All Chapters of It's Not Goodbye: Chapter 31 - Chapter 40

Kinabukasan, gaya ng dati maaga akong gumising. It's still five in the morning kaya tulog pa si Bea. Di bale Linggo naman kaya hindi ko na lang siya gigisingin. Actually, medyo inaantok pa ako, kasi pasado alas dose na ako nakatulog kagabi. Pero kahit gustuhin ko mang matulog pa, ayaw na talagang mag cooperate ng mga mata ko lalo na ang aking isip dahil naglalayag na ito kung saan-saan. Everything that happened in the celebration comes back in my memory. And I couldn't help but smile when I think about Chris. Honestly, hindi ko talaga inaasahan na magkakaayos kami after five years. So magkaibigan na ulit kami. Sana nga, tuloy-tuloy na 'to kasi mahalaga talaga sa akin ang friendship namin. I was in the midst of deep thought, when I received a message from him. Maybe he was thinking na ganitong oras talaga ako gumigising. "Good morning buds. How was your sleep?" "It's okay buds. Good morning din", reply ko. "Uhm, sa Lunes start na ang work niyo buds?" "Yep buds. Kaya maghahanap

Alas singko pa lang ng hapon ay sinundo na ako ni Bea. Kelangan daw maaga kaming pumunta ng gym para makaupo kami ng maayos. Marami daw kasi talagang tao ang manonood sa basketball league lalo na't dadayo rito ang mga pulis from other city.Actually, I invited Loraine eh kaso, ayaw namang sumama kasi dadalo raw siya sa birthday party ng kaibigan niya."Mag-iingat na lang po kayo doon ni Ate Bea mama, at saka pakisabi sa bestfriend niyo, "goodluck", nakangiti nitong sabi.Tumango lang ako habang nag-aayos ng sarili sa harap ng salamin. "Ang ganda niyo naman ma!", my daughter complimented."Alangan namang sabihin mong hindi ako maganda eh, para mo nalang sinabi na hindi ka rin maganda!", nakangiti kong tugon."Sabi ko nga po ma eh! Syempre nagmana po ako sa inyo!At sabay kaming nagtawanan."Oh sige na ma, h'wag ng masyadong magpaganda at baka pagkakaguluhan pa po kayo ng mga police players sa gym!""Ay! May ganu'n? May magkakagulo pa pala sa isang gorang anak?""Hindi naman po kayo go

"Hi buds!", bati sa akin ni Chris nang sunduin niya ako sa school namin. He opened the door of the passenger seat and then he offered his hand to me."Nakakahiya naman sa iyo buds. Sinadya mo pa talagang pumunta rito para sunduin ako! Magkano na kayang babayaran ko sa iyo?", seryoso kong wika."Absolutely, this is free of charge, my Queen!", nakangiti nitong tugon."Thank you so much my King!"At sabay kaming nagtawanan. And then he pulled closer to me and fixed my seatbelt."Okay, let's go!", wika nito at pinaandar na ang sasakyan.Habang nasa daan kami ay panay ang kwentuhan namin. Ganito naman talaga kaming dalawa kapag nagkakasama. Hindi nauubusan ng kwento. Mula noon pa naman kasi komportable na ako sa kanya. Masarap naman kasi siyang kausap kaya nga goodvibes talaga kami."Uhm, by the way buds, can you please help me sa pag-prepare para sa birthday ni Bea?", pag-iiba ko ng topic."Yup. I remember, birthday na pala niya sa Linggo. So what's the plan?""Actually, my konti naman ak

Bea was a emotional when she was asked to deliver a message. Hindi ko rin maiwasang mapaluha kasi naramdaman ko kung gaano siya kasaya. Nandito ang pamilya niya, mga kaibigan, ka batchmates sa grade 10 and of course nandito 'yong bf niya. "I wanna say thank you to all of you for coming here. And special thanks to my boyfriend for this birthday surprise. Maraming salamat love! Thank you kasi nandito ka---"She paused for a while, as she wiped her tears. "Mimi, thank you so much. Hindi naman magiging posible 'to kung wala ang tulong mo. Thank you sa lahat ng suporta mo sa akin palagi. Chris, salamat sa pagtulong mo kay mimi, para sa celebration na 'to. And most of all, to my mother and brother. Thank you ma, kuya Andrew. I know na plano mo rin sana na maghanda para sa birthday ko, kaya lang sinabi ko na h'wag nalang at ipunin nalang ang pera para sa pag-take ko ng board exam. Thank you sa lahat ng sakripisyo mo kuya at pagtulong mo kay mama para mapag-aral ako. I couldn't ask for more.

I decided na sa labas ko nalang hihintayin si Chris, kasi baka maiyak pa ako sa loob ng faculty room at magtaka pa sa akin ang mga co-teachers ko. After fifteen minutes of waiting, dumating na rin si Chris. Dali-dali itong bumaba ng sasakyan para pagbuksan ako ng pintuan. As soon as I had gotten inside the car, he turned to the driver seat and got inside. Tahimik lang ako, habang ang mga mata koy nakatuon sa kalsada. "Buds, I know you're not okay. Pero h'wag mo nalang pansinin ang post na 'yon", panimulang sabi niya. "Bakit kasi kayo naghiwalay ni Jackie buds? Ako ba ang dahilan?" Bigla akong napaingos kasi naramdaman ko na ang pagtulo ng aking mga luha. "Hey, please don't cry!", sabi nito and then he hit the car's brake. "Buds, alam mo naman na ayaw kong umiyak ka 'di ba? Nasasaktan ako." "Okay, tell me now. Anong dahilan ng break up ninyo ni Jackie?", tanong ko ulit. "Buds, wala ka namang kasalanan eh! It's just that---" he said, clearing his throat. "You remember the ba