ALENAKakatapos lang namin kumain at maglipit ng mga pinagkainan ng marinig ko ang pagtunog ng doorbell. Agad naman akong lumapit sa pintuan at sinilip kung sino ang nasa labas.Agad kong binuksan ang pintuan ng mamukhaan ko kung sino ang nasa labas. Si Joan, ang aking best friend. "Joan?" agad na tanong ko dito na may masayang ngiti na nakaguhit sa aking labi. Agad ko itong niyakap."Alena??.... Alena ikaw nga!" gulat na wika naman ng kaibigan ko."Kumusta ka na? Ang tagal mong hindi nagpakita." Naiiyak na wika nito sa akin. Ngumiti ako dito at inayang pumasok muna. Nagulat pa ako ng makitang maraming itong dala. May mga kasama ito na siyang taga-bitbit ng sangkatutak na shopping bags. "Pasensya ka na Alena kung medyo natagalan ako. Ikaw siguro ang tinutukoy ni Senyorito Justine na kailangan bilhan ng mga gamit." nakangiti nitong wika habang sininyasan ang mga kasama nito na ipasok na lahat ng dala. Agad naman tumalima ang mga kasama nito at isa-isang nagpasukan. Pagkatapos ay agad
ALENANandito ako ngayun sa living room. Halos alas-sais na ng hapon pero wala pa rin si Justine. Hindi din ito tumawag o nagtext man lang. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang komprontasyon na naganap sa amin kanina ni Valerie.Masakit isipin na malaya palang nakakalabas pasok si Valerie sa Lugar na ito. Parang kinukurot ang puso ko sa isiping posibleng may nangyayari pa rin sa dalawa. Hindi ko alam kung tama ang naging desisyon ko na magpakasal dito.Mabilis akong nagtiwala ulit kay Justine. Hindi ko man lang inalam kong ano ang status ng relasyon nito sa kanyang dating fiancee. Hindi din ako nakinig sa lahat ng payo ng aking mga kapatid. Mabilis akong nagpadala sa aking emosyon at nararamdamang pagmamahal dito. Alam kong wala akong dapat ibang sisihin kapag masatan ulit ako kundi ang sarili ko lamang. Masyadong naging matigas ang aking ulo at mabilis kinalimutan ang mga nagawang kasalanan sa akin ni Justine noon. Nasa ganoong pag-iisip ako ng biglang bumukas ang pinto ng unit namin.
ALENA"Diyos ko! Ito na ba ang apo namin?" nakangiting salubong sa amin ni Donya Amelia.. Ina ni Justine. Malawak ang ngiti nito sa labi habang mabilis na lumapit sa amin sabay yakap kay Sean Jacob. Kakababa lang namin ng kotse pero ang mainit na pagtangap na ng Donya ang sumalubong sa amin. Pagkatapos ay sunod na dumating naman si Don Alfredo. Ama ni Justine. Masaya itong bumati sa amin pati na din kay Justine."Anak, buti naman at dumating na kayo. Alam mo bang halos hindi kami makatulog ni Mommy mo sa kakahintay sa inyo? Excited na kaming makita kayo pati na din ang apo namin." wika ni Don Alfredo."Alena, Iha ikaw na ba iyan. Welcome to the Family Iha." nakangiti nitong wika sa akin ni Don Alfredo. Tipid naman akong ngumiti sabay hawak sa mga kamay nito upang magmano."Pasensya ka na sa mga nangyari noon Alena. Alam namin na walang kapatawaran ang kasalanan na nagawa namin sa iyo pero sana kalimutan mo na ang mga nangyari noon." wika ni Don Alfredo"Huwag po kayong mag-alala, ma
ALENAHilam ang aking mga mata ng luha habang nagdadrive. Naka-full ang headlights ng sasakyan. Tama nga si Casper.. Madilim ang paligid. Pero kahit ganoon hindi ako mapipigilan sa pagnanais na makaalis sa lugar ba ito. Sobrang sakit. Walang-hiya talaga! Hindi pa nakontento, binuntis niya pa talaga ang kabit niya..."Mommy, saan tayo pupunta? Uuwi na po ba tayo kina Tito Damon?" narinig kong wika ng anak ko. "Yes Baby.. Balik na tayo sa kanila. At least doon hindi na iiyak si Mommy." sagot ko dito "Galit ako kay Daddy... Lagi na lang po kayong pinapaiyak... Akala niya siguro hindi ko napapansin na lagi kayong pinapaiyak ni Daddy." wika ng anak ko lalo naman akong napahagulhol sa sinabi nito."Kaya mas mabuti pang doon na lang tayo kina Tito Damon, Tito William at Tita Anastasia. At least doon masaya tayo palagi.". Dugtong pa ng anak ko. Tumango naman ako dito at saglit na sinulyapan. Katabi ko ito sa passenger set. Kaya naman hinaplos ko ang buhok nito gamit ang kanan kong kamay. "
JUSTINE POVPara akong binusan ng malamig na tubig ng makita ko ang palapit na si Valerie. Masaya kaming ipinakilala ni Daddy sa kanyang mga bisita. Nakita ko pa kung gaano ito ka-proud kina Alena at sa anak namin na si Sean Jacob. Galit na binalingan ako ng tingin ni Daddy ng makita nitong palapit si Valerie sa amin. Nagtatanong naman ang mga tingin ni Mommy habang paglipat - lipat ang tingin nito sa aming dalawa ni Alena. Si Alena naman ay bakas ang pagkalito sa mukha habang nakatingin sa nakangiting si Valerie.Nakita ko pa kung paano umagos ang mga luha sa mga mata nito ng ideklara ni Valerie na buntis ito. Lahat ay nagulat. Hindi ako alam kung sino ang uunahin koAaminin ko na sa kauna-unahang pagkakataon nataranta ako. Ang gusto ko lang naman ay matigil na ang nakakahiyang eksena. Paalisin si Valerie at magpaliwanag kay Alena. Kaya naman hindi ko na hinintay pang magsalita ng magsalita si Valerie sa harap ng maraming tao. Agad ko itong hinila paalis.Balak ko naman talagang ba
Third Person POVNapasuntok sa pader si William Alvarez pagkatapos sabihin ng Doctor ang masamang balita. Patay na ang kanyang pamangkin. Hindi kinaya ng mura nitong katawan ang malagim na aksidente na magyari kasama ang Ina. Si Alena naman ay nalipat na sa private room. . Hindi masyadong malubha ang tinamo nito sa aksidente na kahit papaano ay labis na ipinagpasalamat ng buong pamilya. May kaunting galos at fracture lang ito sa binti na kaya naman idaan sa operasyon.Sean Jacob, baby!!!! Umiiyak na wika ni Anastasia habang nakakatitig sa wala ng buhay na katawan ng pamangkin. Noong huli silang nagkita ay maayos pa ito. Hindi niya akalain na sa muling pagbabalik dito sa Pilipinas ay masisilayan niyang isa na itong malamig na bangkay. Napakasakit isipin na sa murang edad nito ay tuluyan na nitong iniwan ang mundo. Binawian ito ng buhay dahil lang sa away ng mga magulang.. Puno ng awa ang nararamdaman niya dito habang nakatitig sa inosenteng mukha ng pamangkin. Nahuli sila ng dating.
ALENAHalos hindi ako umaalis sa tabi ng kabaong ng anak ko. Napakahirap tanggapin para sa isang Ina na makita mo na wala ng buhay ang iniingatan mong anak. Sa isang iglap nawala siya sa akin. Kasalanan ko ang lahat! Namatay siya sa mga kamay ko. Kung hindi sana ako nagpadala sa bugso ng damdamin noong gabing yun buhay pa sana ang pinakamamahal kong anak.Halos wala na akong mailuha pa. Ayaw ko na din makipag-usap kahit kanino. Pakiramdam ko ako ang pinaka-malas na tao sa mundo. Dapat ako na lang ang namatay...Bakit ang anak ko pa.. Napakabata niya pa. Wala siyang kasalanan para madamay sa gulo namin ni Justine. Hinding-hindi ko siya mapapatawad sa nangyari. Manloloko siya at dapat lang ay kamuhian ko siya.Silang dalawa ni Valerie.. Niloko nila ako.. Namatay ang anak ko dahil sa kataksilan nila.Napalingon ako ng may narinig akong malakas na komusyon. Naririnig ko ang galit na galit na boses ni Kuya Damon at Kuya William. Agad naman akong nilapitan ni Ate Anastasia. "Nandito si Jus
ALENATatlong taon ang mabilis na lumipas. Hangang ngayun sariwa pa rin sa ala-ala ko ang lahat...ang pagkawala ng anak kong si Sean Jacob at ang tuluyang paghihiwalay namin ni Justine...Kahit masakit ay pinipilit kong mabuhay ng normal...hind para sa akin kundi para sa mga kapatid ko...ayaw ko silang mag-alala sa akin. Sobra-sobrang pasakit na ang ibinibigay ko sa kanila at nahihiya na ako. " Mam mag-uumpisa na po ang inyong picturial.' pukaw sa akin ng aking personal assistant na si Erin. Nandito kami sa isang private resort sa Batangas. Dito gaganapin ang picturial ng iniisdurso kong lingerie Items. Alam kong maraming magtataas ng kilay kapag mailabas na ng market ang mga hubad kong larawan dahil ako ang indorser ng naturang item...pero wala akong pakialam...Halos tatlong taon din akong nagmukmok. Halos tatlong taon din akong nagluksa sa pagkawala ng anak ko...kailangan kong may mapaglilibangan at itong modeling career ang unang pumasa sa panlasa ko. Kakilala ni Ate Anastasia ang
ALENA POVTahimik akong nakamasid sa dalawang batang naglalaro sa buhanginan. Matamis akong napangiti habang pinagmamasdan ang dalawa na masayang binubuo ang isang kastilyong buhangin. Nandito kami ngayun sa isang tagong Isla sa Visayas. Pinili namin magbakasyon dito para makaiwas sa ingay at polusyon ng Manila. Isa pa gusto namin magkaroon ng quality time para sa isat isa. Nagiging masaya ang buhay namin simula ng muli kong patawarin si Justine. Tama nga sila, hindi ka magkakaroon ng kapanatagan ng kalooban kapag hindi mo papakawalan ang galit na nasa puso mo.Halos limang taon na kaming nagpapabalik-balik dito. Masaya, tahimik at sariwa ang hangin. Solong-solo ng pamilya namin ang buong lugar na ito. Matamis akong napangiti ng kumaway sa akin ang anak kong si Rhian. Yes....eight years old na siya ngayun. Kay bilis lumipas ng panahon. Ang bilis lumaki ng mga bata. Ilang taon pa ang bibilangin at may mga dalaga at binata na kami.Sinulyapan ko ang batang lalaki na masayang tumatawa
ALENAAgad kong inasikaso si Baby Rhian pagkagising ko. Kailangan kong makabalik ng hospital bago gumabi. Papalitan ko sa pagbabantay kay Justine sila Donya Amelia dahil uuwi daw muna sila ng bahay. Isa pa muling nagising si Justine kanina at hinanap daw ako."Sigurado ka bang hindi mo kailangan ng makakasama sa hospital? Pwede kang magsama ng kahit isa sa mga kasambahay dito para naman may mautos-utusan ka doon." suhestiyon ni Nanay Clara pagkatapos kong sabihin dito na ako ang magbabantay kay Justine ngayung gabi. Bukas din daw gagawin ang surgery nito kaya kailangan ng support ng pamilya para hindi panghinaan ng loob ng pasyente."Kaya ko na ang sarili ko Nay. Pasensya na po kung kayo ulit ang magbabantay kay Rhian ngayung gabi. Babawi po ako sa inyo sa mga susunod na araw kapag maayos na ang lahat." sagot ko kay Nanay Clara."Nakuwww, huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan. Masaya akong alagaan ang anak mo Alena." sagot naman ni Nanay Clara. Nakangiti naman akong nagpasala
ALENAKasabay ng pagkabog ng dibdib ko ang pag-uunahan sa pagtulo ng luha sa aking mga mata. Parang bigla akong nawalan lakas at biglang nanghina ang tuhod ko."Alena, diba kausap mo pa lang siya kanina? Tumawag si Marco kay Casper ngayun lang at ayun dito pagkatapos niyong mag-usap ni Justine nagyaya daw itong pumunta ng bar. Uminom daw ng uminom ng alak habang umiiyak at hangang sa malasing. Pagkatapos nagyaya na daw itong umuwi at tinanong ni Marco kung kaya pa niyang magdrive dahil ihahahatid nya na lang daw sa bahay nito. Kaya lang nag-insist si Justine na hindi pa daw siya lasing. Kaya pa daw niya ang sarili niya kaya naman walang ng magawa si Marco kundi hayaan ang kanyang kaibigan. Sinundan niya daw ito hanggang sa makalabas sila ng highway. Noong una maayos pa naman daw ang pagdadrive ni Justine pero nagulat siya ng bigla itong kumabig at ibinangga ang sasakyan sa kasalubong na truck." pagsasalaysay ni Ate Anastasia. Naipikit ko ang aking mga mata dahil sa matinding takot na
ALENAHindi naman ako ganoon kasama para hindi makaramdam ng awa sa sitwasyon ngayun ni Valerie. Kitang kita naman sa hitsura nito na nahihirapan ito ngayun. Pero hindi ko alam kung gaano ito kasensero sa paghingi ng tawad. Malaki ang kasalanan nito sa akin at hindi ganoon kadali ang lahat para kalimutan ko na lang basta basta. . Ngunit hindi din naman ako ganoon kasama para hindi ito tulungan sa kanyang problema kung totoong nagsasabi ito ng katotohanan. .Muli kong binalikan si Nanay Clara. Ilang minuto pa kaming nanatili sa garden hangang sa nagpasya akong pumasok na muna sa loob ng bahay para makapagpahinga. Kakausapin ko muna mamaya si Kuya Damon. Hindi kaya ng konsensiya ko na pabayaan si Valerie. Kung totoo mang maysakit ang anak nito, sino ba naman ako para pagkaitan ito ng tulong."Balita ko pinuntahan ka dito kanina ni Valerie?" agad na tanong sa akin ni Kuya Damon habang kumakain kami ng hapunan. Katabi nito si Erin. Agad naman akong tumango"Nanghihingi siya ng tulong Kuya
JUSTINEHIndi maalis-alis ang tingin ko sa harap ng telibisyon habang pinapanood ang interview kay Alena kanina ng mga reporters sa mall kung saan ito nakikitang namamasyal. Nagkakagulo ang mga fans nito at halatang sabik silang lahat na makita ang kanilang iniidulo. Nandito ako ngayun sa condo kung saan nakatira sila Alena noon. Nandito lahat ng alaala namin kaya mas gusto ko dito manatili kaysa sa bahay ko sa Alabang. Malaki ang ipinagbago ng babaeng mahal ko. Ibang iba na ito ngayun. Medyo tumaba na ng kaunti pero hindi pa rin maitatago ang natural nitong kagandahan. Napaka-simple nitong tingnan sa kanyang suot na simpleng pants at tshirt. Napaka-fresh nitong tingnan. Halatang wala na itong problema pang iniisip. Hindi katulad noon na kapag ngumingiti ay hindi nakakaabot sa kanyang mga mata.Natuwa ako sa statement na ibinigay nito. Kung ganoon hindi na ito mag-aartista. Halatang sa ibang bansa ito dinala ng mga kapatid dahil na din sa mga lumalabas na salita nito sa bibig. Balik
ALENA"Ako na muna ang bahala kay Baby Rhian Alena. Sinabi kasi sa akin ng Ate Anastasia mo na aalis kayo ngayun dahil may mga bibilhin kayong mga bagay na gagamitin sa kasal ng Kuya Damon mo. At isa pa gusto daw niyang magshopping kayong dalawa. Huwag mong isipin ang bata. Ako ang bahala sa kanya." wika ni Nanay Clara sa akin habang kumakain kami ng agahan dito sa dining area."Sigurado po kayo Nay? Hangat maaari ayaw ko po kasi munang ipakita sa public si BAby Rhian kaya wala akong balak na isama siya sa Mall o sa kahit saang public na lugar dahil iniisip ko po ang kaligtasan niya." sagot ko dito. "Kaya ako na ang bahala sa kanya. Minsan lang naman kayong magka-bonding na magkapatid kaya sumama ka na sa kanya. Basta bilhan mo na lang ako ng kakanin bilang pasalubong. Iyun kasi ang na-miss ko dito sa Pilipinas." sagot naman ni Nanay Clara. "Sige po...kung mapilit kayo sino ba naman ako para magmatigas pa. Pagkakataon ko na itong makapagshopping Nay." natutuwa kong sagot dito. Na
JUSTINEHindi bat sinabi ko na tapusin niyo agad ang pinapagawa kong presentation sa iyo? Ano ang ipi-present natin kay Mr. Sandoval bukas ng umaga?' galit na sigaw ko sa aking empleyado dito sa opisina. Bukas pa naman ng umaga ang presentation na gagawin namin kay Mr. Sandoval pero dahil nagiging perfectionist na ako gusto kong ngayun pa lang tapos na ito para ma-review ko kung may dapat bang idadagdag o ibabawas."Pa-pasensya na po kayo Sir, matatapos na po ito agad before maglunch break. Medyo late na po kasi na- indorse sa akin ni Ms. De Guzman ang tungkol dito kaya late ko na din naumpisahan." pagdadahilan nito."I dont care Mr. Laurel. Basta ang gusto ko ibigay niyo agad sa akin ang finish product dahil rereviewhin ko pa iyan. Ayaw na ayaw ko ng palpak ng trabaho Mr. Laurel alam mo iyan!." galit kong sagot dito. Agad naman itong tumango at nagpaalam. Naiwan naman akong sumasakit ang aking ulo dahil sa matinding inis.Ito ang naging buhay ko sa nakalipas na tatlong taon. Ibinuhos
ALENASakay ng private jet bumiyahe kami pabalik ng Pilipinas. Kasama ko si Nanay Clara pati na din ang aking baby na si Rhian. Pagbaba ng private jet ay agad kaming sinalubong ng sasakyan ni Kuya Damon. Balik sa dating gawi ang buhay ko, may nakabuntot na naman na bodyguard sa amin habang bumibyahe kami papunta sa bahay ni Kuya Damon sa Makati. Doon ko napiling tumira hangat nasa Pilipinas pa kami. Wala naman akong balak magtagal dahil mas gusto kong manatili na lang ng Germany hangang sa lumaki si Rhian. Feeling ko mas safe ang anak ko kapag doon kami maninirahan. Pagod na ako sa buhay dito sa Pilipinas at ayaw ko na ng intriga. Sa nakalipas ng tatlong taon na pananatili ko sa Germany nagkaroon ako ng peace of mind at muling nanumbalik ang pagiging possitive ko sa buhay.Pagdating sa Bahay ay agad na sumalubong sa akin ang munting salu-salo na inihanda ng mga kapatid ko. Agad akong niyakap ni Ate Anastasia at Erin. Buntis na si Erin kaya minamadali na nilang dalawa ni Kuya Damon ang
ALENASobrang bilis ng panahon. Tatlong buwan na pala ako dito sa Germany. Kahit papaano ay nakaramdam ako ng katahimikan sa lugar na ito. Sabagay wala naman akong ibang ginawa dito kundi ang mag movie marathon at mag shopping. Iniiwasan ko na din sumagap ng kahit anong balita mula sa Pilipinas. Araw araw din akong tinatawagan ng mga kapatid ko para kumustahin kaya kahit papaano ay hindi ko sila masyadong na-mimiss. "Alena, nakaready na ang pagkain sa lamesa. Bumaba ka na para malagyan ng laman iyang sikmura mo. Anong oras ka ba natulog kagabing bata ka? Bakit hangang ngayun nakahiga ka pa diyan sa kama mo?" tanong ni Nanay Clara sa akin. Kanina pa ako kinakatok nito pero hindi ko pinapansin hangang sa pinasok niya na ako dito sa kwarto at nadatnan niya akong nakahilata pa sa kama. Hinawi nito ang kurtina kaya naman biglang nagliwanag ang buo kong kwarto. Agad akong nag-inat at bumangon."Sobrang ganda kasi ng pinapanood ko kagabi Nay. Hindi ko namalayan ang oras." sagot ko dito at t