All Chapters of พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: Chapter 141 - Chapter 150

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง เธอก็หยิบมือถือออกมา บนหน้าจอปรากฏชื่อสายที่ไม่ได้รับเป็นอันลู่นั่นเองที่โทรมาเธอโทรกลับไปทันทีไม่นานก็มีคนรับสาย“อวิ้นอวิ้น”น้ำเสียงของอันลู่ดูเคร่งเครียดมาก“อยู่ค่ะ” ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบรับ“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? ติดต่อเธอไม่ได้เลย พี่เป็นห่วงเธอมากนะ”“ฉันไม่เป็นไรค่ะ พี่มาแล้วเหรอ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน? เดี๋ยวฉันไปหา” ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ย“ตอนนี้พี่ทำงานอยู่ เย็น ๆ ถึงจะว่าง หลัง 6 โมง เธอค่อยโทรมาหาพี่อีกทีนะ เดี๋ยวหาที่เจอกัน” อันลู่เอ่ย“ได้ค่ะ” ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบกลับ ก่อนจะเอ่ยถาม “แม่กับซวงซวงยังสบายดีใช่ไหมคะ?”“ใช่ พวกเขาอยู่กับพี่ เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ”“โอเคค่ะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นยังคงคิดถึงพวกเขามาก โดยเฉพาะซวงซวง เธอแยกกับเขาหลังจากที่คลอดเขาออกมาตอนนี้เธออยากกอดเขามาก ๆ “คุณผู้หญิง ฉันทำของกินให้ค่ะ คุณทานสักหน่อยนะคะ” ป้าหวู่เข้ามาอย่างกะทันหันอันลู่ได้ยินเสียงที่เข้าสายมาพอดีจึงเอ่ยว่า “รู้ว่าเธอยังสบายใจพี่ก็หายห่วงแล้ว งั้นวางสายก่อนแล้วกัน ค่อยติดต่อกันอีกทีเย็น ๆ นะ!”“ได้ค่ะ” ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบรับ ก่อนจะวางสายโทรศัพท์และตามป้าหวู่ลงไปชั

พอไม่มีซ่งอวิ้นอวิ้นแล้วเธอก็อารมณ์ดีเลยทันทีคิดว่าหลังจากนี้สมบัติของตระกูลซ่งก็จะตกเป็นของลูกชายเธอแล้วของของลูกชาย ก็คือของของเธอเช่นกัน“ฉันทำอาหารตามที่แพทย์สั่งมาให้คุณแล้วนะคะ มีส่วนผสมทั้งเนื้อสัตว์และผักคุณภาพดี คุณต้องทานเยอะหน่อยนะคะ อาการป่วยจะได้ดีขึ้นเร็วหน่อย” ไป๋ซิ่วฮุ่ยเอ่ยซ่งลี่เฉิงยืนขึ้นตามปกติไป๋ซิ่วฮุ่ยเข้ามาช่วยพยุงเขาขึ้นมาอย่างขยันขันแข็ง ก่อนจะหยิบหมอนมาวางไว้ข้างหลังเขาเพื่อให้เขาพิงหลังได้สบายมากขึ้น“ลี่เฉิง ฉันได้ยินมาว่าซ่งอวิ้นอวิ้นหายตัวไป” ไป๋ซิ่วฮุ่ยเอ่ยกับซ่งลี่เฉิงขณะจัดแจงชามซ่งลี่เฉิงหันไปมองหน้าเธอในทันทีไป๋ซิ่วฮุ่ยประหลาดใจกับสีหน้าของเขา ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ย “ทำไมคุณมองฉันแบบนั้นล่ะ?”ซ่งลี่เฉิงรู้ตัวทันทีว่าตัวเองตื่นเต้นเกินไป เขาจึงขัดจังหวะเก็บอาการไว้เพื่อไม่ให้เธอจับได้ว่ามีอะไรผิดปกติไป “ฉันว่าซุปวันนี้อร่อยดี เธอเคี่ยวมันนานเลยใช่ไหม?”“ไม่เลย ฉันไม่เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ถ้าคุณชอบก็กินเยอะ ๆ เลยนะ” ไป๋ซิ่วฮุ่ยเทซุปให้ซ่งลี่เฉิง ก่อนจะกลับมาพูดหัวข้อเดิมอีกครั้ง “คุณว่าที่อวิ้นอวิ้นหายไปแบบนี้จะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นกับเธ

อันลู่รู้สึกว่าวันนี้ซ่งอวิ้นอวิ้นทำหน้าแปลก ๆ “เธอเป็นอะไรไป…”“อันลู่”เสิ่นจือเชียนหันหลังกลับมามองทันทีอันลู่ตกตะลึง!ความตกใจ ความประหลาดใจ และความดีใจบางอย่างโถมเข้ามาในหัวใจเธอดีใจที่ได้เจอเขาแต่เพียงไม่นานเธอก็มีสติกลับมา เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชาทันที และน้ำเสียงก็ไม่อบอุ่นอีกต่อไป “ทำไมคุณกับอวิ้นอวิ้นถึงอยู่ด้วยกันได้?”เสิ่นจือเชียนมองเธอไม่ละสายตา และเห็นว่าเธอไม่ได้พูดอะไรที่แสดงความห่วงใยหรือทักทายอะไรเขาเลยแค่ถามกลับมาแค่นั้นซ่งอวิ้นอวิ้นรีบอธิบายทันที “เราเจอกันที่หน้าประตู ฉันกำลังจะโทรหาพี่ แต่พี่มาถึงพอดี”อันลู่เห็นโทรศัพท์ในมือเธอที่เธอกำลังถืออยู่ก็เห็นได้ว่ามันสอดคล้องกับสิ่งที่เธอพูด เธอไม่ได้ตั้งใจจะมาพบเสิ่นจือเชียน อันลู่จึงเชื่อซ่งอวิ้นอวิ้น“เราไปที่อื่นกันเถอะ” อันลู่เอ่ยซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงเตรียมจะเดินไปกับอันลู่ เสิ่นจือเชียนเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะเดินไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของอันลู่และดึงเธอให้เดินเข้าไปข้างใน ในตอนที่เขาเดินผ่านซ่งอวิ้นอวิ้น เขาก็พูด “พี่มีเรื่องจะพูดกับอันลู่ เธอออกไปก่อนนะ”“นายปล่อยฉันนะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายแล

ฮั่วซุนที่อยู่อีกด้านรู้สึกสับสนไปหมด!ต่อให้เขาจะทำอะไรผิดไป ก็ด่าได้ แต่ก็ต้องอธิบายให้เข้าใจด้วยอย่าปล่อยให้เขาตายไปโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสิน่าเสียดายที่ไม่มีใครได้ยินเสียงในใจเขาเจียงเย่าจิ่งไม่ได้ยินอะไรเลยแม้แต่น้อย!“เอ๊ะ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ รีบออกมาเร็ว”ระหว่างทางกลับไปห้องโถง เจียงเย่าจิ่งก็ได้ยินเสียงของพ่อบ้านเฉียนพอดี เขาจึงเดินตามเสียงไปและได้เห็นว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนกำลังยืนอยู่ในห้องของเขา ในมือกำลังถือกล่องที่เขาวางไว้ข้างรูปถ่ายของพ่อกับแม่แววตาเขาหม่นลงทันที ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาน้ำเสียงนั้นเยือกเย็นจนน่ากลัว “เธอจะทำอะไร?”หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบอย่างไม่รีบร้อนใด ๆ “ฉันแค่อยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในน่ะค่ะ”“คุณยังไม่รีบวางของลงอีก นี่เป็นของมีค่าของนายน้อยเขานะ…” พ่อบ้านเฉียนเอ่ย“เห็นกันอยู่ว่านี่เป็นของฉัน” หยางเชี่ยนเชี่ยนเอ่ยขึ้นมาด้วยความชอบธรรมราวกับว่ามันก็เหมือน ๆ กันนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นสิ่งนี้และมีเหตุผลมากพอที่จะเอ่ยออกมาได้อย่างเต็มปากนี่เป็นสิ่งที่นายท่านเจียงได้สอนเธอไว้ว่ากันว่าเจ้าของจี้หยกนี้มีความสำคัญต่อเจียงเย่าจ

ที่วันนี้เธอรู้สึกกระสับกระส่ายนี่เป็นเพราะเจียงเย่าจิ่งเหรอ?เขามีผลต่อความรู้สึกเธอแล้วเหรอ?ไม่ไม่ได้นะไม่ยอมรับอยู่ในใจแต่ความจริงมันก็เห็นกันอยู่ว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะเจียงเย่าจิ่งเธอจะมีความรู้สึกกับผู้ชายที่เคยทำร้ายเธอและมีผลทำให้เธอต้องเสียลูกได้อย่างไร?เธอส่ายหัวอย่างแรง พยายามจะเอาเจียงเย่าจิ่งออกไปจากความคิด แต่ยิ่งเธอพยายามกำจัดบางอย่างเธอก็ยิ่งนึกถึงมันมากขึ้นเท่านั้นภาพของเจียงเย่าจิ่งปรากฏขึ้นในหัวเธออย่างชัดเจนวนแล้ววนเล่าเหมือนฉายหนัง“จริงด้วย คุณผู้หญิง คุณผู้ชายกลับมาแล้ว เมื่อกี้เขาขึ้นไปชั้นบน เขาไม่ได้ไปหาคุณเหรอคะ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นหยุดมองกลับขึ้นไปชั้นบน ก่อนจะหันกลับมามองป้าหวู่ “ป้าบอกว่าเจียงเย่าจิ่งกลับมาแล้วเหรอคะ?”ป้าหวู่พยักหน้าซ่งอวิ้นอวิ้นกลับขึ้นไปชั้นบนด้วยความประหม่า ความคิดเธอวุ่นวายไปหมด ราวกับว่าเธอกำลังลังเลว่าจะไปหาเจียงเย่าจิ่งดีไหมแต่แรงกระตุ้นบางอย่างก็ชนะเหตุผลของเธอ เธอมุ่งตรงไปยังห้องของเจียงเย่าจิื่งประตูห้องปิดไม่สนิท มันอ้าไว้เล็กน้อย เธอยื่นมือออกไปดันมันให้เปิดเบา ๆ ไฟในห้องสว่างมากและมันก็พร่างพรายเมื่อเธ