All Chapters of Hired To Be A Substitute Mommy : Chapter 1 - Chapter 10

Nang makarating sa huling eskinita patungo saaming bahay ay agad kong hinigpitan ang hawak sa supot ng tinapay at gatas para mas bilisan pa ang paglalakad. Pero agad rin akong napapikit at napilitang huminto nang makarinig ng sigaw. Boses na siyang iniiwasan kong marinig. "Nakalabas na ba sa hospital ang kapatid mo Shana?" sigaw ni Aling Martha na nakaupo at naglalaba sa harap ng kanilang bahay. "Opo Aling Marites—este Aling Martha. Nakalabas na po si Buknoy kaninang umaga lang." sagot ko naman, nakapaskil ang pekeng ngiti sa labi. "Mabuti naman. Naku at balita ko nga ay nabaon nanaman sa utang iyang Tatay mo para lamang makabayad muli sa hospital." Tipid lamang muli akong ngumiti. Ngiti lang Shana, Ano naman ang dapat kong isagot? hay naku, dapat ay mas binilisan ko pa talaga ang lakad ko nang hindi ako naharang ng isang to. Akala mo lang sa una ay mangangamusta pero heto na at chismis at kung ano-ano nang sasabihin. Sa buong baryo siguro ay siya ang pinaka-pakialamera sa lahat.

"Ay ano kasi baby, hindi ako Mommy mo.""No! You're my Mommy! Mommy!" nagsimula ng magtubig ang mga mata nito kaya natataranta na akong napaluhod sa harap ng bata."Shh sige na huwag ka na umiyak huhu naiiyak narin ako eh." palinga-linga nako sa paligid at napansing pinagtitinginan na kami."Grabe namang Nanay yan dinala pa sa trabaho ang anak." "Kaya nga, mukhang bata pa yung Nanay. Hay naku kabataan talaga"Kebago-bago ko lang dito sa Maynila may chismis na ko, grabe ba. Hello mga Marites hindi ko naman to anak no! mga judger tong mga to."Mommy..."Halos matunaw ako nang lumapat ang maliit na kamay niya sa pisngi ko nang hawakan niya ang mukha ko. Ngayong magkatitigan kami, napansin ko lalo ang pagiging magandang bata nito."Mommy wag ka na po alish, wag mo na iwan shi Lilly mommy..." nagsimula na itong humikbi kaya no choice ako kundin kargahin ang bata."Shh tahan na baby, nasaan ba ang bantay mo? sino kasama mo pumunta dito?" marahan kong tanong habang karga siya at dahan-dahan

Tahimik akong sumunod habang hila niya ang kamay ko. Grabe yung kamay niya... sobrang lambot nakakahiyang ikumpara sa kamay kong batak sa trabaho. Pero bakit ba kailangan hawak pa niya kamay ko? Pasmado pa naman ako nakakahiya!May pa linga-linga pa ako sa paligid dahil parang kinakabahan akong may makakita saamin. Ewan ko ba. Parang nahihiya ako na ewan. Nasapo ko rin ang dibdib ko nang makaramdam ng paghahabol ng hininga dahil sa lakas at bilis ng pintig ng puso ko. Bumaba ang tingin ko sa kamay naming dalawa nang maramdaman kong bibitaw na siya."Let's sit and talk" sabi niya sa malalim na tinig. Pero hindi ko alam kung anong kalandian ang sumapi saakin at nagawa ko ang ganitong kahihiyan.Nung mabibitawan na niya ang kamay ko ay hinabol ko pa ng hawak ang kamay nya na para bang sabik pa ako sa hawak niya, pastilan! "Ah s-sige!" taranta kong sagot, ramdam ang pag-usok ng tainga ko sa sobrang kahihiyan. Nadagdagan pa ang hiya ko nang marinig ang mahina niyang tawa na halatang nan

"Wow ang laki!" sigaw ko. Namamangha kong pinagmasdan ang napakalaking teddy bear sa harap ko na naka-display sa tapat ng kulay blue na shop. Nakita kong madaming iba't-ibang klase ng teddy sa loob pero hindi kasing laki ng isa to. Nilingon ko kung nasaan sila Lilly, nung makita kong busy parin sila kakapili ng mga candy sa isang stall ay sinamantala ko ng mas lapitan pa ang malaking teddy bear. "Sobrang laki naman nito!" pumapalakpak kong tili. Syempre yung tili na ako lang ang nakakarinig. Kinagat ko ang pangibabang-labi ko nang makaramdam na gusto kong yakapin ang stuff toy. Sigurado akong sobrang lambot nito. Kaso nakakahiya naman hawakan, ang puti pa naman. Baka madumihan ko lang, makabayad pa ako. Sigurado pa naman akong mahal yan, hindi ko yan kaya bayaran kapag nadumihan ko.Kinalma ko ang sarili ko at unti-unting umatras papalayo at nakontento na lamang pagmasdan ang higanteng laruan. Nang mapansing tapos na sila Lilly mamili ng candy ay bumalik na ako sa pwesto nila. "Yo

Paggising ko ay nasa hospital na ako. Ang huli kong natatandaan ay magkasama kami ni Sir Cairo habang galit na galit ako. Tapos nakaramdam ako ng kirot sa ulo at nanlabo na rin ang paningin ko at doon na ako nawalan ng malay. Kinapa ko ang sarili ko, at nakahinga ng maluwag dahil wala ng ibang nangyari sa akin. Bukod sa dextrose na nakasalpak sa kamay ko ay wala na akong ibang natamo kagaya ng sugat o kaya ay pasa. .Mabuti hindi nabagok ulo ko pagkabagsak ko. Kung nagkataon ay baka lahat ng pinag-aralan ko simula elementarya hanggang college ay maglaho na lang. Mas lalo akong mahirapan maghanap ng trabaho. "Nauuhaw ako." dahan-dahan akong bumangon at hinanap kung mayroon bang maiinom sa paligid. "Napakalayo naman." reklamo ko nung makita ko ang pitsel sa lamesa na medyo malayo sa kama. "Hindi naman ako aabot doon. Hindi ako marunong mag tanggal nitong swero." nagkandahaba-haba ang nguso ko habang tinatanaw ang pitsel. Ano ba yan, gusto ko na talagang uminom. Pakiramdam ko tuyot na t