เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 987
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 988
ฮ่า ๆๆ…กลุ่มคนจากฉีตะวันออกนำโดยเซี่ยโฮ่วตานรั่วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา หัวเราะกันเสียตัวโยนเสียงหัวเราะดังไปถึงหูของพวกของหลิงอวี๋ พวกนางรู้สึกอับอายมาก“หลิงอวี๋ เจ้าเป็นผู้นำกลุ่มเยี่ยงไรกัน? เหตุใดเจ้าจึงจัดให้คนเยี่ยงสวี่เหยียนไปเล่นเป็นกองหลัง หากมิใช่เพราะคำสั่งที่ไร้ความสามารถของเจ้า เราก็ไม่มีทางแพ้การแข่งขันนี้ครั้งนี้หรอก!”เซียวทงแอบภูมิใจแล้วตะโกนใส่หลิงอวี๋“เมื่อครู่ ข้าก็บอกแล้วว่าเจ้ามิสามารถเป็นหัวหน้าได้ แต่เจ้าก็จะแย่งทำให้ได้ ตอนนี้เราทุกคนแพ้แล้ว! เจ้าควรเป็นคนเดียวที่จะห้อยเหรียญเหล็กขยะนั้น!”“องค์หญิงหก ท่านพูดเช่นนี้มันมิยุติธรรมกระมัง?”อันซินทนมิไหวตะโกนขึ้นมา “ทุกคนล้วนเห็นว่าสวี่เหยียนเตะลูกกลมเข้าประตูของคนอื่น หากนางมิโง่เช่นนั้น เราก็คงมิแพ้!”“ใช่ คำสั่งของพระชายาอ๋องอี้มิผิดเลย มันเป็นความผิดของสวี่เหยียน!” เจียงอวี้กับคนอื่น ๆ ก็ช่วยหลิงอวี๋พูดเช่นกันเว่ยอวิ๋นก็ตะโกนใส่สวี่เหยียนด้วยความโกรธเช่นกัน “เจ้าแค่ต้องเตะลูกกลมนั้นไปด้านข้างแล้วเราก็จะเสมอกัน แต่เจ้ากลับเตะมันเข้าประตูของพวกเขา!”“เจ้าทำเช่นนี้มันต่างอะไรกับการทำงานให้ผู้อื่นเล่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 989
เมื่อเจิงจื่ออวี้เห็นว่าสวี่เหยียนถูกทุกคนโกรธ ก็กลัวว่าหากอยู่กับนางแล้วจะลำบากไปด้วย จึงดึงองค์หญิงหกออกไปทันใดนั้น รอบตัวของสวี่เหยียนก็ไม่มีใครเลยสักคน นางยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว ทั้งรู้สึกผิดทั้งหวาดกลัวตู้ตงหงกับฉินรั่วซือเห็นเช่นนั้นก็ไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อนางเลย ทั้งสองคนแอบดีใจ ดีที่ถูกหลิงอวี๋เปลี่ยนตัว มิเช่นนั้นพวกนางอาจจะทำความผิดเช่นนี้ก็ได้!เช่นนั้นก็จะถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว!หลิงอวี๋เดินเข้าไปตรงหน้าไทเฮาอย่างกลุ้มใจแล้วเอ่ยกับไทเฮาอย่างรู้สึกผิด “ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันขอประทานอภัย หลิงอวี๋ทรยศต่อความไว้วางใจของท่าน!”ไทเฮาเหลือบมองนางแล้วเอ่ยเรียบ ๆ “เรื่องแพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของสงคราม! อาอวี๋ แม้ว่าจะเป็นความผิดพลาดของสวี่เหยียนที่ทำให้พวกเจ้าพ่ายแพ้!”“แต่เจ้าเองก็ผิดเช่นกัน เจ้าตรองดูเอาเถิด เจ้าผิดตรงที่ใด?”หลิงอวี๋ก้มหน้าลง รู้สึกละอายใจเล็กน้อยเมื่อครู่นางกำลังสำนึกผิดอยู่ มีสิ่งหนึ่งที่เซียวทงพูดถูก นางใช้ผิดคน!นางมิควรเสี่ยง มิควรคิดว่าทุกคนล้วนเป็นสตรีฉินตะวันตก แล้วจะให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ของฉินตะวันตกเป็นอันดับแรกเท่านั้น!นางมิได้คำนึงถึงความเห็
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 990
“เรามิใช่ขยะ!”อันซินเป็นผู้นำตะโกนขึ้นมาพวกของเจียงอวี้กับสวีเยวี่ยก็ตะโกนเสียงดังเช่นกัน “องค์หญิงตานรั่ว เรามิใช่ขยะ!”“ท่านให้เวลาเราหนึ่งปี ถึงเวลานั้นกลับมาแข่งขันอีกครั้ง เราจะพิสูจน์ความสามารถของเราให้ท่านเห็นได้อย่างแน่นอน!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิคิดเลยว่า คำพูดที่นางจะโจมตีทำให้ฉินตะวันตกอับอาย จะถูกคำพูดมิกี่คำของหลิงอวี๋ทำให้กลับกลายเป็นคำให้กำลังใจไปเสียได้นางยังต้งการจะเอ่ยอะไรขึ้นอีก แต่องค์ชายหนิงส่งนางรับใช้มากระซิบกับนางว่า พอแล้วเซี่ยโฮ่วตานรั่วจึงทำได้เพียงต้องอดกลั้นเอาไว้!องค์ชายหนิงเคยบอกว่า ในแคว้นหนึ่ง อย่าได้กลัวคนเยอะ แต่ให้กลัวความสามัคคีของทุกคนจุดประสงค์ของพวกเขาคือการสร้างพันธมิตร และค้นหาคนที่สามารถควบคุมได้ มิใช่เพื่อช่วยให้ฉินตะวันตกเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน!“เอาเถิด ๆ ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าพิสูจน์ตัวเอง! งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว ไปนั่งกันเถิด!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วเปลี่ยนท่าทีที่ก้าวร้าวแล้วแสดงตัวตนในฐานะเจ้าภาพเชิญทุกคนนั่งลงเซียวทงพาเจิงจื่ออวี้เดินไปข้างหน้าพวกของอันซินมิอยากนั่งกับองค์หญิงหก จึงเดินช้า ๆ อยู่ด้านหลังสุดหลิงอวี๋เห็นว่าหลิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 991
เซี่ยโฮ่วตานรั่วกับนางรับใช้มองการต่อสู้ภายในฉินตะวันตกอย่างรู้สึกมีความสุข องค์หญิงหกทำให้พระชายาอ๋องอี้อับอายเช่นนี้ มันช่างสาแก่ใจเสียจริง!มันควรจะให้เซียวหลินเทียนเห็นว่า พระชายาที่เขาปกป้องกำลังทำในสิ่งที่คนรับใช้ทำ เขาจะต้องรู้สึกอับอายมากอย่างแน่นอน!ทางองค์ชายหนิงขมวดคิ้วมองเซียวทงแล้วเอ่ย “องค์หญิงหก ช่างมันเสียเถิด พระชายาอ๋องอี้เหนื่อยแล้ว มิต้องให้นางทำความสะอาดหรอก! พวกเจ้าทุกคนกลับไปพักผ่อนกันก่อนเถิด! คนของข้าจะทำความสะอาดเอง”“จะได้เยี่ยงไรเล่า ในการเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้! คนของฉินตะวันตกล้วนเป็นคนที่พูดคำแล้วมิคืนคำ หลิงอวี๋ เจ้าว่าถูกหรือไม่?”เซียวทงมีหรือจะปล่อยโอกาสที่จะทำให้หลิงอวี๋อับอายอย่างง่ายดายเช่นนี้ไป จึงเอ่ยอย่างมีความสุข“ใช่ การเดิมพันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้! ข้าจะมิบิดพลิ้วหรอก!”หลิงอวี๋ลุกยืน พับแขนเสื้อขึ้นแล้วเริ่มเก็บจานและตะเกียบหลิงหว่านยืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ แล้วตามหลิงอวี๋ไปทำความสะอาดเซียวทงเห็นเข้าก็ตะโกนทันที “หลิงหว่าน เจ้าทำอะไร? ตกลงกันแล้วมิใช่หรือหากหลิงอวี๋นำกลุ่มพ่ายแพ้จะต้องรับการลงโทษ! ห้ามใครช่วยนางทั้งนั้น ให้นางล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 992
งานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยโฮ่วตานรั่วสิ้นสุดลงไปเช่นนี้แต่เรื่องการพ่ายแพ้ในการแข่งขันเตะลูกกลมทำให้เกิดผลสืบเนื่องตามมา...คืนนั้น หลิงอวี๋เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็หลับไปที่เรือนบุหงาในขณะที่กำลังเคลิ้มหลับอยู่นั้นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู“พระชายา เกิดเรื่องแล้ว ตื่นเร็วเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที จำได้ว่าเป็นเสียงของเถาจื่อ จึงตะโกน “เข้ามาคุยในนี้!”เถาจื่อเปิดประตูแล้วเอ่ยอย่างเร่งรีบ “พระชายา คุณหนูอันกับคุณชายอันอยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ พวกเขาบอกว่าสวี่เหยียนกินยาพิษฆ่าตัวตาย แม่ของนางไปขอร้องคุณหนูอัน คุณหนูอันสงสารสวี่เหยียนจึงมาขอให้ท่านไปช่วยนางเจ้าค่ะ!”หา...หลิงอวี๋ตกใจ รีบแต่งตัวทันทีนางมิคาดคิดว่าสวี่เหยียนจะเปราะบางถึงขนาดที่จะกินยาพิษฆ่าตัวตายแต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้น สวี่เหยียนต่างถูกทุกคนว่าอย่างนั้นอย่างนี้ สตรีผู้มิแยแสเรื่องของใคร จะมีกี่คนที่รับการโจมตีเช่นนี้ได้หลิงอวี๋รู้สึกผิดเล็กน้อย นางมิเห็นสวี่เหยียนตอนงานเลี้ยง นางยังคิดเลยว่าสวี่เหยียนคงจะมิกล้าสู้หน้าใครจึงไปก่อนไหนเลยจะคิดสวี่เหยียนจะกลับไปกินยาพิษฆ่าตั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 993
กลิ่นอาเจียน!หากอาเจียนออกมาก็ดีหน่อย หลิงอวี๋รีบไปตรวจดูทันทีฮูหยินสวี่อยู่ข้าง ๆ จึงเอ่ยขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ สวี่เหยียนกินยาพิษที่ใช้ฆ่าหนูเข้าไป ข้าใช้ตะเกียบบังคับให้นางอาเจียนออกมาสองครั้ง นาง… นางจะยังรอดได้หรือไม่?”หลิงอวี๋เห็นว่าสวี่เหยียนหมดสติไป นางก็มิรู้ว่ายาเบื่อหนูนั้นรุนแรงแค่ไหน จึงเอ่ย “ฮูหยินสวี่ โปรดออกไปรอก่อนเถิด ข้าจะพยายามช่วยสวี่เหยียนอย่างเต็มที่!”“ให้ใครก็ได้เอาน้ำกับเกลือมาที!”หลิงอวี๋อธิบายขณะหยิบท่อล้างกระเพาะอาหารออกมาด้วยอันซินกลัวว่าฮูหยินสวี่จะกลัว จึงรีบประคองฮูหยินสวี่ออกไปอันซินได้ยินว่าสวี่เหยียนกินยาฆ่าตัวตายก็ตกใจเช่นกัน เมื่อเป็นเรื่องของชีวิตแล้ว การชนะหรือแพ้ก็ไม่มีความสำคัญแล้วอันซินคิดอย่างรู้สึกผิด หากรู้ว่าสวี่เหยียนจะฆ่าตัวตาย ตอนนั้นนางมิน่าเป็นผู้นำในการกล่าวโทษสวี่เหยียน ตอนนี้นางทำได้เพียงอธิษฐานขอให้สวี่เหยียนมิเป็นไรหลิงอวี๋กำลังยุ่งอยู่ข้างใน อันเจ๋อกับเซียวหลินเทียนเป็นบุรุษ จึงเดินออกไปรอนอกเรือนเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย“คิดมิถึงเลยว่าสวี่เหยียนจะมีจิตใจที่ค่อนข้างหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงขั้นฆ่าตัวตาย!”อันเจ๋อเอ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 994
ฮูหยินสวี่มิได้เอ่ยอะไรหลังจากนั้น แต่รอยยิ้มเยาะครั้งสุดท้ายของนางนั้นหลิงอวี๋จดจำอย่างฝังลึกทำให้หลิงอวี๋เปลี่ยนความเข้าใจที่มีต่อฮูหยินสวี่ รู้สึกว่าอาจมีพลังที่น่าแปลกใจซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนของนางบางทีใต้เท้าสวี่กับทุกคนในเมืองหลวงอาจมองฮูหยินสวี่ผิดไปหลิงอวี๋ตรวจดูอาการของสวี่เหยียน ยืนยันว่านางพ้นอันตรายแล้วจากนั้นจึงบอกฮูหยินสวี่ว่าควรดูแลนางอย่างไร เพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ กลุ่มคนจึงออกจากหมู่บ้านตระกูลสวี่ก่อนที่สวี่เหยียนจะฟื้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้แล้วถึงได้มีเวลาตรวจสอบจดหมายลาตายของสวี่เหยียนสวี่เหยียนอาจจะสิ้นหวังกับชีวิตภายหน้าของตนแล้ว ทั้งยังโกรธที่สหายสนิทก็ทิ้งตนไปด้วยในจดหมายลาตาย นางบอกทุกเรื่องที่องค์หญิงหกบอกให้พวกนางทำ รวมถึงเรื่องที่องค์หญิงหกทำให้หลิงหว่านลำบากใจ และตั้งใจให้พวกนางร่วมมือกับตน ทำให้ทั้งกลุ่มพ่ายแพ้สวี่เหยียนระบุชื่อคนในกลุ่มองค์หญิงหกทีละคนไว้ด้วยสวี่เหยียนพูดถึงการกระทำสุดท้ายของตนในจดหมายลาตายด้วยเช่นกัน หลิงอวี๋อ่านแล้วก็รู้สึกผิดนางกับทุกคนเข้าใจสวี่เหยียน!ผิดโชคดีที่ตนช่วยชีวิตสว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 995
เมื่อได้ยินเช่นนี้เผยอวี้ก็รีบพยักหน้า พลางเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ท่านย่ามิต้องกังวลขอรับ หว่านเอ๋อร์ใจดีมาก นางไม่มีทางโกรธเคืองเหลียนเอ๋อร์เป็นแน่!”ฮูหยินผู้เฒ่าเผยเอ่ยอย่างตำหนิ “มิโกรธเคืองก็ต้องไปขอโทษ อย่าให้คนอื่นคิดว่าตระกูลเผยของเราเป็นพวกคนที่มิรู้จักมารยาท!”“อวี้เอ๋อร์เอ๋ย แม้ว่าหลิงหว่านผู้นี้จะเป็นบุตรีขุนนางต้องโทษ แต่นอกเหนือจากจุดนี้แล้ว นางดีเหลือเกินและคู่ควรกับเจ้า!”ตอนที่ไปสู่ขอในวันนั้นฮูหยินผู้เฒ่าเผยสังเกตหลิงหว่านอย่างละเอียด นางมีการศึกษาดีและมีเหตุผล มีความประพฤติดี ที่สำคัญกว่านั้นคือ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตนก็มิได้ดูแข็งกร้าวจนเย่อหยิ่งและมิได้ถ่อมตัวจนต้อยต่ำได้คนเช่นนี้มาอยู่ในฐานะภรรยาของตระกูลเผยได้ก็สามารถดูแลจัดการทุกอย่างได้!ทางด้านไทเฮา เมื่อเห็นจดหมายลาตายที่เซียวหลินเทียนมามอบให้เองหลังการเข้าเฝ้า ไทเฮาก็ตกใจเช่นกันมันเป็นเพียงกาารแข่งขันเล็ก ๆ แต่เสียหายถึงชีวิตคนในขณะที่ไทเฮาเห็นใจจสวี่เหยียน นางก็ยิ่งโกรธเซียวทงมากในการแข่งขันก็ใจคับแคบจนทำให้หลิงหว่านได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังกล้ายุยงกลุ่มของตนให้จงใจแพ้เยวี่ยใต้อีก!เกียรติยศกับสมบัติล
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
