All Chapters of It's Not Goodbye: Chapter 61 - Chapter 70

THE IRONY OF LIFE--- Kung kailan desidido na akong ipagtapat kay Loraine ang tungkol sa amin ni Chris, ay saka naman ako mauunahan ng isang pangyayaring hindi ko inaasahan na dumating. Ang saya-saya ko pa namang umuwi, hapon ng Lunes, kasi nga sasabihin ko na sa anak ko ang katotohanan na inililihim ko sa kanya sa loob na ng isang taon. Hindi ko man alam kung anong magiging kahihitnan ng pag-uusap namin ni Loraine, pero bahala nalang. Basta't sasabihin ko na talaga sa kanya ang lahat. Dumating ako sa amin mga bandang 6:30 na ng gabi kasi napakabagal ng sinasakyan kong bus. Nasa gate pa lang ako ng bahay namin ngunit nakaramdam na ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Lalo pa itong lumakas nang makapasok na ako sa loob. "Magandang gabi po ma", bati ko kay mama sabay nagmamano sa kanyang kamay. Siya lang ang mag-isang nadatnan ko sa sala na nanonood ng telebisyon. Kadalasan naman, silang dalawa ng anak ko ang nanonood ng palabas sa ganitong oras. "Buti naman at dumating ka na nak. Punt

Umuwi si Loraine nu'ng gabing 'yon ngunit dumiretso lang ito sa kwarto niya. Busog raw ito kaya hindi na ito kumain ng hapunan. Balak ko sana siyang puntahan ngunit pinigilan ako ni mama."Hayaan mo na nak, at ako na ang bahalang kumausap sa anak mo. Don't worry, magkakaayos din kayo."Tumango lang ako at matamlay na nagtungo sa kwarto pagkatapos kong mailigpit ang pinagkainan namin.Habang nakahiga ako sa kama, hindi ko maiwasang isipin ang sitwasyon namin ni Loraine. Napabuntung-hininga na lamang ako kasi napakabigat dalhin sa puso. Bigla kong naramdaman ang mainit na likido sa gilid ng aking mga mata.Maya't maya'y nag-ring ang aking messenger. Dali-dali kong dinampot ang aking cellphone nang malaman kong ang kaibigan kong si Tess ang tumatawag at gustong makipag VC."Hello mars, ano kumusta ka na? It's been a while. Sorry masyado na kasi akong abala sa negosyo namin ni Greg eh. Ano ng balita sa 'yo?" sunud-sunod na tanong nito."Okay lang naman mars. Uhm, k-kami na p-pala ni Chris

"Buds, okay ka lang ba?" tanong ni Chris sa akin habang pauwi na kami. "Kanina ka pa tahimik eh.""Okay lang naman ako buds." Mahina kong sagot. "Uhm, ano pala ang sabi ng mga magulang mo tungkol sa akin?" Hindi ko alam kung bakit ko naman 'yon biglang naitanong sa kanya. "Wala naman buds. Ayos lang naman sa kanila. Hindi lang sila makapaniwala na naging girlfriend kita," tugon nito.Hindi ko napigilan ang sarili at biglang tumulo ang aking luha na kanina ko pa pinipigilang lumabas. Napaingos akong bigla. Alam ko naman kasi talaga ang totoo ayaw lang sabihin ni Chris sa akin."Hey, what's wrong? Ba't ka umiiyak buds?" nag-aalalang tanong nito saka kinabig ang manibela at hininto sa tabi ang kotse."C'mmon tell me. What's wrong babe?" he asked again while comforting me with a hug."Narinig ko naman ang pag-uusap ninyo ng mama mo eh. Ba't ayaw mo namang sabihin? Di ba wala tayong lihiman sa isa't isa?" humihikbi kong sabi."H-hindi a-ako g-gusto ng p-pmilya mo buds." Patuloy ako sa p

Nagising ako ng alas singko ng umaga. Nagpasalamat ako sa Panginoon sa panibagong araw na ibinigay Niya sa akin, pati na rin sa pagkakasundo namin ni Loraine. Bagama't hindi ko alam kung ano na namang pagsubok ang nakaabang sa akin pero alam ko na hinding-hindi Niya ako pababayaan. Kinuha ko ang aking cellphone sa bedside table at tiningnan ko kung may message si Chris. Nagchat nga ito kaninang alas tres ng madaling araw na paalis na siya papuntang Davao. Nagsend nga ito ng wacky picture niya kaya hindi ko mapigilang mapangiti sa ka cute-tan ng boyfriend ko. Bigla kong naisip ang pictures na si-nend sa akin ni Mitch. At kung hindi dahil kay Loraine, siguro nagkakagulo na kaming dalawa ngayon ni Chris. Hays, bakit ba naman kasi may ganu'ng uring tao, mahilig manira ng relasyon ng iba. Lumabas ako ng kwarto para magsaing sa rice cooker. Kaya lang, pagdating ko sa kusina, nandoon na pala si Loraine at nagluluto ng ulam."Hi ma, good morning," bati nito saka humalik sa akin."Aba, ang

Panibagong araw na naman sa eskwela. Kahit hindi ko na gusto ang mga tao sa paligid ko, pero wala akong magawa kundi deadma na lang kasi alangan namang tumigil ako sa pagtuturo. Ano na lang ang kakainin namin ng anak ko. Kahit hindi naman ako ang mag-isang bumibili ng mga kakailanganin sa bahay kasi nagpapadala naman ng alote kay mama ang mga kapatid ko, pero ayaw ko rin namang umasa lang sa kanila. Kahit sabihin namang malaki ang sinasahod nila sa ibang bansa pero may kanya-kanya rin naman silang mga pamilya na bubuhayin.Hindi ko sinasadyang mapadaan sa classroom ng grade 8 at narinig ko ang mga pag-uusap ng isang grupo ng mga kababaihan. Dahil recess time pa naman kaya wala pa roon ang iba nilang kaklase."Talaga ba? Ipapakasal na ang kuya mo sa ibang babae? Ay kawawa naman si Ma'am Precious," wika ng isang estudyante.Naintriga akong pakinggan kung ano pa ang sasabihin nila kaya huminto muna ako saglit at nakinig sa kanila. Hindi naman nila ako nakikita kasi nakatalikod sila sa ak