Semua Bab Another Hundred Years to Love You: Bab 1 - Bab 10

"Edcel, Please look at me!" Sabi ko nang may pagsusumamo. Pareho kaming nakatayo habang nakagapos ang dalawang kamay kabilaan. "Eyes on me, babe. Don't be scared! Everything will be okay. Makakatakas tayo dito."Sinabi ko lang iyon para pagaanin ang loob ng babaeng pinakamamahal ko. Maging ako man ay binubulag ang sarili sa salitang false hope.Nanlupaypay na napayuko ang babae.Hindi ko siya kayang tingnan. Seeing the woman I loved most is more painful than any bullet's hit me. I have nothing left any hope also. How were we able to escape here? Nagkalat ang mga gwardiya ni Kenneth Whin sa labas at sa palibot ng lugar na iyon.Ensuring that the two of us couldn't find a way anymore to escape.But before we start here, nasaan nga ba kami ngayon? Where was the hell we are now?Let be a flashback. ~"Wag ka nang pumalag! Kung ayaw mong mapadali ang buhay mo!" maawtoridad na wika ng isang lalaking nakabonet. Taglay ang 5'feet na taas at balingkinitang katawan, mas nakakatakot ang ti

JarredNagulat ako ng bigla akong lapitan ni Coach Eric, nang labasan na namin. "Kumusta?" Anitong tinapik ako sa balikat dahil nakatalikod ako noon sa gawi niya.Nakatutok naman ang pansin ko noon sa cellphone ko na todo chat sa mga girls na nagpapansin sa akin."Seems busy ah?" Ulit nito dahil parang di ko siya narinig. "H-ha? E, sorry po!" tanging naisagot ko na lamang dahil nahiya ako sa pandededma ko rito. "So what do you been doin busy this following days? Have you been prepared for the selection of MVB sa buong campus na ilalaban sa Del Salle University? "Whoahh! Wala man lang ni isa akong naintindihan sa sinabi nito. Hindi naman sa mahina utak ko sa English, pero kung ganito naman kabilis magsalita, how could i understand him clearly?Daig pa nitong ngumunguya ng chewing gum habang nagsasalita."Well sir, I don't think so I was well-prepared!" Taray! nakaenglish din ako. Haha. It is me? Really?Gusto kong matawa sa sarili.Muli ko naman kasing kinakausap ang sarili ko."Th

MJ KriselaThe waiting is over! This is my turn!Iyon ang mga salitang hihigit na nagbigay sa akin ng lakas ng loob at tapang para harapin ang napakalaking oppurtunidad na ito.To show the beauty I've got!To win the crown of this coming Mutya ng St.Luke University!To stunned the world in exact! Hehe. Kidding!I smiled as I turn around in front of a standing tall, semi-circle mirror. I also begin dreaming myself bearing the crown into my head, smiled at everyone while waving my hands proud and confidentially beautiful with a heart!Nucks! Pia Worstbatch este Wurtzbach pala, ikaw ba yan?Muli akong napangiti nang muli kong sinipat ang sarili ko at pinagmasdan sa harap ng mahabang salamin. Muli kong ipinagpatuloy ang aking naudlot na daydreaming."Contestant number three!" Malakas na wika ng M.C ng nasabing pageant. Sinulyapan ko ang number na nakasabit sa aking beywang knowing kung numero ko ang susunod. Mahirap na at baka sumablay pa ako dahil doon. Naroon pa ako sa backstage at nalin

JarredHindi ko alam pero kakaiba ang nararamdaman ko habang nasa mga bisig ko ang babaeng ito. Nakikita ko siya pala sa Tourism department pero madalang lang. Palabas na ako ng men's room nang makarinig ako ng malulutong na tawanan. Naging interesado ako at siguro marahil ay dala na din ng kuryusidad.Nasa labas lang ako pero nakikita ko at naririnig ang mga panunukso at tawanan ng ilang mga babae at dalawang lalaki laban sa isang kaawa-awang babae.It's Halloween. Kaya naman katakot-takot na pambubuly ang naranasan nito.Nang makita kong malilinsad na ang babae, ewan ko pero natagpuan ko na lang ang sariling sinalo ang katawan nito bago pa man iyon sumayad sa maruming semento.Ang hindi ko maipaliwanag ay ang kakaibang pitlag ng puso ko. Hindi ko maisalarawan ang kakaibang saya na umaapaw sa buong pagkatao ko.This strange feeling gottin' more deep. And the way I gently touched her, joy continues overflowing like a flushing water.Ano ba itong nararamdaman ko? Akala ko panaginip lang

Rodrigo BallesterosSeven o'clock in the evening at my office. Dismayadong napasalampak ako ng upo sa monobloc chair kasabay ng pagbagsak ng isang file folder na kinalaman ng walang improvement report. Kaharap ko ngayon ang isang private investigator na kasalukuyang nagrereport sa akin tungkol sa isang murder case ng kapatid ko. Hanggang ngayon kasi ay wala pa ding linaw ang kaso. Nanatiling unresolved case ang pagkamatay ni Eric John, ang kapatid ko. 'Could there be hope? Magkakaroon pa ng hustisya ang pagkamatay ng kapatid ko gayong hanggang ngayon ay wala pa ding malinaw na lead sa kaso. Ni wala improvement report na nagaganap.' malungkot na bulong ng sarili kong isip.It's been years and it's too long para hanggang ngayon ay wala pa ding nangyayari sa kaso.What the hell on earth na hindi makilala ang murderers for about 20 years of investigation.How long hindi ba? And until now, there is not even a single witness appears or even lead of suspects.Kung tutuusin, next month ay mat