로그인공유
บทที่ 1581
관련 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1582
กระทั่งสั่งการเสร็จ หลิงอวี๋ก็เอ่ยถาม “หลิงซวน ไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร? มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”หลิงซวนคุกเข่าลงแล้วเอ่ยตอบ “ฮองเฮา หลังจากที่ท่านเสด็จออกไป พวกเราคอยใส่ใจดูแลเรื่องพระกระยาหารการเสวยของไทฮองไทเฮาตามคำสั่งของท่านทุกวัน มิพบสิ่งผิดปกติใดเลยเพคะ!”“หลังจากพระกระยาหารเย็นเมื่อวาน ไทฮองไทเฮายังเสด็จออกไปเดินเล่นที่ศาลาในสวนกับแม่นมเว่ยอยู่เลยเพคะ กระทั่งเสด็จกลับไทฮองไทเฮาก็สรงน้ำ หาได้สิ่งใดผิดปกติไม่เพคะ”“เมื่อยามบรรทมไทฮองไทเฮาจึงได้ตรัสว่ารู้สึกมิสบายตรงอก แม่นมเว่ยเองก็มิกล้าประมาท รีบไปรายงานองค์จักรพรรดิและบอกถังถีเตี่ยน!”“แม่นมเว่ยยังให้ไทฮองไทเฮากินโอสถช่วยชีวิตที่ท่านให้ไว้ด้วย ไหนเลยจะรู้ว่าอาการของไทฮองไทเฮาจะยิ่งแย่ลงอย่างรวดเร็ว กระทั่งถังถีเตี่ยนมาถึง ไทฮองไทเฮาก็มีแต่ลมหายใจออกมิหายใจเข้าแล้วเพคะ!”หลิงอวี๋ได้ฟังก็ใจสั่น จึงเอ่ยถาม “พวกเจ้าเก็บโอสถช่วยชีวิตไว้หรือไม่? เคยถูกผู้ใดแตะต้องมาก่อนหรือไม่?”หลิงซวนยิ้มขมขื่น “โอสถช่วยชีวิตไม่มีปัญหาเพคะ ถังถีเตี่ยนตรวจสอบแล้ว หลังจบเรื่องก็มอบให้องค์จักรพรรดิเก็บรักษาไว้แล้วเพคะ!“จริงสิ ฮองเฮาเพคะ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1583
เซียวหลินเทียนเองก็รู้ความสำคัญของเรื่องนี้ จึงพยักหน้าพลางเอ่ย “ยามกลางคืนแล้วกัน! ข้าจะพยายามคิดหาวิธี!”หลิงอวี๋พยักหน้าทางด้านเซียวหลินเทียนยังมีธุระจึงต้องไปจัดการก่อนหลิงอวี๋เรียกผู้ดูแลแต่ละคนมาแล้วจัดการเรื่องที่ต้องเตรียมในพิธีศพต่อ แม้ว่าจะมีประสบการณ์จัดพิธีศพมาหนึ่งครั้ง แต่รายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงก็ยังจำเป็นต้องจัดการหลังจากจัดการงานต่าง ๆ จนถึงตอนอาหารเย็น หลิงอวี๋ก็สั่งให้คนเตรียมห้องอาหารที่โถงด้านข้างของพระตำหนักฉือหนิง นางมิวางใจจึงไปตรวจสอบที่ครัวหลวงอีกครั้งเซียวหลินเทียนจัดการเรื่องบ้านเมืองเสร็จก็ไปเฝ้าศพของไทฮองไทเฮาต่อแขกทั้งบุรุษและสตรีเหมือนกับเมื่อครั้งพิธีศพของจักรพรรดิอู่อัน ตรงกลางจะใช้ผ้าม่านหนา ๆ กั้นเอาไว้เซียวหลินเทียนคุกเข่าลงบนเบาะ แล้วครุ่นคิดว่าจะกันคนเหล่านี้ออกไปได้อย่างไรจึงจะเปิดโลงให้หลิงอวี๋ได้ชันสูตรศพได้สะดวกทางด้านแขกสตรี ไท่เฟยเส้าคุกเข่าอยู่จนทนมิค่อยไหวแล้ว นางมองจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเงียบ ๆ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยรับปากไว้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้นมิใช่หรือ?เหตุใดจึงยังมิเกิดขึ้นอีกเล่า!จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงส่งสายตาให้นางใจเย็น ๆจ้าวหรุ่ยหร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1584
ไท่เฟยเส้าอยู่ด้านข้างก็ตะโกนขึ้นมาอย่างก้าวร้าวเช่นกัน “ฝ่าบาท… ท่านต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับพวกเรา เหตุใดหีบพระศพของไทฮองไทเฮาจึงมีเลือดไหลออกมาได้?”องค์ชายคังก็ตะโกนใส่ทุกคนอย่างแค้นเคือง “ไทฮองไทเฮาคือเสด็จย่าที่พวกเราให้ความเคารพอย่างสูง ก่อนหน้านี้กระหม่อมคิดว่าพระนางพระทัยวายจริง ๆ ในเมื่อมีเลือดไหลออกมา เช่นนั้นก็แสดงว่าเสด็จย่าสิ้นพระชนม์โดยมิยุติธรรม!”“กระหม่อมต้องการเปิดโลงชันสูตรศพ เพื่อทวงความยุติธรรมให้เสด็จย่า!”“เซียวหลินเทียน ยามนี้กระหม่อมมิใช่ขุนนางของท่าน แต่อยู่ในฐานะของสมาชิกราชวงศ์ ในฐานะพี่ชายของท่าน ข้าขอตั้งคำถามกับท่านว่าเสด็จย่าสิ้นพระชนม์ด้วยเหตุใดกันแน่?”เซียวหลินเทียนสีหน้าเรียบนิ่ง เมื่อวานเขาเห็นไทฮองไทเฮาสิ้นลมหายใจไปด้วยตาตนเอง ยามนั้นไทฮองไทเฮามิได้กระอักเลือด และมิได้มีร่องรอยของการถูกวางยาพิษ แล้วเลือดเหล่านี้มาจากที่ใดกัน?“ก่อนหน้านี้กระหม่อมได้ยินข่าวลือมาว่า คำสั่งเสียเรื่องการขึ้นครองบัลลังก์ขององค์จักรพรรดิในตอนนั้นเป็นของปลอม หรือไทฮองไทเฮาทรงพบความจริงเข้าจึงถูกสังหารปิดปาก!”ขุนนางที่หลบอยู่กลุ่มคนพึมพำขึ้นมาด้วยเสียงที่มิได
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1585
“แต่ก่อนที่ท่านอ๋องเฉิงจะพาขุนนางชันสูตรมา ผู้ใดกล้าพูดเหลวไหลหรือคาดเดาถึงสาเหตุการสิ้นพระชนม์ของไทฮองไทเฮาอย่างไร้สาระ จะถือเสียว่าเป็นการสร้างปัญหาในวัง บ่อนทำลายเสถียรภาพทางการเมืองของฉินตะวันตก จะมีโทษเช่นการก่อกบฏ!”เซียวหลินเทียนยืนอยู่บนขั้นบันไดอย่างมีอำนาจแล้วตะโกนเสียงแข็งไท่เฟยเส้ากับองค์ชายคังรวมถึงเหล่าขุนนางที่เป็นผู้นำการก่อเรื่องเมื่อครู่จึงหุบปากไปหลิงอวี๋มิได้เห็นเหตุการณ์ในตอนนั้น แต่จากที่นางรู้จักไท่เฟยเส้ากับองค์ชายคังก็รู้ว่าเมื่อครู่สองคนนี้จะต้องตะโกนโวยวายไปแค่ไหนหลิงอวี๋ดีใจที่เซียวหลินเทียนควบคุมกองทัพหลวงกับค่ายกองทหารเสือไว้ในมืออย่างมั่นคงแล้วมีอำนาจทางทหารอยู่ในมือ หากองค์ชายคังกับไท่เฟยเส้าคิดจะก่อเรื่องก็มิได้ง่ายดายเช่นนั้นแต่สาเหตุการตายของไทฮองไทเฮายังมิแน่ชัด ตำแหน่งจักรพรรดิของเซียวหลินเทียนก็จะตกอยู่ในอันตรายก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ยังคิดอยู่ว่าจะหาโอกาสเปิดโลงชันสูตรศพ ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นไปตามที่ต้องการ แต่จากฝ่ายกระทำกลับกลายเป็นฝ่ายถูกกระทำ เห็นได้ชัดเลยว่าสถานการณ์มิได้เป็นประโยชน์ต่อพวกเขาท่ามกลางสายตาจ้องมองของทุกคน นางกับเซียวหลิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1586
ตอนนี้แม่ทัพเว่ยยังมิได้แสดงออกถึงตำแหน่งอย่างโจ่งแจ้งนักเพราะความสงบเสงี่ยมขององค์ชายรุ่ย แต่เซียวหลินเทียนมิอาจวางใจกับเขาได้เต็มที่องค์ชายรุ่ยเห็นเลือดแล้วมิได้แสดงท่าทีก้าวร้าวเช่นองค์ชายคัง แต่พ่อตาของเขาเข้าร่วมกำกับดูแลการพิจารณาคดีนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็ดูจะชอบ“ฝ่าบาทคงจะมิคัดค้านใช่หรือไม่?”องค์ชายคังมองไปทางเซียวหลินเทียนด้วยท่าทีที่ว่าหากเจ้ามิร้อนตัวก็อย่าได้คัดค้านเมื่อกระทำในสิ่งที่ถูกต้องย่อมมิต้องกลัว!เซียวหลินเทียนมิได้เก็บการยั่วยุเช่นนี้มาใส่ใจแม้แต่น้อย เขากับหลิงอวี๋ต่างก็เคารพไทฮองไทเฮา พวกเขามิเคยมีจิตคิดสังหารไทฮองไทเฮา แล้วเหตุใดจะต้องกลัวว่าผู้ใดไต่สวนคดีหลังจากกำหนดรายชื่อของผู้ที่กำกับดูแลการพิจารณาคดีแล้ว เซียวหลินเทียนก็พาทุกคนเข้าไปหลิงอวี๋ก็ตามเข้าไปโดยมิลังเลเช่นกันองค์ชายคังก็คัดค้านทันที “ฮองเฮาเข้าไปมิได้! ท่านเป็นผู้ต้องสงสัย ควรจะเลี่ยงความสงสัย!”“หึ!”คราวนี้เซียวหลินเทียนมิทนองค์ชายคังแล้ว เขายิ้มเยาะพลางเอ่ย “ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่จับจ้องอยู่ เจ้ายังกังวลว่าฮองเฮาจะทำสิ่งใดอีกหรือ?”“ฮองเฮาเป็นหมอที่ดีที่สุดในเมืองหลวง นา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1587
องค์ชายเย่กับองค์ชายรุ่ยที่อยู่ข้างนอกได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็อยู่มิเป็นสุข รีบพุ่งเข้าไปพร้อมกันองค์ชายเย่ก้าวไปตรงหน้าโลงศพ เมื่อเห็นไทฮองไทเฮาที่อยู่ข้างในอย่างชัดเจนก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นก็มองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างตกใจและโกรธเกรี้ยว“เสด็จย่ามิได้สิ้นพระชนม์เพราะพระทัยวายเฉียบพลัน เซียวหลินเทียน หากท่านไม่มีคำอธิบายที่สมเหตุสมผล กระหม่อมจะไม่มีทางเคารพท่านในฐานะจักรพรรดิอีก!”หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเห็นท่าทางของไทฮองไทเฮาที่นอนอยู่ในโลงศพ ทั้งสองต่างก็รู้สึกตกใจและโกรธเช่นกัน!เพียงแต่จุดของความโกรธนั้นต่างกัน!สิ่งที่เซียวหลินเทียนโกรธก็คือ มีคนมาทำร้ายศพของไทฮองไทเฮาใต้จมูกของตนเช่นนี้!นี่มิใช่การทำให้ไทฮองไทเฮาตายไปแล้วยังต้องได้รับความทรมานหรือ?ส่วนสิ่งที่หลิงอวี๋โกรธคือ เพื่อที่จะโค่นล้มพวกเขา องค์ชายคังกับไท่เฟยเส้ามิละเว้นแม้แต่คนตายเดิมทีไทฮองไทเฮาควรจะได้นอนอยู่ในโลงศพอย่างสงบ แต่ยามนี้กลับมิเป็นเช่นนั้นใบหน้าของไทฮองไทเฮาถูกบางอย่างกัดจนเป็นชิ้น ๆ อาภรณ์ก็ถูกกัดขาดเสียหายมิเป็นอันดีรูปลักษณ์และอาภรณ์เช่นนี้ มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่ามิใช่การตายแบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1588
คำถามผุดขึ้นมาในหัวของหลิงอวี๋มากขึ้นเรื่อย ๆ ล้วนรอให้นางแก้ไขความสงสัยไปทีละเรื่องว่านฉีซานหาหนูจากในโลงออกมาได้สิบห้าตัว และหนูเหล่านี้ล้วนเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดจนตายองค์ชายคังเห็นแล้วก็อดมิได้ที่จะเอ่ย “ท่านอ๋องเฉิง ยังต้องตรวจสอบอีกหรือ? ไทฮองไทเฮาถูกวางยาพิษ หนูเหล่านี้เจาะเข้าไปกัดกินศพของไทฮองไทเฮาจึงถูกพิษจนตาย!”“เซียวหลินเทียน ท่านยังคิดจะโต้แย้งอย่างไรอีก? เมื่อครู่กระหม่อมถามมาแล้ว เมื่อวานเย็นท่านไปเสวยพระกระยาหารกับไทฮองไทเฮา ต้องเป็นท่านแน่นอนที่วางยาพิษไทฮองไทเฮา!”เซียวหลินเทียนเห็นองค์ชายคังอยากจะเอาความผิดในการวางยาพิษไทฮองไทเฮามาใส่ตนเช่นนี้ ก็อดมิได้ที่จะเรียกชื่อเขาออกไปแล้วตะคอกเสียงดัง“เซียวหลินอี้ เจ้ามิจำจากบทเรียนบ้างเลยหรือ? คราก่อนเจ้าใส่ร้ายฮองเฮาจึงถูกโบยไปสามสิบไม้ หนนี้ไม่มีหลักฐานก็ยังกล้าใส่ร้ายข้าอีก!”“ท่านอ๋องเฉิง พวกท่านต่างก็ได้ยินแล้ว มิใช่ว่าข้าไม่มีสายสัมพันธ์พี่น้อง แต่ความเป็นจริงคือองค์ชายคังรังแกกันมากเกินไปแล้ว!”“หากครานี้พิสูจน์ได้ว่าการสิ้นพระชนม์ของไทฮองไทเฮามิเกี่ยวข้องกับข้า… เซียวหลินอี้ก็จะมีความผิด การพูดเท็จนั้นมิอาจ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1589
คำพูดนี้ขององค์ชายคังภายนอกดูเป็นการอยากหาตัวมือสังหาร แต่ในความเป็นจริงเป็นการพาดพิงถึงหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนยามนี้หลิงอวี๋ดูแลวังหลัง องค์ชายคังย่อมไม่มีทางกล่าวหาว่าไท่เฟยเส้าบงการให้ครัวหลวงและนางกำนัลกับแม่นมวางยาพิษ เช่นนั้นหากได้พาดพิงถึงหลิงอวี๋แล้วจะเป็นใครกัน!เซียวหลินเทียนโมโหมาก องค์ชายคังคิดว่าคราวนี้มิเอ่ยชื่อแล้วตนจะมิสามารถมุ่งเป้าไปที่เขาได้หรือ?เซียวหลินเทียนตำหนิเสียงแข็ง “เซียวหลินอี้ เหตุใดเล่า หาหลักฐานที่ข้าวางยามิได้ก็ยังคิดจะเข้ามาแทนตำแหน่งของข้าหรือ?”“นี่คือวังหลวง เจ้ามีสิทธิ์ตัดสินใจเมื่อใดกัน?”“ให้ข้ามอบตราหยกให้เจ้าแล้วให้เจ้าออกคำสั่งแทนข้าดีหรือไม่?”แม้ว่าในใจขององค์ชายคังจะต้องการ แต่ไหนเลยจะกล้าพูดออกไป จึงคุกเข่าลงทันที “กระหม่อมมิกล้า!”“มิกล้า? ข้าเห็นว่าเจ้ากล้ายิ่งนัก!”เซียวหลินเทียนกัดฟันพลางเอ่ย “ขุนนางทั้งสี่ที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมถึงองค์ชายรุ่ยและองค์ชายเย่มิได้แสดงความเห็น ให้ความเคารพท่านอ๋องเฉิงผู้เป็นราชสำนักฝ่ายในในการไต่สวนคดี มีแต่เจ้าที่ทำเช่นนี้!”“ประเดี๋ยวก็ใส่ร้ายข้า ประเดี๋ยวก็ใส่ร้ายครัวหลวง นางกำนัล แม่นม ในสา
최신 챕터
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
