บทที่ 278

ลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขาเป่ารดลงบนแก้มของเธอ

เธอเชื่อว่าเขาเมาแล้ว

ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กอดเธอไว้ในอ้อมแขนต่อหน้าพนักงานจำนวนมากขนาดนี้

“ดื่มมากไม่ได้ก็อย่ามาอวดเก่งข้างนอกสิ” ฉินอันอันต้องการลุกขึ้นจากตักของเขา

แต่ว่าเขากลับจับเอวเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอไป

“ฉินอันอัน พวกเรามาดื่มกันเถอะ…” เขายกขวดไวน์ขึ้นแล้วเทไวน์ลงไปในแก้ว “เมื่อวานคุณดื่มจนเมาเพราะหวังฉีเทียนถูกจับและถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมเหรอ?”

เขาคลายมือบนเอวของเธอลงเล็กน้อย

เธอลุกขึ้นจากตักของเขาทันที

เมื่อเธอเหลือบมองไปทางเว่ยเจิน…คนล่ะ?

“ฟู่สือถิง! พี่เว่ยล่ะ?” เธอมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาและแดงก่ำของฟู่สือถิง รู้สึกเหมือนเขาเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อย ๆ!

ต้องเป็นตอนที่เขาบังคับกอดเธอไว้แน่ ๆ แล้วคนของเขาก็พาพี่เว่ยออกไป

“เขาเมามากแบบนั้น ก็ควรพาเขาไปพักผ่อน” ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่อนาทรร้อนใจ แล้วยื่นแก้วไวน์ให้เธอ “คุณไม่ต้องกังวล ผมไม่ทำเรื่องอะไรที่เกินเหตุกับคุณเว่ยหรอก”

หลังจากที่เขาพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของฉินอันอันก็ดังขึ้น

เธอเปิดโทรศัพท์ดู ข้อความใหม่ปรากฏขึ้น

มีข้อความส่งมาจากเว่ยเจิน -