บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: บทที่ 401 - บทที่ 410

และหลิงอวี๋ก็นึกถึงเรื่องที่แม่นมลี่บอกว่ามีหัวขโมยขึ้นเรือนบุหงาเมื่อคราก่อนด้วย!คราวนี้หลิงหลานก็อยากกลับมา หรือว่าเป็นหวางซือส่งนางมา?ครั้งก่อนเข้ามาค้นของที่ต้องการไม่พบ ฉะนั้นหลิงหลานจึงอยากแทรกซึมเข้ามาค้นต่อข้างในหรือ?หลิงอวี๋ตาเป็นประกายพลางกล่าว “อยากกลับมาก็มิใช่ว่ามิได้!”“คุณหนู… ท่านยังเชื่อใจนางหญิงชั่วนี่อยู่หรือเจ้าคะ? เห็นเต็มตาว่านางมีเจตนาร้ายหนาเจ้าคะ!” แม่นมลี่พูดร้อนใจ“แม่นม อดทนใจเย็น ๆ!” หลิงอวี๋เอ่ยปลอบหลิงหลานเห็นจุดเปลี่ยนที่ดีขึ้นพลันเอ่ยร้อนรน “พระชายา ท่านตกลงรับบ่าวกลับมาแล้วจริงหรือเจ้าคะ?”หลิงอวี๋พยักหน้าพลางพูดตรงไปตรงมา “เจ้าตอบคำถามข้าสักสองสามข้อ หากข้าพอใจข้าจักให้เจ้ากลับมา!”หลิงหลานตาวับวาบ รีบกล่าว “พระชายาท่านโปรดถาม บ่าวจักตอบอย่างสัตย์จริงแน่นอน มิเอ่ยปดพระชายาเด็ดขาดเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ถามว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าหลังจากที่หลิงผิงถูกไล่ออกตำหนักอ๋องอี้แล้วไปที่ใด?”หลิงหลานชะงักครู่หนึ่งพลางส่ายหัว “พระชายา บ่าวมิรู้เจ้าค่ะ! บ่าวมิได้ติดต่ออันใดกับนางเลยเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ถามยิ้ม ๆ ว่า “หลังข้าศึกษาวิชาแพทย์ก็พบว่าข้าติดพิษเรื้อร

หลิงผิงโดนบีบคอจนสีหน้าดำคล้ำชั่วพริบตาทว่าหลิงผิงกลับมิหวั่นสักกระผีก มือข้างหนึ่งโฉบมือชิวเหวินซวงพลางเรียกเสียงแหบพร่า“เจ้าฆ่าข้าเลย! ตอนค่ำขอเพียงข้าไม่กลับไป วันพรุ่งเรื่องที่เกี่ยวกับเจ้าก็จะรายงานถึงท่านอ๋องทันที!”“ชิวเหวินซวง เจ้าคิดว่าหลังข้ารู้ความลับเจ้าแล้วจะกล้ามาหาเจ้าโดยมิเตรียมตัวอันใดเลยงั้นรึ?”“หากท่านอ๋องเห็นสิ่งเหล่านี้เข้า ไม่ว่าเจ้าจักพูดจาเสนาะหู โน้มน้าวเก่ง พระองค์ก็ไม่ทรงเชื่อใจเจ้าอีกแล้ว!”“หากข้าตายเจ้าก็ต้องตายไปกับข้า! กระทั่งครอบครัวเจ้าก็ต้องตายสิ้น!”ชิวเหวินซวงจ้องผิงหลิงเขม็งพลางนึกเสียใจภายหลังเต็มทรวงครั้นหลิงผิงถูกขับออกตำหนักอ๋องอี้ครานั้น ตนน่าจะฆ่านางเพื่อเลี่ยงหายนะที่ตามมาไม่จบสิ้นในภายหน้าเสียแต่นางคิดว่าหลิงผิงยังมีประโยชน์ในภายภาคหน้าอยู่จึงส่งนางไปหมู่บ้านแห่งนั้น!ไหนเลยจะคิดว่าหลิงผิงจะหนีออกมาได้ แถมกำเริบเสิบสานมากขึ้น ขวัญกล้าใช้ความลับมาขู่ตน!ชิวเหวินซวงถลึงมองหลิงผิงพลางดูท่าทีไม่ยี่หระของนาง เห็นได้ชัดว่าหลิงผิงเตรียมตัวมาอย่างดี!ชิวเหวินซวงหัวใจสั่นสะท้าน ค่อย ๆ คลายมือออก“เจ้าต้องการเท่าไร?” ชิวเหวินซวงถามอย

เซียวหลินเทียนคิดวางแผนใช้ประโยชน์จากองค์ชายคังเอากิจราชการฟื้นฟูย่านการค้ากลับมา และเขาก็จะไม่ปล่อยให้องค์ชายคังได้รับกิจราชการที่เหมืองง่าย ๆ เช่นกันทันใดนั้นเซียวหลินเทียนก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง แล้วกล่าวว่า“จ้าวซวน จัดการให้จูจวินกับเถาเฉิงออกจากเหมืองด้วย!”“หลังจากพวกท่านอ๋องเฉิงกลับเมืองหลวง องค์ชายเว่ยจักได้มิขุ่นข้องและลงมือกับพวกเขา!”เซียวหลินเทียนไม่ค่อยสนิทกับจูจวินนัก แต่ก็ดูออกว่าจูจวินไม่ใช่พวกมักใหญ่ใฝ่สูง!ก่อนหน้าเฉิงชินอ๋องเคยพูดกับเซียวหลินเทียนว่าจูจวินเป็นคนมีฝีมือ อุทิศตนเพื่อแคว้น!เซียวหลินเทียนจะไม่ปล่อยคนมีความสามารถเช่นนี้ไปง่าย ๆ!“เจ้าให้จูจวินกับเถาเฉิงปกปิดชื่อแซ่ชั่วคราว และจัดพวกเขาเข้ากองทหารของเรา!”จ้าวซวนนึกถึงชีวิตอันขมขื่นของครอบครัวท่านกวนเอ้อร์ พลันกล่าวทันที“กระหม่อมจักไปจัดการเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ! โปรดท่านอ๋องวางใจ คราวนี้กระหม่อมจักมิทำพลาดซ้ำเด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ!”แล้วจ้าวซวนก็จากไปอย่างรีบร้อนเซียวหลินเทียนครุ่นคิดต่อ เขาต้องหาสักวิธีขัดขวางองค์ชายคังรับกิจราชการที่เหมืองให้ได้ขณะเซียวหลินเทียนกำลังขบคิด ความคิดก็ย้อนกลับมาที่สองพี

เสียงประจบประแจงของชิวเฮ่าดังมาจากฝั่งตรงข้าม“ฮูหยิน ใช่ว่าเรามิได้พยายามจนถึงที่สุด… แต่เรื่องราวมันไปไกลจนหาควบคุมได้ไม่แล้ว...”“ฮูหยินมิสังเกตหรือว่าพระชายาอ๋องอี้คล้ายว่าเปลี่ยนเป็นคนละคนตั้งแต่ที่เฮยจื่อถูกทุบตี?”“เดิมทีเหวินซวงอาจได้เข้ารับตำแหน่งพระชายาอ๋องอี้ แต่เพราะหลิงอวี๋นางถึงได้เสียโอกาสไป!”ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยด้วยความโกรธ “นั่นไม่ใช่เพราะว่าพวกเจ้าไร้ประโยชน์! เจ้าปลิดชีพนางก็ไม่มีเรื่องเหล่านี้แล้วมิใช่หรือ?”“ข้าจัดการดีถึงเพียงนั้น แต่พวกเจ้ากลับทำพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า! จนเกือบทำให้ข้าเดือดร้อนไปด้วยแล้ว...”“ฮูหยิน ยามนี้มาพูดสิ่งเหล่านี้มันไร้ประโยชน์ ฮูหยินต้องคิดหาทางว่าจักทำเยี่ยงไรให้ท่านอ๋องไว้วางใจเราอีกครั้ง!”ชิวเฮ่าเอ่ยอย่างประจบประแจง “ฮูหยินเป็นคนฉลาดมีไหวพริบ ฮูหยินต้องมีวิธีแน่ขอรับ!”“หากมิได้ผลจริง ๆ ก็วางยาพิษเซียวหลินเทียนซะ… ให้เขาถูกพวกเราควบคุม!”ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยอย่างดุร้าย “สองวันมานี้เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋มีความขัดแย้งกัน ใช้โอกาสนี้กำจัดหลิงอวี๋ไปเสีย!”“หลิงอวี๋นังสารเลว ทำเราเสียเรื่องมิน้อยแล้ว หากยังเก็บนางไว้อีก จะต้องขัดข

“หลิงซวน เตรียมเลือด! หลิงซิน เตรียมพร้อมผ่าตัด”หลิงอวี๋ดูออกว่าอาการของหลู่ชิ่งนั้นสาหัสมาก เสียเลือดมากเกินไป อาการบาดเจ็บก็สาหัสนางเอ่ยกับจ้าวซวน “องครักษ์จ้าว ข้ามิสามารถรับประกันได้ว่าข้าจะสามารถช่วยหลู่ชิ่งได้ อาการของเขาสาหัสนัก… ข้าจักพยายามอย่างเต็มที่แล้วกัน!”จ้าวซวนดูออกว่าหลู่ชิ่งอาการแย่มากแล้ว จึงพยักหน้า “พระชายา ข้าเชื่อในตัวพระชายา… พระชายาทำให้เต็มที่เถิดขอรับ!”“เช่นนั้นก็ดี เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว ผู้ที่มีหมู่เลือดตรงกับหลู่ชิ่งให้มาบริจาคเลือดให้กับหลู่ชิ่งด้วย! ทำตามการจัดการของหลิงซวนเลย!”ครั้งที่แล้วที่เซียวหลินเทียนถูกลอบสังหาร หลิงซวนได้ทำการลงทะเบียนหมู่เลือดผู้บริจาคเลือดไว้แล้วบัดนี้จึงนำสมุดออกมา หลิงซวนเลือกองครักษ์สองสามคนที่หมู่เลือดตรงกันกับของหลู่ชิ่งมาเจาะเลือดเพื่อเตรียมทำการถ่ายเลือดหลิงอวี๋หยิบเครื่องมือผ่าตัดออกมาเช็ดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อเพื่อเริ่มเตรียมตัวผ่าตัดครั้งที่แล้วจูเผิงกับเฉาอี้ยังมิกลับมา พอเห็นหลิงซินใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าของหลู่ชิ่งจึงมองหน้ากันไปมาหลิงอวี๋หันกลับไปโดยบังเอิญ เห็นมีคนสองสามคนที่ยังอยู่ในห้อง จึงเอ่ยด้วยค