Thank you po ❤️❤️❤️
MIREYA'S POV"Kumusta ang tulog mo, anak?" Tanong sa akin ni mommy. "Good morning, mom. Okay na okay po, kumportable po ako. Kayo po kumusta ang tulog niyo ni daddy? Hindi po ba malikot si Miracle?" Tanong ko sa kanya."Behave na behave ang apo ko. Lalo na ang daddy mo," natatawa na sagot sa akin ni mommy."Hahahaha, hindi pa rin ba nagbabago si daddy? Ganun po talaga siguro kapag mahal na mahal ka ng asawa mo." Sabi ko sa kanya."Ikaw, anak. Kailan ka mag-aasawa? Wala ka na bang balak na mag-asawa?" Biglang tanong sa akin ni mommy.Hindi ko inaasahan na itatanong niya sa akin ang mga ganitong bagay."I'm happy now, mom. Hindi na po siguro. Masaya na ako na kasama ko si Miracle. Hindi ko kailangan ng lalaki sa buhay ko." Sagot ko sa kanya."Wala na ba talaga, anak?" Malungkot na tanong niya sa akin."Kung ang feelings ko po kay Xandro ang tinutukoy niyo ay wala na po. Wala na akong nararamdaman pa sa kanya. Matagal ko ng binaon sa limot ang pagmamahal ko. Ang isa sa mga pagkakamali ko
MIREYA’S POVNang makarating ako sa bahay ay kaagad kong chineck ang kalagayan ng anak ko. “Kumusta po siya, mom?” Nag-aalala na tanong ko kay mommy.“May lagnat pa rin, siguro ay nanibago siya sa klima dito. Malamig ang likod niya kanina dahil sa pawis na pawis. Ayaw magpaawat dahil talagang nakikipaglaro siya sa pinsan niya doon sa labas.” Sabi ni mommy.“Sabik po kasi siya sa kalaro.”“Halata nga, anak. Sige baba muna ako. Ikaw na ang bahala sa kanya, masasanay rin siya dito. Ibang-iba kasi ang Canada sa Pilipinas.” nakangiti na sabi sa akin ni mommy.Ngumiti na lang ako kay mommy. Hinaplos ko ang buhok ng natutulog kong anak. Alam ko na naiintindihan niya ako pero alam ko na darating ang araw na hihilingin niya sa akin na makilala ang daddy niya. Pero hindi ko rin alam kung sino ba ang daddy niya. Failed ang unang donor ko noon. Ang unang donor ang kilala ni mama Aleha pero itong pangatlo ay hindi na dahil sa hospital na ako mismo kumuha ng sp*rm kaya nabuo si Miracle.Alam ko na
MIREYA'S POVPagod man at kulang sa tulog ay okay lang sa akin. Kapalit naman nun ay ang paggaling ng anak ko. Buong gabi akong gising para lang i-monitor ang lagay niya. Pabalik-balik kasi ang lagnat niya. Tataas at baba ito kaya nag-aalala ako. Hindi rin ako makatulog kapag ganito siya."Anak, matulog ka muna at ako na ang mag-aalaga sa apo ko. Kailangan mong magpahinga. Para makabawi ka ng lakas. Pero kapag hindi pa talaga maging okay mamaya ang apo ko ay dalhin na natin siya sa hospital." Saad sa akin ni mommy.“Okay, mom.”Sang-ayon ako sa sinabi sa akin ni mommy. May dahilan ako dahil hangga't maaari ay ayoko na pumunta kami sa ospital. Natatakot na kasi ang anak ko. Hindi ko kayang nakikita siyang umiiyak at nagwawala para lang iuwi ko na siya kapag nasa hospital kami.Dahil nga sa sakitin siya ay palagi kami noon sa hospital. At palagi niyang sinasabi sa akin na ayaw na niyang bumalik. Natatakot siya sa turok ng karayom. Lumipat muna ako sa ibang room para doon magpahinga. Hab
XANDRO’S POVHindi maalis sa labi ko ang ngiti habang bumabyahe ako papunta sa airport. Excited akong makita si Mama Aleha. Pero bigla ring nawala ang maganda kong ngiti ng maalala ko si Dahlia. Alam ko na panahon na para makilala niya ang pamilya niya. Dahil karapatan niya 'yon.Sa loob ng maraming taon ay inilihim ni mommy ang totoo sa kanya. Pero ako hindi ko kaya. Sinabi ko sa kapatid ko ang totoo. Sinabi ko sa kanya na hindi si mommy ang ina niya. Na isa siyang Ballarta. Mabait na kapatid si Dahlia at walang naging problema sa kanya ng sabihin ko ang totoo. Nilihim namin na alam na niya para na rin sa kanya.Naalala ko pa kung paano nagwala si mommy noong inuwi ni daddy si Dahlia sa bahay namin. (FLASHBACK)Busy ako sa mga assignments ko at mas pinili ko na sa garden namin gumawa. Biglang dumating si Daddy at may karga siyang isang sanggol.Sumilip ako sa may pinto dahil narinig ko na sumisigaw si mommy."Talagang inuwi mo pa ang anak mo sa kabit mo?! Hinayaan kita sa lahat ng g
MIREYA'S POV Nahihiya akong lumabas sa room ko. Nahihiya ako sa ginawa ko kanina sa mommy ko. Gusto kong humingi ng sorry sa kanya. Pero naiisip ko pa lang ay nanghihina na naman ako. Hindi ko kasi alam kung paano ko ba siya haharapin. Kung paano ba ako magso-sorry sa kanya. "Ate, dinner is ready." Tawag sa akin ni Zio. "Sige, susunod na lang ako." matamlay na sagot ko sa kanya. "May problema ba kayo ni mommy, Ate? Parehong-pareho kasi ang sagot niyong dalawa. May nangyari ba na hindi namin alam?" Tanong niya sa akin. "It's my fault, naging bastos ako sa kanya. Maniwala ka Zio hindi ko sinasadya. At ngayon, hindi ko alam kung paano ko ba siya haharapin." Puno ng pagsisisi na sagot ko sa kapatid ko. "Magang-maga na ang mga mata ni mommy. Kaya much better kung kausapin mo na siya. I'm sure na magiging okay na siya kapag kinausap mo. Mahal na mahal ka niya at ang makabubuti sa 'yo ang lagi niyang hinahangad." Sabi naman sa akin ni Zio. "Alam ko naman 'yun, Zio. Kakausapin ko siya,
XANDRO’S POVMatiyaga ko siyang hinintay. Pero walang Mireya na dumating. Nasaktan ako dahil umasa ako. Dahil sa mga ipinakita niya sa akin ay may munting pag-asa na sumibol sa puso ko kaya sobra akong nasasaktan ngayon.Nagpasya akong pumunta sa isang bar para uminom. Hindi rin kasi ako makatulog. Pagpasok ko ay diretso ako sa may bar counter. Nakaka-dalawang drinks pa lang ako pero bigla na lang nahagip ng mga mata ko ang babaeng sumasayaw sa gitna. Hindi ako maaaring magkamali dahil kilalang-kilala ko ito. Alam na alam ko ang sukat at hubog ng katawan niya. Napa-tiim bagang ako dahil hindi siya pumunta sa akin pero nandito siya sa bar. Lalo pang uminit ang ulo ko dahil sa lalaking nambastos sa kanya. Kaya hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Binugbog ko ang lalaki at mabilis kong hinila palabas ng bar si Mireya.Lihim akong napa-ngiti kahit na naiinis ako dahil naging suplada na naman siya. Ewan ko ba pero parang lalo yata siyang gumaganda tuwing ginagawa niya ‘yun. Kahit na ramda
THIRD PERSON POVMaaga pa ay nag-ayos na si Divina para pumunta sa kanilang kumpanya. Confident at taas noo siyang pumasok sa loob ng kanilang kumpanya. Hindi niya binigyang pansin ang mga mapanghusgang mata na nakatingin sa kanya.Habang ang mga nasa paligid ay mahinang nagbubulungan. Alam ng lahat ng empleyado na nakulong ito. Dahil isa itong mamatay tao. Pinatay nito ang walang kalaban-laban na fetus.“Good morning, Miss.” bati sa kanya ng secretary ng daddy niya.“Naayos mo na ba ang lahat?” tanong niya sa lalaki.“Yes, Miss.” Mabilis na sagot nito.“Okay, ihatid mo ako sa office ni dad.” utos niya sa lalaki.Mabilis naman siyang hinatid sa opisina ng kanyang daddy. Isa-isa niyang nireview ang mga binigay na papers ng secretary nito. Nagtataka siya dahil walang nakalagay na pangalan ang may pinakamataas na shares sa company nila. Kaya mabilis niyang tinawag ang lalaki para itanong ang tungkol sa bagay na iyon.“Honestly po ay wala pong sinabi sa akin ang daddy niyo. Siya lang po an
THIRD PERSON POV“Sa tingin mo ba ay natatakot ako sa ‘yo–”“Anak, please.” saad ng daddy ni Divina sa kanya para tumigil na siya.“No, dad. This is our house at hindi niya ito puwedeng kunin sa atin. Hindi niya tayo puwedeng paalisin sa sarili nating pamamahay. Tatawag ako ng pulis. ” Sagot niya sa kanyang ama.“Go, call the police.” nakangisi na sabi ni Mireya.“Anak,” umiiyak na sabi ng mommy nito.“Mom, don’t cry.”“Umalis na tayo, anak. Wala na tayong magagawa pa,” saad pa nito sa kanya.Mabilis na lumapit si Divina kay Mireya at akmang sasaktan niya ito pero naunahan siya ni Mireya. Hinila nito ang buhok niya. Kaya napahiyaw siya sa sakit.“Aray! Bitawan mo akong bruha ka!” Sigaw niya sa babae pero mas lalong humigpit ang hawak ni Mireya sa buhok niya.“Talagang gusto mo ng pisikalan, sige ibibigay ko sa ‘yo. Kung may bruha man sa atin dito ay ikaw ‘yon.” saad ni Mireya.Kinaladkad niya si Divina papunta sa may lagayan ng mga basura sa labas ng bahay nito. Sinubsob niya ang mukha
Hello po, kumusta po kayong lahat? Sana po ay nasa maayos kayong kalagayan. Lubos po akong nagpapasalamat sa inyong lahat na kumapit at sumama sa akin sa story na ito. Hindi man po madali ang lahat sa story na ito. Marami man akong pinagdaanan matapos ko lang ito ay masaya po ako na sinamahan niyo ako.Maraming salamat po sa bawat pag-add, pagbigay ng gems at pag-iwan ng comments. Sobrang na-appreciate ko po 'yun. Hindi po ako showy na tao pero sa loob ko ay sobrang nagpapasalamat po ako sa inyo. Kayo po ang dahilan kaya hindi ako sumuko sa story na ito.Sana po sa mga susunod ko pa na story ay samahan niyo pa rin ako. Hiling ko po ang lahat ng mga magagandang bagay sa inyong lahat. Ingat po kayo palagi at God bless you po!Mahal ko po kayo at see you po sa mga susunod kong story. Maraming salamat po! ❤️❤️❤️❤️AXEL & DAHLIA STORY (SECRETLY IN LOVE WITH MY BROTHER)
MIREYA’S POV“Love, isama na lang kaya natin ang mga bata?” Tanong ko sa asawa ko.“Love, three days lang tayo sa hacienda.” Sagot naman niya sa akin.“Okay, pero bawal tayo mag-extend ha.” Saad ko sa kanya.“Opo,” malambing na sagot niya sa akin.Ganito ako kapag hindi ko nakikita ang mga anak ko. Nag-aalala ako sa kanila at hindi talaga ako mapakali. Pero ayoko rin naman kalimutan na isa rin pala akong asawa at kailangan ko itong gampanan. “Naku, anak. Minsan lang ang honeymoon niyo kaya mag-enjoy kayo. Malapit lang naman ang hacienda at anytime puwede kaming pumunta doon.” Saad pa sa akin ni mommy.“Okay, mom and thank you po.” malambing na sabi ko at hinalikan ko siya sa pisngi bago ako sumakay sa kotse ni Xandro.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nag-uusap ni Xandro. Marami kaming alaala na binabalikan. Lalo na nung nanganak ako. (FLASHBACK)Alam ko na kabuwanan ko na pero gusto ko pa rin na pumunta sa school ni Miracle. Kahit na nahihirapan akong maglakad ay talagang mak
MIREYA’S POV Suot ko ang isang napakagandang puting wedding gown at ngayon ang araw ng kasal naming dalawa ni Xandro. Sa loob ng maraming taon ay natupad rin ang pangarap ko na kasal. Ang kasal sa pagitan ng dalawang taong nagmamahalan. Noong kinasal kami noon ay alam ko sa sarili ko na minahal ko na siya. Hindi ko lang kayang tanggapin sa sarili ko dahil maikling panahon pa lang kami nagkakilala. Pero kahit na nakalimutan siya ng isip ko ay kilala na talaga siya ng puso ko. At ngayon ay dumating na ang araw na maglalakad ako papunta sa harap ng altar. Papalapit sa lalaking mahal ko. Ang lalaking hindi sumuko na mahalin ako. Sa lalaking kayang gawin ang kahit na ano para lang sa akin. Ginagawa ko ang lahat para lang pigilan ang sarili ko na umiyak. Pero sadyang traydor ang mga luha ko. Habang naglalakad ako ay nagsimula ng pumatak ang mga luha ko. Hanggang sa nakarating ako sa harapan niya ay umiiyak ako. Nakita ko rin na tumulo ang mga luha niya, na umiiyak rin siya. “I love you,”
XANDRO'S POVHindi ako makapaniwala kay Mireya. Medyo nahiya ako dahil gusto na pala niyang magpakasal. Pero may balak naman ako. "You're fired!" Galit na sabi ko sa secretary ko."Sir, wala naman po talaga akong ginagawang masama. Masyado lang pong masama ang ugali ng ex-wife niyo." Saad niya sa akin."Lumabas kana bago pa dumilim ang paningin ko at masaktan kita. Tigilan mo na ang kakasabi ng ex-wife dahil puputulin ko na 'yang dila mo!""S-Sir, diba type mo ako?" Tanong niya sa akin na ikina-init pa lalo ng ulo ko."What?! I don't like you!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na sigawan siya."Sinasabi mo lang 'yan dahil sa Mireya na 'yun.""Kahit wala pa si Mireya ay hindi ako magkakagusto sa babaeng nagkukunwaring mahinhin pero haliparot.""Arghhh! I hate you!""Hate me all you want. I don't care! Now get out of my office!"Mabilis naman siyang lumabas. Kaagad akong tumawag kay mama. Dahil siya ang reason kaya hindi pa ako nagpo-prose kay Mireya. Gusto ko kasi na kumpleto ang pamil
MIREYA'S POV"Love, wake up na po. Dinner is ready." Naririnig ko ang bulong ni Xandro pero nagkukunwari pa rin akong tulog.Kahit na gaano pa siya ka-sweet sa akin ay wala akong pakialam. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa kanya. Naramdaman ko ang malikot niyang kamay na ngayon ay nasa dibdib ko. Pero hinayaan ko lang siya."Love, alam ko na gising kana. Kapag hindi ka pa bumangon ay aangkinin talaga kita at sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."Pinagbabantaan pa talaga ako. Akala niya siguro ay natatakot ako sa kanya. Nakakainis dahil sa pag-angkin sa akin lang siya magaling. Pero sa pag-alok ng kasal ay hindi. Puro na lang kami gawa ng bata nito."Love, wake up ka na. Kanina pa tayo hinihintay nila mommy sa bab—""Nasa baba sila? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Naiinis na tanong ko sa kanya at mabilis akong bumangon para pumasok sa banyo."Nandito pala sila pero hindi mo man lang sinabi. Nakakainis ka. Buong araw na akong naiinis sa 'yo! Sarap mong hiwalayan." Sa sobr
MIREYA’S POV Kahit na pagod ang asawa ko ay lumabas pa rin kami para sa family day namin. Pumunta kami sa isang park. Dumaan rin kami sa Griffin’s Diner para bumili ng pagkain wala na rin kasi kaming time pa na magluto kanina dahil nga sa biglaan lang. Balak kasi namin na magpicnic doon. Habang pinapanood ang dancing fountain. Sa aming lahat ay si Miracle talaga ang sobrang natutuwa. Kaya napapangiti na lang kami ni Xandro.Habang nakatingin ako sa mga anak ko ay palagi kong ipinadarasal na maging malusog sila. Na maging mabait at mabuting tao sila. Hiling ko rin na maging matapang sila. Marami silang pagdadaanan kapag lumaki na sila. At gusto ko na maging matibay silang magkapatid.“Are you okay, love?” biglang tanong sa akin ni Xandro.“Yeah, I’m fine. Hindi lang kasi ako makapaniwala ang bilis ng panahon. Binata na si Alec at si Miracle malaki na rin. Gustong-gusto ko na maalala ang lahat. Ang mga alaala na nakalimutan ko. Alam ko na maraming masakit na alaala pero alam ko na parte
XANDRO’S POV Uuwi ako dahil sa sobrang selos ko. Pinagtatawanan pa ako ni Mama at ni Lester dahil sa pagmamadali na ako ngayon. “Anak, masyado ka namang nagmamadali. Mahal ka nun, wala ka bang tiwala kay Mireya?” tanong sa akin ni mama. “Malaki ang tiwala ko sa kanya, ma. Pero sa mga lalaki na nakapaligid sa kanya ay wala.” Sagot ko kay mama. “Seloso talaga ng anak ko. Hala sige, umalis kana. Huwag kang mag-alala dahil nandito si Lester. Aalagaan niya ako,” nakangiti na sabi sa akin ni mama. “Thank you, mama. I love you… Hihintayin kita sa Manila.” hinalikan ko siya sa noo. “Ingat ka anak ko,” sabi niya sa akin. Hinatid ako ni Lester sa airport. Wala na talagang makakapigil sa pag-uwi ko. Alam ko na magugulat si Mireya pero wala e. Hindi ko na talaga kaya pang magtagal dito sa Canada. Dahil baka bigla na lang akong mamatay. Sa buong flight ko ay tulog ako. At sa wakas nakarating na rin ako bahay namin. Alam ko na nagulat ang mga kasama namin sa bahay pero ngumiti lang ako sa k
MIREYA’S POVSobrang nag-enjoy ako sa community service namin ni Miracle.“Baby, ano pala ang sinabi ng daddy mo kanina?” tanong ko sa kanya.“Wala naman po, mom. Gusto lang po niya akong makita and gusto rin niyang i-check ang ginagawa mo.” natatawa na sagot niya sa akin.“Ganun ba? Sorry, baby ha. Tatawagan ko na lang si daddy mo mamaya.” sabi ko sa kanya.“Okay po,” sagot niya sa akin at natulog na siya.Ako naman ay nagmaneho na para pumunta sa home of the aged. Magdadala kasi ako ng mga pagkain at mga gamot para sa mga naroon. Habang papasok ako ay kinakabahan ako. Natatakot ako dahil alam ko na galit sila sa akin.Nakangiti akong sinalubong ng mga matatanda. Kinakabahan man ako ay hiniling ko pa rin na makausap sila. Nang makita nila ako ay umiyak sila agad."Iha, patawarin mo ako. Patawarin mo kami," umiiyak na saad nila sa akin.“Patawarin niyo rin po ako, alam ko na nasaktan ko rin kayo.” saad ko sa kanila.“Wala kang kasalanan. Kami ang nagkamali, nagkamali kami sa pagpapalak
AFTER THREE MONTHS MIREYA’S POV Nakangiti ako habang nakatingin sa bulaklak na nakapatong sa itaas ng table ko. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak akong natatanggap mula sa Xandro ko. Ang dahilan niya ay araw-araw siyang nanliligaw sa akin. Ngayon talaga lumalabas ang sweet side niya. Tatlong buwan na rin ang nakalipas simula noong nangyari sa amin ang isa sa pinaka-pangit at pinaka-magandang pangyayari sa buhay namin. Pangit dahil na takot kami at maganda dahil sa wakas ay wala ng mananakit sa pamilya ko. Nabubuhay na kami ngayon ng masaya at malaya. Wala ng takot na baka may magtangka sa buhay namin. Kasabay ng pagkatupok ng lumang gusali ang pagkawala ng mga problema namin. May problema pero hindi na malaki. “Hello, love. Please lang, tama na ang paglulustay mo ng pera. Araw-araw na lang ay may pa-bulaklak ka. Alam ko na may discount ka kay mommy pero hindi naman ibig sabihin ay palagi ka na lang bibili. Punong-puno na ng bulaklak ang clinic ko. Saan ko na ito ngayon ilalagay