All Chapters of MIREYA, The Miracle Heiress : Chapter 71 - Chapter 80

MIREYA’S POV“Kumusta?” masayang bungad sa akin ni Tita Prexie. Pagpasok ko pa lang sa loob ng tinutuluyan namin.“I made it! Natanggap ako!” tumitili na sagot ko sa kanya. Masaya lang ako dahil natanggap ako sa trabaho na in-applyan ko.“Really?! I’m so happy for you pamangkin.” natutuwa na sabi niya sa akin. At kinurot-kurot pa ang pisngi ko.“Akala ko nga hindi ako matatanggap. Pero thank God dahil pilipino rin ang secretary niya na nag-interview sa akin. Ang I told him na doctor sa Pilipinas.” Masaya na sagot ko sa kanya.“Him?” Nakangiti na tanong niya sa akin.“Oo, him. Masungit siya pero keri naman.” Natatawa na sabi ko kay Tita Prexie.“Pero bakit hindi mo na lang ipagpatuloy ang pagiging doktor mo dito? Diba pangarap mo ‘yun? Bata pa lang tayo ay ‘yun na ang gusto mo.” Tanong niya sa akin.“Hindi ko kaya, Tita. Natatakot na akong maging doktor. Takot na akong mangibabaw ang inggit sa puso ko. Masakit mawalan ng anak at ayaw ko na maranasan ‘yun ng iba sa mga kamay ko. Hindi ko

AFTER 6 YEARSTHIRD PERSON POVIto na ang araw ng paglaya ni Divina. Masaya ito dahil sa wakas ay makakalaya na siya sa impreynong kulungan na iyon. Marami siyang naging hirap sa loob ng anim na taon.“Sa wakas laya kana, madam.” Nakangisi na sabi ng mga kasamahan niya na naging mga tauhan niya. Sa loob ng anim na taon ay marami na ang nagbago. Ginamit niya ang pera niya para maging kumportable siya sa loob ng kulungan. Hindi man dumadalaw ang parents niya pero hindi ito nakakalimot na ibigay ang mga pangangailangan niya."Sige, mauna na ako sa inyo. Magpakabait kayo dito. Don't worry dahil magpapadala ako ng mga kailangan niyo dito." Saad niya sa mga naging tagasunod niya.Ang buong akala ni Divina ay sasalubungin siya ng mga magulang niya. Pero ibang tao ang unang sumalubong sa kanya sa paglabas niya."How's your vacation?" Nakangisi na tanong ni Mireya sa kanya."Ikaw, ikaw ba ang nagpakulong sa akin? How dare you?" Galit na tanong niya kay Mireya."At bakit naman hindi. Kung ako l

XANDRO’S POV Niyakap ko siya nang mahigpit. Wala akong balak na bitiwan siya. “I missed you so much, love.” Paulit-ulit na sabi ko sa kanya habang umiiyak ako “I missed you too, love.” Saad rin niya sa akin. “Am I dreaming?” Tanong ko sa kanya. “Sa tingin mo, love?” nakangiti na tanong niya sa akin. “Kung panaginip ito ay ayoko ng magising pa. Dito ka lang sa tabi ko. Huwag kang umalis.” Saad ko sa kanya habang mas lalong humihigpit ang pagkakayakap ko sa kanya.. “This is not a dream, love.” sagot niya sa akin at bumitiw siya sa pagkakayakap sa akin. Mabilis kong hinapit ang baywang niya at siniil ko ng halik ang labi niya. Alam ko na nagulat siya kaya hindi siya tumugon sa halik ko. Pero hindi ako tumigil sa paghalik sa kanya. Hanggang sa tumugon na siya sa akin. Parang panaginip pero talagang nandito na siya. Ramdam ko ang lambot ng labi niya. Walang pinagkaiba ang halik niya noon at sa ngayon. Ito pa rin ang labi na nais kong halikan. Ang labi na sobra kong nami-miss. “L–Lo

XANDRO’S POVBuong gabi akong hindi napakali. Nagkulong si Alec sa loob ng silid niya at hindi na siya lumabas pa kagabi. Alam ko na galit siya sa akin. Alam ko na hindi niya ako kakausapin lalo pa at nasaktan ko siya. Gusto kong saktan ang sarili ko dahil sa ginawa ko sa anak ko. Pinagsisihan ko ang pagsuntok ko sa kanya. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kung paniwalaan. Lalo na anak ko na mismo ang nagsabi sa akin. Pero iba rin ang nangyari nang si Mireya ang kasama ko. Aalamin ko ang totoo dahil gusto kong mabuo ang pamilya namin. Bumangon na ako para puntahan ang anak ko sa silid niya. Kumatok ako pero walang response mula sa kanya. Kaya pumasok na ako sa loob para gisingin siya at kausapin bago ako pumasok sa office. Gusto ko na maayos ang relasyon naming mag-ama. Hindi ako mapakali lalo na kapag alam ko na may sama ng loob ang anak ko sa akin.“Anak,” tawag ko sa kanya.“Alec, let’s talk. Anak, I’m really sorry about last night. Sorry, anak hindi ko sinasadya.” Sabi ko sa

MIREYA’S POVNang makarating ako sa bahay ay kaagad kong chineck ang kalagayan ng anak ko. “Kumusta po siya, mom?” Nag-aalala na tanong ko kay mommy.“May lagnat pa rin, siguro ay nanibago siya sa klima dito. Malamig ang likod niya kanina dahil sa pawis na pawis. Ayaw magpaawat dahil talagang nakikipaglaro siya sa pinsan niya doon sa labas.” Sabi ni mommy.“Sabik po kasi siya sa kalaro.”“Halata nga, anak. Sige baba muna ako. Ikaw na ang bahala sa kanya, masasanay rin siya dito. Ibang-iba kasi ang Canada sa Pilipinas.” nakangiti na sabi sa akin ni mommy.Ngumiti na lang ako kay mommy. Hinaplos ko ang buhok ng natutulog kong anak. Alam ko na naiintindihan niya ako pero alam ko na darating ang araw na hihilingin niya sa akin na makilala ang daddy niya. Pero hindi ko rin alam kung sino ba ang daddy niya. Failed ang unang donor ko noon. Ang unang donor ang kilala ni mama Aleha pero itong pangatlo ay hindi na dahil sa hospital na ako mismo kumuha ng sp*rm kaya nabuo si Miracle.Alam ko na