เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 988
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 989
เมื่อเจิงจื่ออวี้เห็นว่าสวี่เหยียนถูกทุกคนโกรธ ก็กลัวว่าหากอยู่กับนางแล้วจะลำบากไปด้วย จึงดึงองค์หญิงหกออกไปทันใดนั้น รอบตัวของสวี่เหยียนก็ไม่มีใครเลยสักคน นางยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว ทั้งรู้สึกผิดทั้งหวาดกลัวตู้ตงหงกับฉินรั่วซือเห็นเช่นนั้นก็ไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อนางเลย ทั้งสองคนแอบดีใจ ดีที่ถูกหลิงอวี๋เปลี่ยนตัว มิเช่นนั้นพวกนางอาจจะทำความผิดเช่นนี้ก็ได้!เช่นนั้นก็จะถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว!หลิงอวี๋เดินเข้าไปตรงหน้าไทเฮาอย่างกลุ้มใจแล้วเอ่ยกับไทเฮาอย่างรู้สึกผิด “ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันขอประทานอภัย หลิงอวี๋ทรยศต่อความไว้วางใจของท่าน!”ไทเฮาเหลือบมองนางแล้วเอ่ยเรียบ ๆ “เรื่องแพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของสงคราม! อาอวี๋ แม้ว่าจะเป็นความผิดพลาดของสวี่เหยียนที่ทำให้พวกเจ้าพ่ายแพ้!”“แต่เจ้าเองก็ผิดเช่นกัน เจ้าตรองดูเอาเถิด เจ้าผิดตรงที่ใด?”หลิงอวี๋ก้มหน้าลง รู้สึกละอายใจเล็กน้อยเมื่อครู่นางกำลังสำนึกผิดอยู่ มีสิ่งหนึ่งที่เซียวทงพูดถูก นางใช้ผิดคน!นางมิควรเสี่ยง มิควรคิดว่าทุกคนล้วนเป็นสตรีฉินตะวันตก แล้วจะให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ของฉินตะวันตกเป็นอันดับแรกเท่านั้น!นางมิได้คำนึงถึงความเห็
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 990
“เรามิใช่ขยะ!”อันซินเป็นผู้นำตะโกนขึ้นมาพวกของเจียงอวี้กับสวีเยวี่ยก็ตะโกนเสียงดังเช่นกัน “องค์หญิงตานรั่ว เรามิใช่ขยะ!”“ท่านให้เวลาเราหนึ่งปี ถึงเวลานั้นกลับมาแข่งขันอีกครั้ง เราจะพิสูจน์ความสามารถของเราให้ท่านเห็นได้อย่างแน่นอน!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิคิดเลยว่า คำพูดที่นางจะโจมตีทำให้ฉินตะวันตกอับอาย จะถูกคำพูดมิกี่คำของหลิงอวี๋ทำให้กลับกลายเป็นคำให้กำลังใจไปเสียได้นางยังต้งการจะเอ่ยอะไรขึ้นอีก แต่องค์ชายหนิงส่งนางรับใช้มากระซิบกับนางว่า พอแล้วเซี่ยโฮ่วตานรั่วจึงทำได้เพียงต้องอดกลั้นเอาไว้!องค์ชายหนิงเคยบอกว่า ในแคว้นหนึ่ง อย่าได้กลัวคนเยอะ แต่ให้กลัวความสามัคคีของทุกคนจุดประสงค์ของพวกเขาคือการสร้างพันธมิตร และค้นหาคนที่สามารถควบคุมได้ มิใช่เพื่อช่วยให้ฉินตะวันตกเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน!“เอาเถิด ๆ ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าพิสูจน์ตัวเอง! งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว ไปนั่งกันเถิด!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วเปลี่ยนท่าทีที่ก้าวร้าวแล้วแสดงตัวตนในฐานะเจ้าภาพเชิญทุกคนนั่งลงเซียวทงพาเจิงจื่ออวี้เดินไปข้างหน้าพวกของอันซินมิอยากนั่งกับองค์หญิงหก จึงเดินช้า ๆ อยู่ด้านหลังสุดหลิงอวี๋เห็นว่าหลิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 991
เซี่ยโฮ่วตานรั่วกับนางรับใช้มองการต่อสู้ภายในฉินตะวันตกอย่างรู้สึกมีความสุข องค์หญิงหกทำให้พระชายาอ๋องอี้อับอายเช่นนี้ มันช่างสาแก่ใจเสียจริง!มันควรจะให้เซียวหลินเทียนเห็นว่า พระชายาที่เขาปกป้องกำลังทำในสิ่งที่คนรับใช้ทำ เขาจะต้องรู้สึกอับอายมากอย่างแน่นอน!ทางองค์ชายหนิงขมวดคิ้วมองเซียวทงแล้วเอ่ย “องค์หญิงหก ช่างมันเสียเถิด พระชายาอ๋องอี้เหนื่อยแล้ว มิต้องให้นางทำความสะอาดหรอก! พวกเจ้าทุกคนกลับไปพักผ่อนกันก่อนเถิด! คนของข้าจะทำความสะอาดเอง”“จะได้เยี่ยงไรเล่า ในการเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้! คนของฉินตะวันตกล้วนเป็นคนที่พูดคำแล้วมิคืนคำ หลิงอวี๋ เจ้าว่าถูกหรือไม่?”เซียวทงมีหรือจะปล่อยโอกาสที่จะทำให้หลิงอวี๋อับอายอย่างง่ายดายเช่นนี้ไป จึงเอ่ยอย่างมีความสุข“ใช่ การเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้! ข้าจะมิบิดพลิ้วหรอก!”หลิงอวี๋ลุกยืน พับแขนเสื้อขึ้นแล้วเริ่มเก็บจานและตะเกียบหลิงหว่านยืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ แล้วตามหลิงอวี๋ไปทำความสะอาดเซียวทงเห็นเข้าก็ตะโกนทันที “หลิงหว่าน เจ้าทำอะไร? ตกลงกันแล้วมิใช่หรือหากหลิงอวี๋นำกลุ่มพ่ายแพ้จะต้องรับการลงโทษ! ห้ามใครช่วยนางทั้งนั้น ให้นางล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 992
งานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยโฮ่วตานรั่วสิ้นสุดลงไปเช่นนี้แต่เรื่องการพ่ายแพ้ในการแข่งขันเตะลูกกลมทำให้เกิดผลสืบเนื่องตามมา...คืนนั้น หลิงอวี๋เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็หลับไปที่เรือนบุหงาในขณะที่กำลังเคลิ้มหลับอยู่นั้นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู“พระชายา เกิดเรื่องแล้ว ตื่นเร็วเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที จำได้ว่าเป็นเสียงของเถาจื่อ จึงตะโกน “เข้ามาคุยในนี้!”เถาจื่อเปิดประตูแล้วเอ่ยอย่างเร่งรีบ “พระชายา คุณหนูอันกับคุณชายอันอยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ พวกเขาบอกว่าสวี่เหยียนกินยาพิษฆ่าตัวตาย แม่ของนางไปขอร้องคุณหนูอัน คุณหนูอันสงสารสวี่เหยียนจึงมาขอให้ท่านไปช่วยนางเจ้าค่ะ!”หา...หลิงอวี๋ตกใจ รีบแต่งตัวทันทีนางมิคาดคิดว่าสวี่เหยียนจะเปราะบางถึงขนาดที่จะกินยาพิษฆ่าตัวตายแต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้น สวี่เหยียนต่างถูกทุกคนว่าอย่างนั้นอย่างนี้ สตรีผู้มิแยแสเรื่องของใคร จะมีกี่คนที่รับการโจมตีเช่นนี้ได้หลิงอวี๋รู้สึกผิดเล็กน้อย นางมิเห็นสวี่เหยียนตอนงานเลี้ยง นางยังคิดเลยว่าสวี่เหยียนคงจะมิกล้าสู้หน้าใครจึงไปก่อนไหนเลยจะคิดสวี่เหยียนจะกลับไปกินยาพิษฆ่าตั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 993
กลิ่นอาเจียน!หากอาเจียนออกมาก็ดีหน่อย หลิงอวี๋รีบไปตรวจดูทันทีฮูหยินสวี่อยู่ข้าง ๆ จึงเอ่ยขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ สวี่เหยียนกินยาพิษที่ใช้ฆ่าหนูเข้าไป ข้าใช้ตะเกียบบังคับให้นางอาเจียนออกมาสองครั้ง นาง… นางจะยังรอดได้หรือไม่?”หลิงอวี๋เห็นว่าสวี่เหยียนหมดสติไป นางก็มิรู้ว่ายาเบื่อหนูนั้นรุนแรงแค่ไหน จึงเอ่ย “ฮูหยินสวี่ โปรดออกไปรอก่อนเถิด ข้าจะพยายามช่วยสวี่เหยียนอย่างเต็มที่!”“ให้ใครก็ได้เอาน้ำกับเกลือมาที!”หลิงอวี๋อธิบายขณะหยิบท่อล้างกระเพาะอาหารออกมาด้วยอันซินกลัวว่าฮูหยินสวี่จะกลัว จึงรีบประคองฮูหยินสวี่ออกไปอันซินได้ยินว่าสวี่เหยียนกินยาฆ่าตัวตายก็ตกใจเช่นกัน เมื่อเป็นเรื่องของชีวิตแล้ว การชนะหรือแพ้ก็ไม่มีความสำคัญแล้วอันซินคิดอย่างรู้สึกผิด หากรู้ว่าสวี่เหยียนจะฆ่าตัวตาย ตอนนั้นนางมิน่าเป็นผู้นำในการกล่าวโทษสวี่เหยียน ตอนนี้นางทำได้เพียงอธิษฐานขอให้สวี่เหยียนมิเป็นไรหลิงอวี๋กำลังยุ่งอยู่ข้างใน อันเจ๋อกับเซียวหลินเทียนเป็นบุรุษ จึงเดินออกไปรอนอกเรือนเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย“คิดมิถึงเลยว่าสวี่เหยียนจะมีจิตใจที่ค่อนข้างหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงขั้นฆ่าตัวตาย!”อันเจ๋อเอ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 994
ฮูหยินสวี่มิได้เอ่ยอะไรหลังจากนั้น แต่รอยยิ้มเยาะครั้งสุดท้ายของนางนั้นหลิงอวี๋จดจำอย่างฝังลึกทำให้หลิงอวี๋เปลี่ยนความเข้าใจที่มีต่อฮูหยินสวี่ รู้สึกว่าอาจมีพลังที่น่าแปลกใจซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนของนางบางทีใต้เท้าสวี่กับทุกคนในเมืองหลวงอาจมองฮูหยินสวี่ผิดไปหลิงอวี๋ตรวจดูอาการของสวี่เหยียน ยืนยันว่านางพ้นอันตรายแล้วจากนั้นจึงบอกฮูหยินสวี่ว่าควรดูแลนางอย่างไร เพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ กลุ่มคนจึงออกจากหมู่บ้านตระกูลสวี่ก่อนที่สวี่เหยียนจะฟื้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้แล้วถึงได้มีเวลาตรวจสอบจดหมายลาตายของสวี่เหยียนสวี่เหยียนอาจจะสิ้นหวังกับชีวิตภายหน้าของตนแล้ว ทั้งยังโกรธที่สหายสนิทก็ทิ้งตนไปด้วยในจดหมายลาตาย นางบอกทุกเรื่องที่องค์หญิงหกบอกให้พวกนางทำ รวมถึงเรื่องที่องค์หญิงหกทำให้หลิงหว่านลำบากใจ และตั้งใจให้พวกนางร่วมมือกับตน ทำให้ทั้งกลุ่มพ่ายแพ้สวี่เหยียนระบุชื่อคนในกลุ่มองค์หญิงหกทีละคนไว้ด้วยสวี่เหยียนพูดถึงการกระทำสุดท้ายของตนในจดหมายลาตายด้วยเช่นกัน หลิงอวี๋อ่านแล้วก็รู้สึกผิดนางกับทุกคนเข้าใจสวี่เหยียน!ผิดโชคดีที่ตนช่วยชีวิตสว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 995
เมื่อได้ยินเช่นนี้เผยอวี้ก็รีบพยักหน้า พลางเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ท่านย่ามิต้องกังวลขอรับ หว่านเอ๋อร์ใจดีมาก นางไม่มีทางโกรธเคืองเหลียนเอ๋อร์เป็นแน่!”ฮูหยินผู้เฒ่าเผยเอ่ยอย่างตำหนิ “มิโกรธเคืองก็ต้องไปขอโทษ อย่าให้คนอื่นคิดว่าตระกูลเผยของเราเป็นพวกคนที่มิรู้จักมารยาท!”“อวี้เอ๋อร์เอ๋ย แม้ว่าหลิงหว่านผู้นี้จะเป็นบุตรีขุนนางต้องโทษ แต่นอกเหนือจากจุดนี้แล้ว นางดีเหลือเกินและคู่ควรกับเจ้า!”ตอนที่ไปสู่ขอในวันนั้นฮูหยินผู้เฒ่าเผยสังเกตหลิงหว่านอย่างละเอียด นางมีการศึกษาดีและมีเหตุผล มีความประพฤติดี ที่สำคัญกว่านั้นคือ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตนก็มิได้ดูแข็งกร้าวจนเย่อหยิ่งและมิได้ถ่อมตัวจนต้อยต่ำได้คนเช่นนี้มาอยู่ในฐานะภรรยาของตระกูลเผยได้ก็สามารถดูแลจัดการทุกอย่างได้!ทางด้านไทเฮา เมื่อเห็นจดหมายลาตายที่เซียวหลินเทียนมามอบให้เองหลังการเข้าเฝ้า ไทเฮาก็ตกใจเช่นกันมันเป็นเพียงกาารแข่งขันเล็ก ๆ แต่เสียหายถึงชีวิตคนในขณะที่ไทเฮาเห็นใจจสวี่เหยียน นางก็ยิ่งโกรธเซียวทงมากในการแข่งขันก็ใจคับแคบจนทำให้หลิงหว่านได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังกล้ายุยงกลุ่มของตนให้จงใจแพ้เยวี่ยใต้อีก!เกียรติยศกับสมบัติล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 996
เจียงอวี้มิรู้ตัวเลยว่านั่งอยู่ในบ้านเฉย ๆ แล้วจะมีภัยหล่นมาจากฟากฟ้าพ่อกับพี่ชายของนางอยู่ที่ชายแดนกันหมด มีเพียงแม่ ย่า กับครอบครัวของลุงรองอยู่ที่บ้าน ทันใดนั้นนางก็ได้ยินว่าให้รับพระราชโองการ จึงเปลี่ยนอาภรณ์ออกมาอย่างงุนงงเมื่อได้ยินว่าให้ตนติดตามองค์หญิงหกเข้าวัง เจียงอวี้มิโต้ตอบสิ่งใด นางรู้สึกมิเต็มใจ แต่ก็ยอมรับพระราชโองการแต่โดยดีกระทั่งส่งขันทีฉางที่มาส่งพระราชโองการกลับไปแล้ว แม่กับย่าของเจียงอวี้ก็รีบดึงเจียงอวี้เข้าไปในบ้านทันที“พวกเจ้าไปเฝ้าประตูไว้ อย่าให้ใครเข้ามาใกล้!” ฮูหยินเจียงสั่งนางรับใช้เสียงแข็ง“ท่านแม่ เป็นอะไรไปหรือเจ้าคะ? ก็แค่ติดตามองค์หญิงหกเข้าไปในวังมิใช่หรือ? เหตุใดทำเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งไปได้เล่า?”เจียงอวี้ยังคงมิเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น จึงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ“ลูกสาวผู้โง่เขลาของข้า เหตุใดเจ้าจึงโง่เขลาถึงเพียงนี้!”เมื่อฮูหยินเจียงเห็นว่าลูกสาวของตนยังมิเข้าใจว่าการเข้าวังหมายความว่าอย่างไร ก็กังวลมากจนแทบจะน้ำตาไหลออกมานิสัยที่เรียบง่ายเช่นนี้ หากเข้าวังไป กลัวว่ามิถึงสองเดือนก็จะถูกพวกของฮองเฮาเว่ยและพระชายาเส้าจัดกา
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1546
คนที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยสั่งการล้วนปะปนอยู่ในฝูงชน เมื่อเห็นคนนั้นกระโดดออกมาฟ้องร้องหลี่ต้าหนิว ก็มีคนตามกันออกมา“ใต้เท้าเถี่ยทำเพื่อฮองเฮา จึงจงใจปกปิดหลี่ต้าหนิว!”“สังหารหลี่ต้าหนิว ลงโทษฮองเฮาสถานหนัก ถอดถอนฮองเฮา!”“ถอดถอนฮองเฮา!”เสียงคัดค้านเหล่านั้นแหลมสูงขึ้นเรื่อย ๆ“เงียบ!”แม่ทัพสือตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง พลางตะคอกเสียงแข็ง “ใต้เท้าเถี่ยกำลังไต่สวน ห้ามพวกเจ้าเอะอะเสียงดัง มิเช่นนั้นจะถูกลงโทษที่ส่งเสียงดัง!”“เกรียงไกร...”ทหารกองทัพหลงที่อยู่รอบ ๆ ตะโกนขึ้นมาโดยพร้อมเพรียงกันบรรยากาศที่ทรงอำนาจและหอกที่ส่องประกายในมือพวกเขาปรามให้คนที่โวยวายจำนวนมากมิกล้าพูดคนหนึ่งคิดว่าแม่ทัพสือมิกล้าสังหารตนต่อหน้าคนจำนวนมากเช่นนี้ จึงตะโกนขึ้นมา“ใต้เท้าเถี่ยตัดสินคดีมิยุติธรรม ยังมิให้เราเอ่ยทวงความยุติธรรมอีกหรือ? พวกเราเรียกร้องให้เปลี่ยนตัวใต้เท้าเถี่ยแล้วไต่สวนคดีนี้ใหม่อีกครั้ง!เซียวหลินเทียนสีหน้าเรียบนิ่งลง นี่มิได้กำลังท้าทายใต้เท้าเถี่ย แต่กำลังท้าทายอำนาจของตน!เขามองแม่ทัพสือ แม่ทัพสือจึงโบกมือทันที จากนั้นทหารกองทัพหลวงหลายคนก็พุ่งไปข้างหน้าแล้วกดคนผู้นั้นลงกับพื้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1545
“มิต้องกลัว แม้ว่าทุกคนในใต้หล้าจะร้ายกับเจ้า เจ้าก็ยังมีข้าอยู่!”หลิงอวี๋เดินไปอย่างมั่นคง เซียวหลินเทียนนั้นจับมือของนางไว้แน่นแม้ว่าจะมิได้พูด แต่คำที่เซียวหลินเทียนสัญญาก็ดังก้องอยู่ข้างหูของหลิงอวี๋นางมองหนทางไกลที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน คนที่มาในวันนี้มากกว่าในวันพิธีแต่งตั้งฮองเฮาหลายเท่ามิได้มีเพียงแต่ขุนนาง ยังมีทูตจากแคว้นเล็กที่มาประชุม และมีเหล่าราษฎรที่นางเคยคิดทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อประโยชน์และความสุขของพวกเขาด้วย...มีศัตรู และมีสหาย!หลิงอวี๋เห็นท่านอดีตเสนาบดี เจียงอวี้ และพระชายาผิงหนานอยู่ท่ามกลางฝูงชนนั้น...แล้วก็เห็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยที่มีผ้าปิดหน้าและองค์ชายคัง!หลิงอวี๋ยิ้มแล้วตามเซียวหลินเทียนเดินไปที่แท่นสูงดูเหมือนว่านี่มิใช่การมาเข้าร่วมการพิพากษาคดีของตน แต่แค่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงท้องถนนซึ่งหาได้ยากที่จะแสดงความรุ่งเรืองของฉินตะวันตกเซียวหลินเทียนยืนอยู่หน้าเก้าอี้มังกรสูงใหญ่ที่จัดมาเป็นพิเศษ สายตากวาดมองไปรอบ ๆ จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยอำนาจและสงบเยือก“เหล่าขุนนางและราษฎรฉินตะวันตก ทุกคนมาเข้าร่วมงานเลี้ยงท้องถนนนี้ก็ล้วนรู้กันดีว่างา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1544
หลิงหว่านอยู่ในห้องได้ยินดังนั้นใจก็จมดิ่งลงทันทีด้านนอกมิรู้ว่ามีคนแบบใดเฝ้าพวกเขาอยู่ หลิงเสียงกังก็ถูกวางยาพิษอีก พวกเขาจะหนีไปได้อย่างปลอดภัยหรือ?“แล้วหลิงหว่านเล่า?” อีกคนหนึ่งเอ่ยถาม“เก็บนางไว้ก่อน รอผ่านวันพรุ่งไปแล้วค่อยว่ากัน!”วันพรุ่ง?วันพรุ่งจะเกิดอะไรขึ้น?หลิงหว่านมิเข้าใจเรื่องภายนอก แต่ฟังจากบทสนทนาของทั้งสองคนแล้วนางก็รู้ว่าวันพรุ่งจะต้องเป็นวันสำคัญแน่นอนนางกับหลิงเสียงกังจะต้องหนีไปให้ได้ก่อนวันพรุ่งจะมาถึง และไปเปิดโปงแผนร้ายของเฝิงฉินดีที่สองคนนั้นแค่คุยกันอยู่ด้านนอก มิได้เข้ามาตรวจสอบด้านในกระทั่งด้านนอกไม่มีเสียงใดแล้ว หลิงหว่านก็กระซิบอย่างร้อนใจ “ท่านพ่อ อีกนานหรือไม่?”หลิงหว่านมองมิเห็นหลิงเสียงกัง ริมฝีปากของเขาทั้งบนและล่างล้วนถูไปกับเชือกป่านจนเลือดเปื้อนเชือกป่านแดงฉานไปหมดเขาเองก็ได้ยินบทสนทนาของสองคนนั้นและกังวลมากเช่นกัน เขามีเวลามิมากแล้ว เขาต้องรีบช่วยแก้มัดให้หลิงหว่านแล้วให้นางหนีออกไปนางเป็นลูกสาวของตน แม้ว่าเขาจะจำมิได้ แต่คำเรียกพ่อนั้นก็เป็นแรงให้เขา!หลิงเสียงกังกับหลิงหว่านล้วนมิรู้ว่าเผยอวี้พาคนมาหาที่นี่จนพบแล้ว ที่มิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1543
เฝิงฉินตอบสนองต่อเสียงก่นด่าของหลิงหว่านด้วยรอยยิ้มดูถูก แล้วเดินเข้ามามองนาง“หลิงหว่าน เจ้ากับพ่อเจ้าอยู่ในกำมือข้า เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าแม่เจ้าทำเพื่อชีวิตของพวกเจ้า แม้ว่าข้าจะให้นางไปกินอุจจาระนางเองก็จะยอมทำตามแต่โดยดี!”ใจของหลิงหว่านจมดิ่งลง และเกิดลางสังหรณ์ที่มิดีขึ้นมาเฝิงฉินกล้าพูดทุกอย่างนี้กับตน หรือว่ามิได้คิดจะให้ตนมีชีวิตกลับไปอีกแล้ว?“พวกเจ้าต้องการทำสิ่งใดกันแน่?”หลิงหว่านตะโกนออกไปอย่างหวาดกลัวแต่เฝิงฉินกลับมิเสียเวลาพูดกับนางแล้วหมุนตัวเดินไปข้างกายหลิงเสียงกัง และพยายามโน้มน้าวหลิงเสียงกังแต่หลิงเสียงกังนิ่งเฉย เขาสามารถลำบากเพื่อเฝิงฉินได้ แต่เรื่องที่จะให้ตนใช้ข้อหาที่ไม่มีจริงไปใส่ร้ายหลิงอวี๋นั้นเขาไม่มีทางยอมทำเด็ดขาดสุดท้ายเฝิงฉินจึงเดินออกไปพร้อมกับโทสะ“ท่านพ่อ เราอยู่ที่นี่มิได้ เฝิงฉินไม่มีทางกล้าที่จะฟ้องร้องพี่หญิงหลิงหลิงเช่นนี้แน่ เบื้องหลังของนางจะต้องมีคนคอยหนุนหลังอยู่!”หลิงหว่านคิดในจุดนี้อย่างรวดเร็วแล้วเอ่ยอย่างร้อนใจ “จุดประสงค์ของคนที่ให้การสนับสนุนนางคือการทำลายพี่หญิงหลิงหลิง เมื่อนางบรรลุจุดประสงค์แล้วจะต้องสังหารพวกเราเป็นแ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1542
หลิงหว่านกับหลิงเสียงกังถูกขังไว้ในไร่นาร้างแห่งหนึ่งหลิงหว่านถูกเฝิงฉินพาไปที่ชานเมืองเมื่อยามไปหาหลิงเสียงกัง เฝิงฉินบอกว่าหลิงเสียงกังเกิดอาการปวดหัวขึ้นมา หลิงหว่านเป็นห่วงอาการป่วยของบิดาตนจึงตามไปไหนเลยจะคิดว่าเมื่อเข้าประตูไปแล้วจะถูกเฝิงฉินเอาไม้ทุบสลบไปกระทั่งหลิงหว่านฟื้นขึ้นมาจึงได้พบว่าตนถูกมัดแขนขาอยู่บนเก้าอี้เก่า ๆ ตัวหนึ่งส่วนหลิงเสียงกังก็นอนอยู่ในดงหญ้าที่พื้น และถูกมัดแขนขาเช่นกัน“ท่านพ่อ!”หลิงหว่านมิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เฝิงฉินหาทางผูกมัดหลิงเสียงกังมาโดยตลอดมิใช่หรือ?มัดตนไว้ยังพอยอมรับได้ แต่เหตุไฉนต้องมัดหลิงเสียงกังด้วยเล่า!“แค่ก!”หลิงเสียงกังฟื้นจากการที่ถูกหลิงหว่านปลุกขึ้นมา แล้วก็รู้สึกถึงกลิ่นเลือดในปาก จากนั้นเขาก็ไออย่างรุนแรงแล้วกระอักเลือดออกมา“ท่านพ่อ!”หลิงหว่านกังวลเป็นอย่างมาก เห็นว่าหลิงเสียงกังที่ดูแข็งแรงดีเมื่อหลายวันก่อนกลับมีท่าทีอ่อนแอเช่นนี้ ต้องพยายามอยู่หลายครั้งจึงจะลุกขึ้นนั่งได้“เฝิงฉิน เหตุใดเจ้าจึงทำกับข้าเช่นนี้?!”หลิงเสียงกังมิได้สนใจหลิงหว่านแล้วตะโกนแผดเสียงออกมาที่มุมปากของเขามีเลือดไหล แต่เลือดเหล่านี้มิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1541
“ฝ่าบาท! เรื่องนี้จะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ? แคว้นเล็กเหล่านั้นล้วนอยู่ที่เมืองหลวง ครานี้บัณฑิตโวยวายกันจนเป็นเช่นนี้ หากมิไกล่เกลี่ยพวกเขาให้ดี ผลที่ตามมาคงยากเกินจะรับไหวพ่ะย่ะค่ะ!”สองวันมานี้หลี่ว์เซียงติดเชื้อไข้หวัดพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน เมื่อเห็นว่าเรื่องของหลิงอวี๋ใหญ่โตขึ้นเรื่อย ๆ ก็อยู่บ้านมิได้แล้วจึงรีบมาราชสำนัก“พวกเจ้าอย่าได้ร้อนใจ ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพราะจะหารือเรื่องนี้!”เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างปลอบใจ “ข้ามิประหารผู้ใดง่าย ๆ หรอก ทว่าหากมีเจตนาชั่วร้าย คิดจะใช้เรื่องนี้มาบีบบังคับให้ข้าประนีประนอม เช่นนั้นคงเป็นไปมิได้!”“วันพรุ่งข้าจะจัดงานเลี้ยงท้องถนนและชี้แจงเรื่องนี้ เรื่องที่พวกเจ้าสองคนต้องทำในวันนี้ก็คือ ไกล่เกลี่ยให้บัณฑิตเหล่านั้นกลับไปโดยมิต้องเปลืองแรง!”เซียวหลินเทียนให้แม่ทัพเฉินไปตรวจสอบเรื่องอาคารศึกษาถล่ม หลี่ต้าหนิวเองก็ถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำกรมอาญาเป็นการชั่วคราวเรื่องต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนต้องทำให้ชัดเจนก่อนวันพรุ่งเซียวหลินเทียนรู้ดี หากมิเตรียมให้พร้อม งานเลี้ยงท้องถนนในวันพรุ่งก็จะเป็นหายนะครั้งใหญ่ที่สุดที่ตนพบหลังจากครองบัลลังก์มา“การจัด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1540
กับคนกันเอง หลิงอวี๋มิเคยแล้งน้ำใจได้ลงนี่คือสาเหตุหลักที่หลิงซวนกับพวกหานเหมยยินดีติดตามหลิงอวี๋ด้วยความรักโดยมิเสียใจ“ฮองเฮาเพคะ ครานี้องค์จักรพรรดิทรงทำเพื่อท่าน นับว่าทรงทุ่มเทแรงกายแรงใจเลยทีเดียว!”หลิงซวนอดมิได้ที่จะเอ่ย “ยามตกทุกข์ได้ยากจะพบความจริงใจ หม่อมฉันรู้สึกว่าฮองเฮาน่าจะให้โอกาสพระองค์ อย่าได้ปิดกั้นพระองค์อีกเลยเพคะ!”คำพูดของหลิงซวนเป็นคำกำกวม พวกนางผู้เป็นนางรับใช้ข้างกายของหลิงอวี๋ ล้วนรู้เรื่องราวภายในที่องค์จักรพรรดิมาพักที่พระตำหนักคุนหนิงในทุกครั้งเป็นอย่างดีว่านั่นเป็นการนอนหลับเฉย ๆ มิได้ทำสิ่งใดทั้งนั้นนี่หลิงซวนบอกใบ้ให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนได้ทำในสิ่งที่สามีภรรยาที่แท้จริงทำกัน อย่าได้ปิดกั้นเซียวหลินเทียนอีกเลย...หลิงอวี๋ย่อมเข้าใจในการบอกใบ้ของหลิงซวนอยู่แล้ว เหตุใดครานี้นางจึงมิเป็นฝ่ายไปตรวจสอบคดี หนึ่งก็คือรู้สึกผิดหวัง สองก็คือนางต้องการจะดูว่าเซียวหลินเทียนจะสามารถทำอะไรเพื่อตนได้บ้างเห็นได้ชัดว่าการกระทำของเซียวหลินเทียนในสองวันมานี้ผ่านมาก ๆนี่คือทัศนคติที่ควรมีในฐานะสามี!“ฮองเฮา ได้ยินมาว่าองค์จักรพรรดิจัดงานเลี้ยงท้องถนน สิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1539
จ้าวฮุยมองเซียวหลินเทียนจากไปด้วยสายตาที่ซับซ้อน จักรพรรดิองค์ใหม่ผู้นี้แตกต่างจากจักรพรรดิอู่อันโดยสิ้นเชิงภาพในวันนี้ทำให้เขาตระหนักได้ว่า หากทำให้เซียวหลินเทียนโกรธ เซียวหลินเทียนก็สามารถทำได้ทุกอย่าง!เหอะ ๆ!เซียวหลินเทียน เจ้าคิดว่าข่มขู่ขุนนางแล้วจะสามารถปกป้องหลิงอวี๋ไว้ได้เยี่ยงนั้นรึ?มันยังมิจบหรอก!เจ้ามิอาจห้ามปากของทุกคนได้!ขอเพียงเจ้ายังต้องการแผ่นดินฉินตะวันตกและยังต้องการนั่งบัลลังก์มังกรอย่างมั่นคงอยู่วันนี้เจ้าส่งผู้ตรวจการเจียงไปเข้าคุกอย่างไร วันข้างหน้าก็ต้องไปเชิญเขาออกมาอย่างเคารพข้าจะดูว่าเจ้าจะตบหน้าตัวเจ้าเองอย่างไร!สองวันมานี้แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิได้สนใจเรื่องภายนอก แต่หลิงซวนก็ยังเล่าเรื่องที่เกิดภายนอกให้นางฟังอย่างภักดีโดยละเว้นเรื่องนางซุนไว้เมื่อได้ยินเรื่องชาวบ้านเหล่านั้นบอกว่าตนให้พวกเขาเลี้ยงวัวนมเพื่อให้ตนอาบน้ำ หลิงอวี๋ก็หัวเราะด้วยความโกรธเมื่อเทียบกับการทรยศของนางซุนผู้เป็นญาติของตน การใส่ร้ายแบบที่มิเห็นความหวังดีของผู้อื่นเช่นนี้ช่างเบาบางมากสำหรับหลิงอวี๋แต่แม้ว่าตัวหลิงอวี๋จะมิสนใจ แต่ก็ต้องคิดว่าเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อตนและเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1538
เหล่าขุนนางที่ยังคงพูดอยู่ตกใจกลัวจนเงียบกริบและพากันคุกเข่าลงทันทีนี่เป็นครั้งแรกที่เซียวหลินเทียนโกรธราวกับฟ้าผ่าลงมาเช่นนี้นับตั้งแต่ครองบัลลังก์มา“พล่ามกันพอแล้วหรือไม่?”เซียวหลินเทียนตะคอกด้วยความโกรธ “อย่าเอาคำว่ากษัตริย์ผู้ทรงธรรมมาข่มขู่ข้าา! ตัวข้าเข้าสู่สนามรบตั้งแต่เจ็ดขวบ ข้าจะมิเคยเห็นภาพนองเลือดเชียวรึ? ข้าจะกลัวที่พวกเจ้าจะวิ่งชนเสาหรือ?”“วันนี้ข้าจะเอ่ย ณ ที่แห่งนี้ ข้ายอมเผด็จการหากจะต้องปกป้องหลิงอวี๋!”“อย่าว่าแต่ที่หลิงอวี๋มิได้มีความผิดใด ๆ แม้ว่านางคิดอยากจะนั่งในตำแหน่งนี้ของข้าจริง ๆ ข้าก็ยินดีจะหลีกทางให้… เพราะข้าเชื่อว่าหากหลิงอวี๋เป็นจักรพรรดินีก็ไม่มีทางด้อยไปกว่าข้า!”ขุนนางเหล่านั้นล้วนตกใจกับคำพูดนี้ของเซียวหลินเทียน!นี่… นี่… องค์จักรพรรดิถูกกระตุ้นจนจิตมีปัญหาหรือ?มิฉะนั้นจะพูดคำพูดที่ไร้สาระจนคาดมิถึงเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร!“ราษฎรทำผิดกฎหมายทางจวนขุนนางยังให้โอกาสพวกเขาได้อุทธรณ์! พวกเจ้าเป็นขุนนางในราชสำนักของข้า เป็นเจ้าหน้าที่ปกครองบ้านเมือง แต่พวกเจ้าฟังดูว่าพวกเจ้าพูดอะไรออกมา?”เซียวหลินเทียนตวาด “มิทำการสอบสวน มิรวบรวมหลักฐาน อา
