แชร์

บทที่ 402

“พระชายา… หากท่านอยากรู้ที่อยู่หลิงผิง บ่าวจักพยายามไปสืบถามสุดกำลังเลยเจ้าค่ะ…”

“แต่เรื่องอื่น บ่าวมิรู้จริง ๆ เจ้าค่ะ!”

“ไปให้พ้น…”

แม่นมลี่แกว่งไม้กวาดไล่หลิงหลานออกไป จากนั้นปิดประตูดังปัง

ครั้นหลิงหลานเห็นประตูปิดลงก็เผยหน้าชั่วร้ายมิปกปิดแม้สักนิด

นางจ้องประตูเรือนที่ปิดสนิทอย่างเหี้ยมเกรียม ถ่มน้ำลายและจากไปอย่างเคียดแค้น

ไม่ไกลจากแห่งนั้น ชิวเหวินซวงยืนอยู่หลังต้นไม้และเห็นฉากทั้งหมดกับตา

หลิงหลานยอมจำนนต่อหลิงอวี๋ เพราะเห็นว่าตนไร้ประโยชน์แล้วงั้นหรือง?

จิตสังหารแฉลบผ่านนัยน์ตาของชิวเหวินซวง พอยืนไปครู่หนึ่งก็ไม่พบความเคลื่อนไหวใด ๆ ที่เรือนบุหงา นางจึงโผล่ออกหลังต้นไม้เดินจากไป

ชิวเหวินซวงเพิ่งกลับถึงลานด้านหน้า ทันใดนั้นเด็กสาวรับใช้ก็วิ่งมาพูดว่า

“พี่เหวินซวง มีแม่นมมาหาเจ้าที่หน้าประตูตำหนัก! เจ้าออกไปดูเถอะ!”

“แม่นมใด?”

ความสงสัยเต็มหน้าชิวเหวินซวง ในเมืองหลวงแห่งนี้ผู้ใดจะมาหาตน!

“นางอ้างว่าเป็นญาติห่าง ๆ ของเจ้า เดาว่าคงมีธุระบางอย่างกับเจ้า!”

ชิวเหวินซวงเพิ่งคิดจะให้นางรับใช้ไล่ไปก็พลันได้ยินเด็กสาวรับใช้พูดว่า

“บางทีอาจมิใช่มีธุระ แต่ยืมเงินเจ้า! ข้าเห็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
หลิงผิงโง่ไปขู่ชิวชวงเขาเหนือกว่าตัวเองคิดว่าเขาจะยอมทำตามคำขอหรือรีบช่วยเหลือมีแต่จะทำให้ตัวเองตายเร็ว สมน้ำหน้าท่านอ๋องเลี้ยงงูพิษไว้ข้างตัวไหนจะเสียเงินค่ากับข้าวแต่ละเดือนแสนแพงแต่อาหารที่มีกับกินอดๆอยากแถมพิการและเกือบตายเพราะชิวชวงและพี่ชาย2ครั้งแล้วแถมหูเบาสืบเรื่องพระชายาได้รู้อะไรมาก็เชื่อ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status