Two

Jarred

Nagulat ako ng bigla akong lapitan ni Coach Eric, nang labasan na namin.

"Kumusta?" Anitong tinapik ako sa balikat dahil nakatalikod ako noon sa gawi niya.

Nakatutok naman ang pansin ko noon sa cellphone ko na todo chat sa mga girls na nagpapansin sa akin.

"Seems busy ah?" Ulit nito dahil parang di ko siya narinig.

"H-ha? E, sorry po!" tanging naisagot ko na lamang dahil nahiya ako sa pandededma ko rito.

"So what do you been doin busy this following days? Have you been prepared for the selection of MVB sa buong campus na ilalaban sa Del Salle University? "

Whoahh! Wala man lang ni isa akong naintindihan sa sinabi nito. Hindi naman sa mahina utak ko sa English, pero kung ganito naman kabilis magsalita, how could i understand him clearly?

Daig pa nitong ngumunguya ng chewing gum habang nagsasalita.

"Well sir, I don't think so I was well-prepared!"

Taray! nakaenglish din ako. Haha. It is me? Really?

Gusto kong matawa sa sarili.

Muli ko naman kasing kinakausap ang sarili ko.

"Then why, Jarred Lloyd Villagracia?"

Bahagyang naningkit ang mga mata ni Coach.

Inaya ko si coach na maupo naroong round bench na may centered acacia tree.

"What's about it, Villagracia? What the thing you wanna speak which is so private?"

"I wanna quit ,sir!"

Iyong gulat nito na dinaig pa ang bading sa reaksiyon.

"Whattt?"

Hindi ko napigilan ang sariling tawanan ang reaksiyon nito.

"Kaiba pala kayo sir pag nagugulat."

Hindi ko na din naiwasang titigan ito ng makahulugan.

Hindi biro na din ang mga kuwento-kwento tungkol dito.

Somebody said that my coach attract to his like, a man I mean. There are also somebody's said that he is a bi, but how could they prove it?

Madalas kong napapansing malagkit ang mga titig nito sa akin at sa iba pang basketball player. Usually, when we wear off our jersey shirt and or we changed our team uniforms.

Pero hindi ko na din pinapansin iyon. So what kung bi nga si sir? at least, di naman ako nito pinasaringan or nagflirt ito sa akin.

Panatag ang loob ko kahit pa kami na lang dalawa sa court. Minsan nga, magkasama pa kami nagsho-shower.

Pero magkabilaan ang shower syempre.

Wala akong napapansing kakaiba sa galaw nito.

He always acted as normal man. Maaring ganito nga ito makipag convo, pero doesn't mean na bakla na kaagad ito.

"Pero bakit naman, Jarred?" anitong parang nanghihinayang. "Why does when the competition is now about to start for three days from now, saka ka naman nawalan ng gana?"

Iginalaw ko ang dila ko sa kanang gilagid. Waring nililinis ang parteng iyon.

"Blame Lance Jericho for it!"

Hindi ko alam kung bakit iyon ang naisagot ko.

Pero honestly, halata naman na insecure si Lance sa akin.

Mas hamak na magaling kasi ako sa present captain ball namin.

Mayabang kasi ito. Three pointer nga pero buwaya maglaro. Once na napasakamay na nito ang bola, bihira na lang iyong dumaan sa mga palad ko o kahit pa sa iba.

Know why?

Ayaw ipasa sa akin ang bola kasi takot na malamangan ang bilang nito o kahit ma-asisst ko man lang.

"Don't mind Lance." pangungumbinsi nito sa akin. "Your career is going well, sasayangin mo pa ba ang pagkakataon?"

I didn't answer him instead I used to take a look on every students of campus who're been busy with their companies.

"You and Lance are the two of the best player of this University. Don't fail your campus just of your pride and being arrogant to each other."

Medyo sumakit ang tainga ko sa huling narinig mula sa aking coach.

Arrogant? Pride?

Hindi ba pwedeng ayaw ko lang sa gulo?

After all, hindi naman ako 'yung tipong gagawa ng gulo.

"Will you just forget about your personal grudges toe each other?" Mayamaya ay wika nito.

Tiningnan ko sa mga mata ang aking coach. Nakita ko roon ang pagsusumamo.

Matagal din bago ako nakasagot... At labis nitong ikinatuwa ang naging desisyon ko.

___________

MJ Krisela

Here we go again.

Kitang-kita ko kung paano naniningkit ang mga mata ni Naomi matapos isa-isang tinawag ang pangalan ng mga nakakuha ng top scores sa klase.

Nagkaroon kasi ng long quiz sa Akademikong Filipino. Minor subject namin ito sa course na kinukuha.

Unang nabanggit ang pangalan ni Naomi. Among 45 co-student, Isa si Naomi na nakakuha ng 47 out of 50 items sa quiz.

Three mistakes! Good job, Naomi! You're doing better!" wika ni Ms. De Castro, instructor namin sa subject na ito.

Single sa edad na 24 years old, larawan ng isang dalagang pilipina, na Amy tangkad na about 5'7 feet.

O 'diba? Kahit papaano ay madedescribe ko naman ng maayos ang sexy naming instructor.

Todo palakapakan sina Claire, Prinzel at Georgia. Sinundan na lang iyon ng mga lalaking crush na crush ito.

Well, maganda naman si Naomi. I used to admit that! Lalo na kapag nag-ayos ito ng sobra.

She looks like a celebrity!

Gayunman, kung gaano ito kahanga-hanga pagdating sa personality appearance, kabaliktaran naman iyon ng taglay nitong ugali.

May mga nagsitilian pa at nagsipulan.

"Congrats girl!" wika ni Georgia. "Parang nakikita ko na na ikaw ang kikilaning Valedictorian in this bachelor!"

Kindat lang ang tugon nito sa barkada.

"We can't wait!" segunda ni Claire na akala mo ay daig pa ang palaka makayakap kay Naomi.

Sumungaw ang pagtataka sa isipan ko nang hindi nabanggit ang pangalan ko sa mga papel na naroon.

Supposed to be, kanina pa ako naghihintay na matawag ang pangalan ko.

Nabasa na ang lahat ng test paper na nakapatong sa ibabaw ng mesa nito kaya kinabahan na ako ng sobra.

Hindi na ako mapalagay dahil nawala na din sa atensiyon ng prof nila ang tungkol sa pangalan ko.

"Ma'am, how about me po?" Hindi ko na napigilang magtanong pa.

"O, Ms. Maceda, Where was your paper? Ipinasa mo ba ang test paper mo?"

"Po?" Lalong bumaha sa mukha ko ang pagtataka at kaba.

Bigla ay umihip ang hangin at nilipad ang ilan sa mga papel na nasa desk table ni Prof.

"O my!" natarantang wika nito na 'di nagkadaapuhap sa pamumulot ng nagsiliparang mga papel.

Tinulungan ng ilang studyante ang aming prof na pulutin ang mga nagliparan ng papel.

Di na ako nakahuma pa. Nagkasya na lamang ako sa panonood sa aming Prof at hinihintay ang kompletong kasagutan sa tanong ko.

Nasaan nga ba ang papel ko?

"What happen to your paper, Ms. Maceda? why it's happen na natago sa ilalim ng folder ko ang papel mo?"

Na-speechless ako sa tanong Ma'am. Bakit niya ako tatanungin? E siya lang din ang may hawak ng mga nakolektang papel?

You're so pathetic! at susundan ng pagtaas ng aking kilay!

Pero siyempre di ko iyon ginawa. Imagination ko lang iyon.

Ewan ko na lang kung anong mangyayari sa akin in the next day kapag umasta ako ng ganoon sa prof ko sa subject na ito.

"Oh, my dear everyone! I forgot to tell you this..." naging interesado ang lahat dahil sa sinabi ni Ms. De Castro. Sinadya nitong bitinin kaming lahat sa sinabi nito.

Lahat ay naipako ang tingin sa kaniya. Walang nagbalak magsalita, ni halos ang bawat paghinga ng bawat isa ay napigil.

Daig pa ang intense climax sa sasabihin ni Ms. De Castro. Halos marinig ko na ang masasal na pagtibok ng puso ng mga kasama ko sa sobrang quite!

'Emeged. Whats going on earth here!' maarteng bulong ng isip ko.

Parang kani-kanina lang ay iingay ng mga kasama ko. Ngayon ay nagsatilang huminto ang oras at ang lahat ay parang naestatwa.

Ipinilig ko sa isip ko ang mga kathang-isip na nabubuo kani-kanina lang. Para lang akong nagising nang biglang nagsipalakpakan ang lahat habang nakatingin sa akin.

Para namang akong nagmukhang lutang na walang ideya kung ano talaga ang meron sa kasalukuyan.

'Ms. MJ Maceda, wake up! You're dreaming right now!' pukaw ng isip ko sa sarili ko.

Bago ko pa nahamig ang sarili ko nang muling magsalita ng confirmation si Ms. De Castro.

"Congratulations Ms. Maceda. You've done a great job.Very well done." nakangiting pahayag ni Ms.De Castro. Kitang-kita niya sa mga mata nito ang pagkadismaya kahit pa sabihing in-anounce nito ang tungkol sa highest score na nakakuha ay walang iba kundi ako.

Ask me why?

It's simply because Ms. De Castro was badly so far infavour with Naomi, the bratty s****p of the year 2023!

No, not s****p pala! A leader of a loser na binabayaran ang subject prof namin just to let you know!

Pero parang ganoon na din, what's the difference anyway?

"Thank you ma'am!" ang tanging naisagot ko with a cheap smile to her.

Nakita kog nakangiti ang lahat sa akin.

Everyone seemed so proud of me! Yeah, I can see it on their eyes!

But of course, maliban sa group of losers na nakataas na naman ang kilay Lalo na si Naomi Baltazar, my mortal enemy in Academic.

Hindi ko alam kung bakit laging mainit ang dugo nito sa akin gayong wala naman akong ginagawa laban dito.

Maliban na Lang siguro sa academic competition like right now!

Talo na naman ito for good! One thing I know, lagi naman itong talo sa kaniya pagdating sa quizzes, mapa-long or short quiz man.

Bakit hindi na lang kasi nito matanggap?

Aren't she tired of being compete with me? Kahit pa alam niyang talo lang siya sa huli?

What a poor Naomi! Masyadong maliit na bagay para dibdibin nito?

As if kung may dibdib nga itong maitatawag.

Gusto kong matawa sa sarili dahil nakuha ko pa itong laitin.

For once and for all, naniningkit na naman ang mga mata nito habang nakatingin lang sa akin.

Nasa likuran din naman nito ang tatlo pang mga supporter kontrabida sa akin.

Iniwas ko na lang ang tingin ko sa mga ito.

Ano bang mapapala ko kung titigan ko pa ang mga ito?

Masisira lang ang mga araw ko kapag iniisip ko pa sila.

Sumagi sa isip ko ang magiging ulam ko mamaya pag uwi ko galing ng school.

Isang two bed bedroom ang boarding house ko. May kasama akong nakipagshare sa two deck room na hati kami sa 2k na bayad per month.

Kaya nga madalas ako magtipid kasi kukulangin ang allowance ko kapag di ako naging wais sa pagbudget ng pera.

Mahirap maghanap ng pera ngayon lalo na sa pamilya niyang nabubuhay lamang sa pangongopra.

Tubong Dasmariñas, Cavite ako. Napadpad dito sa Las Piñas dahil sa pangarap na makapagtapos.

Hindi ko na halos namalayang nagtapos na ang klase.

"That's all for today! Goodbye class?!"

Ang tanging rumehistro na lamang sa kaniyang isipan.

Nagsimula na ding magsitayuan ang lahat matapos bigkasin ng sabayan ang salitang "Goodbye, Ma'am."

Lahat ay eksayted at nag-uunahan pang lumabas ng room na iyon.

Maliban sa kaniya na matamlay pa sa nalantang bulaklak sa di matiis na init ng araw.

__________

Edcel's Past

"Wala ka nang tatakbuhan, Edcel!" nakangising wika ni Kenneth sa akin nang tuluyan ako nitong macorner sa isang ilog.

Masyadong malawak ang islang iyon kung saan kami dinala ni John Eric pero ano't sa dinami-dami ng pwede kong takbuhan ay doon ako napadpad.

Sa lugar na wala na akong tatakbuhan pang lupa.

Nakataas nga ako sa pagkakagapos, pero sa paghabol nito ay tiyak na wala na akong kawala.

"Demonyo ka!" Galit na sigaw niya. "Mamatay muna ako bago mo makukuha ang katawan ko."

Humalakhak ng malakas si Kenneth na pumuno sa aking tainga.

"Bakit kasi di ka na lang manahimik at sumunod sa anumang ipag-uutos ko? Edi sana ay hindi ka napagod?" dagdag pa nitong dinig na dinig ko ang bawat paghingal nito.

"Pinagod mo ako baby ah! Pero it's okay. Mamaya ay ikaw naman ang papagurin ko..." Sinundan nito ang sinabing ng malagkit at nakakatakot na titig na animo'y hinuhubaran siya.

Nakita kong humakbang ito palapit sa akin.

Bigla ay nataranta ako lalo pa at ilang dipa na lang ang agwat nito sa akin.

"Huwag kang lalapit! Lumayo ka sa akin!" pagtataboy ko pero tinawanan lamang iyon ni Kenneth.

Lalo pa itong lumapit sa akin. Nagpalinga-linga ako kung saang direksiyon ako tatakbo oras na susunggaban na niya ako.

Iyong iwas ko na hindi niya mahuli pero mabilis ang kilos na dinaklot niya ang braso ko dahilan para hindi na ako makatakas pa.

"Huli ka! Saan ka pupunta!"

Pakiramdam ko ay tila dagundong ng kulog ang boses ni Kenneth.

Tumayo din halos lahat ng mga balahibo nang sumayad ang mga kamay nito sa buo kong katawan. Lalo na nang niyakap ako nito ng mahigpit at pinaghahalikan.

"Sinasabi ko naman sa'yo Edcel! Hindi mo ako matatakasan. Ngayon, magiging akin ka na sa ayaw at sa gusto mo."

"Bitawan mo ako!" mangiyak-ngiyak na pagpupumiglas ko."Demonyo ka! Pakawalan mo ako sabi!"

Anuman ang gawin kong pagkawala sa kaniya ay daig pa ang kadena ng malalaki at malalakad nitong mga bisig na nakayakap sa akin.

Halos napuno na din ako ng laway nito na hindi naiwasan habang patuloy akong hinahalikan nito.

Patuloy ako nagpumiglas to the maximum level of my strength. Para lang akong lantang gulay na dahan-dahan nagdilim ang paligid nang biglang bigwasan ako nito sa tiyan.

it's was nothing all but darkness. Wala na akong halos matandaan sa sumunod na nangyari.

few hours later...

Nagising na lamang akong nasa madilim na sulok na hindi ko alam kung nasaan.

Inilinga ko ang aking mga mata sa paligid. Doon ko lang naramdamang may masakit sa akin.

Dahan-dahan kong ibinaba ang aking mga mata sa ibabang bahagi ng katawan ko.

Sa tulong ng maliit na liwanag na binibigay ng isang siwang sa bubong at kisame, doon ko narealized na nagtagumpay na si Kenneth Whin sa masama nitong balak sa akin.

Tumulo ang luha ko nang di ko namamalayan.

Wala na ang pinakaiingat-ingatan kong dangal. Winasak na ni Kenneth Whin ang ipinagmamalaki kong pagkababae.

'Hayop!' piping sigaw ng utak ko pero kahit ano pang isipin ko ay wala na ding saysay.

Paano ko pa maibabalik ang lahat sa dati.

Hindi ko naiwasang mapasigaw!

"Ahhhhhhhhhh..."

Umalingawngaw ang boses ko sa loob ng madilim na sulok na iyon.

___________

MJ Krisela 

Pawisan at tila pagod na nagising ako pagkatapos ng isang mahabang panaginip.

Pakiramdam ko ay nasa katawan ko din ang sakit na nararamdaman ng babaeng nasa panaginip ko.

Ewan ko ba, pero ang wierdo ng mga panaginip ko palagi.

Hindi ko naman kilala ang personalidad na iyon?

Ni hindi ko siya nakita o may kakilala man lang na ganoon ang pangalan.

Hinilot ko ang sentido ko na bahagyang nanakit.

Sa konting masahe ko sa bandang masakit na katawan ko ay nakaramdam ako ng konting ginhawa.

Sinulyapan ko ang orasang nakasabit sa dinding ng kwarto ko.

Noon ko nalaman na alas tres pa lang ng hapon.

Since wala na kaming next subject ngayong hapon, nagdecide na lang ako na matulog.

Ako lang din mag-isang naiiwan sa bahay sapagkat umuwi ang kasama ko sa boarding house.

Sumagi sa isipan ko sina Inay at Itay noong panahong nasa bahay namin ako.

Madalas, maaga pa ang mga ito roon sa palengke. Madaling araw pa lang ay umaalis na ang mga ito at naiiwan akong mahimbing pang natutulog.

Bugtong na anak lang ako ni Mang Rigor at Aling Pat short for Patricia.

Medyo mas bet ko ang pangalang Pat kaya nakasanayan ko na itong tawagin sa palayaw na iyon.

Hindi naman nagalit o pinagsabihan ako ni Inay buhat nang tawagin ko siya sa pangalang iyon.

Mula noon, ay ito na ang laging tinatawag ko sa nanay ko.

Back to the start, hindi ko maubos maisip kung saan nagmumula o bakit pumapasok sa panaginip ko ang kuwentong iyon.

Oo, inaamin ko, madalas akong nagbabasa ng mga pocketbooks at online paid platforms at my favorite novels?

No other then but romance novels!

Madalas nagi-spent ako ng oras sa pagbabasa ng mga ito lalo na sa Goodnovel.

Halos dalawa hanggang tatlong oras ko ay nauubos lang sa pagbabasa.

Dahilan para masaway ako ni tatay. Tulad ng nakaraan, ide iyak naman ang peg. Ikaw ba naman nasermunan dahil doon.

Pero that was about the past! Kalimutan na natin iyon.

What is the big problem I have now is, sino ang mga personalidad na napapanaginipan ko?

And what is my connection to them?

Is really reincarnation exists?