“MA'AM Celine...”Tila nabalik siya sa reyalidad ng marinig niya pagtawag sa kaniya. Doon ay mabilis niyang binitawan ang hawak niyang ballpen. Kasalukuyan kasi siyang nag-i-invertory ng order nila ngayon sa restaurants ng maisip niyang gumawa ng tula. Tula na ngayon ay halos lahat nasa basurahan na lalo't hindi niya nagugustuhan ang mga kinalalabasan ng mga gawa niya.“Bakit mo pala ako tinawag, Cristy?”“Ang tahimik n’yo po kasi at kanina pa po rin kami nag-aabot rito pero hindi po kayo sumasagot.”“P-Pasensiya na, masama lang ang pakiramdam ko,” tama kanina pa sumasakit ang ulo niya sa hindi niya maintindihan na dahilan.“Napapansin ko na po ’yan sainyo, Ma’am Celine. Ilang araw na po masama ang pakiramdam niyo. Hindi niyo rin po nagugustuhan ang amoy ng mga ulam na iniluluto rito.”Napatango siya sa sinabi nito.“Pero siguro ay hindi lamang ako sanay sa mga amoy rito lalo't galing ako sa probinsiya...”“Sigurado po ba kayong dahil lang po ’yon doon?”“Ano'ng ibig mong sabihin, Cri
“HELLO?! Kean 'to, Celine kamusta ka naman d'yan?”“Okay lang ako, Kean. Ano'ng oras ka pa ba uuwi?”“Maya-maya nandyan na ako,” wika nito sa video call. Kasalukuyan kasi siyang nag-dri-drive, “Ahm—” pinutol ni Celine ang sasabihin niya at wala sa sariling napayuko kahit nakatapat pa sa kaniya ang camera ng cellphone niya dahil ka-video call niya ito.“May gusto ka ba’ng ipasabay nang mabili ko na?”“Gusto ko sana ng jollibee, Kean—”“Okay, wait. Parating na ako, dadaan muna ako sa jollibee para bilhan ka no’n huwag masiyadong malikot, Celine ha? Baka kung ano'ng mangyari sa ’yo, madulas ka pa r'yan.”“Napakaliit pa ng tiyan ko, Kean pero kung umakto ka parang ang laki na.”“Malaki man, o maliit hindi tayo puwedeng maging kampante. Kailangan mong mag-ingat, at mahirap na. Sa paglalakad–”Hindi siya pinatapos ni Celine at siya na ang tumuloy ng sasabihin nito. “Kailangan palaging mag-i-ingat sa paglalakad at baka madulas, maging sa pagkilos, sa panood ng TV, maaga ka dapat matutulog p
Five months later —“ANO ba kasi itong pakulo mo, Kean? Bakit kailangan may pa ganito pa?”Kasalukuyan siyang inaalalayan maglakad ni Kean.Tinakpan pa kasi nito ang mga mata ni Celine. at iyon ang hindi niya maintindihan sa lalakeng ’to napakaraming alam! Hindi niya tuloy alam ang mararamdaman niya.“Just wait and see, sana mapasaya kita sa ginawa kong 'to.” bulong niya at alam ni Celine na mababakas ang ngiti sa labi nito.Napailing na lang siya at sinunod ang ituturo nitong daan sa kan’ya. Maya-maya ay hinawakan siya nito para huminto. Randam ni Celine yakap ng hangin. Tila paakyat pa sila, base sa pag-alalay ng kasama niya. Hindi niya mapigilan na makaramdam ng kung ano sa dibdib niya. Lalo na ang tagal na rin niyang hindi nakakaramdam ng ganitong uri ng supresa. “Mommy? Marco?” Iyan na lang naibulaslas ni Celing nang tanggalin ng binata ang panyo na inilagay nito sa mata niya. “Suprise!” Nakangiti at sabay-sabay nitong usal.Narito sila sa tutok ng bundok kung saan makikita an
Dalawang buwan na lang ay kabuwanan na ni Celine sa panganganak. Kahit papano sa ilang buwan na nagdaan sa kaniya ay nagpapasalamat siya dahil nagawa niya itong malampasan. Wala masiyadong naging ganap sa kaniya at wala rin naman nagbago dahil nanatili pa rin siyang nasa Nueva ecija. Simula nang dumating siya rito at tumigil sa pagiging waitress sa restaurants ni Kean dahil sa paglaki na rin ng tiyan niya. Nag-decide si Kean na tuluyan na muna siyang alisin sa trabaho niya ro'n. Ngunit hindi siya tumigil sa pag-aaral. Yes, nag-aral siya. Simula ng magtungo sila sa Nueva Ecija noon ni Kean habang nagtra-trabaho siya sa restaurants niya at hindi niya pa alam na buntis siya nang sumubok siya magtungo sa isang baranggay Hall. Mayroong tinatawag na Alternative Learning System o mas kilalang ALS. Nagsimula siya, hindi pa naman gano’n kalaki ang tiyan niya, kaya sa halip na sayangin iyon ay mas pinili niyang magpatuloy.Sa ngayon ay wala silang pasok kaya naman ito nakatulong pa rin siya
“MOM?”Iyan ang bungad ni Celine nang makita niya ito na agad siyang naglakad pababa ng hagdan, “Mom? Tinanghali ako ng gising. Nahatid na po ba si Celivean?”Agad itong tumango, “Oo, kanina pa kita ginigising pero hindi ka naman nagigising. Napaka-himbing ng tulog mo kaya hindi ka na namin kinulit. Gusto sana ni Celivean na ikaw ang maghatid sa kaniya. Pero pinilit ko na si ang Papang niya na lang.”“Sorry, My. Napagod ako sa school. Masiyado kaming maraming ginawa, samahan mo pa na pagtapos ko sa school dumeretso ako sa resturants at napakaraming costumer at dahil wala si Kean. Sunday kahapon kaya ’yon hindi ko puwedeng iwanan.”“Alam ko anak kaya minabuti namin pilitin si Celivean na hayaan kami na lang maghatid sa kaniya. Mag-almusal ka na. Ito toasted bread, pagtitimpla na rin kita ng kape,” usal nito kay Celine at nagtungo ng kusina.Agad na umalis ang kaniyang Ina matapos nitong sabihin ’yon. Yes, limang taon na ang lumipas simula ng manganak si Celine kay Celivean. Ito ang a
Ngayon ay araw ng lunes at wala naman siyang klase. Kaya ngayon malaya siyang gumising kung kailan niya gusto. Nagkataon pa na naigugol niya ang oras niya sa restaurants kagabi sa dami ng custumer dahil weekends. Hindi man niya gusto magising ng tanghali e, hindi naman umayon ang katawan niya dahil sa pagod.She sighed, “Celivean!”Nakangiti niyang tawag nang masilayan niya ang anak niyang si Celivean na parating na sa gawi niya. Agad niyang binuksan ang pinto ng kotse niya, “Mama!”“Hmm? So how's my baby? Do you enjoy your first day of class?”“Mommy, I do! Ang dami ko na rin pong kaibigan!” he said happily.“Really?”“Yes, Mommy and their name is Mika, Lyka and Danica—”Celine smiled, “It's look like all of them are girl, Honey.” “Mommy, that's not bad right?”“Of course honey, no. Anyways, wala bang bumu-bully sa ’yo ro’n?”He immediately shook his head, “Wala po Mommy they all good.”“So since everything was alright. Maraming oras si Mommy. Do you want us to go out or do you w
“Celivean!”Mabilis niya itong niyakap matapos niyang itong makita na hawak-hawak na ng guard. Agad itong lumapit sa puwesto niya. Kaya hindi niya mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa kanila. “Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!” naluluha saad ni Celine at hinawakan ang pisngi nito. “I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom.”“Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?”“Yes, Mommy! I'm promise.”“Thank you, Sir!” wika ni Celine sa tumulong sa anak niya at tumawag sa kaniya. Mabilis niyang inilabas ang walet niya sa harap nito at agad na kumuha ng one thousand roon. “This, take this po... PKahit pang-meryenda niyo po or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko—”“Naku, hindi na po!” Pagtanggi nito kay Celine.Ngunit ibinalik niya muli rito ang pera at ibinigay iyon sa matanda ng patago, “Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, a
“Love? Mukhang pinaghandaan mo talaga ’to, ah?”“Naman dapat lang. Hindi puwede may ibang maganda dyan sa mata mo.”Mabilis na lumapit si Ivan kay Nathalia at kinulong ito bisig niya at nginitian. “Wala ng iba panggaganda sa ’yo, mahal.”“Really? What about your ex?”Kunwari siyang nag-isip, “Wala silang ilalaban sa ’yo, mahal.” Natatawang usal niya at inilahad ang palad niya sa harap ng dalaga. “Let's go?”Mabilis naman ngumuso ang dalaga, at mahigpit na hinawakan ang sling bag niya.Dahilan para tuluyan na mapansin ni Ivan ang kabuohang suot nito.She's wearing a black top, maong pants, white shoes. Simple pero litaw na litaw ang ganda niya. Pakiramdam niya tuloy kailangan niyang ilayo ito sa iba para walang umagaw. “Mahal naman, tatanghaliin na tayo,” natatawang dagdag ni Ivan ng hindi sumagot ang dalaga. Hindi rin ito gumalaw kaya naman hinawakan niya na ito sa kamay. “I still can't believe it until now that you're still mine and I'm yours.” nakangiting patuloy niya."Tumigil ka
“MAG-IINGAT kayo roon ah? Palagi kayong mag-uupdate sa akin, ah? Si Celivean, Celine huwag mong pababayaan ah?”“My, ano ka ba? Manila lang ang punta namin hindi kabilang planeta,” Natatawa pa rin kunwaring usal ni Celine sa kaniyang Ina. Habang inaayos na ang mga bagahe nila na dadalin na nila sa Manila. Sa wakas, hindi mapigilan ni Celine ang makaramdam ng tuwa dahil sa wakas ay nagawa na rin niyang ayusin ang lahat ng document ni Celivean, para makauwi na sila ng Manila at doon manirahan. Kaya hinahayaan na lamang niya na ganito ang sabihin ng kaniyang Ina, panigurado ay dahil lamang ito sa pagkamiss sa kanilang dalawa lalo't wala rin siyang kasiguraduhan kung kailan sila muling bibisita rito. Samantalang ito naman ang unang beses na lalayo silang dalawa dito. Napamahal pa naman sa kaniya ang Anak ko, at maging siya. Kaya naiintindihan ko rin kung bakit ganito siya nalulungkot. Ngunit wala naman akong magagawa para sa bagay na ’yon kundi ang ipatiyak sa kaniya na aalalagaan ko ng
“CONGRATULATIONS, CELINE!” ngiting saad nito at kinamayan si Celine matapos iabot sa kaniya ang katibayan niya sa pagtatapos. Hindi mawala ang ngiti sa labi ni Celine. Hindi niya na mapigilan na maghalo-halo ang nararamdaman niya. Hindi niya na rin iisa-isahin ngunit ang alam niya na itong araw na ito ang isa sa bagay na aalalahanin niya habang buhay. “Mommy, I did it!” masaya na sigaw niya habang papalapit rito. “Masaya akong nagawa mo, Anak!” nagagalak pa rin na sambit nito bago siya yakapin ng napakahigpit. “Naks! May kainan na naman,” doon ay sumingit si Marco. Dahilan para mapa-iling ang lahat sa sinabi nito. Pagkain na naman kasi ang nasa isip niya. “Mommy, I am so proud of you! I told you, you can make it, Mommy! Ikaw pa!” muli namang sumingit si Celivean. Na masayang nakangiti sa kaniyang Ina. Sa edad nito ay halatang-halata na mayroon na itong nauunawaan sa paligid niya. Na talagang sobrang genuine ng nararamdaman nitong tuwa sa tagumpay ng kaniyang Ina. Umakto na
“Mmm... Mommy,” agad na natigilan si Celine ng marinig ’yon mula sa anak niyang si Celivean. Nagising kasi niya ito matapos niyang upuan ang kama ni Celivean. “Mommy... You’re here!” pinupunasan nito ang mata niya animong gumigising na. Napa-iling si Celine dahil sa kaniyang naisip. Ang cute-cute nito. Marahan niyang pinatahimik ito, “Matulog ka pa, anak dahil maaga pa.”“But Mommy, I miss you...”“Na-miss rin kita, pagod si Mommy sa w-work, kaya na-late. Pero dahil namiss kita at ikaw lang ang makakapagwala ng pagod ko. Puwede ba akong tumabi sa baby boy 'ko ngayon gabi at mayakap siya buong gabi?”“Of course, Mommy. Come, i'll hug you so that you will never leave me again, as long as I don’t want to!”Napa-iling siya sa sinabi nito at lumapit na lamang sa bata upang mayakap na niya ito. Hindi naman ito gumalaw animong tinitignan pa siya. Hindi kasi ito yumakap pabalik sa kaniya at nanatili pa ring pinagmamasdan ang kabuohan niya.“Mommy, are you okay? Cu'z you look pale." maya-ma
“ANO’NG oras ka na naman nakauwi,” gulat na napatigil si Celine at agad napaharap sa nagsalita mula sa likod niya. Kadadating lamang ni Celine at ano’ng oras na rin. Gano’n na lang ang gulat sa mukha ni Celine pagkat hininaan naman niya ang pagsara rito sa main door upang hindi makagawa ng kahit anong ingay. Ngunit mukhang hinintay talaga siya nito. Gano’n na lang kasi ang pagka-kunot-noo nito habang nakatingin sa kaniya. Hindi niya tuloy makagawang makasagot rito kaya agad siyang lumapit upang magmano, “Nakakain na kami, hindi ka na namin nagawang hintayin. Napatulog ko na rin si Celivean.” malamig na wika nito. Napayuko siya dahil sa pinapakita nitong panlalamig sa kaniya. Ibang-iba ito sa mga na unang araw. Makikita rin ang pagiging dismayado sa kaniya nito. “T-Thanks, M-My...” iyon na lamang ang lumabas sa bibig niya. “Gusto ka pa niyang hintayin, pero sinabi ko na may pasok pa siya bukas. Kaya hindi na siya maaring maghintay sa ’yo lalo’t ano’ng oras na.” “S-Sorry, My. Mar
Hindi inaasahan ni Celine ang bumungad na pakiramdam niya sa kaniya ngayon. Sobrang sakit ng ulo niya. Muli niyang inalala ang nangyari kagabi. Napasabunot na lang siya sa sarili. She cleared her throat. Masakit din ang lalamunan niya, kakasuka. Naparami rin kasi ang inom niya.“Ano’ng nagawa ’ko?!” Inis niyang hinila ang kumot niya at itinapal iyon sa mukha niya. Hindi siya labis na natutuwa, lalo na alam niyang huli niyang naalala na si Kean ang huling taong nakita niya bago niya isara ang mga mata niya. At maging siya ay hindi rin makapaniwala sa mga inusal niya rito matapos na mag-sink iyon ng sunod-sunod sa isip niya.“G-Gising ka na pala,” Napaangat siya ng tingin ng may pamilyar na boses ang nagsalita. “Kumusta ang pakiramdam mo?”“M-medyo masakit ang ulo ’ko,” nakasimangot na niyang sagot dito at hindi pa rin makatingin sa mata nito. “A-Ano ba’ng nangyari? May n-nagawa ba ako?” nauutal pa rin tanong niya kahit alam niya na ang sagot dito. “Sorry, nadala lang ako sa—” “Hind
“ANONG oras na hanggang ngayon wala pa rin siya.” Sa kabilang banda walang sawa pa rin na naghihintay ang binatang si Kean sa labas ng bahay nito. Ano’ng oras na rin kasi hindi kagaya ng inaasahan ni Kean na oras ng uwi nito ay hindi na umangkop ’yon sa madalas na oras ng uwi ni Celine ngayon.Hindi man kasi siya rito tumutuloy napakadalang lamang iyon mangyari. Lalo na ngayon mayroon na itong iba't ibang negosyo sa ibang lugar sa Manila hindi lamang dito sa Nueva Ecija. Wala naman akong nagawa kundi ang sumagot ng totoo at ikuwento sa kaniya lahat.“HANGGANG ilang oras pa ba ang hihintayin mo para kay Celine? Napakarami ng lamok rito sa labas, pero nand'yan ka pa rin.”Natigilan lang ako nang may magsalita sa likod ko dahilan para pagbilingan ko iyon ng tingin. "Kahit gaano pa 'ho katagal ay willing ako."Natigilan si Kean nang mayroong magsalita mula sa likod niya dahilan para ibaling niya rito ang paningin. “Kahit gaano pa naman po siya katagal, ay willing po akong maghintay.” s
“Please, kuya? Wala ba kayong balak na papasukin ako rito?” naiinis ng usal ni Celine sa security guard ng mansion na dati nilang tinitirhan ni Ivan.Narito lang naman siya sa mansion nila noon.Hanggang ngayon ay nasa labas pa rin si Celine. Hindi kasi siya pinapasok ng mga ito dahil hindi siya kilala. Aminado siyang tumaba siya, pero bukod doon ay ang malas talaga niya. Dahil ang lahat ng nagbabantay rito ngayon ay hindi niya kilala. Nais pa nitong makuha ang pangalan niya bago siya hayaan na papasukin sa loob. Alam ni Celine na walang magandang idudulot kung sakali na sabihin niya ang pangalan niya at baka hindi pa ito tumuloy sa kaniya. Baka gumawa pa ito ng dahilan para hindi niya ito makausap. Ngunit desigido na si Celine at ang tanging nais niya ngayon ay makita si Ivan ng personal at makausap ito ng pormal.Wala na siyang balak na ibalik ang nakaraan nilang dalawa. Ngunit nakapagpasya na siya, na maaring may dahilan kung bakit nakita nito ang lalaking nakita nga nito na posib
“Love? Mukhang pinaghandaan mo talaga ’to, ah?”“Naman dapat lang. Hindi puwede may ibang maganda dyan sa mata mo.”Mabilis na lumapit si Ivan kay Nathalia at kinulong ito bisig niya at nginitian. “Wala ng iba panggaganda sa ’yo, mahal.”“Really? What about your ex?”Kunwari siyang nag-isip, “Wala silang ilalaban sa ’yo, mahal.” Natatawang usal niya at inilahad ang palad niya sa harap ng dalaga. “Let's go?”Mabilis naman ngumuso ang dalaga, at mahigpit na hinawakan ang sling bag niya.Dahilan para tuluyan na mapansin ni Ivan ang kabuohang suot nito.She's wearing a black top, maong pants, white shoes. Simple pero litaw na litaw ang ganda niya. Pakiramdam niya tuloy kailangan niyang ilayo ito sa iba para walang umagaw. “Mahal naman, tatanghaliin na tayo,” natatawang dagdag ni Ivan ng hindi sumagot ang dalaga. Hindi rin ito gumalaw kaya naman hinawakan niya na ito sa kamay. “I still can't believe it until now that you're still mine and I'm yours.” nakangiting patuloy niya."Tumigil ka
“Celivean!”Mabilis niya itong niyakap matapos niyang itong makita na hawak-hawak na ng guard. Agad itong lumapit sa puwesto niya. Kaya hindi niya mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa kanila. “Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!” naluluha saad ni Celine at hinawakan ang pisngi nito. “I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom.”“Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?”“Yes, Mommy! I'm promise.”“Thank you, Sir!” wika ni Celine sa tumulong sa anak niya at tumawag sa kaniya. Mabilis niyang inilabas ang walet niya sa harap nito at agad na kumuha ng one thousand roon. “This, take this po... PKahit pang-meryenda niyo po or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko—”“Naku, hindi na po!” Pagtanggi nito kay Celine.Ngunit ibinalik niya muli rito ang pera at ibinigay iyon sa matanda ng patago, “Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, a