"What ish this Mommy?"
Nilingon ko si Lilly sa kanan ko kung saan siya nakaupo. Nangingiti kong hinaplos ang buhok niya bago damputin ang pandesal."Pandesal ang tawag dito Lilly ito naman ay peanut butter." pagpapaliwanag ko habang pinupunasan ng palaman ang tinapay. "Eto tikman mo." binigay ko sakaniya ang tinapay at nakangiti siyang pinanood na kagatan iyon."Yum!" tuwang-tuwa niyang sabi matapos matikman ang pagkain. "Hahaha tuwang-tuwa ka naman bebe Lilly. Wala bang ganiyan sa house niyo? mukha naman kayong rich ah?" tanong ni Erica na kasabay naming nag-aalmusal. "Loka loka! syempre rich nga diba? tingin mo ba kumakain ng pandesal ang mga rich? syempre imported bread ang mga yan tapos pa-oatmeal and yogurt" singhal ni Angie kay Erica . "Diba baby girl?" "Uhm, yesh?" alangang pagsang-ayon ni Lilly na wari ko ay nalito sa kung ano-anong mga sinabi ni Angie.Nandito kaming apat ngayon at sabay-sabay na naga-agahan. Hindi ko alam kung nasaan ang tatay ni Lilly dahil simula ng umalis yun kagabi ay hindi na muling bumalik pa. Baka iniwan na niya sa akin ang anak niya? Natatawa akong napailing, Imposible naman yun. "Anong nginingiti-ngiti mo dyan Shanny Dear? Oh my gosh! may nangyari bang more than usap last night?" "Shh! Angie ano ka ba may bata." suway ko sakaniya nang makita ang kuryosong mukha ni Lilly habang nakikinig sa mga pinagsasabi ni Angie. "Walang ganiyang nangyari. Shh na, may bata." iling ko sakaniya na gigil pang magsalita. "Sige mamaya na lang" taas baba pa ang kilay ni Erica nang sabihin yon. "Loko" sagot ko at ibinalik na kay Lilly ang atensyon. "Try this Lilly masarap to." abot ko sakaniya ng tasa ng tsokolateng pinalamig ko na para hindi siya mapasom. "Ano bang breakfast mo sa inyo? Okay lang ba sayo ang mga ganitong pagkain?" mahinahon kong tanong, inaalalayan ang kamay niyang ibalik sa lamesa ang tasa. "Pancakes and milk po! and banana and apple and ishtrobeyi po." "Wow, sarap naman." tuwang-tuwa kong sabi matapos marinig ang sagot niya. Ang cute ng tawag niya sa strawberry. "Ilang taon ka na pala beh?" tanong ni Angie.Nag-angat ng tingin si Lilly sakaniya at sandaling natulala. "Hindi kasi ganiyan! Eto pang mahirap mga tanungan. Englishin mo!" utos ni Erica kay Angie na ikinatawa ko. "So bagets, how old are you living in this world?" bali-balikong english ni Angie na mas lalong nagpahagalpak sa amin. "Hihihi I can udershtand naman po ng tagalog tita ganda. Lilly is payb yearsh old pero malapit na po ang birthday ko mag-six na po ako" Mahina kong tinapik-tapik ang likod ni Lilly nang hingalin ito dahil sa mahabang sagot. Nakakatuwa na kahit hirap pang magsalita at may mga letrang nabubulol siya ay pinipilit niya talagang magsalita ng pagkahaba-haba. "Oh my gosh Shanny dear! She called me tita ganda!" Tili ni Angie na hindi na napigilang lapitan si Lilly at pang gigilan. Loko to si Angie. Hiningal yung bata kaka paliwanag kung ilang taon na siya tapos ang narinig lang ay ang papuri sakaniya? Hahaha. At aba naman, marunong palang mang-uto ang batang to. Nakakatuwa naman na nakagaanan niya agad ng loob ang mga kasama ko. Mabait talaga siyang bata at matalino rin. "Huy tama na baka mapisa yan!" hinila ni Erica si Angie papalayo sa bata pero siya naman ang pumalit sa pagyapos dito. "Grabe ang bango talaga ng mga bata, amoy baby powder" "Hahaha. Erica ano ba yan, para kang aswang sa sinabi mo!" mahina kk siyang nahampas sa kakatawa ko. Hay Naku ang aga-aga pa tawa na ako ng tawa baka kabagin ako. Napatingin ako sa oras "Huy hala mali-late na kayo!" sigaw ko pa na nagpataranta saanila. "Ay bruha! Akala ko holiday ngayon! My gosh hindi pa ako tapos mag make up!" "Sa jeep mo na yan tapusin! tara na!" hila niya kay Angie. "Shana, Lilly maiwan na namin kayo! babu!" "Bye Shanny dear and bebe Lilly! Mwah!" Pagkaalis ng dalawa ay bigla na lang tumahimik ang buong bahay. Sa di malamang dahilan ay nakatitigan kami ni Lilly ng ilang minuto at basta na lang natawa. "Biglang tumahimik haha. Pasensya ka na ah? ganun lang talaga sila Tita Angie at Tita Erica masayahin. Naingayan ka ba?" "No po. Ang fun nga po Mommy kashi may kasabay na si Lilly mag-eat." "hm? bakit mag-isa ka lang ba sa inyo? hindi mo kasabay ang Daddy mo kumain?" "Daddy always work eh kaya Mommy wag mo na iwan si Lilly ha? Dito na lang ako tira Mommy" Nakakahabag naman talaga ang batang ito. Kung pwede lang talaga Lilly at kung kaya ko lang, pero sa sitwasyon ko ngayon na sarili ko nga ay hirap ko pang buhayin, may pamilya pa ako sa probinsya na naghihintay sa akin. Kaya ang magdagdag ng isa pang tao sa buhay ko para maging responsibilidad ay sadyang napakahirap. "Pwede dito na mag-sleep at mag-eat si Lilly Mommy?" Nakatingalang tanong nito sa akin, nangungusap ang mga mata. Sasagutin ko na sana siya nang may kumatok sa pintuan ng apartment. Lumingon ako ron at nagpasyang tumayo para silipin kung sino ang nasa labas. "Sino yan?" sigaw ko pa habang papalapit sa pintuan. "It's me." maikling sagot ng baritong boses sa labas. Biglang bumilis sa pagkilos ang kamay ko at agad-agad na binuksan ang pinto ng marinig ko ang boses niya. Bumungad sa akin ang pormal nitong nitong itsura, suot ang kasuotan pangtrabaho na talagang bumagay sa matipuno niyang pangangatawan. Mas lalo siyang naging intimidating tingnan. At muli, ay ipinaalala sa aking ang lalaking kausap ko kagabi at ang lalaking nandito sa bukana ng pintuan ay hindi basta-bastang tao. Gasgas mang sabihin ko pa to ay ito lang ang tamang deskripsiyon para maipaliwanag ang pagkakaiba naming dalawa. Ayun ay, Langit siya, Lupa ako. "I'm here to pick up Lilliane." Napatalon ako nang parang magvibrate ang dibdib ko matapos marinig ang napakalalim niyang boses. Pupwede pala talaga iyon no? yung may boses na sexy pakinggan. "Where is she?" "Ehem. Nasa loob kumakain." sagot ko bago buksan ng malaki ang pintuan na talagang nagiging maliit kapag siya ang papasok. "Pasok ka." aya ko pa sakaniya, baka sabihin pa bastos ako. Pumasok ito sa loob at dire-diretsong nagtungo sa kusina. Ako naman ay eto sumunod lang sakaniya, syempre doon din naman ang punta ko. Bahagya pa akong napapikit ng mamutawi sa ilong ko ang pabango niya. Napakabango. Lalaking-lalaki ang amoy, hindi matapang sa pang-amoy... ang sarap niyang singhuti-singhutin hanggang sa maubos ang amoy—wala sa sarili kong nasampal ng mahina ang pisngi ko. Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ganito na ang tumatakbo sa isipan ko? Hindi ko alam na mayroon akong ganitong ugali. Lalakero na ba ako nito? Ugh! nakakahiya. Ewan ko ba hindi naman ako ganito. Sa totoo niyan ay ngayon ko lang naramdaman ang mga ganito dahil noong highschool ako, kahit marami namang lalaking umaaligid sa akin pero hindi ako naging ganito ka interesado na aabot sa aamuyin ko at magugustuhan ko ang amoy nila. Kahit madaming lalaking kumakausap saakin noon ay hindi ko naiisip na sexy ang boses nila.Kaya bakit? Bakit ganito ako ngayon? ano ba to! Ayoko nito! Ang dami-dami ko pang dapat gawin, wala akong panahon sa mga ganitong bagay. "Mommy are you owkey?" Taka akong yumuko para tingnan si Lilly na hinihila na ang laylayan ng damit ko. Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya. Bakit anong nangyari? "Oo naman Lilly, okay lang ako. Bakit? May nangyari ba sa akin?" tanong ko pabalik at sinuri ang katawan ko kung may nangyari ba sa akin. Bakit tinatanong nila kung okay lang ba ako? "Eh kashi ni-sampal mo po ang face mo." Umawang ang labi ko nang mapagtantong nakita niya ang ginawa kong pagsampal sa sarili. Palihim ko ring sinilip ang reaksyon ni Sir Cairo at nakita itong umiling. Nakakainis, bakit ba palagi na lang ako nakakagawa ng nakakahiyang bagay kapag nandito itong lalaking to? palagi ko na lang naipapahiya ang sarili ko. Huhu. "Lilliane, let's go. We need to go home." "No! I'm shtaying here with Mommy!" "Lilliane, sweetie." iniluhod niya ang isang tuhod sa sahig para makapantay ng tingin ang anak. Maingat rin niyang hinaplos ang pisngi nito. "This is not your house. Please listen to Daddy okay? We can't trouble her anymore darling. Shh- don't cry my love." "I want my Mommy, Daddy..." Napakamot ako sa pisngi ko nang magsimula nanamang umiyak si Lilly. Binuhat siya ni Sir Cairo para patahanin. Parang nakokonsensya naman ako. Nakakaawa naman tingnan ang mag-ama na to! Napalunok ako nang tingnan ako ni Sir Cairo na para bang mas pinagdidikdikan pa niya sa akin na nakakaawa silang dalawa. Huh. Sinasadya ba niya to? Nagpapaawa ba siya ng sadya dahil tinanggihan ako ang offer niyang maging Substitute Mommy ni Lilly? "You want to go to the Mall Lilliane? We can watch your favorite pink movie, buy toys and eat in your favorite restaurant." Lihim akong natawa ng ang umiiyak na mukha ni Lilly ay bigla na lang magliwanag matapos marinig ang sinabi ng ama. "tayaga?" paninigurado ng bata. "Yes. Let's go?" "How about work? Daddy need to work diba?" nakangusong tanong nito, nalulungkot na. "It's Daddy's rest day" sagot nito at marahang umiling bago hagkan ang noo ng anak. Rest day? Eh bakit siya naka-corporate attire? Ano yan damit pang day off niya? wow. Iba talaga kapag mayaman. Yung pang opisina na damit ay ginagawa lang nilang pamasyal. "I want mommy to come with us" "Then ask her." "Mommy shama ka saamin...pleash? pretty pleash?" Sandali akong nag-isip pero dahil may kaunting guilt akong nararamdaman talaga para kay Lilly ay tumango na ako at pumayag. Bukas na lang ako buong araw maghahanap ng trabaho. Bukas pangako! wala ng distraction. Susuyudin ko na ang buong syudad para makahanap ng trabaho."Wow ang laki!" sigaw ko. Namamangha kong pinagmasdan ang napakalaking teddy bear sa harap ko na naka-display sa tapat ng kulay blue na shop. Nakita kong madaming iba't-ibang klase ng teddy sa loob pero hindi kasing laki ng isa to. Nilingon ko kung nasaan sila Lilly, nung makita kong busy parin sila kakapili ng mga candy sa isang stall ay sinamantala ko ng mas lapitan pa ang malaking teddy bear. "Sobrang laki naman nito!" pumapalakpak kong tili. Syempre yung tili na ako lang ang nakakarinig. Kinagat ko ang pangibabang-labi ko nang makaramdam na gusto kong yakapin ang stuff toy. Sigurado akong sobrang lambot nito. Kaso nakakahiya naman hawakan, ang puti pa naman. Baka madumihan ko lang, makabayad pa ako. Sigurado pa naman akong mahal yan, hindi ko yan kaya bayaran kapag nadumihan ko.Kinalma ko ang sarili ko at unti-unting umatras papalayo at nakontento na lamang pagmasdan ang higanteng laruan. Nang mapansing tapos na sila Lilly mamili ng candy ay bumalik na ako sa pwesto nila. "Yo
"Shana anong ganap mo? Bakit tulala ka diyan sa pinto?" "Shanny dear? yuhoo! hala kaloka! Naging bato na ang lola mo!" "Hilahin mo na nga yan papasok, paupuin mo don sa sofa para doon na siya tumulala buong magdamag.""Okay! let's go na Shanny dear. Dito ka na lang mag moment sa loob at pinagpiyestahan ka na riyan ng mga moskitow." Naririnig ko silang dalawa pero hindi ko magawang magsalita dahil sobra talaga akong nabigla sa mga nangyari kanina. Wala pa akong kahit na anong karanasan sa mga ganon. Kahit nga pakikipag-holding hands ay hindi ko pa naranasan dahil masyado akong tutok sa pag aaral dati. Noong high school at college ako ay marami rin namang nanliligaw sa akin, ang iba pa nga ay namimilit makipag-relasyon pero pinagsawalang bahala ko iyon dahil wala talaga akong balak. Puro pag aaral at kung paano magkakapera ang laging nasa isipan ko nung mga panahong iyon. Atsaka siguro din ay hindi ko lang talaga sila tipo kaya kahit anong pilit nila ay nakakatanggi ako. Pero kani
Paggising ko ay nasa hospital na ako. Ang huli kong natatandaan ay magkasama kami ni Sir Cairo habang galit na galit ako. Tapos nakaramdam ako ng kirot sa ulo at nanlabo na rin ang paningin ko at doon na ako nawalan ng malay. Kinapa ko ang sarili ko, at nakahinga ng maluwag dahil wala ng ibang nangyari sa akin. Bukod sa dextrose na nakasalpak sa kamay ko ay wala na akong ibang natamo kagaya ng sugat o kaya ay pasa. .Mabuti hindi nabagok ulo ko pagkabagsak ko. Kung nagkataon ay baka lahat ng pinag-aralan ko simula elementarya hanggang college ay maglaho na lang. Mas lalo akong mahirapan maghanap ng trabaho. "Nauuhaw ako." dahan-dahan akong bumangon at hinanap kung mayroon bang maiinom sa paligid. "Napakalayo naman." reklamo ko nung makita ko ang pitsel sa lamesa na medyo malayo sa kama. "Hindi naman ako aabot doon. Hindi ako marunong mag tanggal nitong swero." nagkandahaba-haba ang nguso ko habang tinatanaw ang pitsel. Ano ba yan, gusto ko na talagang uminom. Pakiramdam ko tuyot na t
"Hello Erica saan nga tayo magkikita? pasensya na natagalan ako don sa isang kumpanya." [Dito sa BGZ Building Shana, sabihin mo lang sa driver alam na nila yan.]"Sige Erica. Salamat. Pasakay na ako ng jeep kita na lang tayo dyan." [Okay sige hintayin ka namin, break time pa naman.] Ibinaba ko na ang tawag at lupaypay na nagpara ng jeep. Sinabi ko kung saan ako baba at ng tumango ang driver ay napanatag na ako. Umayos ako ng upo at tumulala na lang sa labas habang hinihintay na makarating sa lugar kung saan nagtatrabaho sila Erica. Pangalawang araw ko na kasi itong nagiikot-ikot pero wala parin akong nakukuhang trabaho. Wala pa daw kasi akong experience at hindi pa kilala ang school ko. Paano ako magkakaroon ng experience eh fresh graduate nga ako? kaya nga ako nag-apply para magkaroon ng experience. Meron akong experience sa pagtitinda at pagtatanim pero hindi naman pwedeng ilagay ko yon sa resume ko. Sa usapang school naman. Mas pinapaburan nila yung mga aplikante na galing sa ki
Habang binabagtas ang daan ay pilit ko ng ikinakalma ang sarili ko. Kailangan kong kumalma at patatagin ang sarili ko. Hindi ako pwedeng mahina at magi-iyak din dahil kailangan ako nila Mama, lalo na ng kapatid ko. Tama na muna ang kakaisip sa mga bagay na gusto kong patunayan at marating, tama na muna ang pagpupumilit na maabot ang pangarap kong abutin. Tama sila, kailangan kong maging praktikal. Umayos ako nang upo nang makapasok na kami sa tahimik at walang katao-taong daan. Ito ang daan papasok sa pribadong Subdivision. Mabuti nga ay natatandaan ko pa kung saang lugar ang bahay niya. Bago rin kasi ako umalis noong nagpunta ako dito ay talagang tiningnan ko kung anong block number ang bahay, pati ang daan ay kinabisado ko rin. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun, pero mabuti na lang din, dahil mapupuntahan ko siya ngayon."Manong sa tabi na lang po." aligaga kong sabi nang makita ang napakalaking puting gate. Hindi tanaw ang bahay sa loob dahil kailangan mo pang lakarin yun pag
"Nandito na po tayo Ma'am." Tumingin ako sa kanila at nahihiyang ngumiti. "Greg? Brent, salamat sa pagsama at paghatid sa akin ah... at ano, pwede huwag niyo na ako tawaging Ma'am? Shana na lang." dinampot ko ang bag ng pera, naghahanda ng lumabas ng sasakyan. "Pakisabi narin kay Sir Cairo salamat. Bukas ng tanghali ay luluwas din ako agad para makabalik sa Manila." "Huh? But we're going to wait for you Ma'am Shana. That's the order. Right Greg?" bumaling si Brent kay Greg na siyang nagmaneho sa amin papunta dito sa probinsya. Tumango si Greg at nilingon ako. Dito kasi ako sa likod nakasakay. "Tama si Brent Ma'am, hihintayin namin kayo hanggang matapos kayo sa gagawin niyo dito."Tinawag na naman akong Ma'am ng dalawang ito. Kanina pa sa biyahe mula Manila ay sinasabi ko na, na huwag na nila along tawaging Ma'am pero sige parin silang tawag.Pero talagang bagpapa-salamat ako at naisip ni Sir Cairo na ipahatid ako pauwo dito sa probinsya. Dahil sa totoo lang ay natatakot talaga ak
Tumingin si papa sa akin at napailing bago ipaliwanag kung bakit inatake ng sakit si Buknoy."Naglaro ang kapatid mo ng basketball. Natuwa dahil minsan lang may magyaya sa kaniyang maglaro kaya hindi nakatanggi. Tinatanong ko nga kung sino dahil mukhang hindi taga saatin." Pagkukwento ni papa."Alam mo namang sa lugar natin kilalang bawal mapagod ang kapatid mo. Alam nilang lahat na bawal ito sa mga ganun kaya imposibleng taga saatin ang magyayaya sa kanyang maglaro." dagdag pa ni mama. "Kung ganon sino yung nakalaro mo?" lingon ko kay Buknoy. "Ewan ate, pero wala naman silang kasalanan...Ginusto ko naman ang makipaglaro ate..." mahinang boses niyang sagot kaya wala na kaming nagawa kundin tumango na lang dahil ayaw na naming pilitin pa siyang magpaliwanag. Kung iisipin ay hindi naman talaga niya kasalanan. Natuwa lang siya dahil totoong wala ni isa sa lugar namin ang gustong makipag laro sakaniya, dahil nga sakitin siya. Kaya masyado lang sigurong natuwa ang kapatid ko nang may ma
"Hala! Nalampasan natin yung bahay ni Sir Cairo." natataranta kong sabi sa dalawa."Wala sila diyan Ma'am. May mga dadaanan po muna tayo bago pumunta kung nasaan sila Boss." sagot ni Greg saakin bago iliko sa sasakyan."Saan naman?" nagtatakang tanong ko habang pinagmamasdan ang pinasukan naming street. Marami akong nakikitang malalaking shop ng mga damit, bags at kung ano-ano pa, nakakalula. Hindi ko alam na may ganito pala sa lugar na ito. "Nandito na po tayo." deklara ni Greg. "Okay. Let's do this." si Brent naman na agad ding lumabas ng sasakyan para pagbuksan ako ng pinto. "Let's go ma'am shana." Kahit litong-lito ay bumaba narin ako ng sasakyan. Tiningala ko ang napakalaking shop na puro magagarang damit ang naka-display sa salamin. "Saan ba tayo una?" dinig kong tanong ni Greg kay Brent. "Believe me bro. I don't have a fucking Idea about this stuff." si Brent naman habang nakapamulsang palinga-linga sa paligid. "Bakit naman kasi tayo pinadala ni Boss sa ganito." "Maybe
"Hala! Nalampasan natin yung bahay ni Sir Cairo." natataranta kong sabi sa dalawa."Wala sila diyan Ma'am. May mga dadaanan po muna tayo bago pumunta kung nasaan sila Boss." sagot ni Greg saakin bago iliko sa sasakyan."Saan naman?" nagtatakang tanong ko habang pinagmamasdan ang pinasukan naming street. Marami akong nakikitang malalaking shop ng mga damit, bags at kung ano-ano pa, nakakalula. Hindi ko alam na may ganito pala sa lugar na ito. "Nandito na po tayo." deklara ni Greg. "Okay. Let's do this." si Brent naman na agad ding lumabas ng sasakyan para pagbuksan ako ng pinto. "Let's go ma'am shana." Kahit litong-lito ay bumaba narin ako ng sasakyan. Tiningala ko ang napakalaking shop na puro magagarang damit ang naka-display sa salamin. "Saan ba tayo una?" dinig kong tanong ni Greg kay Brent. "Believe me bro. I don't have a fucking Idea about this stuff." si Brent naman habang nakapamulsang palinga-linga sa paligid. "Bakit naman kasi tayo pinadala ni Boss sa ganito." "Maybe
Tumingin si papa sa akin at napailing bago ipaliwanag kung bakit inatake ng sakit si Buknoy."Naglaro ang kapatid mo ng basketball. Natuwa dahil minsan lang may magyaya sa kaniyang maglaro kaya hindi nakatanggi. Tinatanong ko nga kung sino dahil mukhang hindi taga saatin." Pagkukwento ni papa."Alam mo namang sa lugar natin kilalang bawal mapagod ang kapatid mo. Alam nilang lahat na bawal ito sa mga ganun kaya imposibleng taga saatin ang magyayaya sa kanyang maglaro." dagdag pa ni mama. "Kung ganon sino yung nakalaro mo?" lingon ko kay Buknoy. "Ewan ate, pero wala naman silang kasalanan...Ginusto ko naman ang makipaglaro ate..." mahinang boses niyang sagot kaya wala na kaming nagawa kundin tumango na lang dahil ayaw na naming pilitin pa siyang magpaliwanag. Kung iisipin ay hindi naman talaga niya kasalanan. Natuwa lang siya dahil totoong wala ni isa sa lugar namin ang gustong makipag laro sakaniya, dahil nga sakitin siya. Kaya masyado lang sigurong natuwa ang kapatid ko nang may ma
"Nandito na po tayo Ma'am." Tumingin ako sa kanila at nahihiyang ngumiti. "Greg? Brent, salamat sa pagsama at paghatid sa akin ah... at ano, pwede huwag niyo na ako tawaging Ma'am? Shana na lang." dinampot ko ang bag ng pera, naghahanda ng lumabas ng sasakyan. "Pakisabi narin kay Sir Cairo salamat. Bukas ng tanghali ay luluwas din ako agad para makabalik sa Manila." "Huh? But we're going to wait for you Ma'am Shana. That's the order. Right Greg?" bumaling si Brent kay Greg na siyang nagmaneho sa amin papunta dito sa probinsya. Tumango si Greg at nilingon ako. Dito kasi ako sa likod nakasakay. "Tama si Brent Ma'am, hihintayin namin kayo hanggang matapos kayo sa gagawin niyo dito."Tinawag na naman akong Ma'am ng dalawang ito. Kanina pa sa biyahe mula Manila ay sinasabi ko na, na huwag na nila along tawaging Ma'am pero sige parin silang tawag.Pero talagang bagpapa-salamat ako at naisip ni Sir Cairo na ipahatid ako pauwo dito sa probinsya. Dahil sa totoo lang ay natatakot talaga ak
Habang binabagtas ang daan ay pilit ko ng ikinakalma ang sarili ko. Kailangan kong kumalma at patatagin ang sarili ko. Hindi ako pwedeng mahina at magi-iyak din dahil kailangan ako nila Mama, lalo na ng kapatid ko. Tama na muna ang kakaisip sa mga bagay na gusto kong patunayan at marating, tama na muna ang pagpupumilit na maabot ang pangarap kong abutin. Tama sila, kailangan kong maging praktikal. Umayos ako nang upo nang makapasok na kami sa tahimik at walang katao-taong daan. Ito ang daan papasok sa pribadong Subdivision. Mabuti nga ay natatandaan ko pa kung saang lugar ang bahay niya. Bago rin kasi ako umalis noong nagpunta ako dito ay talagang tiningnan ko kung anong block number ang bahay, pati ang daan ay kinabisado ko rin. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun, pero mabuti na lang din, dahil mapupuntahan ko siya ngayon."Manong sa tabi na lang po." aligaga kong sabi nang makita ang napakalaking puting gate. Hindi tanaw ang bahay sa loob dahil kailangan mo pang lakarin yun pag
"Hello Erica saan nga tayo magkikita? pasensya na natagalan ako don sa isang kumpanya." [Dito sa BGZ Building Shana, sabihin mo lang sa driver alam na nila yan.]"Sige Erica. Salamat. Pasakay na ako ng jeep kita na lang tayo dyan." [Okay sige hintayin ka namin, break time pa naman.] Ibinaba ko na ang tawag at lupaypay na nagpara ng jeep. Sinabi ko kung saan ako baba at ng tumango ang driver ay napanatag na ako. Umayos ako ng upo at tumulala na lang sa labas habang hinihintay na makarating sa lugar kung saan nagtatrabaho sila Erica. Pangalawang araw ko na kasi itong nagiikot-ikot pero wala parin akong nakukuhang trabaho. Wala pa daw kasi akong experience at hindi pa kilala ang school ko. Paano ako magkakaroon ng experience eh fresh graduate nga ako? kaya nga ako nag-apply para magkaroon ng experience. Meron akong experience sa pagtitinda at pagtatanim pero hindi naman pwedeng ilagay ko yon sa resume ko. Sa usapang school naman. Mas pinapaburan nila yung mga aplikante na galing sa ki
Paggising ko ay nasa hospital na ako. Ang huli kong natatandaan ay magkasama kami ni Sir Cairo habang galit na galit ako. Tapos nakaramdam ako ng kirot sa ulo at nanlabo na rin ang paningin ko at doon na ako nawalan ng malay. Kinapa ko ang sarili ko, at nakahinga ng maluwag dahil wala ng ibang nangyari sa akin. Bukod sa dextrose na nakasalpak sa kamay ko ay wala na akong ibang natamo kagaya ng sugat o kaya ay pasa. .Mabuti hindi nabagok ulo ko pagkabagsak ko. Kung nagkataon ay baka lahat ng pinag-aralan ko simula elementarya hanggang college ay maglaho na lang. Mas lalo akong mahirapan maghanap ng trabaho. "Nauuhaw ako." dahan-dahan akong bumangon at hinanap kung mayroon bang maiinom sa paligid. "Napakalayo naman." reklamo ko nung makita ko ang pitsel sa lamesa na medyo malayo sa kama. "Hindi naman ako aabot doon. Hindi ako marunong mag tanggal nitong swero." nagkandahaba-haba ang nguso ko habang tinatanaw ang pitsel. Ano ba yan, gusto ko na talagang uminom. Pakiramdam ko tuyot na t
"Shana anong ganap mo? Bakit tulala ka diyan sa pinto?" "Shanny dear? yuhoo! hala kaloka! Naging bato na ang lola mo!" "Hilahin mo na nga yan papasok, paupuin mo don sa sofa para doon na siya tumulala buong magdamag.""Okay! let's go na Shanny dear. Dito ka na lang mag moment sa loob at pinagpiyestahan ka na riyan ng mga moskitow." Naririnig ko silang dalawa pero hindi ko magawang magsalita dahil sobra talaga akong nabigla sa mga nangyari kanina. Wala pa akong kahit na anong karanasan sa mga ganon. Kahit nga pakikipag-holding hands ay hindi ko pa naranasan dahil masyado akong tutok sa pag aaral dati. Noong high school at college ako ay marami rin namang nanliligaw sa akin, ang iba pa nga ay namimilit makipag-relasyon pero pinagsawalang bahala ko iyon dahil wala talaga akong balak. Puro pag aaral at kung paano magkakapera ang laging nasa isipan ko nung mga panahong iyon. Atsaka siguro din ay hindi ko lang talaga sila tipo kaya kahit anong pilit nila ay nakakatanggi ako. Pero kani
"Wow ang laki!" sigaw ko. Namamangha kong pinagmasdan ang napakalaking teddy bear sa harap ko na naka-display sa tapat ng kulay blue na shop. Nakita kong madaming iba't-ibang klase ng teddy sa loob pero hindi kasing laki ng isa to. Nilingon ko kung nasaan sila Lilly, nung makita kong busy parin sila kakapili ng mga candy sa isang stall ay sinamantala ko ng mas lapitan pa ang malaking teddy bear. "Sobrang laki naman nito!" pumapalakpak kong tili. Syempre yung tili na ako lang ang nakakarinig. Kinagat ko ang pangibabang-labi ko nang makaramdam na gusto kong yakapin ang stuff toy. Sigurado akong sobrang lambot nito. Kaso nakakahiya naman hawakan, ang puti pa naman. Baka madumihan ko lang, makabayad pa ako. Sigurado pa naman akong mahal yan, hindi ko yan kaya bayaran kapag nadumihan ko.Kinalma ko ang sarili ko at unti-unting umatras papalayo at nakontento na lamang pagmasdan ang higanteng laruan. Nang mapansing tapos na sila Lilly mamili ng candy ay bumalik na ako sa pwesto nila. "Yo
"What ish this Mommy?" Nilingon ko si Lilly sa kanan ko kung saan siya nakaupo. Nangingiti kong hinaplos ang buhok niya bago damputin ang pandesal."Pandesal ang tawag dito Lilly ito naman ay peanut butter." pagpapaliwanag ko habang pinupunasan ng palaman ang tinapay. "Eto tikman mo." binigay ko sakaniya ang tinapay at nakangiti siyang pinanood na kagatan iyon."Yum!" tuwang-tuwa niyang sabi matapos matikman ang pagkain. "Hahaha tuwang-tuwa ka naman bebe Lilly. Wala bang ganiyan sa house niyo? mukha naman kayong rich ah?" tanong ni Erica na kasabay naming nag-aalmusal. "Loka loka! syempre rich nga diba? tingin mo ba kumakain ng pandesal ang mga rich? syempre imported bread ang mga yan tapos pa-oatmeal and yogurt" singhal ni Angie kay Erica . "Diba baby girl?" "Uhm, yesh?" alangang pagsang-ayon ni Lilly na wari ko ay nalito sa kung ano-anong mga sinabi ni Angie.Nandito kaming apat ngayon at sabay-sabay na naga-agahan. Hindi ko alam kung nasaan ang tatay ni Lilly dahil simula ng