All Chapters of รอวันหย่า คุณสามีร้าย: Chapter 271 - Chapter 280

เธอนั่งอยู่บนตียง ไม่สามารถปิดบังความปิติบนใบหน้าได้! ห้าปีก่อน หวังฉีเทียนน้องชายของหวังหว่านจือแม่เลี้ยงของเธอกวาดเอาเงินจากฉินกรุ๊ปไปเกือบสองพันล้าน! หลังจากใช้เงินส่วนใหญ่ไปอย่างสุรุ่ยสุร่าย เพราะความโลภจึงทำให้ใจของหวังฉีเทียนมืดบอด และนึกว่าตัวเองจะกลับมากอบโกยความมั่งคั่งกับฉินกรุ๊ปได้อีกครั้ง เพียงแต่ว่าสิ่งที่รอเขาอยู่ในครั้งนี้ไม่ใช่เงินสองพันล้าน แต่เป็นบทลงโทษตามกฎหมาย! เมื่อสักครู่ เจ้าหน้าที่หลี่ผู้ดูแลคดีนี้ได้โทรหาเธอ และบอกเธอว่าหวังฉีเทียนขึ้นเครื่องบินกลับประเทศมาแล้ว ทางตำรวจได้จัดชุดเจ้าหน้าที่คอยดักซุ่มที่สนามบิน ขอเพียงหวังฉีเทียนมาถึงก็สามารถจับกุมได้ทันที!เธอรอคอยมานานหลายปีก็เพื่อผลลัพธ์นี้! หลังจากวางสายแล้ว เธอจึงไม่สามารถระงับอารมณ์เอาไว้ได้ เธออยากแบ่งปันข่าวดีนี้กับเพื่อน ๆ แต่ตอนนี้เป็นเวลาตีสาม เธอจะโทรไปรบกวนคนอื่นไม่ได้ พอเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วลงจากเตียง ก่อนเดินไปยังห้องครัว เธอเปิดตู้เย็นและเห็นเบียร์หลายกระป๋องตั้งอยู่ในนั้น แม่น่าจะซื้อมาไว้สำหรับใช้ทำอาหาร พอหยิบเบียร์ออกมาแล้วเธอก็เดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น เวลาตีสี่ ณ ตระ

ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวที่ฟังดูร้อนอกร้อนใจของหวังหว่านจือแล้ว ฉินอันอันยิ่งมีความสุขมากขึ้น “คุณคิดจะจัดการกับฉันยังไงเหรอ?” ฉินอันอันยั่วโมโห “น้องชายคุณทำผิดกฎหมาย ถึงคุณไม่ได้ชี้นิ้วสั่งก็ต้องเป็นคนคอยยุยง ไม่ว่ายังไงเงินที่น้องชายคุณกวาดไป คุณเองก็ได้ใช้ด้วยไม่น้อย! กล้าดียังไงถึงโทรมาหาฉัน?” หวังหว่านจือเอ่ยปาก “ลูกสาวของฉันฉินเขอเข่อถูกเธอฆ่า! ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลย!” “โอ้…คนในครอบครัวคุณมีใครตายอีกบ้าง? โทษฉันให้หมดเลยสิ!” ฉินอันอันประชดประชัน “คุณคิดว่าฉันยังเป็นคนที่คุณจะรังแกยังไงก็ได้เหมือนเมื่อก่อนใช่ไหม? หวังหว่านจือ ห้าปีก่อนคุณไม่ได้เหยียบย่ำฉันให้จมดิน ก็เท่ากับคุณพลาดโอกาสสุดท้ายไปแล้ว!” เสียงของเธอเย็นชาและดุร้าย! เปลี่ยนไปจากฉินอันอันเมื่อห้าปีก่อนคนนั้นราวกับคนละคน! หวังหว่านจือวางสายด้วยความโกรธ เธอไม่มีทางยอมแพ้แน่! เธอจองเที่ยวบินแล้วตัดสินใจกลับประเทศเอทันที ……ข่าวภาคเที่ยง - ฉินกรุ๊ปทะยานสู่สองพันล้าน? ห้าปีหลังจากอดีตผู้อำนวยหวัง ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินหอบเงินก้อนนั้นหนีไป ตำรวจจับกุมเขาได้ที่สนามบินเช้าวันนี้! หลังจากเห็นข่าว ไ

“ฟู่สือถิงลากเขาไปแล้ว” ไมค์ชี้บอกทิศทางเธอ ฉินอันอันเห็นฟู่สือถิงและเว่ยเจินนั่งอยู่ที่โต๊ะตามลำพังด้วยกันด้านข้าง มีบอดี้การ์ดคุ้มกันอยู่ มีไวน์ขวดหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะของพวกเขา พวกเขาวางแผนที่จะดื่มงั้นเหรอ? ฉินอันอันขมวดคิ้ว เว่ยเจินดื่มไม่บ่อยนัก คอเขาไม่แข็งแน่นอน ไมค์พูดติดตลก “มือใหม่สองคน ดูกันว่าพวกเขาใครจะคอพับก่อน” ฉินอันอันไม่รู้จะพูดอย่างไร เธอเกือบลืมไปแล้วว่าความสามารถในการดื่มก็ไม่ดีเลยเช่นกัน “ฉินอันอัน นี่คือการประลองฝีมือของผู้ชาย เธอปล่อยให้พวกเขาดื่มไปเถอะ!” ไมค์ตบไหล่เธอ เธอเงยหน้าขึ้นแล้วจับใบหน้าที่ทั้งหล่อทั้งกวนประสาทเอียงไปด้านข้าง “ทั้งหมดคือความผิดของนาย!” “ครั้งต่อไปฉันจะไม่ฟังคำหลอกลวงของโจวจื่ออี้อีกแล้ว! ครั้งหน้าฉันจะเรียกให้เขามาที่ ๆ ของเราเอง!” ไมค์สาบาน “ไม่มีครั้งหน้าแล้ว!” ฉินอันอันเดินไปหาหลีเสี่ยวเถียนที่อยู่ด้านข้าง หลีเสี่ยวเถียนชูนิ้วกลางใส่ไมค์ เดิมทีฉินอันอันไม่ได้ติดต่อหรือพบฟู่สือถิงมานานแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของไมค์! ทำให้พวกเขาต้องมาพบกันอีกครั้งคืนนี้ เพิ่มเยื่อใยระหว่างพวกเขา ทำให้หัวใจเหมือนถูกมีดกรีดอีก

ลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขาเป่ารดลงบนแก้มของเธอ เธอเชื่อว่าเขาเมาแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กอดเธอไว้ในอ้อมแขนต่อหน้าพนักงานจำนวนมากขนาดนี้ “ดื่มมากไม่ได้ก็อย่ามาอวดเก่งข้างนอกสิ” ฉินอันอันต้องการลุกขึ้นจากตักของเขา แต่ว่าเขากลับจับเอวเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอไป “ฉินอันอัน พวกเรามาดื่มกันเถอะ…” เขายกขวดไวน์ขึ้นแล้วเทไวน์ลงไปในแก้ว “เมื่อวานคุณดื่มจนเมาเพราะหวังฉีเทียนถูกจับและถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมเหรอ?” เขาคลายมือบนเอวของเธอลงเล็กน้อย เธอลุกขึ้นจากตักของเขาทันที เมื่อเธอเหลือบมองไปทางเว่ยเจิน…คนล่ะ? “ฟู่สือถิง! พี่เว่ยล่ะ?” เธอมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาและแดงก่ำของฟู่สือถิง รู้สึกเหมือนเขาเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อย ๆ! ต้องเป็นตอนที่เขาบังคับกอดเธอไว้แน่ ๆ แล้วคนของเขาก็พาพี่เว่ยออกไป “เขาเมามากแบบนั้น ก็ควรพาเขาไปพักผ่อน” ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่อนาทรร้อนใจ แล้วยื่นแก้วไวน์ให้เธอ “คุณไม่ต้องกังวล ผมไม่ทำเรื่องอะไรที่เกินเหตุกับคุณเว่ยหรอก” หลังจากที่เขาพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของฉินอันอันก็ดังขึ้น เธอเปิดโทรศัพท์ดู ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นมีข้อความส่งมาจากเว่ยเจิน -

เธอไม่เคยคิดไกล่เกลี่ยกับหวังหว่านจือเป็นการส่วนตัว เมื่อคืนเธอจงใจพูดแบบนั้นเพราะต้องการให้ความหวังอันริบหรี่กับหวังหว่านจือและเพื่อทำลายความหวังของเธอในวันนี้ เธอต้องการให้หวังหว่านจือได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวด! “ดี! ฉินอันอัน ดีมาก!” ริมฝีปากของฉินอันอันสั่นด้วยความโกรธแล้วกล่าวอย่างรุนแรงว่า “เดิมฉันก็ไม่อยากจ่ายห้าพันล้านเหมือนกัน! เงินไม่ได้หล่นมาจากฟ้าเสียหน่อย!” “อืม หวังว่าน้องชายของคุณที่อยู่ในยมโลกจะไม่กลายเป็นผีมาหาคุณ” ฉินอันอันพูดเหน็บแนม “ไม่รู้เสียด้วยสิว่าตอนนั้นพวกคุณสองพี่น้องแบ่งเงินสองพันล้านนั่นยังไง” หวังหว่านจือโกรธจัดจนความดันโลหิตพุ่งสูงขึ้น! “ฉินอันอัน…แกรอดูนะ…ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่…ความแค้นของน้องชาย ความแค้นของลูกสาว….ฉันจะให้แกชดใช้!” “อ้อ คุณอยากหาคนมาลอบฆ่าฉันใช่ไหม?” ฉินอันอันเตือนเธอ “ระบบสกายอายของประเทศเอและวิธีการสืบสวนของตำรวจไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับห้าปีก่อนแล้วนะ ฉันแนะนำให้คุณคิดดูให้ดีก่อนที่จะทำร้ายผู้อื่นว่ารับผลที่ตามมาไหวไหม ที่ประเทศเอ ไม่ว่าฆ่าคนหรือจ้างวานฆ่า โทษคือประหารชีวิต!” หวังหว่านจือหน้าซีดเผือดแล้ววางสายไปจางห