All Chapters of It's Not Goodbye: Chapter 11 - Chapter 20

Kahit masakit sa loob ko, kailangan ko na lang tanggapin na 'cold' na ang pakikitungo ni Chris sa akin. Lalo na't sa tingin ko nagkakamabutihan na sila ni Rhona, Pero nagcha-chat pa naman kami minsan, hindi na nga lang gaya ng dati. "Buds, masyado ka na yatang inlove dyan kay Rhona! Alam mo hindi ko siya gusto para sa iyo. May nalaman ako tungkol sa kanya. Kung ayaw mong makinig, bahala ka", sabi ko sa kanya sa chat, kinagabihan pagkatapos kong maghapunan. Masyado lang kasi talaga akong maprangka dahil unang-una kaibigan ko si Chris at ayaw kong masaktan siya. Kaya sinasabi ko talaga kapag ayaw ko sa isang tao para sa kanya. Wala naman akong problema sa personality ni Rhona. Maganda naman ito at medyo mahinhin. Kaya lang, may naoobserbahan kasi akong hindi tama. Ayaw ko sanang sabihin 'yon kay Chris, baka sabihin niyang pakialamera ako. Pero mas nangingibaw naman ang pagiging adviser ko sa kanya at pangalawang nanay niya sa school. Ganito din naman ako sa ibang mga estudyante, nakiki

Napagkasunduan ng lahat ng mga grade 10 advisers na ire-release ang mga documents ng mga estudyante a day after the completion para wala na kaming iisipin pa. Kaya alas otso pa lamang ng umaga ay nagsipagdatingan na ang iilang mga estudyante para kumuha ng card at good moral. "Ma'am, kailan pa nga po 'yong bonding natin? Next week?", tanong sa akin ni Bea. "Siguro nak. 'Yon naman kasi ang napagkasunduan ng mga kaklase mo di ba?" "Pero sasama po kayo ma'am?" "Hindi ako sure nak, kasi may mahalaga akong lalakarin next week. Basta ngayong linggo lang ako libre", sagot ko. "Eh di bukas nalang ma'am para makakasama po talaga kayo!", sabay-sabay na sambit ng iilan. "Pwede naman nak. 'Yon, kung okay lang sa inyong lahat" "Oh sige po ma'am, magsend ako sa gc natin. Kung sino lang ang sasama basta't ang importante makakasama po kayo ma'am", wika ni Bea. Tumango lang ako at ngumiti sa kanya. Maya't maya'y dumating sina Chris at si CJ. Akala ko, magmamano siya sa akin kasi iniisip ko, a

Dahil sa pareho kong kaibigan si Chris at Rhona sa f******k, updated ako lagi sa mga posts nila, kaya alam kong nagkakalabuan na sila. Dati kasi, palaging nagre-react si Chris sa mga post ni Rhona and vice versa. Pero ngayon hindi na. At saka, napakaingay na ni Rhona sa f******k laging nagpaparinig at alam kong patungkol 'yon kay Chris. Nagpatuloy ako sa pag-iskrol sa f******k ngunit may nagpop-up na message. Galing 'yon kay Bea."Hi ma'am! Kumusta po kayo?""Nabalitaan niyo na po ba ang nangyari kina Chris at Rhona ma'am? Sabi ko po sa inyo 'di ba ma'am, isang buwan lang 'yan sila."Magkasunod na chat nito at nilagyan pa ng maraming laughing emojis sa dulo ng message niya. "Kaya nga nak eh, kawawa naman si Chris. Inlove pa naman 'yon kay Rhona. Napakaseloso naman kasi!", reply ko sa kanya."Eh kasi naman po ma'am. Hindi talaga si Rhona ang nakatadhana para kay Chris, kundi kayo po!"At nilagyan ulit ng laughing emojis. Natawa tuloy akong bigla sa message nito. Hanggang ngayon kasi

Nagdaan pa ang mga araw at unti-unti na rin akong nasasanay sa mga estudyante kong sobrang pasaway sa klase. Wala din naman kasi akong magagawa, kaya tanggapin nalang na ang magkaroon ng ganitong uri ng mga mag-aaral ay parte na ng buhay ko bilang isang guro. Ayaw ko namang magpaka-stress sa kanila, kaya most of the time nagpre-present lang ako ng mga PPT lessons at pagkatapos, nagbibigay ako ng activity. Fifteen minutes discussion and then seatwork or group activities afterwards. After my class lalabas na ako at du'n ko nalang sa faculty room tinatapos ang mga ginagawa ko, para naman maiwasan kong ma-stress sa kanila at baka atakehin pa ako sa puso. Diyos ko, ayaw ko pang mamatay! I have all the reasons to live. I have my daughter who loves me. Nandyan pa si mama at mga kapatid ko. I have my friends naman at kahit konti lang sila, I know they genuinely care for me. Nand'yan si Bea na itinuturing talaga akong kaibigan at mga previous students ko na nagmamahal sa akin. Nand'yan s

Pasado alas syete na ng gabi nang makauwi kami ni Tess ng boarding house. Dumiretso agad ako ng kwarto kasi kailangan ko ng magpalit ng pambahay at masyado na akong naiinitan sa soot kong school uniform. Kanina pa ito basang-basa ng pawis kaya ang lagkit-lagkit na sa pakiramdam.Si Tess naman ay dumiretso agad ng comfort room kasi kanina pa raw siya gustong magbawas, Madami kasing inorder na pagkain na animo'y gutom na gutom talaga. Hindi naman naubos kasi masyado na kaming busog. Heavy snacks kasi kinain namin kaya para na rin kaming nakapaghapunan na.Habang nasa loob ako ng aking kwarto, ay bigla na namang sumagi sa isipan ko ang tungkol kay Chris at Jackie. Akala ko wala na 'yong epekto sa akin. Pero bakit mas nasasaktan ako nang makita ko silang magkasama kanina, kaysa nu'ng time na nabalitaan kong sila na?At bakit, nu'ng magkatitigan kaming dalawa kanina, naramdaman ko pa ring mahal niya ako at mahalaga pa rin ako sa kanya?Pero bakit hindi naman niya ako pinansin ni ngumiti ma