เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 285
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 286
ทันทีที่เธอออกมาจากห้องนอน ทุกคนต่างมองไปที่เธอ ไม่มีใครพูดและบรรยากาศก็อึดอัดมาก “เมื่อกี้ฉันทำเกินไปหรือเปล่า?” เธอเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วครุ่นคิดกับตัวเอง “ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลยกับอิ๋นอิ๋นเลย” “เธอไม่ได้ทำเกินไปหรอก! ฟู่สือถิงสารเลวนั่นต่างหากที่ตะโกนใส่เธอก่อน เธออ้าปากเขาก็สั่งให้เธอหุบปาก! ฉันว่าเธอไม่ได้ทำเกินไปหรอก นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ! ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะด่าเขาให้ตายเลย! ฉันจะไม่ด่าแค่อิ๋นอิ๋นว่าโง่ แต่จะด่าทั้งครอบครัวด้วยซ้ำ!” ไมค์ปลอบใจเธอ คำปลอบใจของไมค์ทำให้ฉินอันอันตกตะลึง จางหยุนก็ปลอบเธอด้วยอีกคน “อันอัน สิ่งที่ลูกพูดไปนั้นล้วนมาจากอารมณ์โกรธ ถ้าเขาคิดได้ เขาจะรู้ว่าลูกไม่ได้ตั้งใจ” “หนูไม่สนใจหรอกว่าเขาจะคิดยังไง หนูแค่กลัวว่าอิ๋นอิ๋นจะเสียใจ” ฉินอันอันลดสายตาลงและถอนหายใจเบา ๆ เธอไม่สนใจว่าฟู่สือถิงจะคิดอย่างไร แต่เธอกลัวว่าสิ่งที่เธอพูดด้วยความโกรธจะทำร้ายจิตใจอิ๋นอิ๋น “อิ๋นอิ๋นไม่ได้โกรธ เธอบอกว่าเธอโง่เองกับปากด้วยซ้ำ” ไมค์ปลอบเธอ “ก็เพราะว่าเธอเป็นแบบนั้นนั่นแหละ ฉันก็เลยรู้สึกผิด” เธอกระสับกระส่าย ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วกลับเข้าห้องไป รุ่ยลาและเสี่ย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 287
“ใช่! อิ๋นอิ๋น เธอเป็นอา!” พี่เลี้ยงยิ้มและถอนหายใจทันที “แต่ดูเหมือนว่าพี่ชายของเธอจะไม่รู้ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเสี่ยวหานเป็นลูกชายของพี่ชายเธอจริงหรือเปล่า” “เขาไม่ชอบพี่ชายของฉัน” อิ๋นอิ๋นมีสีหน้าเศร้าใจ พี่เลี้ยงตอบว่า “เพราะว่าตอนนี้พี่ชายของเธอมีแฟนแล้ว เรื่องราวของพวกเขาค่อนข้างซับซ้อน ฉันไม่พูดแล้วดีกว่า” อิ๋นอิ๋นมองผ่านเรื่องซับซ้อนนั้นไปโดยอัตโนมัติและยังคงชื่นชมภาพวาดที่เสี่ยวหานมอบให้เธอต่อ…… วันหยุดสุดสัปดาห์ หลีเสี่ยวเถียนและฉินอันอันกำลังซื้อเสื้อผ้าอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ตรุษจีนปีนี้ฉันจะไปฉลองปีใหม่ที่บ้านของเฮ่อจุ่นจือ” หลีเสี่ยวเถียนรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ฉันได้ยินพ่อของฉันกับพ่อของเขาคุยโทรศัพท์กันเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของเราด้วย” ฉินอันอันยิ้มและพูด “แล้วไม่ดีเหรอ? เธอสองคนก็คบกันมานาน ถึงเวลาแต่งงานกันได้แล้ว” “แต่เราทั้งคู่ยังเด็กมากและยังสนุกกับการใช้ชีวิตไม่มากพอเลย!” หลีเสี่ยวเถียนดึงฉินอันอันเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย ฉินอันอัน “แล้วตอนนี้พวกเธอสองคนต่างกับแต่งงานตรงไหน? คนอื่นบอกว่ายังสนุกไม่พอเพราะพวกเขา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 288
ฉินอันอันดูนิตยสารด้วยท่าทางสงบ จู่ ๆ นิตยสารก็ถูกดึงออกไป “เธอไม่รำคาญบ้างเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนดึงเธอลุกขึ้นจากโซฟา “ซวยจริง ๆ เลย! ขนาดมาซื้อเสื้อผ้ายังเจอคนที่เกลียดอีก” หลีเสี่ยวเถียนจงใจพูดเสียงดังเพื่อให้เสิ่นอวี๋ได้ยิน ฉินอันอัน “ร้านเปิดตรงนี้ ใคร ๆ ก็มาได้” “นั่นแหละที่ฉันบอกว่าซวยจริง ๆ! ไม่ซื้อมันแล้ว! ไปเถอะ” หลีเสี่ยวเถียนจับมือฉินอันอันและต้องการดึงเธอออกไป ฉินอันอัน “ทำไมเธอถึงขี้ขลาดขนาดนี้?” ประโยคนี้ทำให้หลีเสี่ยวเถียนตกตะลึง ‘จริงสิ!’ ‘ทำไมเธอขี้ขลาดขนาดนี้?’ ‘เธอไม่ได้กลัวเสิ่นอวี๋’ ‘แล้วจะหนีทำไม?’ หลีเสี่ยวเถียนสุ่มหยิบเสื้อผ้าสองสามตัวจากชั้นวาง แล้วจูงฉินอันอันไปที่แคชเชียร์ “รูดบัตรเครดิตของคนอื่นแล้วไง น่าภูมิใจตรงไหน? แถมยังจะพูดเสียงดังอีก สงสัยกลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่าเกาะผู้ชายกิน” หลีเสี่ยวเถียนพูดประชดแกมยิ้ม “ใช้เงินตัวเองสิถึงเรียกว่าน่าภูมิใจ!” แม้ว่าเธอจะไม่ได้เอ่ยชื่อเสิ่นอวี๋ แต่เสิ่นอวี๋ก็หันกลับมามองหลังจากได้ยินคำเยาะเย้ยของเธอทันที “อ้าว! คุณเสิ่นนี่นา?” หลีเสี่ยวเถียนทำท่าทางตกใจและพูดด้วยสีหน้าเกินจริง “คุณเสิ่นมาซื้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 289
“ก็ดีใจแหละ! ฉันกับแฟนเก่ายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน!” ฉินอันอันไม่มีอะไรจะพูด “อันอัน บางทีพวกเขาอาจจะแต่งงานกันจริง ๆ ก็ได้นะ” หลีเสี่ยวเถียนพูดเรื่องเดิมต่อ “เสินอวี๋เป็นที่ชื่นชอบของคุณนายใหญ่ฟู่ และฟู่สือถิงก็ดูเหมือนจะคิดแบบนั้น ฉันกับเฮ่อจุ่นจือเดาว่าถ้าตรุษจีนปีหน้า การผ่าตัดครั้งที่สองของอิ๋นอิ๋นผ่านไปได้ด้วยดี เขาจะแต่งงานกับเสิ่นอวี๋แน่นอน” ฉินอันอันพูดอย่างใจเย็น “ยินดีกับพวกเขาด้วย” “เธอก็คอยดูสิ!” หลีเสี่ยวเถียนกังวลแทนเธอ “เธอยังสาวขนาดนี้ ลูกของเธอทั้งสองคนก็มีแม่ของเธอคอยดูแล และเด็ก ๆ ก็เข้าโรงเรียนแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมาก เธอสามารถเต็มที่กับชีวิตได้เลย” “ฉันจะเต็มที่กับชีวิตแน่” ฉินอันอันยิ้ม “เธอหยุดมองฉันด้วยสายตาสงสารได้ไหม? เป็นโสดมันไม่ผิดกฎหมายสักหน่อย?” “ฉันคิดว่าเธอไม่มีความสุข” หลีเสี่ยวเถียนพูดด้วยท่าทางอุดอู้ “เธออย่าคิดอะไรไปไกล ถ้าเธอว่างมากก็วางแผนงานแต่งงานล่วงหน้าเสียสิ!” “โอ้! งั้นเธอมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันสิ” “ฉันมีลูกสองคนแล้วนะ จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเธอได้ยังไง?” “ใครเป็นคนกำหนดว่าผู้หญิงที่แต่งงานมีลูกแล้ว เป็นเพื่อนเจ้าสาว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 290
เธอจ้องมองภาพนั้นอยู่นานโดยที่ไม่รู้ตัว เธอจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาได้อย่างไร? เธอปวดใจ เธอไม่มีทางยินดีกับเขา ไม่มีทาง “ฉินอันอัน เธอทำอะไรอยู่?! ลูกสองคนของเธอกำลังรังแกฉัน! เธอไม่มาช่วยฉันเลย!” ไมค์เดินไปที่โซฟา พลันดึงฉินอันอันขึ้นมายืนต่อหน้าเขา สีหน้าของเธอกลับมาเป็นปกติทันที “เสี่ยวหาน เรื่องที่แม่เคยบอกลูกว่าจะย้ายไปเรียนที่อื่นหลังปีใหม่ ลูกคิดยังไงบ้าง?” คำถามนี้ทำให้บรรยากาศในห้องรับแขกเงียบลงทันที “แม่จะให้พี่ไปเรียนโรงเรียนอนุบาลกับหนูเหรอคะ?” รุยลาถามอย่างตื่นเต้น “พี่ไม่ได้เข้าอนุบาล แต่เขาจะเข้าโรงเรียนประถม” หลังจากที่ฉินอันอันพูดจบ เสี่ยวหานก็พยักหน้าเห็นด้วย แม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับอิ๋นอิ๋นจะไม่เลวร้ายเหมือนเมื่อก่อน แต่ยังไงอิ๋นอิ๋นก็เป็นคนที่อยู่ใกล้ชิดฟู่สือถิงอยู่ดี เขากับฟู่สือถิงเข้ากันไม่ได้ ดังนั้น ถ้าออกจากแองเจล่า และอยู่ห่างจากอิ๋นอิ๋น ก็สามารถอยู่ห่างจากปัญหาทั้งหมดได้ “ฮือฮือฮือ หนูอายุเท่าพี่ แต่ทำไมพี่ถึงได้ไปโรงเรียนประถม แต่หนูต้องไปโรงเรียนอนุบาลล่ะ? หนูก็อยากไปโรงเรียนประถมเหมือนกัน!” รุ่ยลาพึมพำพลางจับมือฉินอันอันด้วยมื
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 291
ตรุษจีนหน้า ถ้าเธอสามารถรักษาอิ๋นอิ๋นได้ เขาคงจะแต่งงานกับเธอ เช้าวันรุ่งขึ้น มีพัสดุชิ้นหนึ่งมาส่งที่คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ จางหยุนหยิบพัสดุมาวางบนโต๊ะ เด็กทั้งสองเห็นหิมะหนากองอยู่ข้างนอก พวกเขาแทบอดใจไม่ไหวอยากสวมเสื้อนวมขนแล้ววิ่งออกไป จางหยุนเปิดประตูทิ้งไว้เพื่อที่เธอจะได้ดูเด็กทั้งสองคนง่าย ๆ อากาศหนาวพัดเข้ามา ทำให้อุณหภูมิภายในบ้านลดลงมาก ฉินอันอันออกมาจากห้องในชุดนอน แต่เมื่อเจอกับอากาศเย็นในห้องนั่งเล่น เธอจึงต้องกลับห้องเพื่อสวมเสื้อคลุม “อันอัน มีพัสดุอยู่บนโต๊ะ! ของลูก!” จางหยุนโผล่หน้าออกจากห้องครัวและบอกเธอ “เหรอคะ...หนูยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย!” ฉินอันอันเดินไปที่โต๊ะแล้วหยิบพัสดุขึ้นมาและสงสัย “มันคืออะไรนะ?” “แม่เห็นว่าของข้างในนุ่มมาก เหมือนเสื้อกันหนาวเลย” จางหยุนกล่าว ฉินอันอันเอากรรไกรเปิดพัสดุ มีเสื้อกันหนาวอยู่ข้างในจริง ๆ ทันทีที่เธอเห็นเสื้อกันหนาว เธอก็จำได้ทันทีว่าเป็นเสื้อที่เธอถักให้ฟู่สือถิง ตอนนี้เขาส่งเสื้อกันหนาวกลับมาให้เธอ แสดงว่าเขาตัดใจจากเธอได้แล้ว เธออยากโยนเสื้อกันหนาวลงถังขยะมาก แต่เธอทนนึกถึงตอนที่เธอตั้งใจถักเสื้อตัว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 292
ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์มือถือจากมือลูกสาว เมื่อเห็นว่าเป็นสายของเว่ยเจิน เธอก็รีบรับสายทันที “อันอัน สวัสดีปีใหม่!” เสียงของเว่ยเจินกล่าวอย่างมีความสุข ฉินอันอันใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม “พี่เว่ย สุขสันต์วันส่งท้ายปีค่ะ! สวัสดีปีใหม่เก็บไว้พูดพรุ่งนี้” “ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอกินข้าวหรือยัง? ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะโทรหาเธอทีหลัง แต่ตอนนี้มีข่าวดีจากโรงพยาบาล ฉันก็เลยทนไม่ไหว อยากบอกเธอ” เว่ยเจินหยุดแล้วพูดต่อ “ซือเหนียนลุกขึ้นนั่งได้แล้วนะ! การรับรู้ของเขาก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ!” ฉินอันอัน “ดีจังเลยค่ะ!” “อันอัน เขากับครอบครัวอยากขอบคุณเธอมาก พวกเขาบอกว่าหลังปีใหม่จะไปหาเธอด้วยตนเอง” เว่ยเจินเล่าให้เธอฟัง “ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นหรอก ไว้ฉันจะไปหาเขาเองหลังปีใหม่ ตอนนี้เขาแค่ทำใจให้สบาย ๆ แล้วรักษาตัว อย่างอื่นแค่เรื่องเล็กน้อย” “ทำไมถึงเป็นเรื่องเล็กน้อยล่ะ? พวกเขาต้องการจ่ายค่ารักษาคืนให้เธอ และยังถามฉันอีกว่าเท่าไหร่จะถึงเวลานั้น ฉันก็เลยบอกให้พวกเขาไปถามเธอดู” ฉินอันอันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันทำงานที่ยังไม่เสร็จของศาสตราจารย์หูให้แล้ว ถ้าพวกเขาต้องการจ่ายค่ารักษา งั้นก็ควรมอบให้ครอบครัว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 293
ท่ามกลางฝูงชน “ปราสาทหิมะอยู่ไหนคะ?” ฉินอันอันถามเว่ยเจิน คนเยอะเกินไป เธอกลัวว่าลูกทั้งสองคนจะเป็นอันตราย เธอจึงเลยอยากไปชมปราสาทหิมะ “ด้านหลังลานสกี” เว่ยเจินชี้ให้เธอดู นักท่องเที่ยวในบริเวณใกล้เคียงได้ยินการสนทนาของพวกเขา จึงพูดด้วยความหวังดี “คุณจะไปปราสาทหิมะเหรอคะ? วันนี้ปราสาทหิมะไม่เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมค่ะ! ฉันได้ยินมาว่ามีคนเหมาจองไว้แล้ว” “ปราสาทหิมะใหญ่ขนาดนี้ถูกเหมาจองไว้แล้วเหรอ?” เว่ยเจินรู้สึกประหลาดใจ “ใช่ค่ะ! พวกคนรวยสมควรตาย! มาตอนไหนไม่มา ดันมาเหมาช่วงตรุษจีน! ให้ตายเถอะ! วันนี้คนไปลานสกีกันเยอะมากเพราะปราสาทหิมะถูกเหมาไปแล้ว” นักท่องเที่ยวพูดอย่างโกรธเคือง เว่ยเจินพูดกับฉินอันอันอย่างอึดอัดใจ “ลองเข้าไปดูก่อนก็ได้ ฉันจะลองคุยกับคนที่เหมาดู” ไม่อย่างนั้นจะมาเสียเที่ยว ใช้เวลาขับรถจากตัวเมืองมาที่นี่เกือบสองชั่วโมง ระหว่างทางมาที่นี่ เด็กทั้งสองคนก็มีความสุขมาก! ถ้าพวกเขาเข้าไปในปราสาทหิมะไม่ได้ เด็กทั้งสองคนคงจะผิดหวังมากแน่นอน ฉินอันอันพยักหน้าและยิ้มเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย “ถ้าเราเข้าไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เรามองวิวด้านในจากข้างนอกก็ไ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
