บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: บทที่ 981 - บทที่ 990

เซียวทงมีหรือจะสนใจรางวัลเหล่านี้ นางเหลือบมองจ้าวเจินเจินแล้วยิ้มพลางเอ่ย“ท่านพี่สะใภ้สอง พระชายาเส้าและไทเฮาต่างหวังให้เราชนะมาก จนมอบรางวัลมากมายถึงเพียงนี้! เช่นนั้นเราจะอยากได้แค่รางวัลมิได้!”“หลิงอวี๋ เจ้ามิคิดเยี่ยงนั้นหรือ? มีรางวัลก็ควรมีบทลงโทษ หากเจ้าอยากเป็นหัวหน้า ก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบนี้ด้วย!”ตู้ตงหงก็เอ่ยด้วยท่าทีร้าย ๆ เช่นกัน “เมื่ออยู่สนามรบก็ต้องใช้คำสั่งทหาร พระชายาอ๋องอี้ หากท่านอยากเป็นหัวหน้า เช่นนั้นหากท่านพาพวกเราพ่ายแพ้ ก็ต้องถูกลงโทษ!”หลิงอวี๋หัวเราะ หากแพ้ตนจะถูกลงโทษหรือ? คนเหล่านี้มาเพื่อเล่นตลกหรือ?เซียวทงมิรอให้ไทเฮาเอ่ยปาก นางก็เอ่ยขึ้นมาอย่างบังคับ “หลิงอวี๋ เราก็มิได้ให้เจ้าออกเงินเสียหน่อย หากแพ้เจ้าก็ล้างจานกับทำความสะอาดสถานที่แทนทั้งกลุ่มก็ได้! คำขอนี้มิมากเกินไปหรอกกระมัง!”“ถูกต้อง หากชนะ รางวัลของหัวหน้าก็จะมีอย่างมากมาย ทว่าหากแพ้หัวหน้าก็ควรได้รับการลงโทษมากกว่าคนอื่น ๆ สิ! ข้าเห็นด้วยกับข้อเสนอขององค์หญิงหก!”เจิงจื่ออวี้ เฟิงเหยาเหยาและคนอื่น ๆ ต่างเห็นพ้องด้วยไทเฮาเห็นว่าองครักษ์เดินไปที่กลองแล้ว การแข่งขันกำลังจะเริ่มต้น

หลังจากที่หลิงอวี๋พูดเช่นนี้ เซียวทงก็มองไปทางอัฒจันทร์โดยมิรู้ตัว เพียงแต่นางมิได้มองไปในทิศทางของจักรพรรดิอู่อัน แต่หันไปทางเผยอวี้เผยอวี้กำลังโบกมือให้กำลังใจฉินตะวันตกอยู่แต่เซียวทงกลับคิดผิดไปว่าเผยอวี้เห็นการแสดงออกของตนเมื่อครู่นี้ ใบหน้าของนางก็แดงเล็กน้อยตนอยากให้เผยอวี้เห็นว่าตนดีกว่าหลิงหว่าน หากตนทำผลงานได้มิดีเท่าหลิงหว่าน เช่นนั้นจะมิทำให้เผยอวี้ดูถูกหรอกหรือ?มิได้การแล้ว แม้ว่าในขณะเดียวกันจะต้องทำให้หลิงอวี๋อับอาย แต่นางก็ต้องทำให้เผยอวี้เห็นความโดดเด่นของตนด้วยในรอบต่อไป เมื่อหลิงอวี๋รับลูกกลมจากสวีเยวี่ยแล้ววิ่งไป เซียวทงก็ริเริ่มตะโกนขึ้นมาเอง “ส่งให้ข้า... ส่งให้ข้า...”เมื่อครู่เผิงเสี่ยวฮุ่ยเห็นองค์หญิงหกจงใจเตะพลาด นางอยากจะเรียกให้หลิงอวี๋ส่งให้ตนแต่หลิงอวี๋ก็ส่งลูกกลมให้เซียวทงโดยมิลังเลเลยหัวใจของเผิงเสี่ยวฮุ่ยสั่นไหว นางคิดว่าพระชายาอ๋องอี้จะมีความพิเศษในการเป็นผู้นำกลุ่ม ไหนเลยจะคิดว่าพระชายาอ๋องอี้จะเป็นคนที่มองสถานการณ์มิออก!น่าเสียดายจริงเชียว!โอกาสทำประตูดี ๆ เช่นนี้ต้องเสียไปอีกแล้ว!อันซินกับคนอื่น ๆ ที่หลิงอวี๋เลือกมารู้สึกผิดหวังเ

หลิงอวี๋ดูกังวลใจ แต่ในฐานะหัวหน้า นางรู้ว่าอารมณ์ของตนจะส่งผลต่อการเล่นของทั้งกลุ่มหลิงอวี๋ยังคงนำคนในกลุ่มอย่างสงบและมั่นคง“ทุกคน ขอเพียงทุกคนเล่นต่อไปเช่นนี้ เราก็จะไม่มีทางแพ้!”หลิงอวี๋ให้กำลังใจทุกคน พวกนางเพิ่งจะแข่งขันสนามแรกเท่านั้น แต่เยวี่ยใต้แข่งขันสนามที่สองแล้ว ในแง่ของความแข็งแกร่งทางกาย ทางเยวี่ยใต้กับทางฝ่ายตนนั้นพอ ๆ กันที่เหลือคือการแข่งขันกันระหว่างการยืนหยัดกับพลังระเบิดแล้วนางทำการปรับเปลี่ยนเช่นนี้เพราะเห็นว่าสวีเยวี่ยยังมิได้เล่นอย่างสุดกำลัง จึงฝากความหวังในการทำประตูครั้งสุดท้ายไว้ที่สวีเยวี่ยแต่คนในกลุ่มของมู่หรงชิ่งจับตาดูสวีเยวี่ยอยู่อย่างใกล้ชิด จึงไม่มีโอกาสเลยเมื่อทางตันเช่นนี้ มินานกลองก็เริ่มส่งเสียงเตือนทุกคนว่าครึ่งหลังของการแข่งขันจะจบลงในมิช้านี้แล้วตอนนี้คะแนนสองต่อสอง หากจบด้วยคะแนนนี้ก็จะเสมอกัน และยังแข่งต่อไปได้ ทว่าหากเยวี่ยใต้ชนะในช่วงสุดท้าย ฉินตะวันตกจะมิสามารถพลิกกลับมาได้อย่างมั่นคงแล้วและจะตกไปอยู่อันดับต่ำสุด“ทุกคนสู้ ๆ เรายังมีโอกาสโจมตี คราวนี้พยายามทำประตูให้ได้กันเถอะ!”เสียงของหลิงอวี๋แหบแห้ง เมื่อเห็นเจียงอวี้วิ

ฮ่า ๆๆ…กลุ่มคนจากฉีตะวันออกนำโดยเซี่ยโฮ่วตานรั่วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา หัวเราะกันเสียตัวโยนเสียงหัวเราะดังไปถึงหูของพวกของหลิงอวี๋ พวกนางรู้สึกอับอายมาก“หลิงอวี๋ เจ้าเป็นผู้นำกลุ่มเยี่ยงไรกัน? เหตุใดเจ้าจึงจัดให้คนเยี่ยงสวี่เหยียนไปเล่นเป็นกองหลัง หากมิใช่เพราะคำสั่งที่ไร้ความสามารถของเจ้า เราก็ไม่มีทางแพ้การแข่งขันนี้ครั้งนี้หรอก!”เซียวทงแอบภูมิใจแล้วตะโกนใส่หลิงอวี๋“เมื่อครู่ ข้าก็บอกแล้วว่าเจ้ามิสามารถเป็นหัวหน้าได้ แต่เจ้าก็จะแย่งทำให้ได้ ตอนนี้เราทุกคนแพ้แล้ว! เจ้าควรเป็นคนเดียวที่จะห้อยเหรียญเหล็กขยะนั้น!”“องค์หญิงหก ท่านพูดเช่นนี้มันมิยุติธรรมกระมัง?”อันซินทนมิไหวตะโกนขึ้นมา “ทุกคนล้วนเห็นว่าสวี่เหยียนเตะลูกกลมเข้าประตูของคนอื่น หากนางมิโง่เช่นนั้น เราก็คงมิแพ้!”“ใช่ คำสั่งของพระชายาอ๋องอี้มิผิดเลย มันเป็นความผิดของสวี่เหยียน!” เจียงอวี้กับคนอื่น ๆ ก็ช่วยหลิงอวี๋พูดเช่นกันเว่ยอวิ๋นก็ตะโกนใส่สวี่เหยียนด้วยความโกรธเช่นกัน “เจ้าแค่ต้องเตะลูกกลมนั้นไปด้านข้างแล้วเราก็จะเสมอกัน แต่เจ้ากลับเตะมันเข้าประตูของพวกเขา!”“เจ้าทำเช่นนี้มันต่างอะไรกับการทำงานให้ผู้อื่นเล่

“เรามิใช่ขยะ!”อันซินเป็นผู้นำตะโกนขึ้นมาพวกของเจียงอวี้กับสวีเยวี่ยก็ตะโกนเสียงดังเช่นกัน “องค์หญิงตานรั่ว เรามิใช่ขยะ!”“ท่านให้เวลาเราหนึ่งปี ถึงเวลานั้นกลับมาแข่งขันอีกครั้ง เราจะพิสูจน์ความสามารถของเราให้ท่านเห็นได้อย่างแน่นอน!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิคิดเลยว่า คำพูดที่นางจะโจมตีทำให้ฉินตะวันตกอับอาย จะถูกคำพูดมิกี่คำของหลิงอวี๋ทำให้กลับกลายเป็นคำให้กำลังใจไปเสียได้นางยังต้งการจะเอ่ยอะไรขึ้นอีก แต่องค์ชายหนิงส่งนางรับใช้มากระซิบกับนางว่า พอแล้วเซี่ยโฮ่วตานรั่วจึงทำได้เพียงต้องอดกลั้นเอาไว้!องค์ชายหนิงเคยบอกว่า ในแคว้นหนึ่ง อย่าได้กลัวคนเยอะ แต่ให้กลัวความสามัคคีของทุกคนจุดประสงค์ของพวกเขาคือการสร้างพันธมิตร และค้นหาคนที่สามารถควบคุมได้ มิใช่เพื่อช่วยให้ฉินตะวันตกเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน!“เอาเถิด ๆ ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าพิสูจน์ตัวเอง! งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว ไปนั่งกันเถิด!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วเปลี่ยนท่าทีที่ก้าวร้าวแล้วแสดงตัวตนในฐานะเจ้าภาพเชิญทุกคนนั่งลงเซียวทงพาเจิงจื่ออวี้เดินไปข้างหน้าพวกของอันซินมิอยากนั่งกับองค์หญิงหก จึงเดินช้า ๆ อยู่ด้านหลังสุดหลิงอวี๋เห็นว่าหลิ