LOGINShare
บทที่ 372
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 373
หลีเสี่ยวเถียนและฉินอันอันเลือกนั่งที่นั่งริมหน้าต่างในห้องโถง ตรงนี้วิวสวยที่สุด “คุณแม่!” รุ่ยลาจับมือพี่ชาย วิ่งไปหาฉินอันอัน ฉินอันอันอุ้มพวกเขาทั้งคู่มานั่งที่โซฟา “วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหม?” รุ่ยลาส่ายหน้า “แม่คะ คุณครูบอกว่าอาทิตย์หน้าต้องแทงนิ้ว… หนูกลัวเจ็บ...” เสี่ยวหานอธิบาย “ทดสอบน้ำตาลในเลือดครับ” ฉินอันอันเข้าใจได้ทันที เธอรีบพูดปลอบ “ไม่ต้องกลัวนะลูกรัก เจ็บนิดเดียวเท่านั้น” รุ่ยลาถูกเค้กบนโต๊ะดึงดูดสายตาแล้ว “แม่ วันนี้วันเกิดใครเหรอคะ? วันเกิดป้าเสี่ยวเถียนเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า “วันนี้พวกเราจัดวันเกิดล่วงหน้าให้หนูกับพี่ชายของหนูไงล่ะ! ดีใจหรือเปล่า?” พูดแล้วเธอก็หยิบของขวัญที่ห่อมาอย่างสวยงามยื่นให้หนูน้อยทั้งสอง “ดีใจค่ะ!” รุ่ยลารับของขวัญมาด้วยความตื่นเต้น ปากน้อย ๆ หวานปานน้ำผึ้ง “ขอบคุณป้าเถียนนะคะ หนูชอบป้ามากเลย!” “ป้าก็ชอบหนูเช่นกัน!” หลีเสี่ยวเถียนยกมือขึ้นลูบศีรษะรุ่ยลา ฉินอันอันทำท่าให้เสี่ยวหานรับของขวัญ เสี่ยวหานรับของขวัญมาแล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ ที่หล่อเหลานั้นแดงระเรื่อ “ขอบคุณครับ” “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอก! พว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 374
ตอนที่ฟู่สือถิงปรากฎตัวที่โต๊ะอาหาร ฉินอันอันกำลังถือส้อมและเอาเค้กชิ้นเล็ก ๆ เข้าปาก ทันใดนั้นดวงตาทรงแอปริคอทก็มองเห็นเขา เธอเกือบกัดส้อมพลาสติกแตก ต้องมีโชคแบบไหนถึงได้ออกมากินข้าวนอกบ้านแล้วยังบังเอิญเจอเขา หลีเสี่ยวเถียนขมวดคิ้วไม่พอใจ “ประธานฟู่ บังเอิญอะไรอย่างนี้คะ? เย็นนี้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำเหรอคะ?” เธอพูดเหน็บแนมแล้วโบกมือทักทายกับกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง ทุกคนแสดงสีหน้าที่สุภาพแต่กลับยิ้มอย่างสงวนท่าทีฟู่สือถิงเหลือบมองเค้กบนโต๊ะ ก่อนจะสบตากับเด็กทั้งสองคน “วันเกิดพวกเขาเหรอ?” เสียงที่ทุ้มต่ำและมีพลงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย เขาจำได้ว่าวันเกิดของฉินจื่อหานคือวันที่สิบสาม เดือนเมษายน ไม่ใช่วันนี้ ฉินอันอันรู้สึกว่าเลือดในตัวเดือดพล่านขึ้นมา! เธอไม่ได้ฉลองวันเกิดให้ลูกทั้งสองคนด้วยกลัวว่าเขาจะรู้ ผลคือต้องแอบฉลองให้ลูก ก็ยังโดนเขาพบเข้าอีก! เขามองดูใบหน้าที่หวาดกลัว ตื่นตระหนกและท่าทางไม่สบายใจของเธอ สมองก็ประมวลด้วยความความเร็วสูงวันเกิดของฉินจือหานไม่ใช่วันที่สิบสามเมษายนแต่เป็นวันนี้งั้นเหรอ? และรุ่ยลาก็เกิดวันนี้ด้วยเหมือนกัน?เด็กสองคนนี้มีวันเกิดว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 375
ช่างตรงไปตรงมาและหยาบคายเสียจริงนัดเธอมาปลดหนี้คืนนี้ เธอขมวดคิ้วแล้วตอบกลับว่า : คืนนี้ไม่ได้ หลังจากส่งข้อความไปแล้ว เขาก็ตอบกลับมาเร็วมากเธอสามารถจินตนาการถึงใบหน้าโกรธเกรี้ยวที่เธอไม่เชื่อฟังได้เลยด้วยซ้ำ : ผมไม่ได้คุยขอร้อง แต่นี่เป็นคำสั่ง!นี่คือคำตอบของเขา เมื่อมองดูทุกคำพูดและเครื่องหมายวรรคตอนทั้งหมดที่เขาส่งมา สีหน้าของเธอสงบนิ่งและผ่อนคลายลง : คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผู้หญิงมีประจำเดือน? ฟู่สือถิงเงียบไม่ตอบฉินอันอัน : ยังจะนัดอยู่ไหมคะ? ฟู่สือถิง : คุณกำลังยั่วโมโหผมเหรอ? ฉินอันอันไม่กล้าตอบกลับไปอีกเธอกล้ายั่วโมโหเขาจริง ๆ ที่ไหนกัน……บนชั้นสองของภัตตาคาร ฟู่สือถิงไม่ได้รอคำตอบจากเธอ เขาวางโทรศัพท์ลง ตอนที่เขาหยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความเมื่อกี้นี้ ทุกคนไม่กล้าพูดอะไร พอเห็นเขาวางโทรศัพท์ลงแล้ว บรรยากาศถึงได้ผ่อนคลาย“ประธานฟู่ คุณฉินที่ชั้นล่างเมื่อกี้ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของฉินกรุ๊ปใช่ไหม?” “ใช่แล้วล่ะ มีรูปของเธอบนอินเตอร์เน็ต แค่ค้นหาดูก็เจอแล้ว” คนข้าง ๆ แสดงภาพที่ค้นหาออกมาให้ทุกคนดู “พวกคุณรู้จักหวังหว่านจือหรือเปล่า? เธอเคยเป็นแม่เลี้ยงของฉิน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 376
พยาบาลเดินไปที่รถแล้วยื่นหลอดตัวอย่างเลือดให้แม่เฒ่าฟู่ “ราบรื่นขนาดนี้เชียว?” แม่เฒ่าฟู่รับหลอดตัวอย่างเลือดมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ พยาบาลพยักหน้า “น้องสาวของเขากลัวเจ็บ เขาจึงเจาะเลือดก่อนเพื่อเป็นตัวอย่างให้น้องสาวดู พี่น้องคู่นี้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากเลยค่ะ” แม่เฒ่าฟู่สนใจแค่เสี่ยวหานเท่านั้น รุ่ยลาดูไม่เหมือนฟู่สือถิงเลย และเธอก็ได้ยินมาว่ารุ่ยลาเป็นลูกของฉินอันอันกับผู้ชายอีกคน แม่เฒ่าฟู่คิดว่าถึงแม้เสี่ยวหานจะเป็นลูกชายของฟู่สือถิงจริง แต่เธอก็ไม่มีทางยอมรับฉินอันอัน ฉินอันอันมีลูกกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเธอยอมรับหญิงสาว คนอื่นจะมองฟู่สือถิงอย่างไร? แม่เฒ่าฟู่เก็บหลอดตัวอย่างเลือดแล้วปิดประตูรถ รถมุ่งตรงไปยังศูนย์ตรวจดีเอ็นเอ หลังจากถึงที่หมาย แม่เฒ่าฟู่ก็ยื่นตัวอย่างเลือดของฟูสือถิงและฉินจือหานให้กับเจ้าหน้าที่ “จะทราบผลเมื่อไหร่คะ?” เจ้าหน้าที่ “ปกติใช้เวลาสามวันทำการค่ะ เราจะแจ้งให้คุณทราบทันทีที่ทราบผลนะคะ” แม่เฒ่าฟู่อดทนต่อความตื่นเต้นและพยักหน้า…… ที่ฉินกรุ๊ป ประชุมประจำวันจันทร์ “ประธานฉิน ฝั่งหวังหว่านจือมีความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่!” รองประธ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 377
บนโต๊ะมีการ์ดเชิญใบสวยวางอยู่หนึ่งใบ เธอเปิดการ์ดออกดู มันคือจดหมายเชิญจากการประชุมผู้นำระดับสูง ไมค์ผลักประตูแล้วเข้ามา เมื่อเห็นเธอถือการ์ดเชิญจึงอธิบายว่า “ถ้าเธอไม่อยากไป...” “ฉันจะไป” เธอพูดพลางเปิดกระเป๋า หยิบลิปสติกจากด้านในและเริ่มแต่งหน้า ไมค์ถอนหายใจ “เธอถูกยั่วยุแล้ว! นี่คือลิปสติกแท่งใหม่ที่เธอเพิ่งซื้อมาหรือเปล่า? สีสวยดี! เธอเคยเป็นเด็กสาวตัวเล็ก ๆ แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว อย่าว่าแต่หวังหว่านจือคนเดียวเลย ต่อให้หวังหว่านจือสิบคน ก็สู้เธอไม่ได้” ฉินอันอันแต่งหน้าเสร็จก็ใส่ลิปสติกและแป้งตลับกลับลงกระเป๋าไป แล้วมองเขาด้วยดวงตาเรียว “นายอยากไปกับฉันไหม?” “แน่นอน ฉันจะเป็นคนขับรถให้เธอเอง” ที่ด้านหน้างานการประชุมผู้นำประดับสูง หัวกะทิจากทุกสาขาอาชีพมารวมตัวกัน หลังจากที่ฉินอันอันมาถึงหน้างาน เธอก็ถูกคนที่รับผิดชอบเชิญไปหลังเวทีทันที “คุณฉิน ผมอยากให้คุณขึ้นไปพูดบนเวที ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาที คุณต้องเตรียมคำพูดของคุณไว้ก่อนนะครับ” ฉินอันอันพยักหน้า แต่กลับพบว่าไมค์หายไป เธอไม่ได้เตรียมคำพูดไว้ล่วงหน้า และตอนนี้ก็สายเกินกว่าจะเตรียมตัว ดังนั้นเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 378
งานประชุมผู้นำระดับสูง หลังจากทะเลาะกันเกือบยี่สิบนาทีไมค์และโจวจื่ออี้ก็รู้สึกเหนื่อย “คุณมันงี่เง่า!” โจวจื่อี้ดันแว่นตาที่ดั้งจมูกของเขาขึ้นแล้วกล่าวเสริม ไมค์หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ทุกครั้งที่คุณพูดถึงเจ้านายของคุณ คุณจะเสียสติ คุณควรไตร่ตรองให้ดีนะ! เจ้านายของคุณไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดคุณเสียหน่อย แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าคุณเข้าใจเขาล่ะ?” “คนที่ควรไตร่ตรองให้ดีคือคุณต่างหากล่ะ! คุณสนใจด้วยเหรอว่าเจ้านายของผมจะลงทุนกับใคร? แม้ว่าเขาจะลงทุนกับหวังหว่านจือจริง ๆ นั่นก็หมายความว่าหวังหว่านจือมีมูลค่าด้านการค้าเท่านั้น! ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชื่นชมตัวตนของหวังหว่านจือเสียหน่อย!” โจวจื่ออี้โต้กลับ “ทีหลังอย่าเรียกผมมาดื่มอีกนะ! เพราะคุณกับหวังหว่านจือลงเรือลำเดียวกันแล้ว งั้นต่อไปก็ไม่ต้องติดต่อกันอีก! ผมเป็นคนของฉินอันอัน!” ไมค์ขีดเส้นแบ่งที่ชัดเจนกับเขา สีหน้าของโจวจื่ออี้เปลี่ยนเป็นสีแดง “ไม่ติดต่อก็อย่าได้ติดต่อกัน ตามนั้น! ใครอยากติดต่อกับคุณนักล่ะ?!” หลังจากที่ทั้งสองทะเลาะกัน พวกเขาก็ต่างออกไปตามหาเจ้านายของตัวเอง สิบนาทีต่อมา ไมค์หาฉินอันอันไม่เจอ เขาจึงไปหาโจวจื่ออ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 379
เธอเม้มริมฝีปากแดงแล้วก้าวไปที่ประตู “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะลงทุนเงินกับหวังหว่านจือหรือเปล่า” เมื่อเธอเดินไปที่ประตู เสียงเกียจคร้านของเขาก็ดังขึ้น “ผมให้เสิ่นอวี๋ไปสองพันล้าน” ‘สองพันล้าน?’ ‘เขาให้เสิ่นอวี๋ไปสองพันล้านเลยเหรอ?’ เธอเกือบจะโพล่งออกมา “ไม่ใช่พันล้านเหรอ?” เขาหัวเราะเบา ๆ “ที่แท้คุณก็แอบสนใจเรื่องเธอกับผม ก่อนหน้านี้ผมให้เธอหนึ่งพันล้านและให้อีกหนึ่งพันล้านเมื่อวันก่อน เพราะเธอทำการผ่าตัดอิ๋นอิ๋นสองครั้ง ครั้งละหนึ่งพันล้านไง” ฉินอันอันกำหมัดแน่น! เนื่องจากการผ่าตัดทั้งสองครั้งนี้ เสิ่นอวี๋จึงได้รับเงินค่าตอบแทนจำนวนสองพันล้านบาทจากฟู่สือถิง! หลังจากที่เสิ่นอวี๋ได้รับเงินสองพันล้าน ก็ยกเงินทั้งหมดให้หวังหว่านจือ! ‘ดูถูกกันเกินไปแล้ว!’ เรื่องน่าขันที่สุดที่เธอเคยเจอมา ยังไม่ไร้สาระเท่าเรื่องนี้เลย! เพราะการผ่าตัดทั้งสองครั้งล้วนเป็นฝีมือของเธอ! กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอยกเงินให้หวังหว่านจือสองพันล้าน! หึหึ! เธออยากให้หวังหว่านจือตาย! จะให้เงินหวังหว่านจือได้ยังไง?! ฟู่สือถิงเห็นว่าร่างกายของเธอแข็งทื่อและดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย เขารีบแต่งตัวแล้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 380
“แม่คะ เป็นเพราะหนูกลัวเจ็บ พี่พยาบาลเลยให้พี่เป็นตัวอย่างให้หนู” รุ่ยลาอธิบายเหตุผล “พี่ทำเพื่อหนู ให้หนูได้เจาะเลือด เขารักหนูมากเลยค่ะ” หลังจากได้ยินเหตุผลแล้ว ฉินอันอันก็ถอนหายใจ “ลูกสองคนทั้งน่ารักและมีเหตุผล แม่รักลูก ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ เลย!” “แม่คะ พวกเราก็รักแม่เหมือนกันนะคะ!” ดวงตาสีดำราวกับระฆังของรุ่ยลาเต็มไปด้วยความสุข บอดี้การ์ดยืนอยู่ข้าง ๆ พลางเกาหัว “คุณฉินให้ผมไปทำอาหารไหมครับ?” ฉินอันอัน “จะเป็นการรบกวนคุณเกินไปหรือเปล่าคะ?” บอดี้การ์ดส่ายหน้า “ไม่รบกวนเลยครับ” พูดจบ บอดี้การ์ดก็เข้าไปในครัว “แม่คะ ลุงบอดี้การ์ดทำอาหารอร่อยมากเลยนะคะ! เขาบอกว่าคืนนี้จะทำปีกไก่โค้กให้เรากิน” รุ่ยลาจับมือฉินอันอันแล้วพึมพำ “ทำไมลุงไมค์ไม่กลับมาด้วยล่ะคะ?” เธอขมวดคิ้ว “เขามีธุระ เราจึงไม่ได้กลับมาด้วยกัน” หลังจากที่ฟู่สือถิงปิดโทรศัพท์ของเธอ เธอก็ไม่ได้เปิดเครื่องเลย เมื่อบ่ายวันนี้ไมค์หาเธอไม่เจอ เขาคงเป็นกังวลมาก! เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าทันทีแล้วเปิดเครื่อง เมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับของไมค์ เธอก็โทรกลับ ไมค์รับโทรศัพท์ทันที “ฉินอันอัน! ต่อไปถ้าเธอถูก
Latest chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
