บทที่ 150

ซ่งอวิ้นอวิ้นอธิบายเสียงเบา

เจียงเย่าจิ่งตรวจสอบได้แค่คร่าว ๆ เท่านั้น เพราะสถานที่ที่ไป๋ซิ่วฮุ่ยเลือกนั้นเปลี่ยวมาก เจียงเย่าจิ่งในรู้เลยว่าในระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เมื่อได้ยินจากซ่งอวิ้นอวิ้นว่าไป๋ซิ่วฮุ่ยจะทำร้ายเธอ เจียงเย่าจิ่งก็เครียดขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยถาม “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหัว

เมื่อนึกถึงอาการบาดเจ็บของกู้ฮว๋ายอีกครั้ง เจียงเย่าจิ่งก็โล่งใจขึ้นมา เธอเป็นคนถือมีดผ่าตัด เธอจะถูกลักพาตัวและบาดเจ็บง่าย ๆ ได้อย่างไรล่ะ

แต่อย่างไรธอก็ยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ต่อให้จะฉลาดแค่ไหนความแข็งแกร่งของร่างกายก็มีขีดจำกัด

“วันหลังต้องระวัง” เขาเตือน “ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้ติดต่อฉันทันที”

“อืม” ซ่งอวิ้นอวิ้นลืมตาขึ้นด้วยแววตาที่มีความสดใสขึ้นมา เปลือกตาของเธอสั่นไหว “เจียงเย่าจิ่ง ฉัน…”

เธออยากบอกว่าเธอมีลูกแล้ว

แต่เมื่อคำพูดนั้นมาถึงริมฝีปากของเธอ เธอกลับไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

“ทำไมเหรอ?” เจียงเย่าจิ่งเอ่ยถาม

ซ่งอวิ้นอวิ้นก้มหัวลงเพื่อเรียบเรียงคำพูดในใจ ก่อนจะเอ่ยปาก “ครั้งที่แล้วฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”

“อืม?”

“ก็คือฉัน…”

ครืด ครืด

โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอสั