CHAPTER 2

Ella's Point of View

"Mama!" Sigaw ko.

"Parang awa nyo na! Wag ang mga anak ko!"

"Mama!" sunod na sigaw ng nakakabata kong kapatid.

Naririnig ko na lamang ang hagulgol na iyak ng paligid ko. Ang aking pamilya. Masaya pa kaming sinasalubong ang pasko pero ito ang nangyare.

Nakarinig na lamang ako ng sunod-sunod na putok ng baril. At ang pagtalsik ng dugo sa mukha ko galing kay Mama. Nakahandusay na ito sa sahig.

Sa mismong harapan ko pinatay ang buo kong pamilya. Walang awang pinatay.

Nagbago ang paligid. Nasa simenteryo. Walang emosyong nakatayo sa harapan ng puntod ng aking pamilya. Isa-isa ng umaalis ang mga tao. Pero eto ako. Nakatitig habang ang nakakabata kong kapatid ay walang tigil sa pagiyak.

Wala na ata akong mailalabas pa. Masakit. Napakabata pa ng kapatid ko para mawalan ng mga magulang.

Wala parin siyang tigil sa pagiyak. Hinarap ko siya sa akin. Tinitigan ko ang mata niyang may luha. Pinahid ko ito.

"Sshh...tayo na lamang ang natitira Gabby...pinapangako ko sa'yo...sisingilin ko ang mga kinuha nila sa atin..." tamango siya. Tumigil siya sa pagiyak.

Lumingon ako sa likod ng maramdamang may nakatayo rito.

Isang lalake, asul ang mga mata nito. Sa tansya ko nasa bente pataas pa ito.

Ngumiti ito at lumapit siya sa amin. Hinila ko ag kapatid ko patalikod.

" Wag kang magalala hindi ko kayo sasaktan. Nandito ako para tulungan kayo"  wika niya sa walang emosyon. Tinitigan ko lamang siya.

Inilahad niya ang kamay niya sa akin. "I'm Octavio Lazaro" pagpapakilala niya sa akin.

Hinihintay niya parin ako na kunin ang kamay niya.

"Ate..."  tinanggap ko ito. Ngumiti siya ng matagumpay. Ito ang hindi ko makakalimutang pangyayare sa buhay ko. Nang dahil sa kanya nabago ang buhay namin ng kapatid ko.

Nagmulat ako ng mata. Isang palang panaginip na matagal ko ng kinalimutan. Tumayo ako sa kinahihigaan ko at lumabas ng kwarto.

Napapansin kong wala na rito si Gabby. Pumasok na siguro siya. Pumasok ako sa kusina at lumapit ref binuksan ito at tinungga ang isang pitsel ng tubig.

Naalala ko kailangan ko pa palang pumasok may quiz pa pala ako ngayon. Bumalik ako sa kwato naligo at nagbihis. Ay bumaba ng hagdan. Hindi ko na kailangan ng agahan dahil makainom lang ng tubig ay sapat na. 

Pagkalabas ko ng gate ini-lock ko agad ito at maglalakad na sana paaalis ng may bumusina sa gawing gilid ko para mapaiktad ako sa gulat. Pumagilid ako. At tinitigan ng may pagkainis sa mukha ko ang isang MBW na kotse.

Ilang segundo ang pagtititigan ko sa kotse ng may lumabas na lalake mula rito. Nakashade ito at nakauniporme ng pang-police.

Napataas bahagya ang kilay ko. Nakangiti itong pinagmasdan ako kapagkuwan ay lumapit ito sa akin. Kilala ko na ito?

"Hi! Ella!" Bati nya sa akin. Mas tumaas pa ang kilay ko na hanggang bubong ng kapit-bahay namin. Sa pagkakaalam ko wala a akong kilala dito sa subdivision lalong-lalo na at alagad ng batas.

Umatras ako ng bahagya dahil sa ang lapit-lapit na niya sa akin. Tumingala ako sa kanya dahil mas matangkad pa ito ng ilang dangkal sa akin.

"Goodmorning" sabi nya at inilapit ang mukha nito sa akin. Tinitigan ko lang siya ng walang bahid na emosyon. Hindi ako bumabati sa mga tao, lalong-lalo na sa kanya.

That is against the rule. No one will know you. But my f.cking brother is stubborn. Hindi siya sumusunod sa mga rules.

I always follow the rules. Rules will make you safe. Rules makes you powerful.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy na ako sa paglalakad. 

"Oy! Ella, sumabay ka na sa akin" pagaaya niya. Hindi ako sumasabay sa mga taong tulad niya. Mga sakit lang siya sa ulo. At napakadaldal niya hindi siya nauubusan ng salita.

Ah. Naalala ko na nung isang gabi. Nagpakilala siya na kapit-bahay namin siya. Sino nga ulit siya? Tsk.

Emman?

Yeah. Emman. Bumuntong-hininga ako. At hinarap siya dahil walang tigil parin siyang kakasunod sa akin. Sinulyapan ko muna ang sasakyan niya sa di-malayo sa kintatayuan namin.

"Hindi ako sasabay sayo" I said nonchalantly. Ngisi lang ganti nya sa akin na ikinakunot ng noo ko. Ano bang meron sa lalakeng ito. Parang baliw.

Tinalikuran ko na siya. Pero sa gulat ko ay bigla niya akong hinila papalapit sa sasakyan niya.

"T-teka ano ba!"

"Sa gusto at sa gusto mo, isasabay na kita" sabi niya habang hila-hila ako.

"Ugh! Tsk." Pinaupo niya ako sa loob ng sasakyan at lumipat sa kabilang side. Binuksan ito at pumasok sa loob.

Inirapan ko na lamang siya. Dahil ayoko ng habaan pa ito tatahimik na lamang ako. Naramdaman ko namang umandar na ang sasakyan.

Nakatingin lamang ako sa labas. Narinig ko namang tumikhim siya para maagaw niya ang atensyon ko. Pero hindi niya ako mauuto.

"Ang tahimik mo naman ata" panimula niya. Hindi ako nagsalita masasayang lang ang laway ko sa kanya. At wala siyang mapapala sa akin.

"Aah! Oo nga pala ganyan ka na sabi ng kapatid mo." Pagpapatuloy niya "alam mo magkaibang magkaiba kayo ng kapatid mo. Siya masyadong friendly at ikaw naman tahimik mo. Nung nagpasabog ba ang diyos ng katahimikan nasalo mo lahat?" Lumingon muna siya saglit sa akin at ulit sa harapan.

Napakadaldal niya. Aakmang magsasalita siya ng unahan ko siya. "Isa pang salita, makakatikim ka na sa akin" masama ko siyang tinitigan.

"Woah! Okay-okay! Ang sama mo namang makatingin sa akin! Pero gusto ko yang sinabi mo ha? Makatikim, ng ano?" napanganga ako sa sinabi niya. Ang manyak niya!!

Itinigil niya ang pagmamaneho at tumingin sa akin na mapaglaro at nakataas baba ang mga kilay nito.

Sinuntok ko siya ng walang anu-ano para mapadaing ito. "Manyak!" Sigaw ko. Nang hindi pa siya makarecover sa pagsuntok ko ay agad na akong lumabas sa sasakyan niya. At hindi na nagpasalamat.

Tangina niya! At ang manyak-manyak! Padabog kong sinara ang pinto ng kotse niya.Wlang lingon-lingon akong naglakad. Nganyon ko lang napansin na nandito na pala ako sa gate ng University.

Bumuga ako ng hangin at pumasok ng gate. Ang manyak niya talaga!! Akala niya hindi ko maiintindihan ang sinabi niya? Ha! Neknek niya! Pwe!

Emman Point of View

Ang sakit ng suntok niya. Parang hindi babae. Napahawak naman ako sa kanang pisngi ko. Pero napatawa ako ng mahina. Nakakaaliw siyang inisin. Yan kasi ang sabi ni Gabby. Para mapansin niya ako kailangang inisin siya. Hahaha...

Binuhay ko ulit ang makina ng sasakyan at umalis. Nasa kalagitnaan na ako ng may tumunog na cellphone. Tinignan ko ag dashboard at agad kinuha ito. Ini-swipe ang answer button at tinapat sa tenga ko.

"Hello" pambungad ko habang nagmamaneho.

"Emman, pinapapunta tayo ni chief sa office nya. May importanteng sasabihin daw" sabi sa akin ni Jimmy sa kabilang linya.

"Okay. I'm on my way" sabi ko bago ko binaba ang tawag. Ano naman kaya ang sasabihin ni Chief na importante? Mukhang magmahalaga  ito dahil si Jimmy mismo ang tumawag sa akin. 

Si SPO3 Jimmy Cajes mismo ang tumawag sa akin. Napabuga ako ng hangin mukhang mapapasabak ako rito.

Ipinark ko ang sasakyan at pinatay ang makina nito at lumabas. Nabungaran ko pa ang ibang kasamahan ko na nagmamadaling umalis at pasakay sa mobile patrol.

"Anong meron, Ark?" Tanong ko sa isa kong kasamahan na papunta na sana sa mobile patrol.

"Ayun may raid na isasagawa sa kalapit barangay" tumango ako at hinayaan na siyang sumama sa iba.

Matagal na nila itong pinaplano. Hindi lang ang pagpatay sa mga negosyante ang tinututukan namin pati narin ang paglawak ng maggamit ng shabu, marijuana at iba.

Nung isang araw lang may nahuli na grupo na gumagamit ng shabu at pagbenta nito sa pagsasagawa ng buy bust operation. 

Pumasok ako sa headquarters at tinungo agad ang office ni Chief. Mukhang ako na lang ang hinihintay nila. Pagkapasok ko sa office ni Chief ay umupo agad ako sa harapan ng desk kaharap ni Jimmy.

"Late ka na naman, Emman" pambungad sa akin ni Chief. Napakamot naman ako sa gilid ng kilay ko.

"Ah..eh..Chief kasi naman.."

"Kasi Chief may pinupormahan yan" Singit sa akin ni Jimmy. Sinipa ko naman ang paa ni Jimmy napadaing ito. Narinig ko namang mahinang tumawa si Chief dahilan para mapalingon kami sa gawi niya.

"Osiya-osiya, kung hindi lang kita pamankin at isa sa pinakamagaling kong tauhan dito at baka natanggal na kita" pagbibiro niya.

"Chief, naman 'e"

"Dahilan kung bakit ko kayo pinapatawag dito dahil sa isang mahalagang misyon" panimula niya.

"Ano yun?" Tanong ko. May bahid na pagkakasabi ko ang kaseryosuhan.

"Gusto kong kayo ang humawak sa kasong ito"

"Kaso?" Tanong ni Jimmy.

"A Mayor's case." he nonchalantly said. Tumingin ako sa kanya ng seryoso naghihintay ea susunod na sasabihin niya. Bumuntong hininga ito. 

"Dahil siya ang susunod na biktima at ang pamilya niya"napakunot noo ako.

"Pano naman siya nakakasigurado na siya ang susunod?"

"May alam sila na hindi natin alam, Emman."  makahulugan niyang pagsasalita.

"Kulang ang bodyguards niya sa isang hindi natin kilalang nilalang" tinitigan niya kami ni Jimmy at sumandal sa upuan nito. 

"Mahirap ang kalaban natin dito kaya gusto kong magingat kayo sa misyong ito" tumango kaming dalawa ni Jimmy at tumayo at sumaludo bago kami lumabas.

Ito na nga ang sinasabi ko pero mukhang mas mahirap ito kesa sa naiisip ko.

Ella's Point of View

Pagkarating ko sa bahay pagkatapos ng klasse nakatanggap agad ako ng bagong misyon. Misyon na nakakaboring sa lahat ng misyon. Itoka ba naman ako sa isang bar.

Kaya ngayon, pagkapasok ko pa lag ng bar. Mga mata ng tao agad ang sumalubong sa akin. Pero hindi ko sila pinagaksayahan ng oras.

Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. Hindi ko makita ang next target ko. Kaya lumapit ako sa bar counter at umupo.

"What's yours miss?" Tinitigan ko siya ng walang kahit na anong emosyon. Nakangiti ang bartender sa akin habang may kung anong ginagawa siya. Ibinaling ko ang sa ginagawa niya at inilipat ulit sa kanya.

"Where's the restroom?" Pagiiba ko ng tensyon.

"Ah. Dun sa may left side ng pinasukan mo dito yun na ang restroom, and by the enjoy the night " pagkasabi niya nun ay tumayo na ako at kinuha ang pouch sa table.

Enjoy the night?  Dapat lang ma-e-enjoy ako rito.

Pagkapasok ko ng cr wala ibang tao rito kundi ako lang, humarap ako sa salamin. Napangisi ako sa repleksyon ko. Lady in red? Parang hindi ako ang nasa harap ko ngayon. Blonde hair na hanggang leegan makapal na eye-liner ang natural na pagkapinkish na pisngi at dark red lips.

Hello there sweetie, Red. Long time no see.

Hanggang dito rinig ko parin ang malakas na tugtug mula sa labas.

May biglang pumasok na dalawang babae kaya mas lumakas pa ang tugtug na nanggagaling sa labas at ang sigawan ng mga tao.

Punagmasdan ko sila sa pamamagitan ng repleksyon nila sa salamin.

Pumasok ang unang babae sa cubicle at dun sumuka inalo naman siya ng panghuli.

Napangiwi ako. Iinom lang naman yung hindi susuka sa bandang huli.

Hindi rin nagtagal ay umalis na sila ng mahimasmasan ay agad silang umalis.

Magaayos na sana ako ng sarili ko ng may bigla ulit pumasok na nasa tenga ang cellphone nito. Hindi niya ako pinansin at patuloy lang siya sa sasalita sa kabilang linya.

"Yes, Mr. Scot is here, yes, no. What? We're just dealing to--- uhmm, wait" tumigil ito sa pagkausap sa kabilang linya ng mapansing nakatitig ako sa kanya "What?" Iritado nitong tanong sa akin.

Pinagmasdan ko siya ulo hanggang paa. Matangkad, morena, matangos ang ilong, pouty lips at sa tansya ko foreigner ito. Iba kasi ang itsura niya.

Nang matapos na akong pagsuri sa kanya ay sinalubong niya agad ako ng nakataas ang kilay.

Nagkibit-balikat lang ako.

"Tsk!" Yun lang ang sinabi niya at umalis na padabug ang pintuan.

"Suntukin kita jan 'e. Akala mo kagandahan, hindi naman" bulong ko sa sarili ko. Kinuha ko ang red lipstick sa pouch at piniturahan ng pula ang labi ko.

Nasa kalagitnaan na ako ng pagpipintura ng may maalala. Para mapatigil ako.

"Teka lang. Ano nga ulut yung sinabi nung babae?" Inalala ko yung sinabi niya nung may kausap siya sa telepono. Nalaki ang mga mata ko ng malala ko na. 

"Shit! His here!" Dali-dali kong niligpit ang gamut ko at tsinek ang maliit na baril sa may hita ko kung saan nakalagaysa gun pocket.

Sa huling sulyap ay pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin. 

Not bad. 

At ngumisi ng pagkatamis-tamis kung saan ko ito ginagamit sa mga next target ko.

Practice lang.

At mas lumapad pa ang ngisi ko. And the hide and seek is now started.