Hiding The CEO's Quintuplets의 모든 챕터: 챕터 111 - 챕터 120

"Who are you texting?" napatingin ako kay Rod na kakapasok lang ng sasakyan. He's wearing a casual attire but he looks so hot. "And why are you smiling?" may multo rin ng ngiti sa labi niya. "Your smile is contagious," I laughed hard and winked at him. "I am chatting my friends. I told them I'm your fiancée now." Lumapad ang ngiti sa labi ni Rod at hinawakan ako sa pisngi saka hinaIikan ng mariin sa labi. Kanina ko pa pinagmamasdan ang singsing. Sobrang saya ko to the point na ngingiti nalang ako ng kusa habang nakatingin doon. "I'm happy that you're happy. I wanna make you happy for the rest of my life". Hindi na ako nakapag salita at ngumiti nalang din dahil hindi ko mahanap ang tamang salita sa sinabi ni Rod na masaya siya for me. Pinaandar na ni Rod ang sasakyan dahil pupunta na kami sa party doon sa bahay ni Eya. Ngayon ko palang sila sinabihan pero mukhang kanina pa nila nalaman. "Saan kayo mga boys?" tanong ko kay Rod. "Somewhere in Corrales," "Okay. Sunduin mo 'ko

“Smell it,” sabi ko kay Rod at ibinigay sa kaniya ang perfume na bigay ni Clarissa sa akin kanina. Nasa bahay na kaming dalawa at nakapantulog na. Kakatapos lang namin kausapin si attorney who was genuinely happy for us. But hindi na namin nakausap ang mga bata dahil tulog na ang mga ito. “Spray it to yourself,” sabi niya kaya nag spray ako sa sarili ko. Lumapit siya sa akin at inamoy ako sa leeg. Ngumiti ako at umaandar na naman siya. “Kaya mo lang siguro pina-spray sa akin ito kasi may masama kang balak e,” natatawa kong sabi. “Mabango nga,” aniya at pinapatakan pa ng mabababaw na haIik sa leeg ko. “Matulog na nga tayo Rod,” he chuckled matapos ko siyang kurutin. Inakbayan niya ako at nagtungo kami papunta sa kwarto namin dalawa para matulog. Kinabukasan, nauna akong nagising kay Rod. Bumaba ako to cook for our breakfast. But while I took a peek sa labas ng bahay, nakita ko si Elena na sumisilip. Ano na naman kayang gusto ng babaeng ito at nandito na naman siya? Lumabas ako

-TANYA- “Ayos ka lang?” ang tanong ni Ernesto sa akin habang pinagmamasdan ako na nanonood ng TV. Ngumiti ako at tumango habang umiiyak. Napapanood ngayon ng live ang kaganapan sa kasal ni Rodie James Chavez at sa ina ng quintuplets niya na si March Yana. “Bakit ka umiiyak?” tanong ng kaibigan ko. Tumayo ako at palihim na pinunasan ang luha sa mga mata ko. “Wala naman. Sinong nagsabi na umiiyak ako?” ang sabi ko at lumabas ng bahay. Umupo ako sa upuan na nasa veranda habang nakatingin sa kalangitan. Siguro ito ang kaparusahan sa lahat ng kasalanan na nagawa ko. (Flashback) “Ate, ulam,” tumambad sa harapan ko si Virgie, ang kapit bahay kong laging naghahatid sa akin ng ulam. “Naku, nag-abala ka pa,” sabi ko. “Hali ka, pasok ka sa bahay ko,” Ngumiti siya at pumasok. “Ate, anong nararamdaman mo?” Ngumiti ako at tumingin sa tiyan ko kung saan siya nakatingin. “Maayos naman ang pakiramdam ko.” “Hindi ba mahirap magbuntis, ate?” “Mahirap pero ayos lang naman,” “Nakakainggit ka n

“Ate, siya ba ang anak mo?” tanong ni Virgie sa tabi ko habang nakatingin kay Clarissa na naglalaro na naman mag-isa sa labas ng bahay kasama ng manika niya. “Oo. Ang ganda niya hindi ba?” “Oo ate, ang ganda niya.” Ang sabi niya sa akin. “Pero ate, paano tayo makakalapit sa anak mo?” Hindi ko rin alam. Gusto kong ibigay ito sa kaniya ngayon ang regalo ko. Naghintay muna kami ng ilang sandali at nang makita na sandaling umalis ang mga guards sa gate, nagtangka akong lumapit ngunit nakita ko si Quilacio kasama ng kaibigan niyang si Renan na lumabas mula sa loob ng bahay nila at nag-usap sa harapan ng pintuan. Napatago ako muli at nanlalaki ang mata nang mamataan ko si Renan. Nandito siya? Tumingin si Virgie sa akin nang nagtataka. “Papa niya iyon ate?” tumango ako nang ituro ni Virgie si Quilacio. “Ako na ang mag-aabot ate.” Kinuha bigla ni Virgie ang regalo para sa anak ko at agad na kumaripas ng takbo papalapit sa gate. Nanlalaki ang mata ko habang nakatingin sa kaniya. Jusko

Galit na tinignan ni Renan si Alfredo. “Sir Renan, calm down. Nasa public area tayo, hindi ka pwedeng gumawa ng gulo.” Ang sabi no’ng respected secretary sa pamilyang Abeola. Napatingin ako sa mga bodyguards na nagsidatingan. “Tandaan mo ito, Tanya, kahit saang lupalop ka man ng mundo magtago, hahanapin kita dahil akin ka,” aniya at napapikit ako at ramdam ko ang panginginig ng kamay ko. “Hey. Nandito lang ako,” bulong ni Alfred at niyakap ako. Siguro ramdam niya ang takot ko. “You bastard! D-Don’t touch her!” Si Renan na binalak pa akong hablutin kay Alfred ngunit mabilis akong nailayo ni Alfred sa kaniya. Nagsimula nang magwala si Renan kaya walang nagawa ang mga bodyguards niya kun’di ang hawakan siya at hinila naman ako ni Alfred paalis, nagmamadali, dahil ayaw kong masundan ako ni Renan. Sumakay kami kaagad ng jeep at hindi na ako lumingon pa dahil ayaw kong makita ako ni Renan. Nilagay ni Alfred ang cap no’ng hood na pinasuot niya sa akin ng sa ganoon, matago ako. Dahil a