All Chapters of MAFIA SERIES 2: EMMANUEL ALEJO TEAGAN: Chapter 1 - Chapter 10

"You'll die." Walang takot na wika ng dalaga habang nakatutok ang paboritong baril nito sa lalake na ngayon nakaluhod at nagmamakaawa na hindi siya patayin."This is an order." Walang emosyong aniyo nito at itinitok sa noo ang baril at agad pinihit ang gatilyo, umalingawngaw sa boung silid ang ingay nito. Makikita sa dalaga ang maladimonyong mata at ngisi nito na walang takot sa lahat ng bagay, lahat kaya niyang gawin, in a snap of her fingers her victim will be on the cold floor, lifeless. Aakalaing isa itong inocenteng babae na may mala-anghel ang mukha, walang bahid ng kasalanan sa mundo. Isang mababasaging kristal na sa isang hawak lamang ay mababasag at magkakapirapiaso.Itinuon niya ang kanyang pansin sa isang bahagi upang makaharap nya ang susunod na papatayin. Ang tanging maririnig lamang sa gabing ito ay ang iyak ng isang pitong taong gulang na batang babae at yakap yakap nito ang kanyang walang buhay na ina. Ang walang kamuwang-muwang na batang ginigising nito ang kanyan

Ella's Point of View"Mama!" Sigaw ko."Parang awa nyo na! Wag ang mga anak ko!""Mama!" sunod na sigaw ng nakakabata kong kapatid.Naririnig ko na lamang ang hagulgol na iyak ng paligid ko. Ang aking pamilya. Masaya pa kaming sinasalubong ang pasko pero ito ang nangyare.Nakarinig na lamang ako ng sunod-sunod na putok ng baril. At ang pagtalsik ng dugo sa mukha ko galing kay Mama. Nakahandusay na ito sa sahig.Sa mismong harapan ko pinatay ang buo kong pamilya. Walang awang pinatay.Nagbago ang paligid. Nasa simenteryo. Walang emosyong nakatayo sa harapan ng puntod ng aking pamilya. Isa-isa ng umaalis ang mga tao. Pero eto ako. Nakatitig habang ang nakakabata kong kapatid ay walang tigil sa pagiyak.Wala na ata akong mailalabas pa. Masakit. Napakabata pa ng kapatid ko para mawalan ng mga magulang.Wala parin siyang tigil sa pagiyak. Hinarap ko siya sa akin. Tinitigan ko ang mata niyang may luha. Pinahid ko ito."Sshh...tayo na lamang ang natitira Gabby...pinapangako ko sa'yo...sising

Emman PovNapatitig ako sa kanya ng mariin. Mapungay-pungay ang mata nito akong tinitignan dahil sa ilaw ng sasakyan na parang inaaninag at kinikilala kung sino ako.Malakas parin ang buhos ng ulan. Pero wala akong pakealam.Ang mahalaga ay ang babae sa harapan ko na may pulang likido sa bahagi ng katawan nito. Mabilis itong kumalat dahil na rin sa ulan."Ugh. F.ck!" Daing nito at hinawakan ang kung nasaan ang sugat nito."Sh.t!" Agad ko siyang nilapitan, tinulungan at inakay patungo sa sasakyan ko. "Anu ba kasing pinaggagawa mo?!" May halong inis sa boses ko.Binuksan ko ang passenger seat at pinaupo dun. Kita ko sa mukha nito ang pagkairita. "Hey, I'm talking to you." mautoridad na tanong ko sa kanya at walang pakealam sa malakas ng buhos ng ulan."It's none of your business" walang emosyong sagot nito.Pinagmasdan ko pa siya ng ilang segundo at napabuntong hininga. "Tsk" sinarado ko ang pintoan ng sasakyan at tumungo sa drivers seat. Binuhay ang makina at pinasibad ito ng takbo.Ha

ELLA'S POV"Done?" tanong ko sa kapatid ko na nakaharap ngayon sa monitor ng computer nito. Nasa harapan lang ako nito habang hindi na maipinta ang mukha ko dahil kanina pa siya nakatitig sa computer niya.Tatlong oras na siyang nakatutok sa lecheng laptop niya!Inutusan ko kasi itong bigyan pa ako ng ibang impormasyon tungkol kay Dr. Ignacio Villanueva dahil hindi pa sapat sa akin ang mga binigay na impormasyon tungkol sa kanya. I want more information about that man."Hoy! Ano na?" sabay bato ng chips sa kapatid ko na ngayon ay ang sama na ng tingin sa akin."What the hell?" usal niya na nakahawak sa noo nito."Wag mo akong ma – what the hell riyan ungas ka. Ano na?" naiinip na wika ko."Ang alin?" tanong niya at ibinalik ang atensyon nito sa harap ng laptop niya.Asar akong tumayo at lumapit sa kanya pero napahinto ako ng makita kung anu ang ginagawa nito ngayon."What the f uck!" nasabi ko na lang dahilan para mapalingon itong nakakunot ang noo. Kanina pa ako nag – aabang kung ano

ELLA'S POVKinabukasan, nagiis – scroll down ako isa sa social media para pangpalipas oras ng may magpop – out na notification. Habang sa isang window ay pinag – aaralan ko ang gagawin para mamayang gabi. Sumimsim ako ng kape habang binubuksan ito. Muntik ko ng maibuga ang iniinum kong kape sa monitor ng laptop ng makilala ko kung sino ito.What the hell?"Paano niya ako nahanap dito?" tanong ko sa sarili ko at mas inilapit ang mukha sa monitor kung totoo ba itong siya ito.Oo, siya nga dahil napakagandang mukha niya ang nasa profile niya. Pero potek, paano niya ito nahanap e – nakaprivate ito? At mukha pa ng poker face na emoji ang profile ko. Tahimik lang naman ako dito at walang kapost – post.Hindi ko na siya pinansin at nagtitingin sa mga post ng nagf – feeling rich kid. Pero ilang minuto pa ang nakakalipas ng may nag – message sa wall ko. Tangna!Napasinghap ako sa message na pi – nost niya. Aba't –"Hey, bhe! Accept mo naman ako!""Kapal ng mukha ng isang ito"Hindi pa rin siya