All Chapters of MAFIA SERIES 2: EMMANUEL ALEJO TEAGAN: Chapter 11 - Chapter 20

Ella's POVNabo-bore na nilipat-lipat ko ang channel sa tv. Dahil sa wala akong misyon ngayon ay heto ako't tumatambay sa bahay na ito. Pero agad na napahinto ang palipat-lipat ko ng matuon ito sa balita.Dahil doon ay napaayos ako ng upo at tinuon ang sarili sa tv."Mahigit dalawampung kababaihan ang na-rescue ng kapulisan kaninang madaling araw. Kasama ang mahigit limang milyong halaga ng mga druga. Hindi pa alam ng mga utoridad kung sino ang mga sangkot sa krimeng ito. At nasisiguro nila na hahanapin at masusugpo ang krimen na ito. Sa ibang balita naman....""Yan ba yung nangyare kaninang madaling araw?" Napabalikwas ako sa gulat ng may nagsalita sa gilid ko at napalingon sa pesteng taong ito.Pinasingkitan ko ito ng mga mata pero hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang ito sa pag-upo sa gilid ko. Fc much?Oo nga pala. Hindi ko pa nakakalimutan yung sinabi niya kahapon dahilan para umakyat ang dugo ko sa ulo. At iba talaga ang lalakeng ito ay feeling at home lang sa bahay ko.It

ELLA'S POVMabilis at kalmado kong tinahak ang nagkakagulong mga tao sa loob ng bar papunta sa fire exit. Naririnig ko na ang ingay mula sa serena ng police mobile at ang mga hiyaw ng mga tao mula sa loob. Napangisi ako ng marating ang pinto."Shit!" Mura ko nang pinihit ko ang siradura ng pinto pero hindi ito bumukas. Pinilit kong parin itong pihitin pero wala parin."Tangina!" Padabog akong humarap at inilibot ang paningin sa paligid.Alam siguro ng may-ari nitong bar na mangyayare ang bagay na ito at planado ang lahat, ni ang fire exit ay nakalock. Alam ko kung ano ang sadya ng mga police na ito. It's either ang mga drug dealer at ang second in command ng mafia na iyon o ako.Fvck!At dagdag pa sa problema ang may dinukot na babae kani-kanina lang at ang pinagtataka ko pa ay kilala ako ng lalakeng iyon.Tsk. Wag ko na ngang isipin muna ang bagay na iyon ang isipin ko muna ay paano makakalabas sa pesteng bar na ito. Hindi naman pwede sa entrance dahil nakakasiguro ako na maraming ng

ELLA'S POVHabang pababa ako sa hagdan napaisip tuloy ako kung saan ko na naman hahanapin ang kusina dito, halos kalahating oras bago ko makita ang hagdang ito dahil sa kanda ligaw-ligaw ako sa pesteng mansyon na ito. Bakit ba kasi napakalaki ng bahay na ito? Magda-dalawang araw na akong nandito at hindi ko parin magawang matandaan ang daan papinta sa kung saan ako dalhin ng paa ko.Tsk.Napalinga-linga ako sa boung paligid habang nasa ika-unang baitang pa ako sa itaas ng hagdan.Napakamot ako sa batok na hinahanap ang sadya ko kung bakit ako nandito. Sana pala hindi na lang ako lumabas ng kwarto kung ganito lang pala ang kahahantungan ko sa mansyong ito.Napalingon ako sa kaliwa ng makita ko ang isa sa mga tagalinis dito. May dala itong duvet cover na hatak-hatak ang trolley.Sa napapansin ko sa mga tauhan ni Emman dito ay iba-iba sila ng damit kung saan sila na naka-asign o kaya naka-base na trabaho. Itong babaeng ito na hatak ang trolley ay nakasout ng kulay maroon na damit yung pa

ELLA'S POV"What?" Tumigil ako sa paglalakad dahilan para huminto rin siya at hinarap ako.Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko dahilan para mapatitig na naman ako mga berde niyang mata."Para malaman ang totoo..."Pisti, tinagalog lang 'e.He chuckled that my heart beats erratically.Hinagkan niya ako sa noo upang pamulahanan ang mga pisngi ko.He pinch my face. "Cute" he said."Ano ba!" Tabing ko sa kamay niyang pinipisil ang may katabaan kong pisngi.Tumawa lang siya pagkatapos ay pinagsaklop ang aming mga kamay sa isa't-isa dahilan para maramdaman ang kakaibang sensasyon sa aking tiyan.The way he holds my hand I felt a comfort, secure and love. I like-- no, I love it."Let's go"I smiled. A smiled from my heart. Siya lang ang taong nagpaparamdam sa akin ng ganito. Siya lang ang taong nagbibigay sa akin ng komportable na pakiramdam.Inilahad niya ang palad niya sa aking harapan at hindi naman ako nagdadalawang-isip na tanggapin ito.Napakunot ang noo ko ng hindi kami pumasok

Nang makarating sa destinasyon, agad akong bumaba sa sasakyan at bumungad sa akin ang napakaingay na paligid. Ang amoy ng simoy ng hangin na nagbabadya ng kapahamakan at kamatayan. Hiyaw ng mga taong nasisiyahan sa nakikita. Hindi ko na pinansin ang nasa likuran ko ng marinig ko ang pagsara ng pinto ng sasakyan dahil alam ko naman kung sino iyon.Mas inilibot ko pa ang paningin sa paligid at hinahanap ang sadya ko. Napababa ang tingin ko sa relos at sinasabing tatlompung minuto na akong late sa usapan. Ayaw pa naman nun mga taong nale-late. But, I don't care.Sa paglilibot ng aking atensyon sa buong paligid ay napapansin kong nagbago na ang lugar na ito. Ilang taon na ba akong hindi nagagawi dito? Dalawa? Tatlo? I just shrugged.Inilagay ko ang mga kamay ko sa bulsa ng jacket. Mas dumadami ang taong nandirito. Puros sasakyan pa ang nakikita ko, paano pa kaya sa loob na mismo. Rinig mula rito sa kinalalagyan ang hiyawan ng maraming mga tao.I switch back my attention infront of me. Dah