บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 581 - บทที่ 590

หลังจากที่จ้าวป๋อเซี่ยวกล่าวจบ หวังหยวนก็ชะงักไปชั่วครู่“ความในใจ?”หงเยี่ยมีอะไรต้องการจะพูดกับเขางั้นรึ?“ขอรับ” จ้าวป๋อเซี่ยวหัวเราะเบา ๆ ก่อนชี้ไปข้างหน้า“ท่านผู้นำกำลังรอท่านอยู่ห่างออกไปสองลี้ขอรับ”ท่าทีของจ้าวป๋อเซี่ยวคลุมเครือนัก อีกทั้งสายตาของเขายังแปลกไปไม่น้อย“เข้าใจแล้ว”หวังหยวนคลี่ยิ้มก่อนขี่ม้าออกไป เขามีบางอย่างที่จะพูดกับหงเยี่ยเช่นกันเมื่อหงเยี่ยที่อยู่ในศาลาเห็นหวังหยวนขี่ม้าเข้ามาก็ยิ้มกว้าง “ครั้งนี้ข้าช่วยเจ้าไว้มากมาย เจ้าไม่มีสิ่งตอบแทนให้ข้ารึ?" หวังหยวนลงจากหลังม้าม้าพร้อมฉีกยิ้ม “ตอนนี้เจ้ากลายเป็นคนมีอิทธิพลแล้ว ยังมีสิ่งใดที่เจ้าไม่ได้ครอบครองอีกรึ?”“เจ้าช่างไม่จริงใจเอาเสียเลย ลืมมันเสียเถิด” หงเยี่ยกล่าวด้วยความไม่พอใจหวังหยวนระเบิดหัวเราะ ก่อนเปลี่ยนบทสนทนา “เจ้าต้องระมัดระวังในการลงมือครั้งนี้อย่างยิ่ง ราชสำนักอาจจับตามองเจ้าอยู่ก็เป็นได้ พี่น้องของข้าโปรดระวังตัวด้วย”หงเยี่ยพยักหน้า นางเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะบอกก่อนตอบว่า “อืม ข้าเชื่อฟังเจ้า”อย่างไรก็ตามเมื่อหัวข้อบทสนทนาเปลี่ยนไป นางก็เริ่มรู้สึกกังวล“ยังไงก็ตาม ครั้งน

หลังจากที่หวังหยวนออกคำสั่ง ต้าหู่ก็พูดคุยกับทหารสองคนก่อนปลีกตัวออกไปอย่างลับ ๆคนผู้นี้ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เนื่องจากครั้งที่แล้วเขาสามารถหนีไปได้ ครั้งนี้ต้าหู่จึงต้องวางแผนลอบจับตัวอย่างรัดกุมทุกคนยังคงเดินทางต่อไป หลังจากเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ต้าหู่ก็ขี่ม้าตัวใหญ่กลับมา ขณะแบกชายคนหนึ่งที่หมดสติไปนานแล้ว“พี่หยวน ข้าจับตัวเขาได้แล้ว คนผู้นี้หลบหลีกเป็นเลิศ จึงค่อนข้างจับตัวได้ยากยิ่งนัก” ต้าหู่คลี่ยิ้มแล้วโยนชายผู้นั้นลงกับพื้น ขณะมัดร่างเขาไว้ เมื่อถูกโยนอย่างแรง เขาจึงฟื้นคืนสติทันที“ปล่อย... ปล่อยข้า หากกล้าจับตัวข้า พวกเจ้าก็รนหาที่ตายแล้ว!”ทันทีที่คนผู้นี้เปิดปาก เขาก็พูดจาข่มขู่ทุกคนทันที หวังหยวนรู้ว่าอีกฝ่ายมีสถานะที่ไม่ธรรมดา เหลิ่งอวิ๋นคือบุตรชายของอ๋องฝูซาน คนผู้นี้จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับอ๋องฝูซานอย่างแน่นอน“จริงรึ?”หวังหยวนกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นล้วงปืนคาบศิลาออกมาแล้วยิงที่ขาของชายผู้นั้นเมื่อเสียงปืนดังขึ้น ต้นขาของชายผู้นั้นก็เกิดรอยแผล ขณะเลือดไหลรินออกมา ขณะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด!“หวังหยวน! เจ้าฆ่าชิงเมี่ยนโช่ว พวกข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่

หลังจากที่หวังหยวนกล่าวเช่นนั้น ทุกคนก็วิตกกังวลไม่น้อยค่ายต้าเฟิงเป็นสถานที่แบบใดกัน หวังหยวนต้องการพาต้าหู่ไปที่นั่นเพียงสองคน นี่ไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรอกหรือ?“พี่หยวน พวกเราฆ่าเอ้อโถวหลาง และไม่ว่าคนจากค่ายต้าเฟิงจะรู้เรื่องนี้หรือไม่ ข้าก็ยังเกรงว่าเอ้อโถวหลางจะรายงานเฟิงเสี้ยวเทียนไปหมดแล้ว หากมีอันตรายเกิดขึ้นกับท่านจะทำอย่างไร?”ถังหม่างโพล่งขึ้น เขารู้จักค่ายต้าเฟิงดี ผู้นำของพวกเขามีความสามารถมาก มิฉะนั้นคงไม่รวบรวมโจรทุกทั่วสารทิศจนกลายเป็นราชาแห่งเขาลูกนี้!“จริงขอรับ อาหยวน หากไม่สามารถผ่านได้จริง ๆ ก็ควรใช้ทางอ้อม ยอมเดินทางต่อไปอีกไม่กี่วันดีกว่านะขอรับ!”หลี่จ้าวหลินพยายามโน้มน้าวใจเขาอย่างรวดเร็ว แต่หวังหยวนกลับส่ายหน้า ค่ายต้าเฟิงไม่ใช่ชุมโจรธรรมดา ดังนั้นจะต้องมีคนของอ๋องฝูซานอยู่นั้นอย่างแน่นอนเดิมทีพวกเขาไม่ลงรอยกับอ๋องฝูซานอยู่แล้ว หากอีกฝ่ายรู้ว่าลูกชายถูกเขาฆ่า อ๋องฝูซานจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร?ในเมื่อเอ้อโถวหลางรายงานข่าวไปแล้ว ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากเพียงใดก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ยิ่งไปกว่านั้นหวังหยวนไม่ได้ทำลงไปเพราะอารมณ์“ไม่จำเป็นหรอก พวกเจ

เมื่อเฟิงเสี้ยวเทียนได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ตอนนี้เขารู้แล้วว่าหวังหยวนรู้ตัวตนที่แท้จริงของเหลิ่งอวิ๋นแล้ว!ตอนนั้นเอง ผู้นำลำดับสามโม่ชวนเหอก็รีบโพล่งขึ้นว่า “ท่านมิงถันเข้าใจผิดแล้ว แม้พวกเราจะเป็นพันธมิตรกับชิงเมี่ยนโช่ว แต่ความสัมพันธ์กลับไม่ได้ดีเท่าที่ควร และในตอนนี้เขาก็ตายไปแล้ว เช่นนั้นอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยขอรับ”“ข้ายังอยากรู้วิธีที่ท่านหมิงถันจะช่วยทำให้เราร่ำรวยได้”ผู้นำลำดับที่ห้าหวงปี๋จื่อก็พูดในทำนองเดียวกัน “ท่านหมิงถัน ข้าหวังว่าท่านจะให้คำชี้แนะแก่ข้าเช่นกันขอรับ”หลังจากที่ผู้นำทั้งสองคนกล่าวจบ เถี๋ยซานก็ไม่ได้กล่าวคำใด อย่างไรก็ตาม เขาแค่อยากมีโชคลาภเท่านั้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีการปล้นวิธีอื่น เถี๋ยซานก็ไม่สนใจตราบใดที่มันสามารถสนองความต้องการของเขา เขาก็ไม่มีปัญหาอย่างไรก็ตาม เฟิงเสี้ยวเทียนเหลือบมองเจ้าสามและเจ้าห้า ขณะที่หัวใจของเขาจมดิ่งลงทันทีหากพวกเขาขอร้องให้หวังหยวนชี้แนะวีถีทางรวยจริง ๆ มันคงเป็นเรื่องยากไม่น้อยที่จะลอบสังหารหวังหยวนเขากล่าวเสียงดังอย่างเย็นชา “พอได้แล้ว ท่านหมิงถัน ค่ายต้าเฟิงของเราไม่เชี่ยวชาญด้านธุรกิ

เสียงปังดังก้องในหูของทุกคนวินาทีต่อมา ภาพที่น่าสยดสยองก็ปรากฏต่อสายตาของพวกเขา!เฟิงเสี้ยวเทียน...ตายแล้ว!เขาถูกสังหารด้วยกระสุนนัดเดียว!สีหน้าของอีกฝ่ายพลันเปลี่ยนไป พวกเขาล้วนมองหวังหยวนด้วยสายตาหวาดกลัว!พวกเขารู้ว่าราชสำนักครอบครองปืนคาบศิลาเอาไว้ แต่พวกมันล้วนมีขนาดใหญ่เทอะทะ แต่สิ่งเล็ก ๆ ในมือหวังหยวนกลับเป็นปืนคาบศิลาของจริง!“เอาล่ะ... เศษสวะถูกกำจัดแล้ว ค่ายต้าเฟิงปลอดภัยแล้วล่ะ”“ขอแสดงความยินดีกับทุกคนด้วย ต่อไปนี้พวกท่านจะกลายเป็นเศรษฐีกันแล้ว”หวังหยวนวางปืนคาบศิลาลงพลางยิ้มเล็กน้อย ก่อนกวาดสายตามองคนอื่น ๆ ที่กำลังตกตะลึง...เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ทางเข้าค่ายต้าเฟิง ผู้นำลำดับสามโม่ชวนเหอยืนอยู่หน้าประตู ขณะโบกมือด้วยท่าทีนอบน้อมอย่างมาก“ท่านหมิงถัน เดินทางโดยสวัสดิภาพขอรับ!”หวังหยวนคลี่ยิ้มเล็กน้อย พลางโบกพร้อมโบกมือกลับ จากนั้นขี่ม้าตัวใหญ่ลงจากเขาพร้อมกับต้าหู่“ท่านหมิงถันผู้นี้ไม่เพียงแต่ฉลาดอย่างมาก แต่ยังกล้าหาญเป็นที่สุดอีกด้วย เขากล้าขึ้นมาบนเขาพร้อมผู้ติดตามเพียงคนเดียว และด้วยคำพูดไม่กี่คำ เขาก็สามารถแก้วิกฤตในหมู่ค่ายต้าเฟิงของพวกเราได้อีกด้ว