CHAPTER 41

“Celivean!”

Mabilis niya itong niyakap matapos niyang itong makita na hawak-hawak na ng guard.

Agad itong lumapit sa puwesto niya.

Kaya hindi niya mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa kanila. “Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!” naluluha saad ni Celine at hinawakan ang pisngi nito.

“I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom.”

“Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?”

“Yes, Mommy! I'm promise.”

“Thank you, Sir!” wika ni Celine sa tumulong sa anak niya at tumawag sa kaniya.

Mabilis niyang inilabas ang walet niya sa harap nito at agad na kumuha ng one thousand roon. “This, take this po... P

Kahit pang-meryenda niyo po or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko—”

“Naku, hindi na po!” Pagtanggi nito kay Celine.

Ngunit ibinalik niya muli rito ang pera at ibinigay iyon sa matanda ng patago, “Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, a