All Chapters of MIREYA, The Miracle Heiress : Chapter 41 - Chapter 50

MIREYA’S POVHinayaan namin ang mommy ni Xandro.“Love, you don’t have to do this.” pabulong na sabi sa akin ni Xandro.“It’s okay, love.” malambing na sagot ko sa kanya.Hinalikan niya ako sa noo bago siya pumunta sa mga kalalakihan na nag-iinoman. Ako naman ay umupo sa tabi ng mommy niya. Kaming dalawa lang ang magkatabi.“Are you happy now?” tanong niya sa akin habang nakangiti.“Opo, masaya ako. Kayo po ba hindi?” Nakangiti rin na sabi ko sa kanya.“Sulitin mo na ang mga araw na masaya ka. Dahil hindi rin ‘yan magtatagal.”“Same to you po,” nakangiti na sabi ko sa kanya.Nakita ko kung paano namula ang mukha niya sa galit. Pero wala naman akong pakialam sa kanya. Mas lalo pa nga akong ngumiti dahil panay ang tingin sa akin ng asawa ko. Alam ko na nag-aalala siya dahil magkatabi kami ng mom niya.“Sige po, puntahan ko po muna ang asawa ko.” Paalam ko sa kanya.“Tsk!” asik niya sa akin pero hindi ko na lang pinansin.Naglakad na ako papunta kay Xandro at sinalubong niya ako ng halik

MIREYA’S POV“A—Anong sabi mo?” nauutal na tanong ko sa kanya.“Sumama ka sa amin ni Alec, hindi ko rin kaya na iwan ka dito na mag-isa.” Sabi niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko.“Pero paano ang clinic?” Tanong ko kaagad sa kanya.“Puwede tayong kumuha ng papalit sa ‘yo.” sagot niya sa akain.“Sigurado ka? At sigurado ka ba na isasama mo ako?” Tanong ko ulit sa kanya.“Sure ako, handa akong harapin ang ano mang mangyayari. Hindi ko na kayang itago ka pa dito sa hacienda.” sabi niya sa akin.“Hindi ako aalis dito,” sabi ko sa kanya.“Love?”“Hindi ako sasama sa ‘yo. Marami ang puwedeng mangyari kapag sumama ako sa ‘yo. Kaya kong tiisin ang lungkot. Sasama ako sa ‘yo kapag handa na ako.” Sabi ko sa kanya.“Love, baka kasi may gawi—”“Wala siyang gagawin sa akin. At hindi naman ako papayag na may gawin siya sa akin.” putol ko sa sasabihin niya.Nakita ko sa mga mata niya na nag-aalala siya sa akin. Masaya ako na isasama niya ako pero biglang nag-iba ang nararamdaman ko. Hindi k

MIREYA’S POV“Good morning, love. I need to go. Papasok ako sa office. Sleep ka pa alam ko na napagod kita kagabi,” bulong ni Xandro sa tainga ko.“Okay, love. Ingat ka sa work mo.” inaantok na sagot ko sa kanya.“I will, I love you.” Malambing na sabi niya sa akin.“I love you too.” Naramdaman ko na hinalikan niya ako sa noo bago siya lumabas sa room namin. Ako naman ay natulog pa dahil inaantok talaga ako. Nagising ako dahil may naramdaman akong yumakap sa akin. At alam ko na si Alec ito at tama nga ako. Napangiti ako dahil ang lambing niya talagang bata.“Baby, what time na po?” Tanong ko kay Alec.“Mommy, nasa ten po ang short hand ng clock at nasa six po ang long hand niya.” Cute na sagot sa akin ni Alec.“Ten thirty na pala, baby. Nagbreakfast ka na ba?” Tanong ko sa kanya.“Hindi pa po, mommy. Kasi hinihintay po kita.” Sagot niya sa akin.“I’m sorry, baby. Sana kumain kana kanina o dapat ginising mo si mommy.” Sabi ko sa kanya.“It’s okay, mommy. Ang sarap po kasi ng sleep niyo

MIREYA'S POVNgayon na ang unang araw ni Alec sa school. At kanina pa ako nakaharap sa salamin. Pinagmamasdan ko ng mabuti ang sarili ko. Tulog pa ang asawa ko at maaga akong gumising. Nakaligo na rin ako at nakapagbihis na.Habang nakatingin ako sa sarili ko ay naalala ko noong bata pa ako. Nilagyan ako ni Tita Jessica ng prosthetic sa mukha para hindi ako makilala ng daddy ko. At ngayon ay gagawin ko rin ito. Naisip ko na hindi ko kailangan na magtago sa balabal ko. Nagpabili rin ako ng contact lens kay Xandro. Para kung sakaling makita ko ang isa sa kanila ay hindi nila agad ako makikilala. Nagpagupit rin ako ng buhok ko kahapon.Nanginginig ang kamay ko habang nilalagay ko sa mukha ko ang prosthetic. Pinigilan ko rin ang sarili ko na umiyak. Dahil bumabalik sa alaala ko ang nangyari sa amin noon kaya nagawa ni mommy na itago ako sa daddy ko. Kaya minsan hindi ko maiwasan na magdamdam sa tita Cathy ko dahil siya na lang palagi ang dahilan ng paghihirap namin."Love," narinig ko ang

MIREYA'S POV"B-Bakit mo sinabi na pupunta ka?" Nagtataka na tanong ko sa asawa ko.“Dahil pupunta tayo,” nakangiti na sagot niya sa akin.“Are you out of your mind?” Parang naiinis na tanong ko sa kanya."I'm doing this for you. Alam ko kasi na gusto mo ng makita ang mga kapatid mo.""Bakit mo ba ako pinapahirapan?" Naiiyak na tanong ko sa kanya."Love, hindi kita pinapahirapan. Gusto ko lang na maging okay ka. Na maging maayos ka. Love, kasi kinakain ako ng konsensya ko." Malungkot na sagot niya sa akin.Natameme ako sa sagot niya. Dahil hindi ko inaasahan na sasabihin niya 'yun. "Ano ba talaga ang gusto mong gawin ko? Love, hindi ko kaya na makita sila kasi baka yakapin ko sila bigla. Baka bigla akong magpakilala sa kanila. Natatakot ako na malayo sa 'yo sa inyo." Parang naiiyak na sabi ko sa kanya."Love, alam ko. Pero diba ang sabi mo babalik ka sa hacienda? Kaya gusto ko na bago tayo umuwi. Makita mo man lang sila." Saad niya sa akin.Tama siya. Ilang araw ko na siyang pinipilit