เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 292
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-02-06 16:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 293
ท่ามกลางฝูงชน “ปราสาทหิมะอยู่ไหนคะ?” ฉินอันอันถามเว่ยเจิน คนเยอะเกินไป เธอกลัวว่าลูกทั้งสองคนจะเป็นอันตราย เธอจึงเลยอยากไปชมปราสาทหิมะ “ด้านหลังลานสกี” เว่ยเจินชี้ให้เธอดู นักท่องเที่ยวในบริเวณใกล้เคียงได้ยินการสนทนาของพวกเขา จึงพูดด้วยความหวังดี “คุณจะไปปราสาทหิมะเหรอคะ? วันนี้ปราสาทหิมะไม่เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมค่ะ! ฉันได้ยินมาว่ามีคนเหมาจองไว้แล้ว” “ปราสาทหิมะใหญ่ขนาดนี้ถูกเหมาจองไว้แล้วเหรอ?” เว่ยเจินรู้สึกประหลาดใจ “ใช่ค่ะ! พวกคนรวยสมควรตาย! มาตอนไหนไม่มา ดันมาเหมาช่วงตรุษจีน! ให้ตายเถอะ! วันนี้คนไปลานสกีกันเยอะมากเพราะปราสาทหิมะถูกเหมาไปแล้ว” นักท่องเที่ยวพูดอย่างโกรธเคือง เว่ยเจินพูดกับฉินอันอันอย่างอึดอัดใจ “ลองเข้าไปดูก่อนก็ได้ ฉันจะลองคุยกับคนที่เหมาดู” ไม่อย่างนั้นจะมาเสียเที่ยว ใช้เวลาขับรถจากตัวเมืองมาที่นี่เกือบสองชั่วโมง ระหว่างทางมาที่นี่ เด็กทั้งสองคนก็มีความสุขมาก! ถ้าพวกเขาเข้าไปในปราสาทหิมะไม่ได้ เด็กทั้งสองคนคงจะผิดหวังมากแน่นอน ฉินอันอันพยักหน้าและยิ้มเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย “ถ้าเราเข้าไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เรามองวิวด้านในจากข้างนอกก็ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 294
ฟู่สือถิงลดสายตาลงและเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของรุ่ยลามีรอยช้ำ หัวใจของเขาบีบรัดขึ้นทันที! ‘รุ่ยลาคงไม่ได้มาที่นี่คนเดียว!’ ‘งั้น...ฉินอันอันก็มาด้วยเหรอ?’ เขามองไปข้างหลังรุ่ยลา เห็นแค่เสี่ยวหานวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและอุ้มรุ่ยลาไว้ในอ้อมแขนของเขา เมื่อเห็นเธอเอามือปิดหน้า เขาก็รีบเอามือเล็ก ๆ ของเธอออก และตรวจดูว่าใบหน้าของเธอบาดเจ็บหรือไม่ “พี่ หนูไม่เป็นไรค่ะ...หนูชนคนเข้า...เจ็บจมูกนิดหน่อย” ดวงตาของรุ่ยลาแดงก่ำและน่าสงสาร เสี่ยวหานจับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้แน่น และเงยหน้าขึ้นเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของฟู่สือถิง ความหนาวเหน็บที่ไม่สามารถอธิบายได้แพร่กระจายระหว่างพ่อและลูกชาย ในขณะนั้น อิ๋นอิ๋นเห็นเสี่ยวหานและรุ่ยลา สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ! “เสี่ยวหาน! รุ่ยลา!” อิ๋นอิ๋นเดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อเซียวหานเห็น เขาก็รีบจูงรุ่ยลาหันหลังกลับไปทันที รุ่ยลาหันกลับมาด้วยความโกรธ พลันมองปราสาทหิมะรอบตัวเธออย่างอาลัยอาวรณ์ สุดท้ายเมื่อดวงตาของเธอไปตกลงที่ใบหน้าของฟู่สือถิง เธอก็แลบลิ้นออกมาและทำหน้าทะเล้นใส่เขา ฟู่สือถิงเพิกเฉยต่อพฤติกรรมยั่วยุของรุ่ยลา พลันจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 295
ฉินอันอันพยักหน้า ขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับเข้าไปในพระราชวังหิมะซึ่งอยู่ไม่ไกล ร่างของเสินอวี๋ก็ซวนเซและกำลังจะล้มลง ฟู่สือถิงตอบสนองอย่างรวดเร็วพลันโอบเธอขึ้นมาทันที! เมื่อฉินอันอันเห็นฉากนี้ ขนตายาวของเธอก็สั่นเล็กน้อย บรรยากาศรอบ ๆ และเวลาราวกับหยุดนิ่งไป “หมอเสิ่น คุณเป็นอะไรไป?” ฟู่สือถิงพยุงเสิ่นอวี๋ด้วยสายตาวิตกกังวล เสิ่นอวี๋เห็นท่าทางกังวลของเขา จึงอมยิ้ม “สือถิง ฉันขอโทษ! เมื่อคืนพอฉันคิดว่าจะออกไปเที่ยวกับคุณ ฉันมีความสุขมากจนนอนไม่หลับ ฉันแค่รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยค่ะ...ไม่ได้เป็นไรมาก” ฟู่สือถิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอไม่ได้! เขายังรอให้เธอรักษาอิ๋นอิ๋นอยู่! “เรากลับกันเถอะ!” เขาพยุงเสิ่นอวี๋เดินไปที่ลานจอดรถ ฉินอันอันยังคงสติหลุดจนกว่าพวกเขาจะจากไปไกล หลังจากที่พนักงานไปปรึกษาหัวหน้ามา เขาก็บอกฉินอันอัน “สวัสดีครับคุณผู้หญิง หัวหน้าของผมตกลงตามข้อเสนอของคุณครับ แต่ต้องรบกวนคุณทิ้งข้อมูลไว้ ถ้าคุณฟู่สอบถามเรื่องนี้ภายหลัง ทางเราจะได้อธิบายเขาได้ครับ” ฉินอันอันกลับมารู้สึกตัว พนักงานยื่นแผ่นรองและปากกาให้เธอ “รบกวนคุณผู้หญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 296
เอี๊ยด! ฉินอันอันเบรกรถและจอดข้างถนนกะทันหัน! รถชน? เสียชีวิต?! มีเสียงดังก้องอยู่ในหัวของเธอ! แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด! “แม่! จอดรถทำไมคะ?!” รุ่ยลาตะโกน เสี่ยวหานพูดด้วยน้ำเสียงประหม่า “แม่ร้องไห้ทำไมครับ?” “แม่เป็นอะไรไป? อย่าร้องไห้นะคะ!” รุ่ยลาพูดติดอ่างและเธอก็เริ่มร้องไห้ออกมา ฉินอันอันสูดลมหายใจลึก เมื่อได้ยินเสียงของเด็กสองคน เธอปาดน้ำตาด้วยมือทั้งสองข้างและพูดเบา ๆ ว่า “แม่จะพาลูกไปส่งที่บ้านก่อน ลูกสองคนอยู่บ้านไปก่อนนะ แม่มีเรื่องต้องจัดการ” รถกลับมาอยู่บนถนน รุ่ยลากับเสี่ยวหานยังคงกังวลมาก “แม่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแม่ถึงเสียใจขนาดนี้?” ฉินอันอันสูดหายใจเข้าลึก ๆ และปกปิด “เกิดเรื่องกับเพื่อนของแม่คนหนึ่ง...ลูกกลับบ้านและต้องเชื่อฟังแม่นะ แม่อาจจะกลับไม่ดึกมาก ถ้าลุงไมค์ไม่อยู่บ้าน แม่จะโทรให้เขากลับมาดูแลลูก” “ค่ะ...แม่อย่าร้องไห้นะ! เพื่อนของแม่จะต้องไม่เป็นไร!” รุ่ยลาปลอบใจ “แม่อย่าร้องไห้นะ!” เสี่ยวหานปลอบ ฉินอันอันตอบเบา ๆ รถขับไปที่คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ ไมค์กับโจวจื่ออี้อยู่ที่บ้านและกำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็น ฉินอันอันเปิดประตูแล้วบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-07รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 297
ใต้โคมไฟถนน เธอมองใบหน้าของแม่ที่เปื้อนเลือด เธอยกนิ้วขึ้นอย่างสั่นเทา แล้วเอานิ้วไปวางไว้ใต้จมูกแม่... ลมกระโชกแรงพัดผ่านไป ทันใดนั้นเธอก็ร้องออกมา “แม่! หนูรู้ว่าแม่ยังไม่ตาย! แม่สัญญาว่าจะอยู่กับหนูตลอดไปนี่! หนูจะพาแม่ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! แม่ไม่ต้องกลัวนะ! หนูจะอยู่กับแม่เอง! หนูจะอยู่กับแม่ตลอดไป!” ...... หลังจากที่โจวจื่ออี้รู้ว่าจางหยุนประสบอุบัติเหตุ เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงโทรหาฟู่สือถิง ตราบใดที่ฉินอันอันมีคนอยู่เคียงข้าง โจวจื่ออี้ก็จะไม่รบกวนเขา “ประธานครับ ช่วงเย็นแม่ของฉินอันอันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต ณ ที่เกิดเหตุ แต่เธอรับไม่ได้ เธอจึงส่งแม่ไปโรงพยาบาล… ตอนนี้ไมค์กำลังดูแลลูกอยู่ที่บ้านและเธอต้องจัดการทุกอย่างเพียงลำพัง ผมคิดว่าเธอคงลำบาก ไม่อย่างนั้น…” “โรงพยาบาลไหน?” ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงขยับ เสียงของเขาเป็นกังวล “ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลไหน?!” การแสดงออกที่น่ากลัวของเขาและน้ำเสียงที่สูงขึ้นทำให้อิ๋นอิ๋นถอยกลับด้วยความตกใจ เสิ่นอวี๋ไม่เคยเห็นฟู่สือถิงเป็นแบบนี้ ความห่วงใยและความเสียใจในใจของเขาทั้งหมดผุดขึ้นมา ไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-07รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 298
เขานอนกับเสิ่นอวี๋แค่ครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวก็ทำให้เธอท้องได้เลยเหรอ? ฝ่ามือใหญ่ที่มือจับประตูห้องผ่าตัดหลุดออกทันที โจวจื่ออี้เฝ้าดูการแสดงออกบนใบหน้าของเขา ในใจก็เต้นแรงขึ้น ‘เกิดอะไรขึ้น?’ ‘เขาจะไม่เข้าไปหาฉินอันอันเหรอ?’ “จื่ออี้ นายอยู่ที่นี่นะ” ฟู่สือถิงพูดอย่างยากลำบาก “ฉันจะกลับบ้านสักหน่อย” โจวจื่ออี้พยักหน้า ไม่กล้าถามต่อ หลังจากที่ฟู่สือถิงออกไปแล้ว โจวจื่ออี้ก็เปิดประตูห้องผ่าตัดและมองเข้าไปข้างใน ฉินอันอันถอดเสื้อคลุมของเธอออกแล้วคลุมให้จางหยุน ร่างผอมเพรียวของเธอนั่งอยู่ ๆ ข้างอย่างอ่อนแรง สองมือจับมือของจางหยุนไว้แน่นพลางร้องไห้และคร่ำครวญ โจวจื่ออี้มองไปที่ฉากตรงหน้า ดวงตาของเขาก็เปียกชื้นโดยไม่รู้ตัว หลังจากปิดประตูห้องผ่าตัด เขาก็เปิดโทรศัพท์มือถือและกดโทรหาเว่ยเจิน หลังจากแจ้งเว่ยเจินแล้ว เขาก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลและมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ เขาไม่สามารถช่วยฉินอันอันที่โรงพยาบาลได้ เขาจึงอยากขอแลกหน้าที่กับไมค์ เขากลับมาดูแลลูกทั้งสองคนของเธอ และปล่อยให้ไมค์ไปดูแลฉินอันอันแทน เมื่อมาถึงคฤหาสน์ เด็กทั้งสองคนก็ผล็อยหลับไปแล้ว ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-07รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 299
เขาถอดเสื้อคลุมออกแล้วสวมให้เธอทันที “นายกลับไปเถอะ!” ดวงตาของฉินอันอันเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เสียงของเธอกลับเย็นชา “นายกล้าดียังไงถึงปล่อยลูกให้อยู่กับคนนอก?!” แม่จากไปแล้ว เธอจะปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับลูกทั้งสองคนไม่ได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกอีก เธอคงอยู่ไม่ได้ ไมค์มองดูท่าทางเศร้าและโกรธของเธอแล้วก็สับสน “ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ อย่าร้องไห้นะ!” ไมค์เอื้อมมือไปปาดน้ำตาบนใบหน้า “ฉันจะไม่พาเขามาที่บ้านอีก! อย่าร้องไห้!” ไมค์พูดจบก็จากไปอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันที่โรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่ง ฟู่สือถิงเปิดประตูห้องผู้ป่วย เมื่อเสิ่นอวี๋ที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเห็นหน้าของเขา เธอก็รีบบีบน้ำตาออกมาทันที แม่เฒ่าฟู่เดินไปที่ประตูแล้วลากเขาเข้าไป “สือถิง ทำไมพวกเธอสองคนถึงได้ประมาทขนาดนี้? เด็กโตขนาดนี้แล้ว เธอสองคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำ” แม้ว่าน้ำเสียงของแม่เฒ่าฟู่จะตำหนิ แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสุข “หมอเพิ่งตรวจเสินอวี๋ แม่และเด็กปลอดภัยดี” ‘แม่และเด็กปลอดภัย?’ เสิ่นอวี๋กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา? ‘ไร้สาระจริง ๆ!’ “สือถิง ฉันขอโทษ! ฉันไม่รู้ว่าฉันท้อง...มดลูกของฉันเย็น ปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-07รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 300
คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ หลังอาหารเช้า ไมค์เล่าเรื่องการตายของจางหยุนให้เด็กทั้งสองคนฟัง “ลุงรู้ว่าพวกเธอจะต้องเสียใจมาก ลุงเองก็เสียใจเหมือนกัน แต่คุณยายของพวกเธอจากไปไม่กลับมาแล้ว และลุงหวังว่าเธอจะเข้มแข็ง เพราะตอนนี้แม่ของเธอเสียใจมาก ถ้าพวกเธออ่อนแอ แม่ก็จะยิ่งเสียใจ” ไมค์กอดเด็ก ๆ ไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง หลังจากพูดจบ เขาก็จูบที่หัวเด็ก ๆ ทั้งสองคน รุ่ยลาทำใจไม่ได้ เธอน้ำตาไหล ปากเล็ก ๆ ของเธอขยับไม่หยุด เธอพูดเสียงแผ่วเบา “หนูต้องการคุณยาย...หนูจะไปหาคุณยาย...ฮือฮือฮือ...” ดวงตาของเสี่ยวหานก็ชื้นเช่นกัน แต่เขาเข้มแข็งมาก เขาไม่เพียงแค่ไม่ร้องไห้เท่านั้น เขายังกอดน้องสาวแล้วพูดว่า “รุ่ยลาอย่าร้องไห้ พี่จะอยู่กับเธอเอง” “หนูไม่อยากเสียคุณยายไป...ถ้าไม่มีคุณยายเราจะทำยังไง?” รุ่ยลารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังจะถล่ม ทุก ๆ วัน คุณยายของเธอจะพาเธอไปส่งโรงเรียน ทำอาหารอร่อย ๆ และพาพวกเขาออกไปเที่ยวเล่น “รุ่ยลา ไม่ต้องกลัว ถึงไม่มีคุณยายเราก็อยู่ได้สบายมาก...เดี๋ยวแม่ก็กลับมา อย่าร้องไห้ให้แม่เห็นได้ไหม?” ไมค์เกลี้ยกล่อม “ไว้ลุงจะพาไปเที่ยว พาไปกินของอร่อย ๆ กัน...” “หนูต้องการคุณยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-08
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
