ELLA'S POVMabilis at kalmado kong tinahak ang nagkakagulong mga tao sa loob ng bar papunta sa fire exit. Naririnig ko na ang ingay mula sa serena ng police mobile at ang mga hiyaw ng mga tao mula sa loob. Napangisi ako ng marating ang pinto."Shit!" Mura ko nang pinihit ko ang siradura ng pinto pero hindi ito bumukas. Pinilit kong parin itong pihitin pero wala parin."Tangina!" Padabog akong humarap at inilibot ang paningin sa paligid.Alam siguro ng may-ari nitong bar na mangyayare ang bagay na ito at planado ang lahat, ni ang fire exit ay nakalock. Alam ko kung ano ang sadya ng mga police na ito. It's either ang mga drug dealer at ang second in command ng mafia na iyon o ako.Fvck!At dagdag pa sa problema ang may dinukot na babae kani-kanina lang at ang pinagtataka ko pa ay kilala ako ng lalakeng iyon.Tsk. Wag ko na ngang isipin muna ang bagay na iyon ang isipin ko muna ay paano makakalabas sa pesteng bar na ito. Hindi naman pwede sa entrance dahil nakakasiguro ako na maraming ng
ELLA'S POVMay iba't-ibang rango ang mga mafia, sa pamamagitan nito makikita ang kakayahan ng isang organisasyon. Kung sino ang makapangyarihan at ang mababa lamang.The first one is so called the Alpha. The dominant one. Sa madaling salita, sila ang hari ang kinatatakutan ng ibang organisasayon. The Vein Austin's clan in North. Ang sumunod naman ang ikalawang rango ay ang Langston's mafia. The beta o ang tinatawag na East. Valentin's mafia in rank number three. Ang primo, kilala bilang sa tawag na West. Kung saan ako isang miyembro nito. At target ng mga Huntress.The Teagan's Mafia. The mute one. Walang nakakakilala kung sino ang namumuno sa organisasyong ito. Kahit na ang mga tauhan nito ay hindi alam kung sino ang kanilang pinuno maliban lang sa mga pinagkakatiwalaan nito.Ang alam ko lang isa itong Irishmen. At kilala bilang South. The Stavro and so called Northwest. They are Russians.And of course, the Grant's. Northeast. Southhorns, the southwest. And the last one the Suzaku
ELLA'S POVHabang pababa ako sa hagdan napaisip tuloy ako kung saan ko na naman hahanapin ang kusina dito, halos kalahating oras bago ko makita ang hagdang ito dahil sa kanda ligaw-ligaw ako sa pesteng mansyon na ito. Bakit ba kasi napakalaki ng bahay na ito? Magda-dalawang araw na akong nandito at hindi ko parin magawang matandaan ang daan papinta sa kung saan ako dalhin ng paa ko.Tsk.Napalinga-linga ako sa boung paligid habang nasa ika-unang baitang pa ako sa itaas ng hagdan.Napakamot ako sa batok na hinahanap ang sadya ko kung bakit ako nandito. Sana pala hindi na lang ako lumabas ng kwarto kung ganito lang pala ang kahahantungan ko sa mansyong ito.Napalingon ako sa kaliwa ng makita ko ang isa sa mga tagalinis dito. May dala itong duvet cover na hatak-hatak ang trolley.Sa napapansin ko sa mga tauhan ni Emman dito ay iba-iba sila ng damit kung saan sila na naka-asign o kaya naka-base na trabaho. Itong babaeng ito na hatak ang trolley ay nakasout ng kulay maroon na damit yung pa
ELLA'S POVI didn't expect this day will happened, and let my guards down. Everything was mess up. This house now was a fvcking up. I heard a multiple gunshots in my way. Nanlalaking mata ko itong nilingon at sa hindi kalayuan sa akin ang isang lalakeng nakatututok ang baril nito.And realization hit me. I scan myself to see thier is a thick red liquid flowing from my body. My whole world stop I wouldn't think straight as I held my breathe and my body became numb. Just one person flashing in my mind now.Emman.FOUR WEEKS BEFORE.Nakahalukipkip akong nakatungo habang papalapit sa kwartong inuokupa pansamantala. Sino ko mahagip sa isip ko kung ano ang nakikita ko kanina sa may barn. Hindi ko mawaring, bakit may ganuon. Isa lang ang nasa isip ko ngayon. Ang kausapin siya. Pero paano ko siya haharapin? Gusto ko siyang komprontahin pero wala ako sa lugar para tanungin ang nasa isipan ko ngayon.Ugh! Bakit ko ba ito pinoproblema ngayon.Tsk.Nang makarating ay pinihit ko ang siradura ng p
ELLA'S POV"What?" Tumigil ako sa paglalakad dahilan para huminto rin siya at hinarap ako.Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko dahilan para mapatitig na naman ako mga berde niyang mata."Para malaman ang totoo..."Pisti, tinagalog lang 'e.He chuckled that my heart beats erratically.Hinagkan niya ako sa noo upang pamulahanan ang mga pisngi ko.He pinch my face. "Cute" he said."Ano ba!" Tabing ko sa kamay niyang pinipisil ang may katabaan kong pisngi.Tumawa lang siya pagkatapos ay pinagsaklop ang aming mga kamay sa isa't-isa dahilan para maramdaman ang kakaibang sensasyon sa aking tiyan.The way he holds my hand I felt a comfort, secure and love. I like-- no, I love it."Let's go"I smiled. A smiled from my heart. Siya lang ang taong nagpaparamdam sa akin ng ganito. Siya lang ang taong nagbibigay sa akin ng komportable na pakiramdam.Inilahad niya ang palad niya sa aking harapan at hindi naman ako nagdadalawang-isip na tanggapin ito.Napakunot ang noo ko ng hindi kami pumasok
"Natatakot na ako sa'yo, ate." Napalingon ako sa sinabi ng aking kapatid. Napakunot noo akong tumitig ng mariin sa kanya."What are saying?" Tinaasan ko siya ng kilay.He tilted his head and looking at me intently. Tinuro-turo pa niya ang aking mukha na parang mung may anu sa mukha ko."Your eyes," turo niya sa mata ko. "Your cheeks," sa pisngi ko naman. "And your lips," tinaasan niya ako ng kilay. "You seems happy..." he pause. "And that's scary."Unti-unting nawawala ang ngiti ko sa mga labi. Bakit ngayon ko napansin na nakangiti pala ako."And then? May masama ba sa pagngiti ko?""Oo, malaking-malaki." Tumatango-tango ito na para bang tama talaga ang sinabi niya.Umingos ako.Yeah, for how many years ngayon lang ako nakangiti ng ganito. I am a sweet child before. Yes, before. Pero ng matapos ang pangyayaring trahedya sa aking pamilya ay nagbago na ako. The sweet child they know ay ngayon ay kinatatakutan na ng lahat. That innocent girl is now a devil. Pumapatay, magkapera at mairao
Nang makarating sa destinasyon, agad akong bumaba sa sasakyan at bumungad sa akin ang napakaingay na paligid. Ang amoy ng simoy ng hangin na nagbabadya ng kapahamakan at kamatayan. Hiyaw ng mga taong nasisiyahan sa nakikita. Hindi ko na pinansin ang nasa likuran ko ng marinig ko ang pagsara ng pinto ng sasakyan dahil alam ko naman kung sino iyon.Mas inilibot ko pa ang paningin sa paligid at hinahanap ang sadya ko. Napababa ang tingin ko sa relos at sinasabing tatlompung minuto na akong late sa usapan. Ayaw pa naman nun mga taong nale-late. But, I don't care.Sa paglilibot ng aking atensyon sa buong paligid ay napapansin kong nagbago na ang lugar na ito. Ilang taon na ba akong hindi nagagawi dito? Dalawa? Tatlo? I just shrugged.Inilagay ko ang mga kamay ko sa bulsa ng jacket. Mas dumadami ang taong nandirito. Puros sasakyan pa ang nakikita ko, paano pa kaya sa loob na mismo. Rinig mula rito sa kinalalagyan ang hiyawan ng maraming mga tao.I switch back my attention infront of me. Dah
Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Ang alam ko lang sa mga magulang ko ito nalaman. All I know is Gab is not related to our family.Nangaling siya sa ibang angkan ng pamilya. Our family's enemy. Ang mga Ivanov. The Ivanov's dispised us. Dahil sa galit nila sa aming pamilya ay gusto nilang pabagsakin kami from our businesses, our possessions.But, one night came the tradegy that will nerver forget. That was Eighteen years ago. Ang akala ng mga Ivanov ang aming pamilya ang umatake sa kanila.They are wrong, walang ginawa ang pamilya namin kahit na sinisiraan na kami nito.They are murdered. All of them. Walang itinira ni isa. And that night, the Lady of Ivanov birth a child. The hier of the Ivanov's Mafia. And that is Gab.Nang malaman ng mga magulang ko ay agad silang pumunta sa mansyon ng mga Ivanov. But, it's too late. They are murdered.Ang akala nila ay walang ng buhay sa mansyong iyon. Pero sa katahimikan ng buong bahay ay may narinig silang iyak ng isang bata. Hindi nila a
EpilogueEMMAN'S POV"Sir, nakahanda na po ang lahat." One of my men said.As I took a sip the only remaining wine in my glass and glance at him."How about the other transaction?" I question."It's in a good hands, Sir."I motioned him to go as he obey.Tumayo ako at pinagmasdan ang kabuohan ng syudad.The view is breathtaking. Mga sasakyang walang tigil sa pag-andar. Mga taong nagmamadali. At ang kumikislap na karagatan dahil sa sikat ng araw.Maganda nga pero may kulang. Malakas akong napabuga.It's almost six fvcking months, but she's nowhere to be seen. And I am so fvcking mad right now. Na parang gusto kong kumitil ng buhay dahil sa pagkawala niya.Kung gusto niya ng laro makikisama ako. But, wherever you are, mahahanap at mahahanap rin kita Ella. Mark my word. Kapag makita kita wala ka ng kawala because I will ravish you hard until you never walk.Kasabay din ng pagkawala niya ay ang pagkawala rin ng mga Huntress na iyon. Matapos kong sirain ang organisasyon nila ay nawala na r
ELLA'S POVDahan-dahan akong bumaba ng hagdan. At kasabay no'n ang malakas na kidlat at patuloy na pagbuhos na ulan. Mukhang hindi ordinaryong ulan lang ito. Dahil sa napakalakas nito baka ito na iyong bagyong sinasabi sa balita kanina.Malakas akong napabuga ng hangin. Hindi ko rin maalis sa isip ko ang nangyare ilang linggong nakakalipas. Hindi ko maisip na gagawin ni Gab iyon sa akin. Masakit, Oo, tinuring ko siyang kapitid pero kinabaliktaran pala ang sa kanya. Matapos ang nangyaring iyon ay bigla na lang nawala ang organisasyon ng mga Huntress. Pero alam ko nandyan lang sila sa paligid. Eying us. Naghahanap ng pagkakataon na mapabagsak ang isa sa amin.Nagpatuloy ako sa pagbaba. Ni hindi ko alintana ang madilim na paligid dahil sa sanay naman na ako. Napahawak ako sa lalamunan ko dahil sa uhaw. Nang makarating sa kusina ay kumuha ako ng baso at pitsil sa ref na agad ko namang sinalinan ng tubig at ininum.Nararamdaman ko na naman. Itong kakaibang pagtibok ng puso ko. Bakit ba ako
I felt my whole body numb even my eyes I'm in throe to open those. Hard breathing. At nalalasahan ko na ang mala-metal na lasa kong dugo sa bibig. Pilit kong minumulat ang aking mga mata pero bigo akong buksan ito.The metal thing echo in the four cornered room when I force to move my body. But, I failed because of this fvcking metal chain in my both wrist even my both foot. Hindi man lang akk makagalaw ng maayos dahil sa higpit ng pagkakatali nito.Hindi ko alam kung anu itong inuupuan ko pero ang nasa isip ko lang ay kailangan kong makatakas sa lugar na ito. But, how? Ni-hindi nga ako makagalaw sa bagay na ito makatakas pa kaya.I groaned frustratedly. This is fvcking tight. Fvck those things!Hindi ko alam kung ilang oras na akong nandirito sa lugar na ito o di kaya ilang araw.I hissed. Pilit kong ginagalaw ang katawan ko pero mas lalong humihigpit lang ang nakakadena sa akin."Shit,"Napatigil lamang ako ng marinig ko ang pintuan na bumukas na lumikha ng kakaibang tunog. Pinakira
Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Ang alam ko lang sa mga magulang ko ito nalaman. All I know is Gab is not related to our family.Nangaling siya sa ibang angkan ng pamilya. Our family's enemy. Ang mga Ivanov. The Ivanov's dispised us. Dahil sa galit nila sa aming pamilya ay gusto nilang pabagsakin kami from our businesses, our possessions.But, one night came the tradegy that will nerver forget. That was Eighteen years ago. Ang akala ng mga Ivanov ang aming pamilya ang umatake sa kanila.They are wrong, walang ginawa ang pamilya namin kahit na sinisiraan na kami nito.They are murdered. All of them. Walang itinira ni isa. And that night, the Lady of Ivanov birth a child. The hier of the Ivanov's Mafia. And that is Gab.Nang malaman ng mga magulang ko ay agad silang pumunta sa mansyon ng mga Ivanov. But, it's too late. They are murdered.Ang akala nila ay walang ng buhay sa mansyong iyon. Pero sa katahimikan ng buong bahay ay may narinig silang iyak ng isang bata. Hindi nila a
Nang makarating sa destinasyon, agad akong bumaba sa sasakyan at bumungad sa akin ang napakaingay na paligid. Ang amoy ng simoy ng hangin na nagbabadya ng kapahamakan at kamatayan. Hiyaw ng mga taong nasisiyahan sa nakikita. Hindi ko na pinansin ang nasa likuran ko ng marinig ko ang pagsara ng pinto ng sasakyan dahil alam ko naman kung sino iyon.Mas inilibot ko pa ang paningin sa paligid at hinahanap ang sadya ko. Napababa ang tingin ko sa relos at sinasabing tatlompung minuto na akong late sa usapan. Ayaw pa naman nun mga taong nale-late. But, I don't care.Sa paglilibot ng aking atensyon sa buong paligid ay napapansin kong nagbago na ang lugar na ito. Ilang taon na ba akong hindi nagagawi dito? Dalawa? Tatlo? I just shrugged.Inilagay ko ang mga kamay ko sa bulsa ng jacket. Mas dumadami ang taong nandirito. Puros sasakyan pa ang nakikita ko, paano pa kaya sa loob na mismo. Rinig mula rito sa kinalalagyan ang hiyawan ng maraming mga tao.I switch back my attention infront of me. Dah
"Natatakot na ako sa'yo, ate." Napalingon ako sa sinabi ng aking kapatid. Napakunot noo akong tumitig ng mariin sa kanya."What are saying?" Tinaasan ko siya ng kilay.He tilted his head and looking at me intently. Tinuro-turo pa niya ang aking mukha na parang mung may anu sa mukha ko."Your eyes," turo niya sa mata ko. "Your cheeks," sa pisngi ko naman. "And your lips," tinaasan niya ako ng kilay. "You seems happy..." he pause. "And that's scary."Unti-unting nawawala ang ngiti ko sa mga labi. Bakit ngayon ko napansin na nakangiti pala ako."And then? May masama ba sa pagngiti ko?""Oo, malaking-malaki." Tumatango-tango ito na para bang tama talaga ang sinabi niya.Umingos ako.Yeah, for how many years ngayon lang ako nakangiti ng ganito. I am a sweet child before. Yes, before. Pero ng matapos ang pangyayaring trahedya sa aking pamilya ay nagbago na ako. The sweet child they know ay ngayon ay kinatatakutan na ng lahat. That innocent girl is now a devil. Pumapatay, magkapera at mairao
ELLA'S POV"What?" Tumigil ako sa paglalakad dahilan para huminto rin siya at hinarap ako.Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko dahilan para mapatitig na naman ako mga berde niyang mata."Para malaman ang totoo..."Pisti, tinagalog lang 'e.He chuckled that my heart beats erratically.Hinagkan niya ako sa noo upang pamulahanan ang mga pisngi ko.He pinch my face. "Cute" he said."Ano ba!" Tabing ko sa kamay niyang pinipisil ang may katabaan kong pisngi.Tumawa lang siya pagkatapos ay pinagsaklop ang aming mga kamay sa isa't-isa dahilan para maramdaman ang kakaibang sensasyon sa aking tiyan.The way he holds my hand I felt a comfort, secure and love. I like-- no, I love it."Let's go"I smiled. A smiled from my heart. Siya lang ang taong nagpaparamdam sa akin ng ganito. Siya lang ang taong nagbibigay sa akin ng komportable na pakiramdam.Inilahad niya ang palad niya sa aking harapan at hindi naman ako nagdadalawang-isip na tanggapin ito.Napakunot ang noo ko ng hindi kami pumasok
ELLA'S POVI didn't expect this day will happened, and let my guards down. Everything was mess up. This house now was a fvcking up. I heard a multiple gunshots in my way. Nanlalaking mata ko itong nilingon at sa hindi kalayuan sa akin ang isang lalakeng nakatututok ang baril nito.And realization hit me. I scan myself to see thier is a thick red liquid flowing from my body. My whole world stop I wouldn't think straight as I held my breathe and my body became numb. Just one person flashing in my mind now.Emman.FOUR WEEKS BEFORE.Nakahalukipkip akong nakatungo habang papalapit sa kwartong inuokupa pansamantala. Sino ko mahagip sa isip ko kung ano ang nakikita ko kanina sa may barn. Hindi ko mawaring, bakit may ganuon. Isa lang ang nasa isip ko ngayon. Ang kausapin siya. Pero paano ko siya haharapin? Gusto ko siyang komprontahin pero wala ako sa lugar para tanungin ang nasa isipan ko ngayon.Ugh! Bakit ko ba ito pinoproblema ngayon.Tsk.Nang makarating ay pinihit ko ang siradura ng p
ELLA'S POVHabang pababa ako sa hagdan napaisip tuloy ako kung saan ko na naman hahanapin ang kusina dito, halos kalahating oras bago ko makita ang hagdang ito dahil sa kanda ligaw-ligaw ako sa pesteng mansyon na ito. Bakit ba kasi napakalaki ng bahay na ito? Magda-dalawang araw na akong nandito at hindi ko parin magawang matandaan ang daan papinta sa kung saan ako dalhin ng paa ko.Tsk.Napalinga-linga ako sa boung paligid habang nasa ika-unang baitang pa ako sa itaas ng hagdan.Napakamot ako sa batok na hinahanap ang sadya ko kung bakit ako nandito. Sana pala hindi na lang ako lumabas ng kwarto kung ganito lang pala ang kahahantungan ko sa mansyong ito.Napalingon ako sa kaliwa ng makita ko ang isa sa mga tagalinis dito. May dala itong duvet cover na hatak-hatak ang trolley.Sa napapansin ko sa mga tauhan ni Emman dito ay iba-iba sila ng damit kung saan sila na naka-asign o kaya naka-base na trabaho. Itong babaeng ito na hatak ang trolley ay nakasout ng kulay maroon na damit yung pa