร ฉินอันอันกำลังถือส้อมและเอาเค้กชิ้นเล็ก ๆ เข้าปาก ทันใดนั้นดวงตาทรงแอปริคอทก็มองเห็นเขา เธอเกือบกัดส้อมพลาสติกแตก ต้องมีโชคแบบไหนถึงได้ออกมากินข้าวนอกบ้านแล้วยังบังเอิญเจอเขา หลีเสี่ยวเถียนขมวดคิ้วไม่พอใจ “ประธานฟู่ บังเอิญอะไรอย่างนี้คะ? เย็นนี้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำเหรอคะ?” เธอพูดเหน็บแนมแล้วโบกมือทักทายกับกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง ทุกคนแสดงสีหน้าที่สุภาพแต่กลับยิ้มอย่างสงวนท่าทีฟู่สือถิงเหลือบมองเค้กบนโต๊ะ ก่อนจะสบตากับเด็กทั้งสองคน “วันเกิดพวกเขาเหรอ?” เสียงที่ทุ้มต่ำและมีพลงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย เขาจำได้ว่าวันเกิดของฉินจื่อหานคือวันที่สิบสาม เดือนเมษายน ไม่ใช่วันนี้ ฉินอันอันรู้สึกว่าเลือดในตัวเดือดพล่านขึ้นมา! เธอไม่ได้ฉลองวันเกิดให้ลูกทั้งสองคนด้วยกลัวว่าเขาจะรู้ ผลคือต้องแอบฉลองให้ลูก ก็ยังโดนเขาพบเข้าอีก! เขามองดูใบหน้าที่หวาดกลัว ตื่นตระหนกและท่าทางไม่สบายใจของเธอ สมองก็ประมวลด้วยความความเร็วสูงวันเกิดของฉินจือหานไม่ใช่วันที่สิบสามเมษายนแต่เป็นวันนี้งั้นเหรอ? และรุ่ยลาก็เกิดวันนี้ด้วยเหมือนกัน?เด็กสองคนนี้มีวันเกิดว

พยาบาลเดินไปที่รถแล้วยื่นหลอดตัวอย่างเลือดให้แม่เฒ่าฟู่ “ราบรื่นขนาดนี้เชียว?” แม่เฒ่าฟู่รับหลอดตัวอย่างเลือดมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ พยาบาลพยักหน้า “น้องสาวของเขากลัวเจ็บ เขาจึงเจาะเลือดก่อนเพื่อเป็นตัวอย่างให้น้องสาวดู พี่น้องคู่นี้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากเลยค่ะ” แม่เฒ่าฟู่สนใจแค่เสี่ยวหานเท่านั้น รุ่ยลาดูไม่เหมือนฟู่สือถิงเลย และเธอก็ได้ยินมาว่ารุ่ยลาเป็นลูกของฉินอันอันกับผู้ชายอีกคน แม่เฒ่าฟู่คิดว่าถึงแม้เสี่ยวหานจะเป็นลูกชายของฟู่สือถิงจริง แต่เธอก็ไม่มีทางยอมรับฉินอันอัน ฉินอันอันมีลูกกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเธอยอมรับหญิงสาว คนอื่นจะมองฟู่สือถิงอย่างไร? แม่เฒ่าฟู่เก็บหลอดตัวอย่างเลือดแล้วปิดประตูรถ รถมุ่งตรงไปยังศูนย์ตรวจดีเอ็นเอ หลังจากถึงที่หมาย แม่เฒ่าฟู่ก็ยื่นตัวอย่างเลือดของฟูสือถิงและฉินจือหานให้กับเจ้าหน้าที่ “จะทราบผลเมื่อไหร่คะ?” เจ้าหน้าที่ “ปกติใช้เวลาสามวันทำการค่ะ เราจะแจ้งให้คุณทราบทันทีที่ทราบผลนะคะ” แม่เฒ่าฟู่อดทนต่อความตื่นเต้นและพยักหน้า…… ที่ฉินกรุ๊ป ประชุมประจำวันจันทร์ “ประธานฉิน ฝั่งหวังหว่านจือมีความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่!” รองประธ

งานประชุมผู้นำระดับสูง หลังจากทะเลาะกันเกือบยี่สิบนาทีไมค์และโจวจื่ออี้ก็รู้สึกเหนื่อย “คุณมันงี่เง่า!” โจวจื่อี้ดันแว่นตาที่ดั้งจมูกของเขาขึ้นแล้วกล่าวเสริม ไมค์หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ทุกครั้งที่คุณพูดถึงเจ้านายของคุณ คุณจะเสียสติ คุณควรไตร่ตรองให้ดีนะ! เจ้านายของคุณไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดคุณเสียหน่อย แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าคุณเข้าใจเขาล่ะ?” “คนที่ควรไตร่ตรองให้ดีคือคุณต่างหากล่ะ! คุณสนใจด้วยเหรอว่าเจ้านายของผมจะลงทุนกับใคร? แม้ว่าเขาจะลงทุนกับหวังหว่านจือจริง ๆ นั่นก็หมายความว่าหวังหว่านจือมีมูลค่าด้านการค้าเท่านั้น! ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชื่นชมตัวตนของหวังหว่านจือเสียหน่อย!” โจวจื่ออี้โต้กลับ “ทีหลังอย่าเรียกผมมาดื่มอีกนะ! เพราะคุณกับหวังหว่านจือลงเรือลำเดียวกันแล้ว งั้นต่อไปก็ไม่ต้องติดต่อกันอีก! ผมเป็นคนของฉินอันอัน!” ไมค์ขีดเส้นแบ่งที่ชัดเจนกับเขา สีหน้าของโจวจื่ออี้เปลี่ยนเป็นสีแดง “ไม่ติดต่อก็อย่าได้ติดต่อกัน ตามนั้น! ใครอยากติดต่อกับคุณนักล่ะ?!” หลังจากที่ทั้งสองทะเลาะกัน พวกเขาก็ต่างออกไปตามหาเจ้านายของตัวเอง สิบนาทีต่อมา ไมค์หาฉินอันอันไม่เจอ เขาจึงไปหาโจวจื่ออ

“แม่คะ เป็นเพราะหนูกลัวเจ็บ พี่พยาบาลเลยให้พี่เป็นตัวอย่างให้หนู” รุ่ยลาอธิบายเหตุผล “พี่ทำเพื่อหนู ให้หนูได้เจาะเลือด เขารักหนูมากเลยค่ะ” หลังจากได้ยินเหตุผลแล้ว ฉินอันอันก็ถอนหายใจ “ลูกสองคนทั้งน่ารักและมีเหตุผล แม่รักลูก ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ เลย!” “แม่คะ พวกเราก็รักแม่เหมือนกันนะคะ!” ดวงตาสีดำราวกับระฆังของรุ่ยลาเต็มไปด้วยความสุข บอดี้การ์ดยืนอยู่ข้าง ๆ พลางเกาหัว “คุณฉินให้ผมไปทำอาหารไหมครับ?” ฉินอันอัน “จะเป็นการรบกวนคุณเกินไปหรือเปล่าคะ?” บอดี้การ์ดส่ายหน้า “ไม่รบกวนเลยครับ” พูดจบ บอดี้การ์ดก็เข้าไปในครัว “แม่คะ ลุงบอดี้การ์ดทำอาหารอร่อยมากเลยนะคะ! เขาบอกว่าคืนนี้จะทำปีกไก่โค้กให้เรากิน” รุ่ยลาจับมือฉินอันอันแล้วพึมพำ “ทำไมลุงไมค์ไม่กลับมาด้วยล่ะคะ?” เธอขมวดคิ้ว “เขามีธุระ เราจึงไม่ได้กลับมาด้วยกัน” หลังจากที่ฟู่สือถิงปิดโทรศัพท์ของเธอ เธอก็ไม่ได้เปิดเครื่องเลย เมื่อบ่ายวันนี้ไมค์หาเธอไม่เจอ เขาคงเป็นกังวลมาก! เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าทันทีแล้วเปิดเครื่อง เมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับของไมค์ เธอก็โทรกลับ ไมค์รับโทรศัพท์ทันที “ฉินอันอัน! ต่อไปถ้าเธอถูก