บททั้งหมดของ My Innocent Alena : บทที่ 21 - บทที่ 30

ALENANatuloy ang pag-iisang dibdib namin ni Justine ng dumating ang yate namin sa Puerto Prinsesa. Wala ng marami pang tanong. Agad kaming ikinasal ng judge na kakilala ni Justine. Pagkatapos ay buong puso kaming nagpasalamat at sa Palawan na lang din namin ginanap ang aming honeymoon.Masaya ako dahil nagiging mas maalaga sa akin ni Justine. Sinusulit namin ang buong araw na magkasama kami. Lambingan, kulitan at tawanan. Iyan ang lagi naming ginagawa. Pakiramdam ko ako ang pinakamasayang tao sa mundo. Pero biglang natapos ang lahat ng Nagpasya kaming bumalik ng Maynila.Nanaig ang agam-agam at takot sa aking sarili ng pauwi na kami sa bahay kung saan kami tumutuloy ng aking anak na si Sean Jacob. Alam kong malaking gulo ang aking madadatnan lalo na at halos isang buwan din akong nawala. Alam kong magagalit ang aking mga kapatid pero kailangan ko silang harapin. Hindi pwedeng habang-buhay akong magtatago at isa pa namimiss ko na din si Sean Jacob. Alam kong hinahanap na ako nito.Pag

ALENANandito ako ngayun sa living room. Halos alas-sais na ng hapon pero wala pa rin si Justine. Hindi din ito tumawag o nagtext man lang. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang komprontasyon na naganap sa amin kanina ni Valerie.Masakit isipin na malaya palang nakakalabas pasok si Valerie sa Lugar na ito. Parang kinukurot ang puso ko sa isiping posibleng may nangyayari pa rin sa dalawa. Hindi ko alam kung tama ang naging desisyon ko na magpakasal dito.Mabilis akong nagtiwala ulit kay Justine. Hindi ko man lang inalam kong ano ang status ng relasyon nito sa kanyang dating fiancee. Hindi din ako nakinig sa lahat ng payo ng aking mga kapatid. Mabilis akong nagpadala sa aking emosyon at nararamdamang pagmamahal dito. Alam kong wala akong dapat ibang sisihin kapag masatan ulit ako kundi ang sarili ko lamang. Masyadong naging matigas ang aking ulo at mabilis kinalimutan ang mga nagawang kasalanan sa akin ni Justine noon. Nasa ganoong pag-iisip ako ng biglang bumukas ang pinto ng unit namin.

ALENAHilam ang aking mga mata ng luha habang nagdadrive. Naka-full ang headlights ng sasakyan. Tama nga si Casper.. Madilim ang paligid. Pero kahit ganoon hindi ako mapipigilan sa pagnanais na makaalis sa lugar ba ito. Sobrang sakit. Walang-hiya talaga! Hindi pa nakontento, binuntis niya pa talaga ang kabit niya..."Mommy, saan tayo pupunta? Uuwi na po ba tayo kina Tito Damon?" narinig kong wika ng anak ko. "Yes Baby.. Balik na tayo sa kanila. At least doon hindi na iiyak si Mommy." sagot ko dito "Galit ako kay Daddy... Lagi na lang po kayong pinapaiyak... Akala niya siguro hindi ko napapansin na lagi kayong pinapaiyak ni Daddy." wika ng anak ko lalo naman akong napahagulhol sa sinabi nito."Kaya mas mabuti pang doon na lang tayo kina Tito Damon, Tito William at Tita Anastasia. At least doon masaya tayo palagi.". Dugtong pa ng anak ko. Tumango naman ako dito at saglit na sinulyapan. Katabi ko ito sa passenger set. Kaya naman hinaplos ko ang buhok nito gamit ang kanan kong kamay. "

Third Person POVNapasuntok sa pader si William Alvarez pagkatapos sabihin ng Doctor ang masamang balita. Patay na ang kanyang pamangkin. Hindi kinaya ng mura nitong katawan ang malagim na aksidente na magyari kasama ang Ina. Si Alena naman ay nalipat na sa private room. . Hindi masyadong malubha ang tinamo nito sa aksidente na kahit papaano ay labis na ipinagpasalamat ng buong pamilya. May kaunting galos at fracture lang ito sa binti na kaya naman idaan sa operasyon.Sean Jacob, baby!!!! Umiiyak na wika ni Anastasia habang nakakatitig sa wala ng buhay na katawan ng pamangkin. Noong huli silang nagkita ay maayos pa ito. Hindi niya akalain na sa muling pagbabalik dito sa Pilipinas ay masisilayan niyang isa na itong malamig na bangkay. Napakasakit isipin na sa murang edad nito ay tuluyan na nitong iniwan ang mundo. Binawian ito ng buhay dahil lang sa away ng mga magulang.. Puno ng awa ang nararamdaman niya dito habang nakatitig sa inosenteng mukha ng pamangkin. Nahuli sila ng dating.

ALENATatlong taon ang mabilis na lumipas. Hangang ngayun sariwa pa rin sa ala-ala ko ang lahat...ang pagkawala ng anak kong si Sean Jacob at ang tuluyang paghihiwalay namin ni Justine...Kahit masakit ay pinipilit kong mabuhay ng normal...hind para sa akin kundi para sa mga kapatid ko...ayaw ko silang mag-alala sa akin. Sobra-sobrang pasakit na ang ibinibigay ko sa kanila at nahihiya na ako. " Mam mag-uumpisa na po ang inyong picturial.' pukaw sa akin ng aking personal assistant na si Erin. Nandito kami sa isang private resort sa Batangas. Dito gaganapin ang picturial ng iniisdurso kong lingerie Items. Alam kong maraming magtataas ng kilay kapag mailabas na ng market ang mga hubad kong larawan dahil ako ang indorser ng naturang item...pero wala akong pakialam...Halos tatlong taon din akong nagmukmok. Halos tatlong taon din akong nagluksa sa pagkawala ng anak ko...kailangan kong may mapaglilibangan at itong modeling career ang unang pumasa sa panlasa ko. Kakilala ni Ate Anastasia ang