บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: บทที่ 1581 - บทที่ 1590

กระทั่งสั่งการเสร็จ หลิงอวี๋ก็เอ่ยถาม “หลิงซวน ไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร? มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”หลิงซวนคุกเข่าลงแล้วเอ่ยตอบ “ฮองเฮา หลังจากที่ท่านเสด็จออกไป พวกเราคอยใส่ใจดูแลเรื่องพระกระยาหารการเสวยของไทฮองไทเฮาตามคำสั่งของท่านทุกวัน มิพบสิ่งผิดปกติใดเลยเพคะ!”“หลังจากพระกระยาหารเย็นเมื่อวาน ไทฮองไทเฮายังเสด็จออกไปเดินเล่นที่ศาลาในสวนกับแม่นมเว่ยอยู่เลยเพคะ กระทั่งเสด็จกลับไทฮองไทเฮาก็สรงน้ำ หาได้สิ่งใดผิดปกติไม่เพคะ”“เมื่อยามบรรทมไทฮองไทเฮาจึงได้ตรัสว่ารู้สึกมิสบายตรงอก แม่นมเว่ยเองก็มิกล้าประมาท รีบไปรายงานองค์จักรพรรดิและบอกถังถีเตี่ยน!”“แม่นมเว่ยยังให้ไทฮองไทเฮากินโอสถช่วยชีวิตที่ท่านให้ไว้ด้วย ไหนเลยจะรู้ว่าอาการของไทฮองไทเฮาจะยิ่งแย่ลงอย่างรวดเร็ว กระทั่งถังถีเตี่ยนมาถึง ไทฮองไทเฮาก็มีแต่ลมหายใจออกมิหายใจเข้าแล้วเพคะ!”หลิงอวี๋ได้ฟังก็ใจสั่น จึงเอ่ยถาม “พวกเจ้าเก็บโอสถช่วยชีวิตไว้หรือไม่? เคยถูกผู้ใดแตะต้องมาก่อนหรือไม่?”หลิงซวนยิ้มขมขื่น “โอสถช่วยชีวิตไม่มีปัญหาเพคะ ถังถีเตี่ยนตรวจสอบแล้ว หลังจบเรื่องก็มอบให้องค์จักรพรรดิเก็บรักษาไว้แล้วเพคะ!“จริงสิ ฮองเฮาเพคะ

ไท่เฟยเส้าอยู่ด้านข้างก็ตะโกนขึ้นมาอย่างก้าวร้าวเช่นกัน “ฝ่าบาท… ท่านต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับพวกเรา เหตุใดหีบพระศพของไทฮองไทเฮาจึงมีเลือดไหลออกมาได้?”องค์ชายคังก็ตะโกนใส่ทุกคนอย่างแค้นเคือง “ไทฮองไทเฮาคือเสด็จย่าที่พวกเราให้ความเคารพอย่างสูง ก่อนหน้านี้กระหม่อมคิดว่าพระนางพระทัยวายจริง ๆ ในเมื่อมีเลือดไหลออกมา เช่นนั้นก็แสดงว่าเสด็จย่าสิ้นพระชนม์โดยมิยุติธรรม!”“กระหม่อมต้องการเปิดโลงชันสูตรศพ เพื่อทวงความยุติธรรมให้เสด็จย่า!”“เซียวหลินเทียน ยามนี้กระหม่อมมิใช่ขุนนางของท่าน แต่อยู่ในฐานะของสมาชิกราชวงศ์ ในฐานะพี่ชายของท่าน ข้าขอตั้งคำถามกับท่านว่าเสด็จย่าสิ้นพระชนม์ด้วยเหตุใดกันแน่?”เซียวหลินเทียนสีหน้าเรียบนิ่ง เมื่อวานเขาเห็นไทฮองไทเฮาสิ้นลมหายใจไปด้วยตาตนเอง ยามนั้นไทฮองไทเฮามิได้กระอักเลือด และมิได้มีร่องรอยของการถูกวางยาพิษ แล้วเลือดเหล่านี้มาจากที่ใดกัน?“ก่อนหน้านี้กระหม่อมได้ยินข่าวลือมาว่า คำสั่งเสียเรื่องการขึ้นครองบัลลังก์ขององค์จักรพรรดิในตอนนั้นเป็นของปลอม หรือไทฮองไทเฮาทรงพบความจริงเข้าจึงถูกสังหารปิดปาก!”ขุนนางที่หลบอยู่กลุ่มคนพึมพำขึ้นมาด้วยเสียงที่มิได

ตอนนี้แม่ทัพเว่ยยังมิได้แสดงออกถึงตำแหน่งอย่างโจ่งแจ้งนักเพราะความสงบเสงี่ยมขององค์ชายรุ่ย แต่เซียวหลินเทียนมิอาจวางใจกับเขาได้เต็มที่องค์ชายรุ่ยเห็นเลือดแล้วมิได้แสดงท่าทีก้าวร้าวเช่นองค์ชายคัง แต่พ่อตาของเขาเข้าร่วมกำกับดูแลการพิจารณาคดีนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็ดูจะชอบ“ฝ่าบาทคงจะมิคัดค้านใช่หรือไม่?”องค์ชายคังมองไปทางเซียวหลินเทียนด้วยท่าทีที่ว่าหากเจ้ามิร้อนตัวก็อย่าได้คัดค้านเมื่อกระทำในสิ่งที่ถูกต้องย่อมมิต้องกลัว!เซียวหลินเทียนมิได้เก็บการยั่วยุเช่นนี้มาใส่ใจแม้แต่น้อย เขากับหลิงอวี๋ต่างก็เคารพไทฮองไทเฮา พวกเขามิเคยมีจิตคิดสังหารไทฮองไทเฮา แล้วเหตุใดจะต้องกลัวว่าผู้ใดไต่สวนคดีหลังจากกำหนดรายชื่อของผู้ที่กำกับดูแลการพิจารณาคดีแล้ว เซียวหลินเทียนก็พาทุกคนเข้าไปหลิงอวี๋ก็ตามเข้าไปโดยมิลังเลเช่นกันองค์ชายคังก็คัดค้านทันที “ฮองเฮาเข้าไปมิได้! ท่านเป็นผู้ต้องสงสัย ควรจะเลี่ยงความสงสัย!”“หึ!”คราวนี้เซียวหลินเทียนมิทนองค์ชายคังแล้ว เขายิ้มเยาะพลางเอ่ย “ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่จับจ้องอยู่ เจ้ายังกังวลว่าฮองเฮาจะทำสิ่งใดอีกหรือ?”“ฮองเฮาเป็นหมอที่ดีที่สุดในเมืองหลวง นา

คำถามผุดขึ้นมาในหัวของหลิงอวี๋มากขึ้นเรื่อย ๆ ล้วนรอให้นางแก้ไขความสงสัยไปทีละเรื่องว่านฉีซานหาหนูจากในโลงออกมาได้สิบห้าตัว และหนูเหล่านี้ล้วนเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดจนตายองค์ชายคังเห็นแล้วก็อดมิได้ที่จะเอ่ย “ท่านอ๋องเฉิง ยังต้องตรวจสอบอีกหรือ? ไทฮองไทเฮาถูกวางยาพิษ หนูเหล่านี้เจาะเข้าไปกัดกินศพของไทฮองไทเฮาจึงถูกพิษจนตาย!”“เซียวหลินเทียน ท่านยังคิดจะโต้แย้งอย่างไรอีก? เมื่อครู่กระหม่อมถามมาแล้ว เมื่อวานเย็นท่านไปเสวยพระกระยาหารกับไทฮองไทเฮา ต้องเป็นท่านแน่นอนที่วางยาพิษไทฮองไทเฮา!”เซียวหลินเทียนเห็นองค์ชายคังอยากจะเอาความผิดในการวางยาพิษไทฮองไทเฮามาใส่ตนเช่นนี้ ก็อดมิได้ที่จะเรียกชื่อเขาออกไปแล้วตะคอกเสียงดัง“เซียวหลินอี้ เจ้ามิจำจากบทเรียนบ้างเลยหรือ? คราก่อนเจ้าใส่ร้ายฮองเฮาจึงถูกโบยไปสามสิบไม้ หนนี้ไม่มีหลักฐานก็ยังกล้าใส่ร้ายข้าอีก!”“ท่านอ๋องเฉิง พวกท่านต่างก็ได้ยินแล้ว มิใช่ว่าข้าไม่มีสายสัมพันธ์พี่น้อง แต่ความเป็นจริงคือองค์ชายคังรังแกกันมากเกินไปแล้ว!”“หากครานี้พิสูจน์ได้ว่าการสิ้นพระชนม์ของไทฮองไทเฮามิเกี่ยวข้องกับข้า… เซียวหลินอี้ก็จะมีความผิด การพูดเท็จนั้นมิอาจ

หากทักษะการแพทย์ของหลิงอวี๋ยังมิถึงขั้นสูงสุด เช่นนั้นคราวนี้ก็พอจะมั่นใจว่าจะทำให้หลิงอวี๋มิสามารถพลิกกลับมาได้อีกตัวแปรก็คือทักษะการแพทย์ของหลิงอวี๋!จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิรู้ว่าหลิงอวี๋ร่ำเรียนมาจากที่ใด พวกขั้นตอนวิธีการรักษาของหลิงอวี๋ แม้แต่ในแดนปีศาจก็มิเคยได้ยินแม้ว่าจะมิสามารถมั่นใจได้มาก แต่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็จะต้องเดิมพันดูสักครั้งนางมีความมั่นใจเก้าในสิบที่เชื่อว่าหลิงอวี๋จะตรวจมิพบ คนธรรมดาเช่นนี้แม้ว่าจะฉลาดมากแค่ไหน แต่จะสามารถเทียบตนได้หรือ?วิชาพิษของนางจ้าวหรุ่ยหรุ่ยแม้แต่อาจารย์ก็ยังชื่นชม!ขณะที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยภายในห้องโถงที่ตั้งศพว่านฉีซานเห็นว่าเซียวหลินเทียนไล่องค์ชายคังที่เอาก่อเรื่องออกไปแล้ว ก็รีบเอ่ย “เมื่อครู่กระหม่อมยังพูดมิจบ ดูภายนอกไทฮองไทเฮาเหมือนจะถูกวางยาพิษ แต่กระหม่อมกลับมิพบร่องรอยของยาพิษจากผิวและในปากของไทฮองไทเฮาเลยพ่ะย่ะค่ะ!”“หากจะตรวจสอบว่าหนูถูกพิษจากการกัดกินร่างของไทฮองไทเฮาจริงหรือไม่ ก็ยังต้องตรวจสอบให้ละเอียดอีก!”“ขอฝ่าบาททรงโปรดให้ส่งคนไปหาหนูมาให้กระหม่อมสักสองสามตัว กระหม่อมจะเก็บเลือดบางส่วนของไทฮองไท