Isang linggo na ang nakalipas muli. Thes invited me to go out. Sinabi niya sa akin na hindi ako dapat nagmumukmok sa aking silid at isipin ang mga nangyari sa amin ni Rozzean. Pero ano ang magagawa ko? kahit na nasaktan ako ng sobra ay ito at umaasa ako na magiging maayos pa kami.I miss Rozzean so much, miss na miss ko na. Napapanaginipan ko na siya dahil sa sobrang pagka-miss ko. Naiiyak pa rin ako sa gabi sa tuwing maalala ko ang nangyari sa amin. How his eyes looked at me with hatred. Nararamdaman ko pa rin ang sakit nang makita ko sila na magkasama ni Klari.Iyong sobrang saya namin ng ilang araw sa bahay niya ito na ang kapalit at walang ibang dapat na sisihin kung hindi ako lang."Are you sure you don't need a guard?" tanong ni Mommy sa akin.Hinihintay ko na lang na dumating si Thes. Siya ang magmamaneho, hindi na ako maaaring mag-drive mag-isa simula noong maaksidente ako. My parents and brothers were so worried that they took my car keys. Ang dalawang sasakyan ko ay hindi ko

Hawak-hawak ko si Thes at nasa loob kami ng vip room sa kaniyang bar. Natutulog na ang aking kaibigan. Mabuti na lang at walang nangyaring masama sa kaniya."Luther..."Napatingin sa akin si Luther. Sinamahan niya kami dito ngayon dahil siya ang umaayos sa gulo na nangyari kanina. Nag-aalala rin ako sa sitwasyon. Wala pa rin daw malay ang lalake na ilang beses na sinuntok ni Rozzean. Dinala na raw ito sa ospital."Nakita mo ba siya?" tanong ko kay Luther na ang tinutukoy ay si Rozzean."No, but he called me. He said that he's willing to pay for the damages. Pinapabalik ko dito pero sinabi niya na aayusin niya and if the man will sue him sa korte na lang sila magkita."Ayaw niya ba akong makausap?Pero ano ang ginagawa niya dito? he doesn't like to drink outside."Kasama mo ba siya na pumunta dito, Luther? hindi ko alam na nandito pala si Rozzean."Sa gulat ko ay hindi ako nakapag-reak kanina. I called his name but I didn't expect that he was actually here. Ang bilis ng tibok ng puso k

Ang bilis ng tibok ng puso ko. Halos hindi ako makahinga nang marinig ko ang boses niya."R-Rozzean?"Napatingin ako kay Thes. Nakatayo na ako ngayon at siya ay nakahawak sa akin."Si Rozzean 'yan?! totoo?" bulong niya.Tumango ako sa kaniya pero ang buong atensyon ko ay nasa kabilang linya. Kay Rozzean na hindi ko inaasahan na tatawag. Pigil ko ang aking paghinga habang hinihintay ko ang boses niya sa kabilang linya. Hawak ko ng mahigpit ang kamay ni Thes dahil sa kaba.He called me! tinawagan niya ako at hindi ako nananaginip! this is his voice! hindi rin ako maaaring magkamali! kilalang-kilala ko ang boses niya, kahit bulong ay malalaman ko na siya.And he said Thaliana! hindi Tali, kung hindi Thaliana! pinatawad na niya ba ako? h-hindi na ba siya galit sa akin?"R-Rozzean? hello--""Thaliana... are you... okay?"Napasinghap ako nang muli kong marinig ang boses niya. Si Rozzean nga! Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Thes. Natutop ko ang aking bibig dahil hindi ako mak

Pagkatapos ng pag-uusap namin na iyon ni Luther ay inabala ko na lang ang sarili ko sa aking negosyo. Kinuha ko na rin kay Thes ang mga alaga ko upang kahit papaano ay maibsan ang lungkot na nararamdaman ko."Rose, daisy, Dandy, Dahlia, Cherry and Lily, na-miss ninyo ba si Mommy? sorry, ha? kung iniwan ko muna kayo kay Ninang Thes ninyo..."Kumakawag ang buntot ng aking pomeranian pati na ng white poodle ko nang halikan ko sila isa-isa. Nakapalibot sila sa akin ngayon at katabi ko sa aking kama.Indeed, simply spending time with your pets can help you feel better."Gutom na ba kayo?"Bumangon na ako at pagkatapos ay bumaba tinungo ang kanilang silid. Nakasunod naman silang lahat sa akin. They have their own room in my house pero palagi na dito sila sa aking silid natutulog.While I was preparing the foods of my pet my phone ring. Sinilip ko kung sino ang tumatawag at nakita ko na si Daddy iyon. I already talked to him and cleared everything about Rozzean. Nakuha ko naman ang nais kong

Hindi ko namalayan na isang oras ko na pa lang kausap si Thes. Nagpaalam na ako sa kaniya. Nang maibaba ko ang cellphone ko ay hinila naman ako ng antok at nakatulog. Nagising na lang ako dahil sa tunog ng cellphone ko.Kinapa ko iyon sa gilid at nang makita ko na si Luther ang tumatawag ay napabalikwas ako ng bangon."Hello?""Are you ready? nasa labas na ako ng bahay mo."Nanlalaki ang mga mata ko na napatingin sa orasan sa kwarto ko.4:50 pm na! holy shit! nawala sa isip ko! 5 pm nga pala kami aalis!"W-Wait lang, Luther."Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at tinungo ko ang labas. Nang buksan ko ang gate ay nandoon nga si Luther at nakasandal sa harapan ng kaniyang kotse."Luther!" tawag ko sa kaniya. Napalingon naman siya sa akin at unti-unting ibinaba ang cellphone. Naglakad siya palapit."I am sorry, nakatulog kasi ako, you can wait inside my house."Nilakihan ko ang bukas ng gate at pumasok naman si Luther nang isasara ko na ay sinabi niyang siya na ang magsasara ng aking gate