Dalawang buwan na lang ay kabuwanan na ni Celine sa panganganak. Kahit papano sa ilang buwan na nagdaan sa kaniya ay nagpapasalamat siya dahil nagawa niya itong malampasan. Wala masiyadong naging ganap sa kaniya at wala rin naman nagbago dahil nanatili pa rin siyang nasa Nueva ecija. Simula nang dumating siya rito at tumigil sa pagiging waitress sa restaurants ni Kean dahil sa paglaki na rin ng tiyan niya. Nag-decide si Kean na tuluyan na muna siyang alisin sa trabaho niya ro'n. Ngunit hindi siya tumigil sa pag-aaral. Yes, nag-aral siya. Simula ng magtungo sila sa Nueva Ecija noon ni Kean habang nagtra-trabaho siya sa restaurants niya at hindi niya pa alam na buntis siya nang sumubok siya magtungo sa isang baranggay Hall. Mayroong tinatawag na Alternative Learning System o mas kilalang ALS. Nagsimula siya, hindi pa naman gano’n kalaki ang tiyan niya, kaya sa halip na sayangin iyon ay mas pinili niyang magpatuloy.Sa ngayon ay wala silang pasok kaya naman ito nakatulong pa rin siya
“MOM?”Iyan ang bungad ni Celine nang makita niya ito na agad siyang naglakad pababa ng hagdan, “Mom? Tinanghali ako ng gising. Nahatid na po ba si Celivean?”Agad itong tumango, “Oo, kanina pa kita ginigising pero hindi ka naman nagigising. Napaka-himbing ng tulog mo kaya hindi ka na namin kinulit. Gusto sana ni Celivean na ikaw ang maghatid sa kaniya. Pero pinilit ko na si ang Papang niya na lang.”“Sorry, My. Napagod ako sa school. Masiyado kaming maraming ginawa, samahan mo pa na pagtapos ko sa school dumeretso ako sa resturants at napakaraming costumer at dahil wala si Kean. Sunday kahapon kaya ’yon hindi ko puwedeng iwanan.”“Alam ko anak kaya minabuti namin pilitin si Celivean na hayaan kami na lang maghatid sa kaniya. Mag-almusal ka na. Ito toasted bread, pagtitimpla na rin kita ng kape,” usal nito kay Celine at nagtungo ng kusina.Agad na umalis ang kaniyang Ina matapos nitong sabihin ’yon. Yes, limang taon na ang lumipas simula ng manganak si Celine kay Celivean. Ito ang a
Ngayon ay araw ng lunes at wala naman siyang klase. Kaya ngayon malaya siyang gumising kung kailan niya gusto. Nagkataon pa na naigugol niya ang oras niya sa restaurants kagabi sa dami ng custumer dahil weekends. Hindi man niya gusto magising ng tanghali e, hindi naman umayon ang katawan niya dahil sa pagod.She sighed, “Celivean!”Nakangiti niyang tawag nang masilayan niya ang anak niyang si Celivean na parating na sa gawi niya. Agad niyang binuksan ang pinto ng kotse niya, “Mama!”“Hmm? So how's my baby? Do you enjoy your first day of class?”“Mommy, I do! Ang dami ko na rin pong kaibigan!” he said happily.“Really?”“Yes, Mommy and their name is Mika, Lyka and Danica—”Celine smiled, “It's look like all of them are girl, Honey.” “Mommy, that's not bad right?”“Of course honey, no. Anyways, wala bang bumu-bully sa ’yo ro’n?”He immediately shook his head, “Wala po Mommy they all good.”“So since everything was alright. Maraming oras si Mommy. Do you want us to go out or do you w
“Celivean!”Mabilis niya itong niyakap matapos niyang itong makita na hawak-hawak na ng guard. Agad itong lumapit sa puwesto niya. Kaya hindi niya mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa kanila. “Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!” naluluha saad ni Celine at hinawakan ang pisngi nito. “I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom.”“Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?”“Yes, Mommy! I'm promise.”“Thank you, Sir!” wika ni Celine sa tumulong sa anak niya at tumawag sa kaniya. Mabilis niyang inilabas ang walet niya sa harap nito at agad na kumuha ng one thousand roon. “This, take this po... PKahit pang-meryenda niyo po or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko—”“Naku, hindi na po!” Pagtanggi nito kay Celine.Ngunit ibinalik niya muli rito ang pera at ibinigay iyon sa matanda ng patago, “Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, a
“Love? Mukhang pinaghandaan mo talaga ’to, ah?”“Naman dapat lang. Hindi puwede may ibang maganda dyan sa mata mo.”Mabilis na lumapit si Ivan kay Nathalia at kinulong ito bisig niya at nginitian. “Wala ng iba panggaganda sa ’yo, mahal.”“Really? What about your ex?”Kunwari siyang nag-isip, “Wala silang ilalaban sa ’yo, mahal.” Natatawang usal niya at inilahad ang palad niya sa harap ng dalaga. “Let's go?”Mabilis naman ngumuso ang dalaga, at mahigpit na hinawakan ang sling bag niya.Dahilan para tuluyan na mapansin ni Ivan ang kabuohang suot nito.She's wearing a black top, maong pants, white shoes. Simple pero litaw na litaw ang ganda niya. Pakiramdam niya tuloy kailangan niyang ilayo ito sa iba para walang umagaw. “Mahal naman, tatanghaliin na tayo,” natatawang dagdag ni Ivan ng hindi sumagot ang dalaga. Hindi rin ito gumalaw kaya naman hinawakan niya na ito sa kamay. “I still can't believe it until now that you're still mine and I'm yours.” nakangiting patuloy niya."Tumigil ka
“Please, kuya? Wala ba kayong balak na papasukin ako rito?” naiinis ng usal ni Celine sa security guard ng mansion na dati nilang tinitirhan ni Ivan.Narito lang naman siya sa mansion nila noon.Hanggang ngayon ay nasa labas pa rin si Celine. Hindi kasi siya pinapasok ng mga ito dahil hindi siya kilala. Aminado siyang tumaba siya, pero bukod doon ay ang malas talaga niya. Dahil ang lahat ng nagbabantay rito ngayon ay hindi niya kilala. Nais pa nitong makuha ang pangalan niya bago siya hayaan na papasukin sa loob. Alam ni Celine na walang magandang idudulot kung sakali na sabihin niya ang pangalan niya at baka hindi pa ito tumuloy sa kaniya. Baka gumawa pa ito ng dahilan para hindi niya ito makausap. Ngunit desigido na si Celine at ang tanging nais niya ngayon ay makita si Ivan ng personal at makausap ito ng pormal.Wala na siyang balak na ibalik ang nakaraan nilang dalawa. Ngunit nakapagpasya na siya, na maaring may dahilan kung bakit nakita nito ang lalaking nakita nga nito na posib
“ANONG oras na hanggang ngayon wala pa rin siya.” Sa kabilang banda walang sawa pa rin na naghihintay ang binatang si Kean sa labas ng bahay nito. Ano’ng oras na rin kasi hindi kagaya ng inaasahan ni Kean na oras ng uwi nito ay hindi na umangkop ’yon sa madalas na oras ng uwi ni Celine ngayon.Hindi man kasi siya rito tumutuloy napakadalang lamang iyon mangyari. Lalo na ngayon mayroon na itong iba't ibang negosyo sa ibang lugar sa Manila hindi lamang dito sa Nueva Ecija. Wala naman akong nagawa kundi ang sumagot ng totoo at ikuwento sa kaniya lahat.“HANGGANG ilang oras pa ba ang hihintayin mo para kay Celine? Napakarami ng lamok rito sa labas, pero nand'yan ka pa rin.”Natigilan lang ako nang may magsalita sa likod ko dahilan para pagbilingan ko iyon ng tingin. "Kahit gaano pa 'ho katagal ay willing ako."Natigilan si Kean nang mayroong magsalita mula sa likod niya dahilan para ibaling niya rito ang paningin. “Kahit gaano pa naman po siya katagal, ay willing po akong maghintay.” s
Hindi inaasahan ni Celine ang bumungad na pakiramdam niya sa kaniya ngayon. Sobrang sakit ng ulo niya. Muli niyang inalala ang nangyari kagabi. Napasabunot na lang siya sa sarili. She cleared her throat. Masakit din ang lalamunan niya, kakasuka. Naparami rin kasi ang inom niya.“Ano’ng nagawa ’ko?!” Inis niyang hinila ang kumot niya at itinapal iyon sa mukha niya. Hindi siya labis na natutuwa, lalo na alam niyang huli niyang naalala na si Kean ang huling taong nakita niya bago niya isara ang mga mata niya. At maging siya ay hindi rin makapaniwala sa mga inusal niya rito matapos na mag-sink iyon ng sunod-sunod sa isip niya.“G-Gising ka na pala,” Napaangat siya ng tingin ng may pamilyar na boses ang nagsalita. “Kumusta ang pakiramdam mo?”“M-medyo masakit ang ulo ’ko,” nakasimangot na niyang sagot dito at hindi pa rin makatingin sa mata nito. “A-Ano ba’ng nangyari? May n-nagawa ba ako?” nauutal pa rin tanong niya kahit alam niya na ang sagot dito. “Sorry, nadala lang ako sa—” “Hind