Hawak-hawak ko si Thes at nasa loob kami ng vip room sa kaniyang bar. Natutulog na ang aking kaibigan. Mabuti na lang at walang nangyaring masama sa kaniya."Luther..."Napatingin sa akin si Luther. Sinamahan niya kami dito ngayon dahil siya ang umaayos sa gulo na nangyari kanina. Nag-aalala rin ako sa sitwasyon. Wala pa rin daw malay ang lalake na ilang beses na sinuntok ni Rozzean. Dinala na raw ito sa ospital."Nakita mo ba siya?" tanong ko kay Luther na ang tinutukoy ay si Rozzean."No, but he called me. He said that he's willing to pay for the damages. Pinapabalik ko dito pero sinabi niya na aayusin niya and if the man will sue him sa korte na lang sila magkita."Ayaw niya ba akong makausap?Pero ano ang ginagawa niya dito? he doesn't like to drink outside."Kasama mo ba siya na pumunta dito, Luther? hindi ko alam na nandito pala si Rozzean."Sa gulat ko ay hindi ako nakapag-reak kanina. I called his name but I didn't expect that he was actually here. Ang bilis ng tibok ng puso k
"Daddy...""Tangi, stop chasing that man. If he loves you he will come to you--"Pinutol ko ang aking ama sa pagsasalita dahil na rin sa emosyon na nararamdaman ko ngayon."Dad, he did! h-he was there earlier. Sinabi ni Luther sa akin na hindi naman niya sinabi kay Rozzean na naroon ako sa bar. Saka he lives in Tagaytay, ilang oras ang byahe papunta dito. M-M-Maybe he followed me earlier? m-maybe he was there watching m-me?"I sound so desperate that Rozzean was actually there earlier for me. Hindi ko na alam... asang-asa ako. Masakit pero umaasa talaga ako na nandoon siya kanina para sa akin. Kahit iyon na lang..."Or it's just a coincidence that he was there and saw you. Paano kung may katagpo pala siyang iba kaya naroon siya kanina at nakita ka lang niya?""K-Katagpo?" tanong ko. Naputol ang pag-asa ko dahil sa sinabi ni Dad. Hindi iyon pumasok sa isipan ko. Sino naman ang kikitain ni Rozzean dito?"Rozzean saw and saved you because that's the only thing he could do to clean his im
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Halos hindi ako makahinga nang marinig ko ang boses niya."R-Rozzean?"Napatingin ako kay Thes. Nakatayo na ako ngayon at siya ay nakahawak sa akin."Si Rozzean 'yan?! totoo?" bulong niya.Tumango ako sa kaniya pero ang buong atensyon ko ay nasa kabilang linya. Kay Rozzean na hindi ko inaasahan na tatawag. Pigil ko ang aking paghinga habang hinihintay ko ang boses niya sa kabilang linya. Hawak ko ng mahigpit ang kamay ni Thes dahil sa kaba.He called me! tinawagan niya ako at hindi ako nananaginip! this is his voice! hindi rin ako maaaring magkamali! kilalang-kilala ko ang boses niya, kahit bulong ay malalaman ko na siya.And he said Thaliana! hindi Tali, kung hindi Thaliana! pinatawad na niya ba ako? h-hindi na ba siya galit sa akin?"R-Rozzean? hello--""Thaliana... are you... okay?"Napasinghap ako nang muli kong marinig ang boses niya. Si Rozzean nga! Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Thes. Natutop ko ang aking bibig dahil hindi ako mak
Hindi pala sapat na mahal mo lang ang isang tao para mag-stay ka at maghintay na muli kayong magkakaayos. Kahit pala ilang beses ko na sinabi na sobrang mahal ko si Rozzean at hindi ko isusuko ang nararamdaman ko sa kaniya ay darating pa rin ako sa punto na ito.Na mas mangingibabaw na yung sakit kaysa sa pagmamahal.Sa dalawang beses na nakita ko silang magkasama ni Klari ay hindi lang basta kurot ang naramdaman ko sa puso ko, paulit-ulit na parang may punyal na sumasaksak sa dibdib ko.Ang sakit. Sobrang sakit.Tama na. Ayoko na. Hindi na ako aasa na maaayos pa dahil mukhang okay na rin siya. He's better without me. He looks good without me.Rozzean is fine... without me."Thaliana, you are not eating your food. Sinabi mo sa akin na mag-uusap tayo pero pagdating dito ay hindi ka naman nagsasalita. Hanggang sa dumating ang pagkain ay ginagalaw mo lang. What happened?"Umangat ang tingin ko kay Luther. Tinawagan ko siya at tinanong ko kung mayroon siyang libreng oras ngayon upang maka
Pagkatapos ng pag-uusap namin na iyon ni Luther ay inabala ko na lang ang sarili ko sa aking negosyo. Kinuha ko na rin kay Thes ang mga alaga ko upang kahit papaano ay maibsan ang lungkot na nararamdaman ko."Rose, daisy, Dandy, Dahlia, Cherry and Lily, na-miss ninyo ba si Mommy? sorry, ha? kung iniwan ko muna kayo kay Ninang Thes ninyo..."Kumakawag ang buntot ng aking pomeranian pati na ng white poodle ko nang halikan ko sila isa-isa. Nakapalibot sila sa akin ngayon at katabi ko sa aking kama.Indeed, simply spending time with your pets can help you feel better."Gutom na ba kayo?"Bumangon na ako at pagkatapos ay bumaba tinungo ang kanilang silid. Nakasunod naman silang lahat sa akin. They have their own room in my house pero palagi na dito sila sa aking silid natutulog.While I was preparing the foods of my pet my phone ring. Sinilip ko kung sino ang tumatawag at nakita ko na si Daddy iyon. I already talked to him and cleared everything about Rozzean. Nakuha ko naman ang nais kong
Okupado ang isip ko ng tungkol sa tatlong piraso ng rosas na ibinigay ng batang babae kanina pati na ang nilalaman ng card na ibinigay nito sa akin. If it's Rozzean then bakit hindi siya ang nagbigay non sa akin?Walang ibang tao sa isipan ko na gagawa non kung hindi siya lang.He's the only man in my life.Sino ang gagawa?"Ma'am 12 na po, half day lang po kayo ngayong araw, hindi po ba?"Napatingin ako kay Alma. Hindi ko namalayan ang oras. Ang bilis. Buwisit na tatlong rosas na iyan. Napatingin ako sa kinalalagyan, nasa gilid ko lang katabi ang card rin.I miss you?"Thank you for reminding me, Alma," baling ko sa kaniya at nginitian ko siya.Inayos ko na ang mga gamit ko. Kinuha ko rin ang bouquet ng bulaklak na ako mismo ang nag-ayos upang ibigay sa ina ni Luther mamaya. Nang aalis na ako ay napatingin ako sa tatlong rosas at sa card. Kinuha ko ang mga iyon at tinungo ko ang aking sasakyan. I was too stunned to speak when I saw the letter. Kinilig pa nga si Alma at ang akala ay s
Hindi ko namalayan na isang oras ko na pa lang kausap si Thes. Nagpaalam na ako sa kaniya. Nang maibaba ko ang cellphone ko ay hinila naman ako ng antok at nakatulog. Nagising na lang ako dahil sa tunog ng cellphone ko.Kinapa ko iyon sa gilid at nang makita ko na si Luther ang tumatawag ay napabalikwas ako ng bangon."Hello?""Are you ready? nasa labas na ako ng bahay mo."Nanlalaki ang mga mata ko na napatingin sa orasan sa kwarto ko.4:50 pm na! holy shit! nawala sa isip ko! 5 pm nga pala kami aalis!"W-Wait lang, Luther."Nagmamadali akong bumaba ng hagdan at tinungo ko ang labas. Nang buksan ko ang gate ay nandoon nga si Luther at nakasandal sa harapan ng kaniyang kotse."Luther!" tawag ko sa kaniya. Napalingon naman siya sa akin at unti-unting ibinaba ang cellphone. Naglakad siya palapit."I am sorry, nakatulog kasi ako, you can wait inside my house."Nilakihan ko ang bukas ng gate at pumasok naman si Luther nang isasara ko na ay sinabi niyang siya na ang magsasara ng aking gate
Hindi na ako halos makahinga ng normal. Hawak ako ni Rozzean sa aking kanang kamay at si Luther naman ay sa aking kaliwang kamay. Masama ang tinginan nilang magkapatid habang ako ay nakagitna sa kanila."Ang sabi ko ay bitawan mo si Thaliana, Cyron. Ano ba hindi mo maintindihan doon--""I said no. Ano rin ba ang hindi mo maintindihan sa sinabi ko, Luther?"Pabalik-balik ang tingin ko sa kanilang dalawa. Pero nagtagal kay Rozzean ang mga mata ko nang mahuli niya ang aking tingin. Hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa, hindi ba at ayaw na niya sa akin? hindi niya na ako gustong makita?Sa bahay pa lang niya ay marami na siyang sinabi na dapat tumigil na ako sa paghingi ko ng pagpapatawad niya pero ano ang ginagawa niya dito ngayon? kung kailan nakapag-decide na ako na kalimutan siya ay saka siya babalik at biglang magpaparamdam na parang importante talaga ako sa kaniya na may pagmamahal pa rin siya.Pagkatapos ano?"You are done with her, right? ano pa ang palabas na ito, Rozzean?