All Chapters of Marrying with You: Chapter 31 - Chapter 40

NAKALIMUTAN na kita O, nakalimutan na nga ba talaga kita? Sa tuwing pinipikit ko ang aking mata, Mukha mo lang ang unang nakikita. Mga alaala nating dalawa noong tayo'y magkasama pa? Mahal pa ba kita? O, nanghihinayang na lang ako sa kahapon nating dalawa? Na hindi na kailanman maibabalik pa, Dahil tapos na, Tapos na. Matagal na. Kaya dapat kalimutan na kita, At ang ating nakaraan, ay tutuldukan ko na. Tatalikuran ko na. At hahakbang na palayo sa mga alaala nating tapos na. Handa ng buksan ang mga bagong pahina, Papunta sa kasalukuyan, Kung saan, wala ka na. Wala ng tayong dalawa. Napapikit si Celine at marahan nilukot ’yon at itinapon sa basurahan matapos niyang basahin ang ginawa niya na tula. Hindi siya marunong nito noon na kahiligan niya lang ngayon dahil sa mga nababasa niya sa F******k. Isang linggo na nga pala ang lumipas. Wala na siyang kahit anong balita pa sa kung ano’ng nangyari sa kaarawan nila ni Keithleen at Kitty. Maging kay Ivan at Mr. Loren

"LOVE? Nandito na ako, nasaan ka ba?" Hindi alam ni Ivan kung saan siya napunta dahil ito ang lokasyong pinuntahan sa kaniya ni Nathalia. Gusto niyang sunduin siya nito dito. Buti na lang at may mga app na magagamit niya para hindi siya mahirapan sa paghahanap sa lugar na ito. “Wait lang mahal,” text nito.Kahit naiinip na si Ivan ay mas pinili niyang manatili pa rin sa pagkakasandal sa kotse nito.“Love?” Natigilan siya nang marinig niya ang boses na ’yon kaya kaagad niya itong tinignan. “You look good, Love!” ani nito tukoy nito sa kabuohan na suot ni Ivan. Napatingin naman siya sa sarili niya.He was just wearing a neck black sweater, belt and black slacks.Napangiti siya dahil namiss niya ang bagay na ito. Siya kasi lang kasi ang taong nakilala niya na mahilig purihin o ma-appreciate ’yong mga bagay na katulad nito. “Thank you, Nathalia,” naiusal niya.Inalalayan siya ni Ivan papasok sa kotse nito, “Let's go?” nakangiting aniya niya pa at tinignan siya.Mas lalo pang lumawak an

“HELLO?! Kean 'to, Celine kamusta ka naman d'yan?”“Okay lang ako, Kean. Ano'ng oras ka pa ba uuwi?”“Maya-maya nandyan na ako,” wika nito sa video call. Kasalukuyan kasi siyang nag-dri-drive, “Ahm—” pinutol ni Celine ang sasabihin niya at wala sa sariling napayuko kahit nakatapat pa sa kaniya ang camera ng cellphone niya dahil ka-video call niya ito.“May gusto ka ba’ng ipasabay nang mabili ko na?”“Gusto ko sana ng jollibee, Kean—”“Okay, wait. Parating na ako, dadaan muna ako sa jollibee para bilhan ka no’n huwag masiyadong malikot, Celine ha? Baka kung ano'ng mangyari sa ’yo, madulas ka pa r'yan.”“Napakaliit pa ng tiyan ko, Kean pero kung umakto ka parang ang laki na.”“Malaki man, o maliit hindi tayo puwedeng maging kampante. Kailangan mong mag-ingat, at mahirap na. Sa paglalakad–”Hindi siya pinatapos ni Celine at siya na ang tumuloy ng sasabihin nito. “Kailangan palaging mag-i-ingat sa paglalakad at baka madulas, maging sa pagkilos, sa panood ng TV, maaga ka dapat matutulog p

Dalawang buwan na lang ay kabuwanan na ni Celine sa panganganak. Kahit papano sa ilang buwan na nagdaan sa kaniya ay nagpapasalamat siya dahil nagawa niya itong malampasan. Wala masiyadong naging ganap sa kaniya at wala rin naman nagbago dahil nanatili pa rin siyang nasa Nueva ecija. Simula nang dumating siya rito at tumigil sa pagiging waitress sa restaurants ni Kean dahil sa paglaki na rin ng tiyan niya. Nag-decide si Kean na tuluyan na muna siyang alisin sa trabaho niya ro'n. Ngunit hindi siya tumigil sa pag-aaral. Yes, nag-aral siya. Simula ng magtungo sila sa Nueva Ecija noon ni Kean habang nagtra-trabaho siya sa restaurants niya at hindi niya pa alam na buntis siya nang sumubok siya magtungo sa isang baranggay Hall. Mayroong tinatawag na Alternative Learning System o mas kilalang ALS. Nagsimula siya, hindi pa naman gano’n kalaki ang tiyan niya, kaya sa halip na sayangin iyon ay mas pinili niyang magpatuloy.Sa ngayon ay wala silang pasok kaya naman ito nakatulong pa rin siya

Ngayon ay araw ng lunes at wala naman siyang klase. Kaya ngayon malaya siyang gumising kung kailan niya gusto. Nagkataon pa na naigugol niya ang oras niya sa restaurants kagabi sa dami ng custumer dahil weekends. Hindi man niya gusto magising ng tanghali e, hindi naman umayon ang katawan niya dahil sa pagod.She sighed, “Celivean!”Nakangiti niyang tawag nang masilayan niya ang anak niyang si Celivean na parating na sa gawi niya. Agad niyang binuksan ang pinto ng kotse niya, “Mama!”“Hmm? So how's my baby? Do you enjoy your first day of class?”“Mommy, I do! Ang dami ko na rin pong kaibigan!” he said happily.“Really?”“Yes, Mommy and their name is Mika, Lyka and Danica—”Celine smiled, “It's look like all of them are girl, Honey.” “Mommy, that's not bad right?”“Of course honey, no. Anyways, wala bang bumu-bully sa ’yo ro’n?”He immediately shook his head, “Wala po Mommy they all good.”“So since everything was alright. Maraming oras si Mommy. Do you want us to go out or do you w